Sygn. akt: II AKa 477/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący	SSA Helena Kubaty
Sędziowie	SSA Bożena Summer-Brason SSA Wiesław Kosowski (spr.)
Protokolant	Agnieszka Przewoźnik

przy udziale Prokuratora Prok. Apel. Dariusza Wiory

po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2015 r. sprawy

K. K. s. K.i G., ur. (...)w B.

oskarżonego z art. 173 § 1, 2 i 4 kk i art. 157 § 1, 2 i 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

na skutek apelacji obrońcy oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 24 czerwca 2015 roku

sygn. akt II K 154/14

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 w ten sposób, że łagodzi wymierzoną oskarżonemu K. K.karę pozbawienia wolności do 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy, zaliczając na jej poczet na mocy art. 63§1 kk okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 27 października 2013 roku do dnia 30 października 2013 roku;

2.  w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

3.  zasądza od oskarżonego K. K.na rzecz oskarżycieli posiłkowych B. A., B. D.i B. K.kwoty po 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu poniesionych przez nich kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym;

4.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II AKa 477/15

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Częstochowie wyrokiem z dnia 24 czerwca 2015r., w sprawie o sygn.. akt II K 154/14 uznał oskarżonego K. K.za winnego tego, że w dniu 27 października 2013 roku w G., pow. (...), woj. (...), naruszył umyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem marki V. (...) nr rej. (...), wykonując z drogi podporządkowanej manewr włączania się do ruchu połączony ze skrętem w lewo, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu prawidłowo poruszającym się drogą krajową K 75 pojazdom, a to nadjeżdżającemu z prawej strony i znajdującemu się w bezpośredniej bliskości autobusowi marki M. (...) nr rej. (...)kierowanemu przez T. T., a także nadjeżdżającemu z lewej strony samochodowi marki V. (...) nr rej. (...)kierowanemu przez J. Ś., skutkiem czego uderzył w lewy bok autobusu marki M. (...)doprowadzając do utraty jego sterowności, niekontrolowanego przemieszczenia się na lewy pas ruchu , przewrócenia się na prawy bok i zderzenia z poruszającym się tym pasem samochodem marki V. (...), nieumyślnie sprowadzając w ten sposób katastrofę w ruchu lądowym zagrażającą życiu i zdrowiu wielu osób w wyniku której :

- pasażer autobusu marki M. (...) M. A. doznał obrażeń ciała w postaci złamania mostka i żeber po obydwu stronach klatki piersiowej , rozerwania i stłuczenia miąższu płuc, pęknięcia wątroby, krwotoku do jam opłucnej i otrzewnej , pęknięcia prawej nerki , złamania prawego obojczyka oraz złamania lewej kości ramiennej skutkujących jego zgonem na miejscu zdarzenia,

- pasażerka autobusu marki M. (...) A. B. doznała obrażeń ciała w postaci złamania kości sklepienia czaszki i kości twarzoczaszki, fragmentacji kości podstawy czaszki, zranienia mózgu, krwawienia podpajęczynówkowego, złamania żeber, rozerwania i stłuczenia płuc, pęknięcia wątroby, złamania prawej kości ramiennej, skutkujących jej zgonem na miejscu zdarzenia ,

- pasażerka autobusu marki M. (...) M. S. doznała obrażeń ciała w postaci złamania mostka i żeber po prawej stronie, rozerwania i stłuczenia płuc, pęknięcia wątroby, pęknięcia lewej nerki oraz złamania kości prawego przedramienia, skutkujących jej zgonem na miejscu zdarzenia,

- pasażerka samochodu marki M. (...) B. C.doznała obrażeń ciała w postaci urazu wielonarządowego, stłuczenia klatki piersiowej, złamania żeber od II do IX po stronie prawej i VIII żebra po stronie lewej, stłuczenia prawego płuca , prawostronnej odmy opłucnowej i krwiaka opłucnej prawej, złamania kręgów Th7-Th8 z podwichnięciem Th7/Th8, uszkodzenia rdzenia kręgowego z niedowładem kończyn dolnych, złamania wyrostków poprzecznych Th2-Th4, rany tłuczonej prawego łokcia , rany tłuczonej okolicy skroniowej oraz niewydolności oddechowej , które to obrażenia wywołały stan choroby realnie zagrażającej jej życiu,

