Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: III K 976/10

Tytuł: Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie z 2014-05-19
Data orzeczenia: 19 maja 2014
Data publikacji: 7 kwietnia 2017
Data uprawomocnienia:
Sąd: Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie
Wydział: III Wydział Karny
Przewodniczący: Marzenna Ahvazi – Karwowska
Sędziowie:
Protokolant: Katarzyna Paczuska, Katarzyna Dębek, Joanna Rosik, Katarzyna Szczegot
Hasła tematyczne:
Podstawa prawna:

Sygn. akt III K 976/10

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Marzenna Ahvazi – Karwowska

Protokolant: Katarzyna Paczuska, Katarzyna Dębek, Joanna Rosik, Katarzyna Szczegot

w obecności Prokuratorów: Katarzyny Wolskiej, Michała Pomianowskiego, Tomasza Cieślaka, Tomasza Mioduszewskiego, Marleny Franaszczuk, Łukasza Rozbickiego, Krzysztofa Szczerby, Andrzeja Stępniewskiego, Joanny Oliwy, Emilii Piasty, Jakuba Ciborskiego i Iwony Banickiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 14 stycznia 2011 r., 31 marca 2011 r., 5 kwietnia 2011 r., 2 czerwca 2011 r., 27 czerwca 2011 r., 4 października 2011 r., 2 grudnia 2011 r., 21 września 2012 r., 14 luty 2013 r., 20 maja 2013 r., 16 lipca 2013 r., 29 października 2013 r. i 13 maja 2014 r.

sprawy

1. T. K., ur. (...) w W., s. A. i J. z d. G.,

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 31 marca 2010 r. w W. w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) wbrew przepisom Ustawy, posiadał znaczne ilości środka odurzających grupy I-N i IV-N w postaci ziele konopi innych niż włókniste znajdujące się w torebce foliowej o wadze 86,83 grama netto oraz znaczne ilości środka odurzającego zaliczanego do grupy I-N i IV-N w postaci kokainy znajdujące się w torebce foliowej o wadze 80,41 grama netto,

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 Ustawy dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

2.  w nieustalonym okresie jednak nie później niż w dniu 31 marca 2010 r. w W. w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) posiadał bez wymaganego zezwolenia pistolet Browning FN wz. 1922 kaliber 7,65 milimetra produkcji belgijskiej wraz z amunicją w ilości 24 sztuk naboi pełnopłaszczowych kalibru 7,65 milimetra,

tj. o czyn z art. 263 § 2 k.k.

oraz

2. M. P. (2), ur. (...) w W., s. Z. i M. z d. W.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 31 marca 2010 r. w W. przy ul. (...) róg ul. (...) w samochodzie marki V. o nr rej. (...), wbrew przepisom Ustawy, posiadał znaczne ilości środka odurzającego grupy I-N i IV-N w postaci ziela konopi innych niż włókniste znajdujące się w dwóch foliowych workach o łącznej wadze 1 999,12 grama netto,

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 Ustawy dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

2.  w dniu 31 marca 2010 r. w W. przy ul. (...) róg ul. (...) w samochodzie marki V. o nr rej. (...), wbrew przepisom Ustawy, posiadał środek odurzający grupy I-N i IV-N w postaci kokainy w opakowaniu foliowym zamykanym strunowo w ilości 0,47 grama netto,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

o r z e k a:

I.  oskarżonego T. K. w ramach czynu zarzucanego mu w pkt 1 uznaje za winnego tego, że w dniu 31 marca 2010 r. w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w W., wbrew przepisom ustawy posiadał znaczne ilości środków odurzających grupy I-N i IV-N w postaci ziela konopi innych niż włókniste o wadze 86,83 grama netto oraz w postaci 6,45 grama czystej kokainy, znajdującej się w torebce foliowej o wadze 80,41 grama netto, zawierającej mieszankę kokainy i innych substancji, tj. przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to, na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii skazuje go i wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego T. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 czynu i za to, na podstawie art. 263 § 2 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego T. K. w pkt I i II wyroku kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  oskarżonego M. P. (2) w ramach czynów zarzucanych mu w pkt 1 i 2 uznaje za winnego tego, że w dniu 31 marca 2010 r. w W. przy ul. (...) róg ul. (...), w samochodzie marki V. o nr rej. (...), wbrew przepisom ustawy, posiadał znaczne ilości środków odurzających grupy I-N i IV-N w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 1 999,12 grama netto oraz 0,1128 grama czystej kokainy, znajdującej się w torebce foliowej o wadze 0,47 grama netto, zawierającej mieszankę kokainy i innych substancji, tj. przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to, na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii skazuje go i wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych, wyszczególnionych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) (k. 68) pod poz. 1 - 2 oraz w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) (k. 69A) pod poz. 1 - 2;

VI.  na podstawie art. 44 § 6 k.k. orzeka przepadek dowodów rzeczowych, wyszczególnionych w wykazie dowodów rzeczowych Nr (...) pod poz. 4 - 5 (k.69);

VII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego T. K. w pkt III wyroku kary pozbawienia wolności zalicza okres jego zatrzymania w sprawie w dniach 31 marca 2010 r. – 14 stycznia 2011 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VIII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej wobec oskarżonego M. P. (3) w pkt IV wyroku kary pozbawienia wolności, zalicza okres jego zatrzymania w sprawie w dniach 31 marca 2010 r. – 14 stycznia 2011 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi pozbawienia wolności;

IX.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. Z. kwotę 756 zł (siedmiuset pięćdziesięciu sześciu), powiększoną o należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu T. K. z urzędu oraz kwotę 26,45 złotych (dwudziestu czterech złotych i czterdziestu pięciu groszy), tytułem niezbędnych, udokumentowanych wydatków adwokata;

