Sygn. akt VI Ka 324/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Tomasz Skowron (spr.)

Sędziowie SO Waldemar Masłowski

SO Andrzej Wieja

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Roberta Remiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2014 r.

sprawy K. C.

skazanego o wyrok łączny

z powodu apelacji, wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Kamiennej Górze

z dnia 31 marca 2014 r. sygn. akt VIII K 8/14

zmienia zaskarżony wyrok wobec skazanego K. C. w ten sposób, że obniża orzeczoną karę łączną do 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. K. kwotę 147, 60 zł w tym 27, 60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony skazanego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 324/14

UZASADNIENIE

K. C. został skazany prawomocnymi wyrokami:

Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 17.12.2009r. sygn. akt IIK 810/09, za czyn popełniony od lipca 2007 do końca 2009 r., kwalifikowany z art. 207§1kk i art. 157§2kk w zw. z art. 11§2kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 3, zarządzonej następnie do wykonania postanowieniem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 29.08.2011 r. w sprawie IIKo 615/11,

Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 12.06.2013r. , sygn. akt VIIIK 62/13, zmieniony wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 25.10.2013r. w sprawie sygn. akt VI Ka 461/13, za czyn popełniony od lipca 2012 r. do 25.10.2012r., kwalifikowany z art. 207§1kk i art. 157§2kk w zw. z art. 11§2kk w zw. z art.64§1kk na karę 1 roku pozbawienia wolności,

Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 11.07.2013r. sygn. akt VIIIK 397/13, zmieniony wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 25.10.2013r. sygn. akt VI Ka 491/13 za:

czyn popełniony w okresie od 26.10.2012r. do 06.05.2013r. kwalifikowany z art. 207§1kk i art. 157§2kk w zw. z art. 11§2kk w zw. z art. 64§1kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

czyny popełnione w dniach 04.05.2013r. i 06.05.2013r. kwalifikowane z art. 288§1kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Kamiennej Górze wyrokiem łącznym z dnia 31 marca 2014r. w sprawie sygn. akt VIIIK 8/14:

na podstawie art. 569§1 kpk w zw. z art. 85kk i art. 86§1kk połączył skazanemu K. C. kary pozbawienia wolności orzeczone prawomocnymi wyrokami opisanymi w punktach II, IIIa i IIIb części wstępnej wyroku łącznego i wymierzył mu karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności,

na podstawie art. 63§1kk w zw. z art. 577 kpk zaliczył skazanemu K. C. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w pkt 1 części dyspozytywnej wyroku łącznego okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie sygn. akt VIIIK 397/13 od 06.05.2013r. do 31.03.2014r.,

na podstawie art. 572 kpk umorzył postępowanie w zakresie wyroku opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku,

pozostawił do odrębnego wykonania pozostałe orzeczenia zawarte w wyrokach opisanych w pkt Iii III części wstępnej wyroku łącznego,

na podstawie §2 ust. 3 i § 14 ust. 5 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. K. kwotę 177,12 zł w tym kwotę 33,12 zł stanowiącą stawkę podatku od towarów i usług,

na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił K. C. od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym nie wymierzył mu opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wniósł skazany K. C. za pośrednictwem obrońcy, zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze łącznej. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

rażącą niewspółmierność kary wyrażającą się w wymierzeniu oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności w nadmiernym wymierza, w sytuacji gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy wyraźnie wskazuje, iż wymierzenie oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności, w oparciu o wnioskowaną zasadę pełnej absorpcji, będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Stawiając powyższa zarzut obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia w części obejmującej rozstrzygnięcie o krze łącznej, przez wymierzenie oskarżonemu kary łącznej w oparciu o zasadę pełnej absorpcji, w wysokości 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zarzut zawarty w apelacji obrońcy okazał się zasadny.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia odnośnie istnienia zbiegu realnego pomiędzy czynami, za które K. C.został skazany w sprawach VIII K 62/13 i VIII K 397/13 Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Zamiejscowy Wydział Karny w Kamiennej Górze. Podobnie wątpliwości nie budzi zasadność umorzenia postępowania o objęcie wyrokiem łącznym skazania w sprawie II K 810/09 Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze.

