Piątek, 19 kwietnia 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5898
Piątek, 19 kwietnia 2024
Sygnatura akt: IX W 1300/16

Tytuł: Sąd Rejonowy w Olsztynie z 2016-05-20
Data orzeczenia: 20 maja 2016
Data publikacji: 13 czerwca 2018
Data uprawomocnienia:
Sąd: Sąd Rejonowy w Olsztynie
Wydział: IX Wydział Karny
Przewodniczący: Wojciech Kottik
Sędziowie:
Protokolant: Kalina Pawełko
Hasła tematyczne:
Podstawa prawna:

Sygn. akt IX W 1300/16

WYROK

(zaoczny wobec W. W. i T. Ł.)

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: Kalina Pawełko

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2016 r. sprawy

1.  W. W. (2)

syna Z. i L. z domu Z.

ur. (...) w O.

2.  D. P.

syna W. i D. z domu K.

ur. (...) w O.

3.  T. Ł.

syna J. i W. z domu R.

ur. (...) w O.

obwinionych o to, że:

w dniu 22 lutego 2016 r., ok. godz. 00 30 w O. przy ul. (...) usiłowali spożywać alkohol w postaci (...) wbrew obowiązującemu w tym miejscu zakazowi

- tj. za wykroczenie z art. 43 1 ust. 2 w zw. z art. 14 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi

ORZEKA:

I.  obwinionych W. W. (2), D. P. i T. Ł. uznaje za winnych popełnienia zarzucanego im czynu z art. 43 1 ust. 2 w zw. z art. 14 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi i za to na podstawie art. art. 43 1 ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi skazuje ich na kary po 100,- (sto) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionych od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 lutego 2015 r. funkcjonariusze(...) Policji w O. – M. S. (1) oraz P. P. (1) – pełnili, na terenie miasta O., służbę w patrolu zmotoryzowanym. Około godziny 00:30, podczas przejazdu przy ciągu (...)na skrzyżowaniu ul. (...) policjanci zauważyli trzech mężczyzn – jak się później okazało T. Ł., W. W. (2) i D. P. – stojących przed sklepem i trzymających w rękach otwarte butelki z piwem. Jeden z nich kierował butelkę w stronę ust, lecz na widok radiowozu wszyscy mężczyźni schowali trzymane butelki za poły kurtek, po czym odstawili je na ziemię i próbowali się oddalić.

Funkcjonariusze udali się w stronę tych mężczyzn i przystąpili do ich legitymowania. Okazało się mężczyzną, który kierował butelkę z piwem marki (...) w stronę ust był obwiniony T. Ł.. Tej samej marki piwo mieli wszyscy pozostali obwinieni. Policjanci nałożyli na wszystkich mężczyzn mandaty karne w kwocie po 100,- zł, których oni jednak nie przyjęli.

(dowody: notatka urzędowa k. 2, zeznania świadków: P. P. k. 30v, M. S. k. 30v,)

Obwiniony D. P. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, iż z kolegami stał po prostu pod tym sklepem i palił papierosa a zatrzymał się tam, by z nim porozmawiać. Podał, iż po chwili przyjechała Policja i chcieli im wystawić mandaty za picie. Przyznał, że obok nich stały jakieś butelki ale nie należały do nich (k. 30v).

Obwiniony W. W. (2) w wyjaśnieniach złożonych jedynie w toku czynności wyjaśniających nie przyznał się do zarzuconego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. (k. 9).

Obwiniony T. Ł. nie składał wyjaśnień zarówno na etapie czynności wyjaśniających jak i na rozprawie, na którą nie stawił się, podobnie jak i obwiniony W. W. nie odbierając dwukrotnie prawidłowo awizowanego wezwania.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom W. W. (2) i D. P. w zakresie, w jakim wskazywali, iż w dniu 22 lutego 2016 r. nie usiłowali spożywać alkoholu w miejscu publicznym.

W ocenie Sądu, powyższe wyjaśnienia współobwinionych stanowią przyjętą przez nich linię obrony, poprzez wykreowanie której, mężczyźni zmierzali do uniknięcia odpowiedzialności za własne czyny. Nadto zauważyć należy, iż przedstawione przez współobwinionych wersje zdarzenia są sprzeczne z wiarygodnymi dowodami w postaci zeznań świadków - funkcjonariuszy Policji.

Sąd, rozważając kwestię odpowiedzialności obwinionych za zarzucone im czyny, oparł się na zeznaniach świadków – M. S. (1) oraz P. P. (1), a także na stosownej dokumentacji w postaci notatki urzędowej, sporządzonej w dniu 22 lutego 2016 r. (k. 2-2v), które to dowody wzajemnie się uzupełniając, umożliwiły odtworzenie stanu faktycznego przedmiotowej sprawy. W ocenie Sądu, wskazane dowody są bowiem zbieżne, logiczne i tworzą spójną całość.

