Sygn. akt IV U 1266/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2016r.

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Tomasz Koronowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Tomaszewska

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2016r. w Elblągu na rozprawie

sprawy z odwołania K. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.

z dnia 9 lipca 2015r. znak: (...)-2006

o wysokość kapitału początkowego

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1266/15

UZASADNIENIE

Ubezpieczona K. O. wniosła odwołanie od decyzji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. z dnia 9 lipca 2015r. znak (...)-2006. Ubezpieczona zakwestionowała obniżenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru i samej podstawy wymiaru w stosunku do decyzji z dnia 28 października 1998r.

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż podstawę do przeliczenia stanowił art. 114 w związku z art. 175 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie Dz.U. z 2015r., poz. 748 ze zmianami; dalej: ustawa emerytalna), jako że organ rentowy, w związku z wnioskiem o przyznanie emerytury, uzyskał nowy dowód w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu ubezpieczonej za lata 1986-1994 w (...) w M., z rozbiciem na poszczególne składniki wynagrodzenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 28 października 2008r. ustalono skarżącej kapitał początkowy przy przyjęciu wskaźnika wpw wynoszącego 78,42%, ustalonego z dziesięciolecia od 1986r. do 1995r. Do jego obliczenia uwzględniono podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z okresu m.in. od dnia 1 lipca 1986r. do dnia 16 lutego 1994r. w oparciu o zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 5 marca 2004r., sporządzone przez Archiwum Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w O. Gospodarstwo Skarbu Państwa w E.. Wynagrodzenie w tym zaświadczeniu wskazano bez rozbicia na składniki z zaznaczeniem, że zostało ono wystawione na podstawie akt osobowych i zbiorczego zestawienia wynagrodzeń, sporządzonego do celów emerytalno-rentowych przez (...) M..

W związku ze złożonym w dniu 26 maja 2015r. wnioskiem o emeryturę, organ rentowy zwrócił się do Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział w O. o zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za okres pracy skarżącej w (...) w M. z rozbiciem na składniki. W żądanym zaświadczeniu, wystawionym w dniu 25 czerwca 2015r., (...) wskazała wynagrodzenie z lat 1986-1993 z rozbiciem na składniki i z zaznaczeniem, że zostało ono sporządzone w oparciu o akta osobowe, listy płac i wykazy wynagrodzeń oraz że brak jest list płac po 1993r. Kwoty wynagrodzeń i pozostałych świadczeń z lat 1986-1993 w obu zaświadczeniach są różne.

W oparciu o zaświadczenie z dnia 25 czerwca 2015r. oraz przy uwzględnieniu korzystniejszego sposobu zaliczania okresów nieskładkowych z tytułu opieki nad dziećmi na podstawie art. 174 ust. 2a ustawy emerytalnej, organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję, w której najkorzystniejsze okazało się dziesięciolecie od 1989r. do 1998r., dające jednak niższy wskaźnik wpw kapitału początkowego, gdyż wynoszący 73,59%.

(bezsporne, ponadto zaświadczenie i decyzje k.8, 14-16 i 23-25 pliku KP, zaświadczenie k.18 pliku emerytalnego)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie było nieuzasadnione, gdyż przeliczenie kapitału początkowego z uwzględnieniem danych wynikających z zaświadczenia Rp-7 z dnia 25 czerwca 2015r. było zgodne z przepisami prawa.

Należy zaznaczyć, że spór co do stanu faktycznego sprawy ograniczał się co do tego, czy wynagrodzenie skarżącej z okresu zatrudnienia w (...) w M. powinno zostać przyjęte z zaświadczenia Rp-7 z 2004r., czy też z zaświadczenia Rp-7 z 2015r.

W ocenie Sądu słusznie organ rentowy oparł się na zaświadczeniu z 2015r. Wynika to stąd, że wydane ono zostało nie w oparciu o listy zbiorcze wynagrodzeń, a w oparciu o materiały źródłowe, czyli w oparciu o listy płac, z pominięciem tych składników wynagrodzenia, których nie dotyczył obowiązek odprowadzenia składek na ubezpieczenie społeczne. Z kolei zaświadczenie Rp-7 z 2004r. zostało sporządzone w oparciu o zbiorczą listę wynagrodzeń (por. zeznania świadka E. R. z rozprawy w dniu 30 marca 2016r.), której prawidłowości obecnie nie da się zweryfikować. W szczególności nie sposób ocenić, czy lista ta nie objęła składników wynagrodzenia niepodlegających oskładkowaniu. Warto przy tym zaznaczyć, że z informacji (...) z dnia 15 stycznia 2016r. (k.20) wynikają nie tylko powyższe okoliczności, ale jednocześnie nie zaznacza się w niej, aby za okres do 1993r. listy płac były niekompletne. Mając przy tym na uwadze, że kwoty wskazane w zaświadczeniu z 2004r. za lata do 1993r. są za każdy rok inne niż te, które wskazano w zaświadczeniu z 2015r., nie zachodziła także podstawa do przyjęcia za 1994r. (do dnia 16 lutego) wynagrodzenia określonego w zaświadczeniu Rp-7 z 2004r. Prawidłowo zatem za tę część 1994r. organ rentowy przyjął kwotę wynagrodzenia minimalnego, do czego podstawę stanowi art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej (por. wykaz dochodów k.20 pliku KP).

Co do podstawy prawnej rozstrzygnięcia należy wskazać, że zgodnie z art. 175 ust. 4 ustawy emerytalnej ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego następuje w okolicznościach określonych w art. 114 tej samej ustawy. Tenże art. 114 ustawy emerytalnej stanowi w ust. 1, że prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Sytuacja uregulowana przywołanymi przepisami zachodziła w rozpatrywanej sprawie, tak więc organ rentowy był uprawniony do kwestionowanego przeliczenia, skutkującego obniżeniem kapitału początkowego. Skoro przedstawione okoliczności pozwalały organowi rentowemu na dokonanie zgodnie z przepisami ustawy emerytalnej spornego przeliczenia, to odwołanie nie mogło skutkować zmianą zaskarżonej decyzji. W związku z tym odwołanie podlegało oddaleniu na podstawie art. 477 14§1 kpc.