X.  na podstawie art. 627 k.p.k., zasądza od oskarżonego T. K. kwotę 400 (czterystu) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 1426,44 zł (jednego tysiąca czterystu dwudziestu sześciu złotych i czterdziestu czterech groszy), tytułem pozostałych kosztów sądowych;

XI.  na podstawie art. 627 k.p.k., zasądza od oskarżonego M. P. (2) kwotę 300 (trzystu) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 1206,45 zł (jednego tysiąca dwustu sześciu złotych i czterdziestu pięciu groszy), tytułem pozostałych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu ujawnionego materiału dowodowego, Sąd ustalił wskazany niżej stan faktyczny:

W dniu 31 marca 2010 r. funkcjonariusze (...) Biura (...) Komendy Głównej Policji w składzie mł. asp. W. N., mł. asp. M. S., mł. asp. G. G. (2), mł. asp. D. K. (1) i mł. asp. M. D., z uwagi na posiadane ze źródeł operacyjnych informacje o możliwości popełnienia przestępstwa, obserwowali skrzyżowanie ul. (...) z ul. (...) w W.. Akcją kierował mł. asp. W. N..

Około godziny 14.00 funkcjonariusze zauważyli zaparkowany wzdłuż ulicy (...) pojazd marki R. (...) koloru szarego o nr rej. (...). Za wskazanym wyżej pojazdem stał pojazd marki V. (...) o nr rej. (...). W pojeździe marki V. za kierownicą siedział M. P. (2), zaś na tylnym siedzeniu po stronie kierowcy T. K.. W pewnym momencie z pojazdu marki R. (...) wysiadł nieznany mężczyzna, który otworzył klapę bagażnika swojego samochodu, wyciągnął sportową torbę koloru turkusowego, wrzucił ją na miejsce pasażera obok kierowcy pojazdu marki V., a następnie wsiadł do swojego samochodu i odjechał. Po krótkiej chwili z samochodu marki V. wysiadł T. K. i przesiadł się do zaparkowanego po drugiej stronie ulicy samochodu marki P. (...) koloru ciemnego o nr rej. (...). M. P. (2) oraz T. K. uruchomili swoje pojazdy i udali się ul. (...) w stronę ul. (...). Po dojechaniu do ronda łączącego ul. (...), skręcili w ul. (...), po czym po dojechaniu do ul. (...) skręcili w lewo i dojechali do ul. (...), a następnie skręcili w ul. (...), kierując się w stronę ul. (...). Po dojechaniu do skrzyżowania ul. (...) skręcili w prawo, jadąc ul. (...) w stronę centrum W..

Na skrzyżowaniu ul. (...) i ul. (...) funkcjonariusze Policji W. N. oraz G. G. (2) zatrzymali kierującego pojazdem marki V. M. P. (2). Natomiast funkcjonariusze Policji D. K. (1) oraz M. D. na ul. (...) na przystanku autobusowym (...) zatrzymali kierującego pojazdem marki P. (...) T. K..

W toku przeszukania pojazdu marki V. (...), przed przednim fotelem pasażera, na wycieraczce znaleziono torbę sportową koloru turkusowego, w której znajdowały się dwa worki foliowe zabezpieczone zgrzewem cieplnym, w których znajdowały się włókna konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 1 999,12 gram netto. W samochodzie, w schowku przy dźwigni zmiany biegów, znaleziono woreczek foliowy z zapięciem strunowym wewnątrz, w którym znajdowała się mieszanka kokainy i innych substancji o łącznej wadze 0,47 g netto, gdzie czystej kokainy było 0,1128 g, oraz telefon komórkowy marki N. wraz z kartą sim.

Następnie W. N. wraz z G. G. (2) i M. S. oraz zatrzymanym M. P. (2) udali się do miejsca zamieszkania M. P. (2) przy ul. (...) w W., gdzie w trakcie przeszukania ujawniono wagę elektroniczną.

W tym samym czasie funkcjonariusze Policji D. K. (1) oraz M. D. udali się wraz z zatrzymanym T. K. do jego miejsca zamieszkania przy ul. (...) w W.. Na miejscu zastali S. D., konkubinę zatrzymanego. Funkcjonariusze wezwali zatrzymanego do wydania przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa lub pochodzących z przestępstwa. T. K. dobrowolnie wskazał miejsce ukrycia narkotyków w postaci 86,83 grama netto ziela konopi innych niż włókniste, 80,41 gram netto substancji stanowiącej mieszankę kokainy i innych substancji, w której zawartość czystej kokainy wynosiła 6,45 grama oraz broni (...)wz. 1922 kal. 7,65 mm z magazynkiem zawierającym 7 sztuk naboi kal. 7,65 mm oraz pudełko papierowe zawierające 17 sztuk naboi kaliber 7,65 mm. T. K. nie ma zezwolenia na posiadanie tej broni.

Właścicielem samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) jest O. B.. Samochód ten jest używany przez jej matkę J. B., przez męża J. B. oraz M. P. (2). W marcu 2010 r. najczęściej z tego samochodu korzystała J. B.. M. P. (2) użytkował przedmiotowy pojazd za jej pozwoleniem.