- pasażerka autobusu marki M. (...) S. S.doznała obrażeń ciała w postaci urazu wielonarządowego, pęknięcia śledziony, pęknięcia wątroby, masywnego krwotoku do jamy brzusznej w następstwie urazu, pęknięcia górnego bieguna nerki prawej z krwiakiem zaotrzewnowym, stłuczenia klatki piersiowej, złamanie żeber I, IV oraz od V do VIII po stronie prawej, stłuczenia prawego płuca , prawostronnej odmy opłucnowej z krwawieniem do jamy opłucnej , otwartego złamania obydwu kości prawego przedramienia , złamania wyrostków kręgów C7, Th1,Th2, złamania trzonu mostka , ciężkiego wstrząsu urazowego oraz niewydolności oddechowej, które to obrażenia wywołały stan choroby realnie zagrażającej jej życiu,

- pasażerka autobusu marki M. (...) A. C.doznała obrażeń ciała w postaci urazu uogólnionego , stłuczenia głowy, rany tłuczonej okolicy ciemieniowej, stłuczenia klatki piersiowej , złamania żeber od I do V po stronie prawej oraz złamania wyrostków poprzecznych Th1 do Th3, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów jej ciała na okres przekraczający 7 dni ,

- pasażerka autobusu marki M. (...) R. B. doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, wstrząśnienia mózgu , rany tłuczonej prawej okolicy ciemieniowej , stłuczenia kręgosłupa lędźwiowego i stłuczenia prawego kciuka, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów jej ciała na okres przekraczający 7 dni ,

- pasażerka autobusu marki M. (...) E. R. doznała obrażeń ciała w postaci : urazu głowy, ran szarpanych prawej małżowiny usznej i okolicy prawej łopatki, urazu prawego barku , złamania końca barkowego obojczyka prawego, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów jej ciała na okres przekraczający 7 dni ,

- pasażerka autobusu marki M. (...) A. K. doznała obrażeń ciała w postaci urazu uogólnionego, stłuczenia głowy, wstrząśnienia mózgu, złamania I kości śródręcza prawego oraz pourazowej niestabilności kolana lewego , które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów jej ciała na okres przekraczający 7 dni ,

- pasażerka autobusu marki M. (...) I. T. doznała obrażeń ciała w postaci urazu kręgosłupa lędźwiowego i szyjnego naruszającego prawidłowe funkcjonowanie narządu jej ciała na okres nie przekraczający 7 dni ,

- kierowca autobusu marki M. (...) T. T. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia powłok klatki piersiowej naruszającego prawidłowe funkcjonowanie narządu ciała na okres poniżej dni siedmiu,

- pasażerka samochodu marki V. (...) K. Ś. doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia klatki piersiowej i powłok jamy brzusznej, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów jej ciała na okres poniżej dni siedmiu, to jest przestępstwa z art. 173 §4 k.k. i skazał go za to na podstawie tego przepisu na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem na jej poczet okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 27 do 30 października 2013r.

Na mocy art. 42 §1 k.k. w zw. z art. 43 §1 k.k. Sąd orzekł również wobec oskarżonego K. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 lat, zaliczając na poczet tego środka okres zatrzymania prawa jazdy od 27 października 2013r. do 24 czerwca 2015r.

Zasądzono również od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki postępowania i opłatę, a na rzecz oskarżycieli posiłkowych B. A., B. C., B. D. B. K.i I. S.zwrot kosztów zastępstwa adwokackiego.

Z wyrokiem tym nie zgodził się obrońca oskarżonego K. K. zaskarżając go w całości na korzyść swojego klienta.

