Sygn. akt II K 464/16

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Magdalena Czaplińska

Protokolant Anita Grunt

przy udziale Prokuratora Anny Menażyk

po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2016 roku sprawy

D. K. , urodzonego (...) w E.,

syna S. i W. z domu T.

o wydanie wyroku łącznego, skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 10 stycznia 2003 roku w sprawie o sygnaturze akt XIV K 380/02 za przestępstwo popełnione w dniu 15 października 2001 r. z art. 178a § 1 k. k. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz za przestępstwo popełnione w dniu 18 lipca 2002 r. z art. 178a § 1 k. k. na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności; kary jednostkowe połączono i orzeczono karę łączną 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 5 października 2004 roku w sprawie o sygnaturze akt IV K 33/04 za przestępstwo popełnione w okresie od 20 do 31 lipca 2002 r. kwalifikowane z art. 279 § 1 k. k. w zb. z art. 13 § 1 k. k. w zw. z art. 279 § 1 k. k. w zb. z art. 288 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. w zw. z art. 12 k. k. na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

3.  Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 16 listopada 2004 r. w sprawie o sygnaturze akt XIV K 1264/04 za przestępstwo popełnione w dniu 15 kwietnia 2004 r. z art. 288 § 1 k. k. na karę grzywny w wymiarze 10 (dziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda;

4.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 2 stycznia 2007 r. w sprawie o sygnaturze akt XI K 582/06 za przestępstwo popełnione w dniu 19 kwietnia 2006 r. z art. 278 § 1 k. k. w zb. z art. 13 § 1 k. k. w zw. z art. 278 § 1 k. k.w zw. z art. 11 § 2 k. k. na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 (czterech) lat tytułem próby oraz karę grzywny w wymiarze 40 (czterdziestu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda; postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 4 marca 2010 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary;

5.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 30 stycznia 2007 r. w sprawie o sygnaturze akt XI K 798/06 za przestępstwo popełnione w dniu 24 lipca 2006 r. z art. 278 § 1 k. k. na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 30 (trzydziestu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda;

6.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 25 lipca 2008 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 1480/05 za przestępstwo popełnione w dniu 16 sierpnia 2005 r. z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności

7.  Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 14 lipca 2009 r. w sprawie o sygnaturze akt VIII K 141/09 za przestępstwo popełnione w dniu 18 marca 2009 r. z art. 197 § 1 k. k. w zb. z art. 157 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz za przestępstwo popełnione w dniu 18 marca 2009 r. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k. k. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; kary jednostkowe połączono i orzeczono karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

8.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 19 września 2012 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 951/12 za przestępstwo popełnione w dniu 7 maja 2002 r. z art. 13 § 1 k. k. w zw. z art. 286 § 1 k. k. w zb. z art. 270 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

- w punkcie I. sentencji wyroku łącznego Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 20 grudnia 2012 roku wydanego w sprawie o sygnaturze akt II K 1205/12 połączono jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach: Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 10 stycznia 2003 roku w sprawie XIV K 380/02, Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 5 października 2004 roku w sprawie IV K 33/04 oraz Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 19 września 2012 r. w sprawie II K 951/12 i jako karę łączną wymierzono karę 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

orzeka

I.  przy zastosowaniu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw na podstawie art. 85 k. k. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r.), art. 86 § 1 k. k. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r.) łączy kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach: Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 2 stycznia 2007 r. w sprawie XI K 582/06, Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 30 stycznia 2007 r. w sprawie XI K 798/06 oraz Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 25 lipca 2008 r. w sprawie II K 1480/05 i jako karę łączną wymierza skazanemu D. K. karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 k. p. k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności wymierzonej w punkcie I. sentencji wyroku zalicza skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 1480/05 Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku od dnia 17 sierpnia 2005 r. do dnia 19 sierpnia 2005 r. oraz okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie XI K 798/06 Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku od dnia 15 maja 2007 roku do dnia 15 marca 2008 roku oraz okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 118/15 Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku od dnia 11 maja 2009 roku do dnia 18 sierpnia 2009 roku i od dnia 17 kwietnia 2013 roku do dnia 4 maja 2016 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