Włókna konopi innych niż włókniste znalezione w samochodzie marki V. (...) o nr rej. (...) o łącznej wadze 1999,12 gram mogą posłużyć do wydzielenia około 2000 tysięcy porcji narkotyku. Z substancji stanowiącej mieszkankę kokainy i innych substancji tzw. uzupełniaczy, znalezionej w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w W. o łącznej wadze 80,41 grama, w tym czystej kokainy 6,45 grama, można wydzielić około 80 – 160 porcji handlowych, które mogą posłużyć do odurzenia około 300 – 320 osób okazyjnie przyjmujących narkotyk, bądź 30 – 90 osób nałogowo go przyjmujących. Natomiast włókna konopi innych niż włókniste, znalezione w wskazanym wyżej mieszkaniu, o łącznej wadze 86,83 grama mogą posłużyć do wydzielenia co najmniej 86 porcji narkotyku.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonych T. K. (k. 512 – 516, 223, 98, 90) i M. P. (2) (k. 771 – 772, 606, 517 – 520, 262 – 263, 194 – 195, 82); zeznań świadków: W. N., (k. 690 – 694, 607 – 613, 197 – 203, 65 – 67), M. D. (k. 625 – 626, 200), D. K. (1) (k. 627 – 629, 201), S. D. (k. 770 – 771) oraz J. B. (k. 805), ustnej opinii biegłej z zakresu badań fizykochemicznych J. O. (2), (k. 630), ustnej opinii z zakresu badań fizykochemicznych biegłej D. Z. (k. 999 – 1000), ustnej uzupełniającej opinia biegłego z zakresu toksykologii Z. W. (k. 1098 – 1099), a także dokumentów w postaci:

- notatki urzędowej (k. 1 – 2);

- protokołu zatrzymania M. P. (2) (k. 3);

- protokół przeszukania osoby (k. 4 – 5);

- protokołu przeszukania samochodu marki V. (...) (k. 7 – 9);

- protokołu zatrzymania rzeczy (k. 11 – 13);

- protokołu oględzin (k. 14 – 15);

- protokołu przeszukania (k. 16 – 18);

- protokołu zatrzymania rzeczy (k. 20 – 22);

- protokołu oględzin (k. 23 – 24);

- notatki urzędowej (k. 25);

- protokołu przeszukania mieszkania nr (...) przy ul. (...) (k. 26 – 30);

- protokołu przeszukania osoby (k. 30 – 33);

- protokołu zatrzymania T. K. (k. 35);

- protokołów przeszukania (k. 37 – 39, 46 – 48);

- protokołu przeszukania mieszkania nr (...) przy ul. (...) (k. 41 – 43);

- protokołu oględzin (k. 50 – 52);

- opinii wstępnej biegłego z zakresu broni palnej A. S. (2) (k. 55);

- świadectwa legalizacji ponownej (k. 56);

- protokołów z użycia narkotestu wraz z mat. poglądowym (k. 57 – 60, 61 – 63);

- pisma (...) W. P. A.(k. 133);

- protokołów oględzin (k. 134 – 135, 139 – 140, 141 – 143, 146 – 147, 148 – 149, 150 – 152, 153 – 154);

- opinii z zakresu badań fizykochemicznych (k. 162 – 167);

- opinii sądowo – psychiatrycznej dot. M. P. (4) (k. 208 – 212);

- opinii sądowo – psychiatrycznej dot. T. K. (k. 231 – 235);

- opinii z zakresu badań broni i balistyki (k. 240 – 243);

- odpisu wyroku SR dla m. st. Warszawy sygn. akt VK 1342/00 (k. 558 – 559);

- odpisu wyroku SR dla Warszawy Pragi Północ sygn. akt IV K 441/10 (k. 567);

- wywiadów środowiskowych (k. 642, 673 – 676);

- opinii uzupełniającej z zakresu badań fizykochemicznych (k. 754 – 755);

- odpisu postanowienia o umorzenia śledztwa PR Warszawa Mokotów sygn. 6 Ds. 2305/10/III ( k. 796 – 800);

- opinii biegłego z zakresu toksykologii (k. 1015 – 1017);

- karty karnej Marcia P. (k. 915 – 917);

- karty karnej T. K. (k. 919 – 921);

- kwestionariusza zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień (k. 964 – 974);

- umowy najmu (k. 992 – 995);

- umowy o prace (k. 997);

- opinii z badań chemicznych (k. 1216 – 1218),

które to wobec braku przeciwdowodów, Sąd ocenił jako odpowiadające prawdzie.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony M. P. (2) przesłuchany w dniu 4 kwietnia 2010 r. na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów oraz z korzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień oświadczając, że wyjaśnienia złoży przed sądem (wyjaśnienia oskarżonego M. P. (2), k. 81 - 82).

Ponownie przesłuchany na etapie postępowania przygotowawczego w dniu 9 lipca 2010 r. wyjaśnił, że w dniu zatrzymania zadzwonił do niego T. K. i poprosił go, aby odebrał dla niego paczkę. W tym celu oskarżony P. pojechał pod areszt na S., gdzie podszedł do niego nieznany mu mężczyzna, który jak się zorientował, że nie ma z nim T. K., odmówił wydania paczki. W związku z tym M. P. (2) pojechał na B. po T. K., po czym we dwóch, każdy swoim samochodem, przyjechali na S.. M. P. (2) wyjaśnił nadto, że kiedy zaparkowali auta, ponownie podszedł do niego ten sam co poprzednio nieznany mu mężczyzna i włożył do jego samochodu torbę. Oskarżony wyjaśnił, że za przewiezienie paczki miał otrzymać od T. K. 500 zł. Wyjaśnił, że nie wiedział, iż w torbie są narkotyki. Domyślał się jedynie, że może tam być coś niebezpiecznego (wyjaśnienia oskarżonego M. P. (2), k. 184 - 195).

Ponownie przesłuchany na etapie postępowania przygotowawczego w dniu 21 września 2010 r., M. P. (2) podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia. W uzupełnieniu ich dodał, że po odebraniu paczki miał jechać na B.. Jechał za T. K. (wyjaśnienia oskarżonego M. P. (2), k. 262 - 263).

Oskarżony M. P. (2) przesłuchany na etapie postępowania sądowego podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia, co do zasady jedynie je uszczegóławiając (k. 517 – 520, k. 606, k. 771).

Oskarżony T. K. na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Odnośnie posiadania broni wyjaśnił, że broń zakupił w celach bezpieczeństwa przy bazarze na P. na ul. (...). Wskazał, że nie posiada na nią wymaganego zezwolenia.