W środku odwoławczym skarżący podniósł zarzuty:

1.  obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść orzeczenia, a to

- art. 4 k.p.k. poprzez nierozważenie i niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy, a szczególnie tych, które przemawiały na korzyść oskarżonego, to jest wskazywały na przyczynienie się innych uczestników zdarzenia do jego rozmiarów i skutków – w szczególności poprzez brak ustalenia, czy kierowca M. (...) T. T.w ogóle rozpoczął manewr hamowania, a jeśli tak, to w którym momencie, co miało wpływ na rozmiar konsekwencji zdarzenia,

- art. 5 §2 k.p.k. – poprzez niepotraktowanie niemożności kategorycznego ustalenia, czy w razie zapięcia pasów bezpieczeństwa ofiary wypadku, które poniosły w nim śmierć, przeżyłyby, jako wątpliwości na korzyść oskarżonego,

- art. 7 k.p.k. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego i w konsekwencji dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, przejawiające się w bezpodstawnym przyjęciu, iż zachowanie się innych uczestników zdarzenia (kierowcy, niezapiętych pasami bezpieczeństwa poszkodowanych) nie przyczyniło się do rozmiaru skutków zdarzenia i do jego przebiegu,

- art. 424 §1 pkt 1 k.p.k. poprzez sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego wyroku w sposób uniemożliwiający kontrolę instancyjną, to jest w szczególności poprzez brak wyjaśnienia w oparciu o jakie dowody Sąd ustalił, że manewr obronny kierowcy M. był prawidłowy i zachowałoby się tak „99% kierujących”,

Art. 201 k.p.k. i art. 202 k.p.k. poprzez orzekanie w sprawie przez Sąd na podstawie niepełnej opinii biegłych, albowiem sporządzonej przez biegłych bez dokumentacji medycznej dotyczącej neurologicznych hospitalizacji oskarżonego oraz niedopuszczeniu przez Sąd z urzędu opinii D. na okoliczność przeprowadzenia badań specjalistycznych tachografu,

2.  błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a polegającego na uznaniu, że oskarżony w chwili czynu po pierwsze był w pełni poczytalny, a po wtóre swoim zachowaniem sprowadził katastrofę w ruchu lądowym, której następstwem była śmierć oraz ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób,

3.  rażącej niewspółmierności kary polegającej na wymierzeniu oskarżonemu zbyt surowej kary.

Stawiając te zarzuty obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu lub o zmianę jego kwalifikacji prawnej na łagodniejszą ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej kary poprzez wymierzenie kary łagodniejszej. Skarżący złożył też wniosek alternatywny o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd apelacyjny zważył co następuje.

Apelacja obrońcy oskarżonego okazał się trafna tylko w niewielkiej części dotyczącej zarzutu rażącej niewspółmierności kary. W jej wyniku Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1 w ten sposób, że złagodził wymierzoną oskarżonemu K. K. karę pozbawienia wolności do 2 lat i 6 miesięcy, zaliczając na jej poczet na mocy art. 63§1 k.k. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 27 października 2013 roku do dnia 30 października 2013 roku. W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok jako prawidłowy został utrzymany w mocy.

Na wstępie należy podkreślić, iż Sąd I instancji zgromadził w sprawie pełny materiał dowodowy w żadnej mierze nie wymagający poszerzenia, ani uzupełnienia. Poddał go następnie wnikliwej ocenie zgodnej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, czemu dał wyraz w pisemnych motywach orzeczenia. To doprowadziło do w pełni prawidłowych ustaleń faktycznych.

Podobnie w pełni należy się zgodzić z przyjętą przez Sąd kwalifikacją prawną czynu.

Nie ma racji skarżący twierdząc, iż nie rozważono i nie wyjaśniono wszystkich okoliczności sprawy, a szczególnie tych, które przemawiały na korzyść oskarżonego. Jednoznacznie wynika z uzasadnienia wyroku, iż Sąd meriti dokonując oceny dowodów odniósł się do każdego z nich, jak też miał na względzie wszystkie okoliczności związane z przebiegiem zdarzenia.

Nie sposób zgodzić się z twierdzeniami, jakoby błędem było nie poczynienie ustaleń w zakresie, czy kierowca M. (...) T. T. w ogóle rozpoczął manewr hamowania, a jeśli tak, to w którym momencie, co miało wpływ na rozmiar konsekwencji zdarzenia.

Odtwarzając przebieg zdarzenia Sąd oparł się przede wszystkim na rekonstrukcji, jakiej dokonali biegli P. Ś. i R. J.. Słusznie w całej rozciągłości przyznano walor wiarygodności sporządzonej opinii. Jest bowiem ona pełna, nie zawiera sprzeczności, a biegli precyzyjnie wskazali na czym ją oparli uwidaczniając tak materiał dowodowy, jak i zastosowane metody badawcze. Podkreślenia przy tym wymaga, iż strony miały możliwość zadawania biegłym pytań w ciągu rozprawy i wyjaśnienia wszelkich ewentualnych wątpliwości, które by im się nasunęły. Nie zgłaszały one przy tym zastrzeżeń do tej opinii.