Rażąca niewspółmierność kary w rozumieniu art.438 pkt 4 k.p.k. zachodzi wówczas, gdy orzeczona kara bądź suma zastosowanych kar zasadniczych i środków karnych wymierzonych przez sąd za przypisane oskarżonemu przestępstwo nie uwzględnia należycie stopnia szkodliwości społecznej czynów oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celów kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma uczynić w stosunku do osoby skazanej. Innymi słowy, tylko wtedy można uznać, że przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona, jeśli z punktu widzenia nie tylko sprawcy ( przy wymiarze kary łącznej w odrębnym postępowaniu – skazanego ), ale i ogółu społeczeństwa, kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość.

Oczywistym jest, iż zmiana kary w instancji odwoławczej nie może następować w każdym przypadku, lecz wyłącznie wówczas, gdy kara orzeczona nie daje się akceptować z powodu różnicy między nią a kara sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej rażącej. Taka sytuacja – w ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie właśnie występuje.

Powszechnie przyjmuje się, iż skrajne sposoby konfigurowania kary łącznej – pełna kumulacja i pełna absorpcja są stosowane w sytuacjach wyjątkowych, które to nie występują w realiach niniejszej sprawy. W orzecznictwie sądowym oraz piśmiennictwie wskazuje się, iż przy wymiarze kary łącznej orzekanej wyrokiem łącznym należy brać pod uwagę : - ścisłość związku podmiotowo – przedmiotowego zachodzącego między przestępstwami, za które wymierzono podlegające łączeniu kary jednostkowe, - okoliczności, które zaistniały po wydaniu łączonych wyroków, - dyrektywy prewencji ogólnej i indywidualnej ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z 11.02.1975r., I KR 292/75, OSNKW 1976, z. 10-11, poz. 128; wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 10.10.1991r., II Akr 127/91, KZS 1991, nr10, poz.10 i z 30.09.1998r. II AKa 191/98, Prok. i Pr. z 1999r., nr4, poz. 24; wyrok Sądu Najwyższego z 25.10.1983r., IV KR 213/83, OSNKW 1984, z.. 5-6, poz. 65 oraz G. C., Dyrektywy wymiaru kary łącznej orzekanej wyrokiem łącznym, Palestra z 2006r., nr 7-8, s. 66-81). Uwzględniając wyżej wskazane dyrektywy wymiaru kary łącznej sąd odwoławczy uznał, że adekwatną będzie kara 2 lat pozbawienia wolności. Skazanemu K. C.przypisano bowiem w sprawach VIII K 62/13 i VIII K 397/13 Sądu Rejonowego w jeleniej Górze Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Kamiennej Górze popełnienie przestępstw jednorodzajowych – z art.207§1 k.k., skierowanych w stosunku do tej samej osoby pokrzywdzonej. Zatem stwierdzić należy, iż istnieje dość ścisły związek podmiotowo przedmiotowy pomiędzy wyżej wskazanymi sprawami. Zastosowaniu dalej idącej absorpcji przeszkodził fakt, że przestępstwa, za które został skazany w wyżej wymienionych sprawach K. C.zostały popełnione w stosunkowo długim okresie pomiędzy lipcem 2012r. a majem 2013r., a nadto w sprawie VIII K 397/13 został on skazany za przestępstwa innego rodzaju – przeciwko mieniu ( z art.288§1 k.k. ).

W efekcie sąd odwoławczy obniżył wymierzoną przez sąd I instancji karę do 2 lat pozbawienia wolności. W pozostałej zaś części zaskarżony wyroku utrzymał w mocy.

Wobec ustanowienia K. C. obrońcy z urzędu Sąd Okręgowy na podstawie art.29 ust.1 ustawy z dnia 26.05.1982r. prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. K. kwotę 147,60 zł. w tym 27,60 tytułem podatku od towarów i usług. Wysokość zasądzonej kwoty sąd ustalił na podstawie §14 ust.5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Na podstawie art.634 k.p.k. w zw. z art.624§1 k.p.k. Sąd Odwoławczy zwolnił skazanego K. C. od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego obciążając nimi Skarb Państwa.