Odnośnie znalezionej w mieszkaniu przy ul. (...) w W. marihuany oskarżony wyjaśnił, że posiadał ją dla własnego użytku oraz że zakupił ją na Dworcu Centralnym. Odnośnie zarzutu posiadania kokainy oskarżony wyjaśnił, że zabezpieczona u niego substancja nie jest kokainą lecz efedryną, wymieszaną z ludokainą. Wskazał, że substancję tę wyprodukował sam i zażywa ją czasem dla relaksu.

Ponadto oskarżony wyjaśnił, że w dniu 31 marca 2010 r. nie siedział w zaparkowanym przy ul. (...) w W. samochodzie marki V., albowiem cały czas przebywał w pojeździe marki P., którym przyjechał. Wskazał nadto, że w dniu 31 marca 2010 r. około godz. 14.00 jechał ul. (...) i Wigury z B. do restauracji (...)’s oraz, że nie zna M. P. (2) (wyjaśnienia oskarżonego T. K., k. 90, k. 98).

Ponownie przesłuchany na etapie postępowania przygotowawczego częściowo zmienił swoje wyjaśnienia i wskazał, że kilka dni przed zatrzymaniem zadzwonił do niego kolega R., od którego czasem kupował marihuanę i poinformował go, że ma dla niego coś w bardzo dobrej cenie, tj. za 500 zł. T. K. wyjaśnił, iż na początku nie wiedział, że to będzie dwa kilo marihuany. Zadzwonił do M. P. (2) i poprosił go o przewiezienie przedmiotowej przesyłki do domu, albowiem miał on posiadać lepszy od niego samochód. Okazało się jednak, że na miejsce spotkania przy ul. (...) zamiast R. przyjechał ktoś inny. Następnie oskarżony wyjaśnił, że w ostatniej chwili pożyczył od znajomego samochód i przyjechał na spotkanie. Podał, że narkotyki brał na własny użytek i nie przypuszczał, że będzie ich tak duża ilość.

Przesłuchany na etapie postępowania sądowego podtrzymał swoje ostatnie wyjaśnienia, złożone na etapie postępowania przygotowawczego. W uzupełnieniu wskazał, że w dniu 31 marca 2010 r. marihuanę miał kupić za kwotę 500 zł. Wyjaśnił również, że umówił się z M. P. (2), że zapłaci mu za przewiezienie paczki, ale nie ustalił jej wysokości. Wskazał, że nie mówił M. P. (2) co znajduje się w paczce, on sam również nie pytał.

Wyjaśnienia oskarżonego M. P. (2) jedynie w części zasługują na danie im wiary. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania ich w zakresie, w jakim oskarżony wyjaśnił, że w dniu 31 marca 2010 r. został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji oraz że w samochodzie, którym kierował, zostały znalezione narkotyki w torbie oraz małej saszetce. Wyjaśnienia oskarżonego w opisanym wyżej zakresie korespondują bowiem z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim twierdził, że woreczek foliowy z zawartością 0,47 mieszkanki kokainy i innych substancji nie należy do niego. Z jednej strony podkreślić należy, że woreczek ten został ujawniony w jednym ze schowków znajdujących się w samochodzie. Powyższe zostało wprost stwierdzone w protokole przeszukania samochodu marki V. (...) w dniu 31 marca 2010 r., który został podpisany przez oskarżonego bez żadnych zastrzeżeń. Tym samym nie można uznać, aby został on przekazany razem ze sportową torbą koloru turkusowego przez nieznanego mężczyznę. Woreczek ten znajdował się w samochodzie już przed przekazaniem paczki. Z drugiej strony podkreślić należy również, że samochodem marki V. (...) w marcu 2010 r. najczęściej dysponowała J. B., która wykluczyła, aby przechowywała w nim jakiekolwiek środki odurzające. Sąd przedmiotowe zeznania świadka w całości uznał za wiarygodne, nie znajdując żadnych podstaw do kwestionowania ich wiarygodności. Wskazaną wyżej okoliczność potwierdził sam oskarżony, który w swoich wyjaśnieniach wskazał, że nikt w jego rodzinie nie zażywa narkotyków i wykluczył, aby narkotyki znalezione w samochodzie mogły należeć do któregoś z członków rodziny (wyjaśnienia oskarżonego M. P. (2), k. 771).

Mając powyższe na uwadze oraz okoliczność, że narkotyki zostały znalezione w samochodzie w momencie, w którym znajdował się on w posiadaniu M. P. (2), Sąd uznał, że przedmiotowe narkotyki znajdowały się w posiadaniu oskarżonego przy jego pełnej świadomości.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim wskazywał, że w momencie przekazania torby przez nieznanego mu mężczyznę, w samochodzie marki V. (...) był sam. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie są sprzeczne z zeznaniami świadka W. N., które z przyczyn omówionych poniżej, w całości zasługują na wiarygodność. Z zeznań tych wynika, że w momencie przekazania turkusowej torby wraz z narkotykami, w samochodzie marki V. (...) znajdował się zarówno M. P. (2) jak i T. K..

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego M. P. (2) w zakresie, w jakim wskazywał on, że w dniu 31 marca 2010 r. na prośbę T. K. zobowiązał się do przewiezienia paczki z nieznaną mu zawartością za kwotę 500 zł. Powyższe wyjaśnienia są zupełnie niewiarygodne w świetle pozostałego materiału dowodowego, na podstawie którego Sąd czynił ustalenia co do stanu faktycznego.

Przyjęciu za prawdziwe wyjaśnień oskarżonego w zakresie, w jakim przypisuje sobie jedynie rolę nieświadomego co do zawartości przesyłki kuriera sprzeciwia się przede wszystkim okoliczność, że przy odbiorze narkotyków przez cały czas obecny był T. K., który na miejsce transakcji przyjechał swoim samochodem. Podkreślić należy, że w momencie przekazania narkotyków obaj oskarżeni znajdowali się w samochodzie marki V.. W świetle powyższego nie sposób uznać, że M. P. (2) był jedynie kurierem, gdyż T. K. kuriera nie potrzebował. Dysponował bowiem samochodem, którym mógł przewieźć towar. Nadto, osobiście wraz z oskarżonym M. P. (2) odebrał paczkę, w której znajdowały się narkotyki. Podkreślić również należy, że wyjaśnienia oskarżonego M. P. (2) są sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, zgodnie z którymi mało prawdopodobnym jest, aby do udziału w przewozie tak dużej ilości narkotyków została zaangażowana osoba, nie mająca świadomości w czym bierze udział .