III.  w pozostałym zakresie orzeczenia zawarte w wyrokach ulegających połączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV.  na podstawie art. 572 k. p. k. umarza postępowanie odnośnie wyroków dotyczących spraw: XIV K 1264/04 Sądu Rejonowego Gdańsku i VIII K 141/09 Sądu Rejonowego w Elblągu;

V.  na podstawie art. 626 § 1 k. p. k. w zw. z art. 624 § 1 k. p. k. zwalnia skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, które przejmuje na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 464/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. K. skazany został m. in.:

1.  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 2 stycznia 2007 r. w sprawie o sygnaturze akt XI K 582/06 za przestępstwo popełnione w dniu 19 kwietnia 2006 r. z art. 278 § 1 k. k. w zb. z art. 13 § 1 k. k. w zw. z art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby oraz karę grzywny w wymiarze 40 stawek dziennych po 10 złotych każda; postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 4 marca 2010 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary;

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 30 stycznia 2007 r. w sprawie o sygnaturze akt XI K 798/06 za przestępstwo popełnione w dniu 24 lipca 2006 r. z art. 278 § 1 k. k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych po 10 złotych każda;

3.  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 25 lipca 2008 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 1480/05 za przestępstwo popełnione w dniu 16 sierpnia 2005 r. z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. na karę 2 lat pozbawienia wolności.

W punkcie II. sentencji wyroku łącznego Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 1205/12 połączono kary pozbawienia wolności wymierzone powyższymi wyrokami i orzeczono karę łączną 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Postanowieniem z dnia 9 listopada 2013 r. w sprawie o sygnaturze akt XI K 798/06 Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku z urzędu, na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw a contrario, stwierdził brak podstaw do zamiany kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej za czyn z art. 278 § 1 k. k., na karę 30 dni aresztu. Po rozpoznaniu zażalenia wniesionego przez skazanego orzeczenie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 15 kwietnia 2014 r., sygn. akt XIII Kz 164/14.

Postanowieniem z dnia 22 stycznia 2015 r., sygn. akt III KK 405/14, uwzględniając kasację wniesioną przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego, Sąd Najwyższy uchylił oba wyżej wymienione postanowienia, wskazując na konieczność uwzględnienia przez Sąd I instancji, przy ponownym rozpoznaniu sprawy, okoliczności, że w przypadku przestępstwa z art. 278 § 1 k. k., popełnionego przed wejściem w życie noweli z dnia 27 września 2013 r., wartość mienia stanowiącego przedmiot kradzieży dla celów kontrawencjonalizacji odnosić należy do ¼ wynagrodzenia z daty wejścia w życie ustawy nowelizującej, czyli 9 listopada 2013 r., nie zaś z chwili popełnienia czynu zabronionego. Nadto Sąd Najwyższy wskazał na konieczność rozważenia sytuacji prawnej skazanego, z uwzględnieniem treści art. 45 § 3 k. w. oraz art. 15 § 4 k. k. w., a także faktu, że skazanie wynikające z wyroku sygn.. XI K 798/06 zostało objęte węzłem wyroku łącznego o sygn. II K 1205/12 Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku.

Postanowieniem z dnia 11 lutego 2015 r., sygn. akt XI K 798/06, prawomocnym od dnia 6 marca 2015 r., Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku na podstawie art. 50 ust. 1 noweli z dnia 27 września 2013 r. w zw. z art. 15 § 4 k. k. w. zamienił karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, wymierzoną skazanemu w sprawie XI K 798/06 za czyn z art. 278 § 1 k. k., na karę 30 dni aresztu.

Postanowienie to zaskarżył Prokurator Generalny na korzyść skazanego zarzucając „rażące i mające istotny wpływ na treść postanowienia naruszenie przepisu prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 roku o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, polegające na dokonaniu zamiany kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej na mocy wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 30 stycznia 2007 roku w sprawie o sygn. akt XI K 798/06 za czyn z art. 278 § 1 k. k. na karę 30 dni aresztu w sytuacji, gdy nie istniały ku temu przesłanki określone w przywołanym przepisie, gdyż kara orzeczona tym wyrokiem nie podlegała wykonaniu”.

Postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2016 roku wydanym w sprawie o sygnaturze akt III KK 425/15 Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone postanowienie Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 11 lutego 2015 roku, wydane w sprawie o sygnaturze akt XI K 798/06. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Najwyższy wskazał m. in., że uchylenie zaskarżonego postanowienia oznacza powrót do stanu sprzed wydania wyroku łącznego w sprawie II K 1205/12 w zakresie jego punktu II, to jest do istnienia podstaw do wydania wyroku łącznego i orzeczenia kary łącznej z wyroków XI K 582/06, XI K 798/06 i II K 1480/05. Będzie miał zastosowanie, na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, stan prawny sprzed nowelizacji, która weszła w życie z dniem 1 lipca 2015 r. (…) Zachodzi więc obecnie podstawa do wydania wyroku łącznego obejmującego wyroki zapadłe w sprawach XI K 582/06, XI K 798/06 i II K 1480/05. Wymierzona kara łączna nie będzie mogła być wyższa od 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczeniu znów podlegać będzie 10 miesięcy pozbawienia wolności odbytej w sprawie XI K 798/06 w okresie od 15 maja 2007 r. do 15 marca 2008 r. Z chwilą wydania wyroku łącznego w sprawie II K 118/05 przestał istnieć wyrok łączny w sprawie II K 1205/12. Z kolei wydanie ponownie wyroku łącznego sprawi, że utraci moc wyrok wydany w sprawie II K 118/05.

Dowód: odpis postanowienia SN z dnia 12.04.2016 r. w sprawie III KK 425/15 – k. 3 – 5; z akt sprawy II K 1205/12 Sr Gdańsk – P. w G.: k. 38 – 39 – odpis wyroku w sprawie XI K 582/06 SR Gdańsk – Północ w G.; k. 40 – odpis wyroku w sprawie XI K 798/06 SR Gdańsk – Północ w G.; k. 53 – 54 – odpis wyroku w sprawie II K 1480/05 SR Gdańsk – P. w G.; k. 55 - odpis wyroku w sprawie V Ka 917/08 SO w Gdańsku; k. 76 – 78 – wyrok w sprawie II K 1205/12 SR Gdańsk – P. w G.; k. 90 – postanowienie z dnia 15 lutego 2013 r.; k. 116 – 117 – odpis postanowienia z dnia 9 listopada 2013 r. w sprawie XI K 798/06 SR Gdańsk – Północ w G.; z akt sprawy II K 118/15 SR Gdańsk – P. w G.: k. 155 – 158 – wyrok w sprawie II K 118/15 SR Gdańsk – P. w G.; k. 297 – 299 - odpis postanowienia z dnia 11 lutego 2015 r. w sprawie XI K 798/06 SR Gdańsk – Północ w G.; k. 316 – 317 – wyrok w sprawie V Ka 1181/15 SO w Gdańsku

Z opinii o skazanym z Aresztu Śledczego w G. wynika, że z uwagi na właściwości osobiste odbywał on karę w warunkach zakładu karnego typu zamkniętego. Ze względu na koniec kary został zwolniony z jednostki w maju 2016 roku. Postawę i zachowanie skazanego w warunkach izolacji więziennej należy ocenić jako poprawne. W całym okresie przebywania w izolacji penitencjarnej skazany był raz karany dyscyplinarnie w 2011 roku. Był trzynaście razy nagradzany. Prowadził raczej zgodne relacji grupowe, w kontaktach interpersonalnych starał się być bezkonfliktowy. Nie stosowane wobec niego środków przymusu bezpośredniego. Nie deklarował przynależności do nieformalnych struktur podkultury przestępczej. Odbywał kare w systemie programowego oddziaływania, z nałożonych zadań wywiązywał się w stopniu dobrym. Osadzony był zatrudniony jako pracownik gospodarczy sprzątający. Wypowiadał się krytycznie na temat dotychczasowego trybu życia oraz popełnionych przestępstw. Nie odnotowano aktów agresji ani samoagresji. Prognoza penitencjarna kształtowała się pozytywnie.