W jej świetle pozostaje oczywistym, iż K. K.włączał się do ruchu i miał obowiązek ustąpić pierwszeństwa prawidłowo poruszającemu się T. T.kierującemu M. (...). Nota bene kwestie te wynikają również z zeznań świadków, a nawet z wyjaśnień oskarżonego, który potwierdził, iż włączał się do ruchu z parkingu przykościelnego. Miał załączony lewy kierunkowskaz i oczekiwał na możliwość wjazdu, zamierzając skręcić w lewo na prawy pas drogi nr (...)w kierunku B.. Tym pasem poruszał się w sposób prawidłowy samochód M. (...)z prędkością 67-69 km/h, co było prędkością dopuszczalną na tym odcinku drogi. Uwzględniając, iż kierujący M.poruszał się w sposób w pełni prawidłowy, nie sposób jak próbuje czynić to obrona, przerzucać na niego odpowiedzialności (nawet w części), iż nie rozpoczął hamowania, czy też nie zareagował w inny sposób. W uzasadnieniu apelacji wskazano, iż większe wymagania należałoby postawić T. T., jako kierowcy zawodowemu. Nie zmienia to jednak faktu, iż kierujący M. (...)poruszał się w sposób prawidłowy i zgodny z przepisami, a kierujący V. (...) K. K.nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu. W sposób umyślny naruszył jedną z podstawowych zasad prawa o ruchu drogowym, przez co doprowadził do wystąpienia określonych skutków. Próby dywagowania, jak te skutki wyglądałby w sytuacjach podjęcia innych działań przez T. T. (np. ekstremalnego hamowania, nie zmieniania pasa ruchu) są niczym nieuprawnione. Nie można bowiem czynić zarzutów osobie poruszającej się w sposób prawidłowy, a tym bardziej tworzyć hipotetyczne symulacje, co do przebiegu zdarzenia w zależności od różnych ewentualnie podejmowanych przez jego uczestników działań. Niewątpliwym bowiem pozostaje, iż do zderzenia pojazdów nie doszłoby, gdyby to oskarżony zachował się w sposób przewidziany przepisami prawa o ruchu drogowym, tzn. ustąpił pierwszeństwa przejazdu. Istotnym i zasługującym w tym miejscu na szczególne podkreślenie jest również fragment opinii biegłych P. Ś. i R. J., z którego wynika, iż T. T.nie mógł uniknąć zderzenia.

Z sytuacją analogiczną mamy do czynienia w odniesieniu do kolejnej grupy zarzutów, a mianowicie obrazy art. 5 §2 k.p.k. i art. 7 k.p.k., a dotyczącą problematyki zapięcia pasów bezpieczeństwa przez poszkodowanych pasażerów M.. Niewątpliwym bowiem pozostaje, iż mamy do czynienia ze związkiem przyczynowy pomiędzy zachowaniem oskarżonego, a zaistnieniem określonych skutków. Nie ustąpienie przez oskarżonego pierwszeństwa przejazdu prawidłowo poruszającemu się drogą krajową K 75 autobusowi marki M. (...), a także nadjeżdżającemu z lewej strony samochodowi marki V. (...) doprowadziło do utraty sterowności M., jego niekontrolowanego przemieszczenia się na lewy pas ruchu, przewrócenia się na prawy bok i zderzenia z poruszającym się tym pasem samochodem marki V. (...), w wyniku czego obrażeń doznali:

- pasażer autobusu marki M. (...) M. A. w postaci złamania mostkai żeber po obydwu stronach klatki piersiowej , rozerwania i stłuczenia miąższu płuc, pęknięcia wątroby, krwotoku do jam opłucnej i otrzewnej , pęknięcia prawej nerki , złamania prawego obojczyka oraz złamania lewej kości ramiennej skutkujących jego zgonem na miejscu zdarzenia,