Wyjaśnienia oskarżonego M. P. (2) w zakresie, w jakim przypisywał sobie w zdarzeniu z dnia 31 marca 2010 r. rolę jedynie kuriera, nie zasługują na wiarygodność również dlatego, że są co do istotnych szczegółów sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonego T. K.. Oskarżony M. P. (2) wskazał, że za przewiezienie paczki miał otrzymać wynagrodzenie w kwocie 500 zł. Powyższych okoliczności nie potwierdził oskarżony T. K., który trzymając się swoich wyjaśnień wskazał, że wysokość wynagrodzenia między stronami nie była ustalona.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego, w których wskazywał on, że nie wiedział co znajduję się w torbie sportowej koloru turkusowego również dlatego, że świadek W. N. zeznał, nie zgłaszając żadnych wątpliwości, że ze sposobu zachowania oskarżonego M. P. (2) w chwili zatrzymania wynikało, że doskonale wiedział co jest w turkusowej torbie włożonej mu do samochodu marki V. (...).

Wyjaśnienia oskarżonego T. K. jedynie w części zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności. Sąd uznał za wiarygodne przedmiotowe wyjaśnienia w zakresie, w jakim oskarżony przyznał się do posiadania w mieszkaniu przy ul. (...) w W. około 80 g mieszkanki kokainy i innych substancji, około 85 g marihuany oraz broni Browning wz. 1922 7,65 mm wraz z amunicją. Wyjaśnienia oskarżonego w wskazanym wyżej zakresie są wiarygodne, albowiem korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności z zeznaniami świadków D. K. (2) oraz M. D., którzy opisali przebieg czynności przeszukania.

Z przyczyn omówionych wcześniej, przy ocenie wyjaśnień M. P. (2), Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego T. K. w zakresie, w jakim stwierdził on, że oskarżony P. nie wiedział co jest w torbie sportowej koloru turkusowego, która została podrzucona do samochodu marki V., a nadto uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim oskarżony wskazywał, że w chwili przekazania paczki w dniu 31 marca 2010 r. w samochodzie marki V. nie było go w aucie.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego T. K. także w zakresie, w którym twierdził, że nie wiedział w jakiej ilości towar zostanie mu w dniu 31 marca 2010 r. przekazany. Niewiarygodnym w świetle wskazań doświadczenia życiowego jest bowiem, aby osoba kupująca tak dużą ilość narkotyków nie wiedziała, co i w jakiej ilości kupuje zważywszy, że ujawnione w torbie koloru turkusowego środki odurzające były w ilości wskazującej na sprzedaż hurtową. W świetle okoliczności sprawy niniejszej brak jest również jakichkolwiek racjonalnych podstaw do przypuszczenia, aby część tak dużej ilości narkotyku oskarżony otrzymał od sprzedającego w prezencie.

Sąd ocenił jako wiarygodne zeznania świadka W. N., albowiem przedmiotowe relacje są spójne, rzeczowe oraz korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Świadek był bezpośrednim uczestnikiem opisywanego przez siebie zdarzenia. K. przesłuchiwany w toku postępowania prezentował jednolitą wersję przebiegu zdarzeń z dnia 31 marca 2010 r. Co prawda w czasie przesłuchania przed Sądem pewnych szczegółów zdarzenia nie pamiętał, ale po odczytaniu jego wcześniejszych zeznań potwierdził je i wskazał, że bezpośrednio po zdarzeniu lepiej pamiętał jego przebieg. Powyższe jest uzasadnione upływem czasu od zdarzenia na okoliczność którego świadek zeznawał.

Świadek zeznał ponadto, że wobec sposobu zachowania oskarżonego M. P. (2) w dniu zdarzenia, nie ma wątpliwości, że wiedział on co jest w turkusowej torbie włożonej mu do samochodu marki V. (...). W tym zakresie świadek nie zgłaszał żadnych wątpliwości.

Sąd ocenił jako wiarygodne zeznania świadka M. D. (k. 625 – 626, k. 200). Powyższe zeznania są spójne rzeczowe oraz korespondują z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie. Jednakże z uwagi na niepamięć świadka przedmiotowe zeznania jedynie w niewielkim stopniu stanowiły podstawę dokonywania ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

Sąd ocenił jako wiarygodne zeznania świadka D. K. (1) (k. 627 – 629, k. 201). Powyższe zeznania są spójne rzeczowe oraz korespondują z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie. Przesłuchanie wskazanego wyżej świadka na etapie postępowania przygotowawczego było ogólnikowe, jednakże świadek przesłuchany na etapie postępowania sądowego zeznawał w sposób bardziej szczegółowy odnośnie przebiegu zdarzenia. Zeznania świadka korespondują przede wszystkim z zeznaniami świadka W. N., ale także częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego T. K. i M. P. (2).

Wskazani wyżej świadkowie, wykonujący zawód funkcjonariusza publicznego, obdarzony zaufaniem społecznym, nie mieli żadnego interesu w bezpodstawnym obciążaniu oskarżonych, zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i obecnie, w szczególności, iż działanie takie pociągałoby za sobą ryzyko poniesienia przez nich surowych konsekwencji zarówno służbowych, jak i prawnych. Powyższe pozwala uznać, że w sposób obiektywny zrelacjonowali przebieg zdarzenia.