Skazany D. K. był uprzednio dziesięciokrotnie karany przez Sąd.

Dowód: dane o karalności - k. 45 – 48; informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 16 – 28, 32 – 44

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, które zostały ujawnione w toku rozprawy, w szczególności w postaci odpisów wyroków, postanowień, opinii o skazanym wraz z informacją o pobytach i orzeczeniach oraz danych o karalności.

Sąd dał wiarę tym dokumentom uznając, że nie budzą one wątpliwości, co do rzetelności i autentyczności zgromadzonych w nich informacji. Zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby, a żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności. Dokumenty ujawnione w toku rozprawy łączą się w spójną i logiczną całość i w ocenie Sądu, pozwalają odtworzyć stan faktyczny niezbędny do rozstrzygnięcia o wniosku skazanego.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że wydając wyrok łączny w niniejszej sprawie, Sąd – zgodnie z dyspozycją art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. – o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw – zastosował przepisy o karze łącznej w brzmieniu sprzed nowelizacji, tj. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. Ponadto należy podkreślić, że Sąd wydając niniejszy wyrok łączny związany był treścią postanowienia Sąd Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2016 r. wydanego w sprawie o sygnaturze akt III KK 425/15, w którego uzasadnieniu wskazano m. in., że wydanie tego postanowienie oznacza powrót do stanu sprzed wydania wyroku łącznego w sprawie II K 1205/12 w zakresie jego punktu II, to jest do istnienia podstaw do wydania wyroku łącznego i orzeczenia kary łącznej z wyroków XI K 582/06, XI K 798/06 i II K 1480/05 (…) Zachodzi więc obecnie podstawa do wydania wyroku łącznego obejmującego wyroki zapadłe w sprawach XI K 582/06, XI K 798/06 i II K 1480/05. Wymierzona kara łączna nie będzie mogła być wyższa od 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczeniu znów podlegać będzie 10 miesięcy pozbawienia wolności odbytej w sprawie XI K 798/06 w okresie od 15 maja 2007 r. do 15 marca 2008 r. Wobec powyższego, Sąd w niniejszej sprawie rozważał wyłącznie możliwość połączenia jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec skazanego D. K. wyrokami: Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku w sprawie XI K 582/06, Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku w sprawie XI K 798/06 i Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku w sprawie II K 1480/05.

Należy wskazać, że podstawę do orzeczenia kary łącznej w ramach wyroku łącznego określają przepisy art. 85 k. k. w zw. z art. 569 § 1 k. p. k. Zgodnie z dyrektywą wyrażoną w tych przepisach sąd orzeka karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw – i wymierzono za te przestępstwa kary tego samego rodzaju.

Sąd dokonując analizy treści powyższych wyroków zapadłych w stosunku do skazanego pod kątem zastosowania przepisów dotyczących łączenia kar, tj. art. 85 k. k., art. 86 § 1 k. k. do których odsyła przepis art. 569 § 1 k. p. k., uznał że w stosunku do skazanego D. K. zachodzą przesłanki do połączenia kar pozbawienia orzeczonych wyrokami wydanymi w sprawach: XI K 582/06 i XI K 798/06 SR Gdańsk – Północ w G. oraz II K 1480/05 SR Gdańsk – P. w G..

Kolejną kwestią podlegającą rozważeniu i decydującą o możliwości połączenia kar było ustalenie, czy kary wymierzone za przestępstwa przypisane skazanemu, a objęte wyrokami podlegającymi łączeniu, są karami tego samego rodzaju. W powyższych wyrokach podlegających łączeniu D. K. skazany został między innymi na kary pozbawienia wolności, które jako kary tego samego rodzaju podlegają łączeniu.

W związku z tym, w punkcie I. sentencji wyroku łącznego w oparciu o art. 85 k. k. , art. 86 § 1 k. k. Sąd połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach wydanych w sprawach: XI K 582/06 i XI K 798/06 SR Gdańsk – Północ w G. oraz II K 1480/05 SR Gdańsk – P. w G. i jako karę łączną wymierzył D. K. karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając karę łączną Sąd nie rozważa ponownie kwestii społecznej szkodliwości czynów, za które zostały orzeczone kary jednostkowe ani też stopnia zawinienia przy popełnieniu wyżej wymienionych czynów. Sąd winien mieć na uwadze prewencję indywidualną wobec oskarżonego – w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego – skazanego, jak też względy prewencji generalnej. Ponadto Sąd winien rozważyć kwestię czy przestępstwa, za które zostały orzeczone kary jednostkowe są jedno- czy też różnorodzajowe, czy zostały popełnione w krótkich czy też znacznych odstępach czasu. Przestępstwa objęte wyrokami wskazanymi w punkcie I. sentencji wyroku łącznego są przestępstwami jednorodzajowymi, wymierzonymi przeciwko temu samemu dobru prawnemu, tj. mieniu (art. 278 § 1 k. k., art. art. 280 § 1 k. k. ) oraz zostały popełnione na przestrzeni stosunkowo krótkiego okresu czasu (tj. 16 sierpnia 2005 r., 19 kwietnia 2006 r. i 24 lipca 2006 r.), co przemawia za celowością zastosowania przy łączeniu kar jednostkowych zasady absorpcji.

Nie ulega także wątpliwości, iż względy prewencji zarówno generalnej, jak i indywidualnej nakazują zastosowanie wobec skazanego zasady kumulacji kar. D. K. był już dziesięciokrotnie karany przez sąd. Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 lipca 2000 r.: „ decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw” (II AKa 171/00, OSA 2001/2/5).

Sąd miał także na uwadze fakt, iż popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest zasadniczo okolicznością obciążającą i w związku z tym kara łączna nie może stanowić niczym nie uzasadnionej premii dla skazanego płynącej jedynie z faktu popełnienia większej liczby przestępstw ( „Kodeks karny-komentarz” pod red. A. Wąska, Gdańsk 2000, t. II, s. 261-263). A za taką właśnie premię należałoby uznać wymierzenie skazanemu kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że zachodzą podstawy do częściowego zastosowania zasady absorpcji kar jednostkowych, a częściowego zastosowania zasady kumulacji kar jednostkowych – przy czym, w ocenie Sądu, prymat tutaj należy jednak dać zasadzie kumulacji. Należy bowiem mieć na uwadze, że D. K. wielokrotnie popełnił przestępstwa. Zachowanie skazanego wskazuje na jego niepoprawność, uprzednie skazania nie powstrzymały go przed ponownym naruszeniem porządku prawnego. Z tych przyczyn, w ocenie Sądu, przyznanie prymatu zasadzie absorpcji przyczyniłoby się do wzbudzenia w skazanym poczucia bezkarności. Sąd miał na uwadze także treść opinii o skazanym z Aresztu Śledczego w G..

Sąd Najwyższy niejednokrotnie podkreślał, iż stosowanie jednej z wyżej wymienionych zasad, absorpcji czy też kumulacji w pełnym zakresie z wyłączeniem zasady przeciwnej, winno mieć miejsce jedynie wyjątkowo. Podzielając ten pogląd, Sąd wymierzył karę łączną pozbawienia wolności przy zastosowaniu zarówno zasady absorpcji, jak i kumulacji.

Z tych przyczyn Sąd uznał, że kara łączna we wskazanym powyżej wymiarze będzie w należyty sposób oddziaływać prewencyjnie na skazanego.

Co do pozostałych rozstrzygnięć zawartych w wyrokach podlegających łączeniu, Sąd ustalił, że podlegają one odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 572 k. p. k. Sąd umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego w pozostałym zakresie, tj. w odniesieniu do wyroków wydanych w sprawach: XIV K 1264/04 SR w Gdańsku i VIII K 141/09 SR w Elblągu.

W punkcie II. sentencji wyroku Sąd zaliczył skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej odpowiednie okresy rzeczywistego pozbawienia wolności.

Sąd zwolnił skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem o wydanie wyroku łącznego.