- pasażerka autobusu marki M. (...) A. B. w postaci złamania kości sklepienia czaszki i kości twarzoczaszki, fragmentacji kości podstawy czaszki, zranienia mózgu, krwawienia podpajęczynówkowego, złamania żeber, rozerwania i stłuczenia płuc, pęknięcia wątroby, złamania prawej kości ramiennej, skutkujących jej zgonem na miejscu zdarzenia,

- pasażerka autobusu marki M. (...) M. S. w postaci złamania mostka i żeber po prawej stronie, rozerwania i stłuczenia płuc, pęknięcia wątroby, pęknięcia lewej nerki oraz złamania kości prawego przedramienia, skutkujących jej zgonem na miejscu zdarzenia,

- pasażerka samochodu marki M. (...) B. C.w postaci urazu wielonarządowego, stłuczenia klatki piersiowej, złamania żeber od II do IX po stronie prawej i VIII żebra po stronie lewej, stłuczenia prawego płuca , prawostronnej odmy opłucnowej i krwiaka opłucnej prawej, złamania kręgów Th7-Th8 z podwichnięciem Th7/Th8, uszkodzenia rdzenia kręgowego z niedowładem kończyn dolnych, złamania wyrostków poprzecznych Th2-Th4, rany tłuczonej prawego łokcia , rany tłuczonej okolicy skroniowej oraz niewydolności oddechowej , które to obrażenia wywołały stan choroby realnie zagrażającej jej życiu,

- pasażerka autobusu marki M. (...) S. S.w postaci urazu wielonarządowego, pęknięcia śledziony, pęknięcia wątroby, masywnego krwotoku do jamy brzusznej w następstwie urazu, pęknięcia górnego bieguna nerki prawej z krwiakiem zaotrzewnowym, stłuczenia klatki piersiowej, złamanie żeber I, IV oraz od V do VIII po stronie prawej, stłuczenia prawego płuca , prawostronnej odmy opłucnowej z krwawieniem do jamy opłucnej , otwartego złamania obydwu kości prawego przedramienia , złamania wyrostków kręgów C7, Th1,Th2, złamania trzonu mostka , ciężkiego wstrząsu urazowego oraz niewydolności oddechowej, które to obrażenia wywołały stan choroby realnie zagrażającej jej życiu,

- pasażerka autobusu marki M. (...) A. C.w postaci urazu uogólnionego , stłuczenia głowy, rany tłuczonej okolicy ciemieniowej , stłuczenia klatki piersiowej , złamania żeber od I do V po stronie prawej oraz złamania wyrostków poprzecznych Th1 do Th3, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów jej ciała na okres przekraczający 7 dni,

- pasażerka autobusu marki M. (...) R. B. w postaci stłuczenia głowy, wstrząśnienia mózgu , rany tłuczonej prawej okolicy ciemieniowej , stłuczenia kręgosłupa lędźwiowego i stłuczenia prawego kciuka, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów jej ciała na okres przekraczający 7 dni,

- pasażerka autobusu marki M. (...) E. R. w postaci: urazu głowy, ran szarpanych prawej małżowiny usznej i okolicy prawej łopatki, urazu prawego barku , złamania końca barkowego obojczyka prawego, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów jej ciała na okres przekraczający 7 dni,

- pasażerka autobusu marki M. (...) A. K. w postaci urazu uogólnionego, stłuczenia głowy, wstrząśnienia mózgu, złamania I kości śródręcza prawego oraz pourazowej niestabilności kolana lewego , które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów jej ciała na okres przekraczający 7 dni,

- pasażerka autobusu marki M. (...) I. T. doznała obrażeń ciała w postaci urazu kręgosłupa lędźwiowego i szyjnego naruszającego prawidłowe funkcjonowanie narządu jej ciała na okres nie przekraczający 7 dni ,

- kierowca autobusu marki M. (...) T. T. w postaci stłuczenia powłok klatki piersiowej naruszającego prawidłowe funkcjonowanie narządu ciała na okres poniżej dni siedmiu,

- pasażerka samochodu marki V. (...) K. Ś. w postaci stłuczenia klatki piersiowej i powłok jamy brzusznej, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów jej ciała na okres poniżej dni siedmiu.