Sąd ocenił jako wiarygodne zeznania świadka S. D. (k. 770 - 771) oraz J. B. (k. 804 - 805). Powyższe zeznania są spójne rzeczowe oraz korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd ocenił jako wiarygodne zeznania świadka S. W. (k. 112 – 113, k. 144v – 145). Powyższe zeznania są spójne rzeczowe, jednakże nie stanowiły podstawy do czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Osoba ta nie była bezpośrednim świadkiem zarzucanych oskarżonym przestępstw i tym samym jej zeznania nie mogły stanowić podstawy przypisania im winy. Nie posiadała również wiedzy na temat żadnych innych okoliczności faktycznych, istotnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

W niniejszej sprawie Sąd ocenił jako wiarygodną opinię biegłego z zakresu broni i balistyki A. G. (opinia, k. 240 - 243). Powyższa opinia jest jasna, rzetelna. Została sporządzona przez osobę posiadającą odpowiednie wiadomości specjalne i nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

W niniejszej sprawie Sąd ocenił jako wiarygodne opinie sądowo – psychiatryczne z dnia 21 lipca 2010 r., dotyczącą M. P. (2) (opinia, k. 208 - 212) oraz z dnia 23 sierpnia 2010 r., dotyczącą T. K. (opinia, k. 231 - 235), sporządzone przez biegłych psychiatrów G. W. i J. S. . Wskazane powyżej opinie są rzetelne, odpowiadają wymogom wiedzy i są w pełni wyczerpujące, a zatem stanowią pełnowartościowy dowód w sprawie. W toku postępowania nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

W niniejszej sprawie Sąd ocenił jako wiarygodną opinię biegłego z zakresu badań fizykochemicznych J. O. (2) (opinia, k. 162 - 167). Powyższa opinia jest jasna, rzetelna. Została sporządzona przez osobę posiadającą odpowiednie wiadomości specjalne i nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania. Opinia sporządzona przez biegłą posłużyła ustaleniu charakteru substancji zabezpieczonych w samochodzie marki V. (...) oraz w mieszkaniu przy ul. (...), a także ustaleniu ilości ujawnionej substancji. Biegła, opiniując sądem wskazała, że nie prowadziła badań mających na celu ustalenie zawartości kokainy w zabezpieczonej w mieszkaniu u T. K. substancji, a jedynie stwierdziła jej obecność. Tym samym konieczne było powołanie innego biegłego z zakresu badań fizykochemicznych (opinia ustna, k. 630).

W niniejszej sprawie Sąd ocenił jako wiarygodną opinię biegłej z zakresu badań fizykochemicznych D. Z. (opinia, k. 754 -755) oraz opinię z zakresu badań chemicznych biegłej A. D. ( (...)- (...)). Powyższe opinie są jasne i rzetelne. Zostały sporządzone przez osoby posiadające odpowiednie wiadomości specjalne i nie były kwestionowana przez żadną ze stron postępowania. Biegła D. Z. przed sądem potwierdziła swoje konkluzje zawarte w pisemnej opinii (opinia ustna, k. 999 - 1000).

W niniejszej sprawie Sąd ocenił jako wiarygodną opinię biegłego z zakresu toksykologii Z. W. (opinia, k. 1015 - 1017). Powyższa opinia jest jasna, rzetelna. Została sporządzona przez osobę posiadającą odpowiednie wiadomości specjalne. Ponadto biegły na rozprawie w dniu 29.10.2013 r. biegły złożył uzupełniającą opinię ustną, gdzie uściślił opinię pisemną wyjaśniając, że pisząc iż w jednej pół gramowej porcji zabezpieczonej u T. K. substancji, zawartość czystej kokainy wynosi 32 gramy, a w porcji jedno gramowej 64 gramy, popełnił błąd pisarski, gdyż zawartość ta wynosi odpowiednio 32 miligramy lub 64 miligramy. Powyższe stanowisko biegłego, w świetle całokształtu opinii, nie może budzić wątpliwości. Powyższe uzupełnienie opinii przez biegłego nie było następnie kwestionowane przez żadną ze stron. W pozostałym zakresie biegły potwierdził swoje konkluzje zawarte w pisemnej opinii (opinia ustna, k. 1098 - 1099).

Sąd uznał za wiarygodny również pozostały materiał dowodowy ujawniony w toku przewodu sądowego, którego wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron i który zarazem koresponduje z innymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie. Wątpliwości Sądu nie budzi również autentyczność oraz wartość dowodowa dokumentów w postaci protokołów czynności przedsiębranych w ramach prowadzonego postępowania, albowiem zostały one sporządzone przez kompetentne osoby lub organy w ramach przypisanych prawem kompetencji, a ich treść, czy autentyczność, nie były kwestionowane również przez strony postępowania.

Sąd dokonał następującej oceny prawnej czynów oskarżonego:

Mając na uwadze powyższe, w świetle ujawnionego w sprawie materiału dowodowego stwierdzić należy, że wina oskarżonych M. P. (2) oraz T. K. nie budzi żadnych wątpliwości i została udowodniona w całości. Wynika to jednoznacznie z materiału dowodowego w postaci zeznań świadków W. N., M. D., D. K. (1), opinii biegłych oraz zebranej w sprawie dokumentacji procesowej, a także w części z wyjaśnień samych oskarżonych. Całokształt materiału dowodowego sprawy układa się w logiczną całość, co wykazano powyżej.

Zgodnie z dyspozycją art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii – dalej zwanej „u.p.n.” kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Natomiast zgodnie z ust. 2 wskazanego wyżej przepisu jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Podkreślić należy, że karalne jest każde władanie narkotykami, bez względu na cel, dla jakiego miałby być on przeznaczony, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 2013 r.,III KK 423/12). Wskazać również należy, że przestępstwo z art. 62 ust. 2 u.p.n. można popełnić tylko umyślnie, z zamiarem bezpośrednim lub z zamiarem ewentualnym, np. sprawca, nie mając pewności co do rodzaju posiadanych środków przyjmuje, że może to być środek odurzający, liczy się z możliwością popełnienia przestępstwa i na to się godzi [T.L. C., M. M., Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii..., s. 306].