Świadkowie ci, w toku czynności wyjaśniających, złożyli zeznania, które następnie konsekwentnie potwierdzili podczas rozprawy. Z zeznań tych wynika bezsprzecznie, iż w czasie przedmiotowego zdarzenia wszyscy obwinieni trzymali w rękach otwarte butelki z piwem a dodatkowo T. Ł. kierował butelkę w stronę ust. Świadkowie ci wielokrotnie wskazywali, iż obwinieni na widok radiowozu najpierw schowali butelki do kurtek a następnie odstawili je obok siebie na ziemię i próbowali się oddalić.

Zeznania wymienionych funkcjonariuszy są spójne, zbieżne, a także uzupełniają się w sposób logiczny i konsekwentny. Świadkowie ci są osobami całkowicie obcymi dla obwinionych, funkcjonariuszami którzy w dniu 22 lutego 2016 r. jedynie wykonywali swoje czynności służbowe. Sąd nie znalazł zatem żadnych podstaw, dla których miałby odmówić zeznaniom powyższych świadków przymiotu wiarygodności.

Sporządzoną, w toku czynności wyjaśniających, notatkę urzędową z dnia: 22 lutego 2016 r. (k. 2-2v) Sąd uznał za opracowaną w sposób rzeczowy i fachowy, a także za przydatną przy rozstrzyganiu niniejszej sprawy.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż obwinieni W. W. (2), D. P. i T. Ł. w dniu 22 lutego 2016 r. ok. godz. 00:30 w O. na ul. (...) w miejscu publicznym usiłowali spożywać alkohol w postaci (...), wbrew obowiązującemu w tym miejscu zakazowi, czym wypełnili znamiona wykroczenia z art. 43 1 ust. 2 w zw. z art. 14 ust. 1 pkt 2a ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Przedmiotem ochrony art. 43 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi jest zagwarantowanie spożywania napojów alkoholowych zgodnie z wymaganiami określonymi w ustawie. Chodzi mianowicie o pełne respektowanie zakazu spożywania napojów alkoholowych na określonym ustawowo terenie. Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 2a wzmiankowanej ustawy, zabrania się spożywania napojów alkoholowych na ulicach, placach i w parkach, z wyjątkiem miejsc przeznaczonych do ich spożycia na miejscu, w punktach sprzedaży tych napojów.

Znamię czasownikowe „spożywa” należy rozumieć jako „pije” napój alkoholowy, przy czym chodzi o faktyczne picie, nie zaś jedynie markowanie tejże czynności. W przypadku odpieczętowania butelki wykroczenie będzie miało miejsce niezależnie od ilości wypitego napoju alkoholowego. Sprawca wykroczenia określonego w art. 43 1 ust. 1 wzmiankowanej ustawy może być ukarany grzywną w wysokości od 20 do 5000 zł.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt przedmiotowej sprawy, nie ulega wątpliwości, iż obwinieni – wbrew obowiązującemu zakazowi – usiłowali spożywać napoje alkoholowe na ul. (...) w O., popełniając wykroczenie z art. 43 1 ust. 2 w zw. z art. 14 ust. 1 pkt 2a ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Wszyscy trzymali w ręku otwarte butelki z piwem, a T. Ł. dodatkowo kierował tę butelkę w stronę ust. Swoim zachowaniem bezpośrednio zmierzali do celu jakim było spożywanie tego napoju alkoholowego

Wymierzając obwinionym karę , Sąd zgodnie z art. 33 §1 kw baczył, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględnił stopień społecznej szkodliwości oraz cele kary w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej.

Obwinieni swoimi czynami zlekceważyli przepisy prawa, mające na celu zapewnianie i propagowanie społecznej wartości w postaci trzeźwości, a także przeciwdziałanie problemowi alkoholizmu.

Mając powyższe na względzie, Sąd wymierzył wszystkim obwinionym karę 100 złotych grzywny. Sąd wziął jednocześnie pod uwagę, zachodzącą po stronie obwinionych W. W. i T. Ł. okoliczność łagodzącą w postaci ich dotychczasowej niekaralności.

Sąd, na podstawie art. 624 §1 kpk w zw. z art. 119 kw, zwolnił wszystkich obwinionych od zapłaty kosztów sądowych, gdyż doszedł do przekonania, iż sytuacja obwinionych daje uzasadnione podstawy do uznania, że ich uiszczenie byłoby dla nich zbyt uciążliwe.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij