Sygn. akt IX Ka 1879/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach, IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Szeliga

Protokolant: sekr. sądowy Anna Misztal

przy udziale oskarżyciela publicznego ---------------

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2014 r.

sprawy J. M. (1)

obwinionego o wykroczenie z art. 82 § 1 pkt. 9 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowcu Świętokrzyskim

z dnia 26 września 2013r. sygn. akt II W 1056/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od J. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania przed sądem II instancji.

Sygn. akt IXKa1879)13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Ostrowcu Świętokrzyskim wyrokiem z dnia 26 wrzesnia 2013r. uznał obwinionego J. M. (1) za winnego tego , że w okresie od nieustalonego dnia do dnia 11 października 2012r. w miejscowości D. (...) gm. B. , w woj. (...) dokonywał czynności , które mogły spowodować pożar i jego rozprzestrzenianie się , polegających na składowaniu materiałów palnych przy granicy działki , w sposób naruszający zasady bezpieczeństwa pożarowego , co stanowiło wykroczenie z art. 82§1pkt.9kw i za to na podstawie tego przepisu w związku z art. 24§1i3kw wymierzył mu kare grzywny w wysokości 1000 złotych. Zasądził od obwinionego J. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 złotych tytułem kosztów postępowania .

Apelację od tego wyroku wniósł obwiniony J. M. (1), który nie precyzując zarzutów podniósł, iż Sąd Rejonowy wbrew przeprowadzonym dowodom przypisał mu popełnienie zarzucanego wykroczenia, nie uzasadnił w sposób zgodny z obowiązującą procedurą wydanego wyroku, powtarzając wielokrotnie zdania, czy sfomułowania , nie przytaczał konkretnych faktów i dowodów.

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja obwinionego J. M. (1) nie zasługuje na uwzględnienie .

Analizując treść wniesionego środka odwoławczego stwierdzić należy, że w istocie obwiniony prócz podjętej próby polemiki z argumentami wskazanymi w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nie przytacza żadnych konkretnych uchybień, których wystąpienie mogłoby świadczyć o tym, iż poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne są błędne , tj. sprzecznie z przeprowadzonymi dowodami. Okoliczność zaś , iż wydany wyrok nie odpowiada oczekiwaniom skarżącego , w sytuacji, gdy kontrola instancyjna nie doprowadziła do ujawnienia jakichkolwiek uchybień w zakresie przeprowadzania dowodów i ich oceny , nie może prowadzić do podważenia prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu I instancji.

Analiza materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie oraz pisemnych motywów zaskarżonego wyroku pozwala na stwierdzenie , iż Sąd Rejonowy nie dopuścił się błędu, tak w ocenie przeprowadzonych dowodów , jak też w dokonywaniu na ich podstawie ustaleń faktycznych . Sąd Rejonowy rozważył wszystkie okoliczności mające znaczenie dla poczynienia prawidłowych ustaleń co do czynu przypisanego J. M. (1) , apelacja zaś nie przytacza żadnych okoliczności , które mogłyby podważyć prawidłowość rozumowania i ustaleń Sądu I instancji .

Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy , przeprowadzone dowody , w tym w szczególności zeznania świadków B. M. i M. S. (1) , jak też J. M. (2) , Z. W. , M. N. , B. C. , P. G., M. S. (2) , B. M. , M. S. (1) pozostawały zbieżne ze sobą , konsekwentne, wzajemnie się uzupełniając. Świadkowie ci opisali sposób przechowywania i rodzaj materiałów łatwopalnych składowanych na posesji J. M. (1) . Powyższe relacje pozostają zgodne z protokołem przeszukania zawierającego spis ujawnionych rzeczy oraz z protokołem oględzin posesji obwinionego w którym opisano rozmieszczenie zagród betonowych. Nie budzi zatem wątpliwości okoliczność, iż zeznania tych świadków zostały uznane za wiarygodne , bowiem przemawiają za taką oceną zarówno stanowczość i konsekwencja relacji, jak też fakt, iż cechują się obiektywizmem , bowiem świadkowie w sposób wyważony opisują jakie okoliczności rzeczywiście zaobserwowali.

Nadto zauważyć należy, iż sam obwiniony nie kwestionował tego, że ujawnione przedmioty przechowywał na własnej działce , natomiast wskazywał, iż przechowywał je prawidłowo , były odpowiednio zabezpieczone i w jego ocenie nie stwarzały zagrożenia pożarowego. Powyższe twierdzenia obwinionego , co słusznie podkreślił Sąd Rejonowy , należało oceniać w kategoriach przyjętej linii obrony i jego subiektywnych odczuć . Nie ulega bowiem wątpliwości, że ujawnione na posesji stare opony, drewno, deski, stare drewnianych okien , przedmioty plastikowe , na co wprost wskazują zeznania B. M. i M. S. (1) - pracowników Państwowej Straży Pożarnej , należały do materiałów łatwopalnych . Sposób ich przechowywania naruszał przepis §4 ust.1 pkt.6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7.06.2010r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów , bowiem obwiniony składował je w odległości 30 – 40 cm od ogrodzenia ( wyznaczającego granice działki ) , a nie ja wskazuje to powołany przepis w odległości nie mniejszej niż 4 metry od granicy działki . Z powyższego wynikało zatem , że zarówno rodzaj składowanych materiałów, jak też sposób ich przechowywania naruszał zasady bezpieczeństwa pożarowego.

Ujawnione w toku postepowania odwoławczego akta sprawy IXKa1233)13 w której to sprawie J. M. (1) został uniewinniony od popełnienia czynu z art. 82a§3kw nie wniosły do sprawy nic istotnego, bowiem przedmiot tego postepowania nie pozostawał w związku ze sprawa niniejszą.

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, iż dokonując ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy uwzględnił i przeanalizował wszystkie ujawnione okoliczności , przeprowadzone dowody ocenił zgodnie z dyspozycją art. 7kpk i słusznie na tej podstawie uznał, iż swoim zachowaniem J. M. (1) wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 82§1pkt.9kw .

Odnosząc się do wymiaru kary stwierdzić należy, że brak jest podstaw by orzeczoną karę grzywny ocenić jako rażąco niewspółmiernie surową . Zarówno stopień winy, jak też stopień społecznej szkodliwości czynu obwinionego zostały ocenione przez Sąd Rejonowy prawidłowo . Uwzględniono przy wymiarze kary wszystkie okoliczności , a wymierzając karę grzywny w wysokości 1000 zł uwzględniono także sytuacje materialną J. M. (1) . Brak jest podstaw do zmiany wyroku także w tym zakresie.

Mając na uwadze powyższe argumenty należało na podstawie art. 109§2kpw w zw. z art. 437§1kpk utrzymać zaskarżony wyrok.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 119kpw w zw. z art. 634kpk w zw. §1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania w sprawach o wykroczenia ( Dz.U. nr118 poz.1269 z 2001r. ).

SSO Anna Szeliga