Przystępując do wykładni określenia znaczna ilość wskazać należy, że co prawda wyrażenie to ma charakter ocenny, to jednak doczekało się jednolitej wykładni w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 1 lutego 2007 r., sygn. akt III KK 257/06 oraz wyroki Sądu Najwyższego z: 1 marca 2006 r., sygn. akt. II KK 47/05 i 10 czerwca 2008 r., sygn. akt. III KK 30/08). Sąd w niniejszej sprawie w pełni podziela ugruntowany w orzecznictwie Sądu Najwyższego pogląd, zgodnie, z którym przez pojęcie "znacznej ilości" środków odurzających lub substancji psychotropowych, o którym mowa w art. 62 ust. 2 u.p.n., należy rozumieć ilość wystarczającą do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób.

Wskazać również należy, że do środków odurzających w rozumieniu wskazanego wyżej przepisu należy zarówno ziele konopi innych niż włókniste oraz kokaina , wskazane odpowiednio w wykazie IV-N oraz I-N w załączniku do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. nr 1, pod nazwą WYKAZ ŚRODKÓW ODURZAJĄCYCH.

Oskarżony M. P. (2) wyczerpał znamiona wskazanego wyżej przestępstwa na skutek posiadania 1 999,12 gramów marihuany oraz 0,47 grama mieszkanki kokainy i innych substancji, gdzie czystej kokainy było 0,1128 gram . Nie ulega wątpliwości, że ilości ziela konopi innych niż włókniste, którą M. P. (2) miał przy sobie, stanowi znaczną ilość w rozumieniu art. 62 ust. 2 u.p.n. Powyższe wynika z tego, iż ilość posiadanej przez niego substancji pozwala na wydzielenie około 2000 porcji.

Oskarżony T. K. wyczerpał znamiona wskazanego wyżej przestępstwa na skutek posiadania 80,41 gram mieszanki kokainy i innych substancji, gdzie waga czystej kokainy wyniosła 6,45 gram oraz 86,83 gram ziela konopi innych niż włókniste. Również w tym przypadku nie ulega wątpliwości, że ilość substancji posiadanych przez oskarżonego T. K. stanowi znaczną ilość w rozumieniu art. 62 ust. 2 u.p.n. Powyższe wynika z tego, iż ilość posiadanej przez niego substancji pozwala na wydzielenie około 80 działek marihuany oraz około 80 – 160 porcji handlowych kokainy, którymi można odurzyć około 300 – 320 osób okazyjnie przyjmujących narkotyk, bądź 30 – 90 osób nałogowo go przyjmujących.

Zgodnie z art. 263 § 2 k.k. kto bez wymaganego zezwolenia posiada broń palną lub amunicję, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Powyższy przepis penalizuje posiadanie broni palnej lub amunicji bez wymaganego zezwolenia. Jest to dyspozycja o charakterze zależnym, której treść normatywną wypełniają przepisy określające pojęcie broni palnej i amunicji oraz zasady i tryb wydawania zezwoleń na ich posiadanie.

Oskarżony T. K. wyczerpał znamiona wskazanego wyżej przestępstwa na skutek posiadania pistoletu (...). 1922 kaliber 7,65 milimetra produkcji belgijskiej wraz z amunicją w ilości 24 sztuk naboi pełnopłaszczowych kalibru 7,65 milimetra. W świetle opinii biegłego z zakresu broni i balistyki (k. 240 – 243) nie ulega wątpliwości, że znaleziony u oskarżonego przedmiot odpowiada definicji zawartej w art. 7 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji – dalej zwanej „u.b.a.” zgodnie z którą bronią palną jest niebezpieczne dla życia lub zdrowia urządzenie, które w wyniku działania sprężających gazów, na skutek spalania materiału miotającego jest zdolne do wystrzelenia pocisku lub substancji z lufy albo z elementu zastępującego lufę, a przez to do rażenia celów na odległość.

Ponadto, jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, przedmiotowa broń nie była zarejestrowana i oskarżony nie posiadał na nią wymaganego ustawą pozwolenia. Nie ulega wątpliwości również, że oskarżony, który w trakcie przeszukania sam wskazał miejsce ukrycia broni, był jej posiadaczem oraz miał pełną świadomość, że posiadanie tej broni objęte jest warunkiem posiadania stosownego zezwolenia, którego on nie miał. Tym samym należy przyjąć, że przestępstwo wskazane w art. 263 § 2 k.k. T. K. popełnił umyślnie w zamiarze bezpośrednim.

Mając na uwadze ustalone w toku postępowania sądowego nowe okoliczności faktyczne w zakresie dotyczącym rzeczywistej zawartości czystej kokainy w substancji znalezionej w schowku samochodu marki V. (...), o łącznej wadze 0,47 gramów oraz w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w W. o łącznej wadze 80,41 gramów, Sąd odpowiednio zmienił w pkt I i IV wyroku opis czynów poprzez wskazanie zawartości czystej kokainy w zabezpieczonych substancjach. Zmiana ta nie miała żadnego wpływu na kwalifikacją prawną zarzucanych oskarżonym przestępstw.

Jednocześnie podkreślić należy, że powyższa modyfikacja nie spowodowała wyjścia poza granice oskarżenia, albowiem Sąd poruszał się tu w ramach jednego zdarzenia historycznego, jakie miało miejsce w dniu 31 marca 2010 r.