Znów dywagacje obrońcy dotyczące kwestii tym razem kwestii, czy zapięcie pasów przez pasażerów, którzy ponieśli śmieć mogłoby nie spowodować takowego skutku są niczym nie uprawnione. Skutki bowiem są jednoznaczne i zostały opisane powyżej. Na marginesie należy tylko zauważyć, iż przecież przepisy dotyczące obowiązku jazdy w zapiętych pasach bezpieczeństwa nie są bezwzględnie obowiązujące. Istnieją bowiem kategorie osób zwolnione z tego obowiązku, jak np. kobiety w zaawansowanej ciąży.

Nie doszło również do naruszenia przez Sąd meriti art. 201 i art. 202 k.p.k. Co do stanu zdrowia psychicznego oskarżonego wypowiedziało się dwóch biegłych lekarzy psychiatrów. Ich opinia jest pełna, jasna i kategoryczna. Co istotne nie była ona kwestionowana przez strony w toku procesu. Biegli mieli w polu widzenia wcześniejsze leczenie oskarżonego, co wynika z treści opinii. Stwierdzili u K.Kukli upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim, ale nie dopatrzyli się przesłanek z art. 31 §1 i 2 k.k. Fakt, iż po zaistniałym zdarzeniu, jak wskazuje obrońca, stany lękowe i depresyjne u jej klienta, nasiliły się nie ma znaczenia i wpływu na wydaną opinię. Stosownie bowiem do treści art. 31 k.k. badaniu podlega kwestia wpływu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych na rozpoznanie znaczenia czynu lub pokierowanie swym postepowaniem. Tak więc czynniki te muszą występować przed lub w chwili czynu. Nasilenie stanów lękowych i depresyjnych miało mieć natomiast miejsce po zdarzeniu. Pozostają zatem bez wpływu na treść sporządzonej przez biegłych opinii. Pozostałe natomiast okoliczności, związane ze schorzeniami K. K. i jego leczeniem biegłym były znane. Brak więc podstaw do podzielenia zarzutu stawianego przez obronę.

Podobnie nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem o naruszeniu przepisów proceduralnych przez niedopuszczenie z urzędu przez Sąd opinii D.na okoliczność przeprowadzenia badań specjalistycznych tachografu. Sąd meriti do kwestii tej, mimo braku wniosku o przeprowadzenie takowego dowodu, odniósł się w uzasadnieniu wyroku. Z przytoczoną tam argumentacja w pełni należy się zgodzić. W tym miejscu szczególnie tylko wypada zaakcentować, iż biegli w wydanej opinii jednoznacznie podkreślili, iż T. T. nawet ekstremalnie hamując nie uniknąłby zderzenia z V. (...). W tej sytuacji przeprowadzanie specjalistycznych badań tachografu nie miałoby dla rozstrzygnięcia sprawy znaczenia.

Prawidłowo zgromadzone dowody, a następnie ich właściwa ocena, w pełni zgodna z dyspozycjami art. 7 k.p.k. skutkowała właściwymi ustaleniami faktycznymi. Zarzut błędu postawiony w tym zakresie przez obronę, jawi się jako niczym nie poparta polemika.

Sąd odwoławczy zgodził się natomiast z zarzutem rażącej niewspółmierności orzeczonej kary pozbawienia wolności. Zgodzić tu należy się ze stanowiskiem Sądu meriti, iż stopień winy musi zostać uznany jako wysoki. Sprawca umyślnie naruszając podstawowe zasady prawa o ruchu drogowym sprowadził katastrofę w ruchu lądowym, a w wyniku zdarzenie śmierć poniosły 3 osoby, a kolejnych 9 doznało obrażeń ciała. Tym niemniej uwzględniając sylwetkę oskarżonego, fakt jakie zdarzenie to spowodowało skutki w jego psychice, uznać należy, iż kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności będzie adekwatna tak do stopnia społecznej szkodliwości czynu, jaki i stopnia zawinienia, a przez to należycie spełni swe funkcje.

Sąd odwoławczy zaakceptował przy tym stanowisko Sądu I instancji odnośnie wymierzenia środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres lat 10. Sprawca, jak była już o tym niejednokrotnie mowa, umyślnie naruszył jedną z podstawowych zasad prawa o ruchu drogowym, tzn. nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu. Doprowadziło to do tragicznych konsekwencji. Zasadnym w tej sytuacji pozostaje orzeczenie środka karnego i to na tak długi okres.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do obowiązujących w tym zakresie przepisów.