Sąd w pkt IV wyroku uznał oskarżonego M. P. (2) za winnego zarzucanych mu pkt 1 i 2 aktu oskarżenia czynów przyjmując, że zachowania te stanowiły jeden czyn. Za powyższym przemawia zarówno okoliczność, że przedmiotowe narkotyki były posiadane przez tego oskarżonego jednocześnie w tym samym czasie, były przechowywane w obrębie jednego miejsca, tj. pojazdu marki V. (...), a przede wszystkim okoliczność, że zarówno ziele konopi innej niż włókniste jak i kokaina, są środkami odurzającymi w rozumieniu art. 62 ust. 2 u.p.n. Tym samym brak jest podstaw do przyjmowania odrębności czynów z uwagi na rodzaj posiadanych środków odurzających w sytuacji, gdy z punktu widzenia przepisu stanowią one ten sam czyn zabroniony.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się kryteriami wymienionymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., a więc swoim uznaniem, granicami przewidzianymi przez ustawę stopniem społecznej szkodliwości czynu oraz stopniem zawinienia.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż wyważonymi, sprawiedliwymi, a zarazem adekwatnymi do stopnia społecznej szkodliwości czynów oskarżonego T. K. będą wymierzone mu w pkt I i II wyroku kary jednostkowe odpowiednio 2 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 62 ust. 2 u.p.n. oraz 1 roku pozbawienia wolności za czyn z art. 263 § 2 k.k., a nadto orzeczona w pkt III wyroku, na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 k.k., kara łączna 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd doszedł do przekonania, iż stopień społecznej szkodliwości czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 62 ust. 2 u.p.n. przypisanego oskarżonemu jest znaczny. Zadecydowały o tym w szczególności rodzaj naruszonych przez sprawcę prawnie chronionych dóbr (zdrowie publiczne) oraz ilość posiadanych narkotyków i ich rodzaj. Przy wymiarze kary Sąd wziął również pod uwagę uprzednią karalność oskarżonego. Jak wynika z karty karnej oskarżony był już w przeszłości skazany za posiadanie narkotyków na terytorium Francji i została mu wymierzona kara 10 miesięcy pozbawienia wolności. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego powyższa kara nie zapobiegła powrotowi oskarżonego do popełnienia tego samego rodzaju przestępstw.

Sąd doszedł do przekonania, iż stopień społecznej szkodliwości czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 263 § 2 k.k. przypisanego oskarżonemu jest nieznaczny. Zadecydowały o tym w szczególności rodzaj naruszonych przez sprawcę prawnie chronionych dóbr (bezpieczeństwo publiczne) rodzaj posiadanej broni i amunicji oraz ich ilość.

Na podstawie art. 85 § 1 k.k. orzeczone kary jednostkowe Sąd połączył i wymierzył karę łączną dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Orzekając karę łączną Sąd zastosował zasadę częściowej absorpcji, mając przede wszystkim na uwadze fakt, iż oba przestępstwa, stanowiły zamach na różne dobra, podlegające ochronie prawno karnej. Sprawca swoim zachowaniem naruszył dobro prawne w postaci zdrowia publicznego oraz bezpieczeństwa publicznego. W ocenie Sądu kara łączna wymierzona w takiej wysokości spełni swoje funkcje wychowawcze i uczyni zadość wymaganiom zarówno prewencji indywidualnej jak i prewencji ogólnej.

Wobec oskarżonego M. P. (2) Sąd uznał, iż wyważoną, sprawiedliwą, a zarazem adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu, będzie wymierzona mu w pkt IV wyroku kary 2 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 62 ust. 2 u.p.n.

W świetle dokonanej analizy Sąd doszedł do przekonania, iż stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest znaczny. Zadecydowały o tym w szczególności rodzaj naruszonych przez sprawcę prawnie chronionych dóbr oraz ilość posiadanych narkotyków. Przy wymiarze kary Sąd wziął również pod uwagę uprzednią karalność oskarżonego. Jak wynika z karty karnej oskarżony był już w przeszłości trzykrotnie skazany, w tym za rozbój na karę 3 lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Jednakże powyższa kara nie zapobiegła powrotowi oskarżonego do popełnienia przestępstw.

W ocenie Sądu tak orzeczona kara pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat, spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz zaspokoi potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W punkcie V i VI wyroku Sąd, na podstawie art. 44 § 6 k.k. oraz art. 70 ust. 2 u.p.n. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych, wyszczególnionych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) (k. 68) pod poz. 1 – 2, 4 – 5 oraz w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) (k. 69A) pod poz. 1 – 2.

W punkcie VII i VIII wyroku Sąd, na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonych T. K. oraz M. P. (2) kar pozbawienia wolności zaliczył okres ich rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci zatrzymania, a następnie tymczasowego aresztowania w okresie od dnia 31 marca 2010 r. do 14 stycznia 2011 r.

W punkcie IX wyroku Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego T. K. adw. A. Z. kwotę 756 zł powiększoną o należny podatek od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu T. K. z urzędu oraz kwotę 26,45 zł tytułem niezbędnych, udokumentowanych wydatków adwokata.

Orzekając o wynagrodzeniu dla obrońcy Sąd miał na uwadze przepisy § 14 ust. 2 pkt 3 oraz § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Niniejsza sprawa przed Sądem prowadzona była w trybie zwyczajnym, toteż kwota podstawowego wynagrodzenia za ten etap wynosi 420 zł. Następnie, zgodnie z powołanym § 16 rozporządzenia, za każdy kolejny, po pierwszym, termin rozprawy podlega powiększeniu o 20 %, tj. o kwotę 84 złotych. Kwota przyznana obrońcy została zatem wyliczona w oparciu o powyższe wskazania, jak również w oparciu o ilość terminów rozpraw, na które stawiała się obrońca.

O opłatach i kosztach postępowania Sąd orzekł w myśl art. 627 § 1 k.p.k., mając na uwadze aktualną sytuację majątkową oskarżonych oraz ich możliwości zarobkowe. Oskarżeni są osobami młodymi i zdrowymi i brak jest po ich stronie przeciwwskazań do podejmowania działań zarobkowych.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij