Sygn. akt IV U 248/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2015r.

Sąd Rejonowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Beata Bury
Protokolant:	Magdalena Zając

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2015r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku małoletniego A. W. – reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego – matkę B. W.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi ds. Orzekania o Niepełnosprawności w (...)

o ustalenie

na skutek odwołania małoletniego A. W.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w (...)

z dnia 17 marca 2015 r. nr (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt IV U 247/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 30 września 2015 roku

Orzeczeniem z dnia 29 grudnia 2014 roku: nr (...) (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności dla miasta R. zaliczył małoletnią A. W. do osób niepełnosprawnych w oparciu o symbole (...) i (...), na okres do dnia 31 grudnia 2017 r., określając jednocześnie we wskazaniach, iż nie wymaga ona konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz wymaga konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.

Odwołanie od powyższego orzeczenia, w zakresie pkt 7, do Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w (...), wniosła przedstawicielka ustawowa małoletniej wnioskodawczyni - matka B. W., domagając się ponownego rozpatrzenia sprawy.

W wyniku rozpatrzenia odwołania Wojewódzki Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) orzeczeniem z dnia 17 marca 2015 roku - nr sprawy: (...), utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.

Od powyższego orzeczenia matka wnioskodawczyni B. W. w dniu 29 kwietnia 2015 roku wniosła odwołanie do Sądu Rejonowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie, domagając się zmiany w/w orzeczenia w części dotyczącej określenia, iż dziecko nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji – poprzez stwierdzenie, iż opieka taka jest wymagana. W uzasadnieniu podniosła, że córka choruje na nietolerancję fruktozy, a obecnie jest w trakcie leczenia boreliozy. Skarżąca argumentowała, że rozstrzygnięcie Zespołu jest krzywdzące, albowiem jego członkowie nie znają choroby i nie zapoznali się z jej istotą. Dalej podawała, że córka wymaga żywienia opartego na diecie, cierpi na notoryczne bóle brzucha. Jednocześnie chciałaby podjęcia nauki wg indywidualnego toku.

W odpowiedzi na odwołanie Wojewódzki Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) podniósł, że występująca u dziecka choroba kwalifikuje je do osób niepełnosprawnych, a w związku z jej charakterem konieczne jest zapewnienie stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Jednakże stabilizacja stanu zdrowia dziecka nie pozwala stwierdzić, aby małoletni wymagał konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, skutkującej brakiem możliwości podjęcia przez opiekuna zatrudnienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia A. W. ma obecnie 7 lat. Od 2012 roku podlegała obserwacji w Poradni G. w R.. Odbyła kilka pobytów diagnostycznych w szpitalu. We wrześniu 2014 roku rozpoznano u niej nietolerancję fruktozy z zaleceniem diety eliminacyjnej. Występują okresowo wzdęcia oraz biegunki przy spożywaniu pokarmów zawierających fruktozę.

Waga i wzrost małoletniej są w normie. Samodzielnie nie uskarża się na bóle brzucha.

W związku z zaliczeniem A. W. do osób niepełnosprawnych konieczne jest zapewnienie stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, nie jest natomiast wymagana konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

dowód: akta Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w (...), opinia sądowo–lekarska z zakresu gastroenterologii – k. 26, dokumentacja medyczna – k. 4-5, 14-15, 33

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej powołanych dowodów.

Aspekt wiarygodności posiadają ujawnione w toku postępowania dowody z dokumentów. Ich treść i autentyczność nie budzi wątpliwości, stanowiąc odzwierciedlenie stanu rzeczywistego. Podstawą ustaleń była również opinia biegłego z zakresu gastroeneterologii, którą w całości należy uznać za wiarygodną. Jest ona bowiem jednoznaczna, wewnętrznie spójna, zaś jej wnioski końcowe są należycie uzasadnione i logiczne. Biegły ustosunkował się do wszystkich postawionych pytań – zgodnie z zasadami wiedzy medycznej i wskazaniami doświadczenia życiowego. Opinia ta nie była przy tym kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Powołany w sprawie biegły, na podstawie analizy akt związkowych, dokumentacji medycznej, wywiadu od matki wnioskodawczyni oraz osobistego badania lekarskiego małoletniej ustalił, że stan zdrowia A. W. przesądza o zaliczeniu jej do osób niepełnosprawnych. Nie stwierdził jednak takiego upośledzenia organizmu małoletniej, w tym w zakresie jej wagi, wzrostu, kontaktu z otoczeniem, stanu jamy brzusznej, które wymagałyby konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Małoletnia jest samodzielna, w istocie na powtarzające się i uporczywe bóle brzucha wskazywała (w trakcie badania przez biegłego) jej matka, a nie ona sama. Badana rozwija się prawidłowo. Występują zaostrzenia choroby, mają one jednak charakter okresowy i z reguły są następstwem naruszenia zasad diety eliminacyjnej.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U nr 123, poz. 776 z późn. zmianami) osoby, które nie ukończyły 16 roku życia, zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną, psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu powodującej konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

W myśl art. 6b ust. 3 w/w ustawy w orzeczeniu powiatowego zespołu, poza ustaleniem niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, powinny być zawarte wskazania dotyczące m.in.: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji (pkt 7) oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji (pkt 8).

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 lutego 2002 roku w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia (Dz. U. z 2002 roku nr 17, poz. 162) wskazuje w § 1, iż oceny niepełnosprawności dokonuje się w oparciu o następujące kryteria:

1)  przewidywanego okresu trwania upośledzenia stanu zdrowia z powodu stanów chorobowych, o których mowa w § 2, przekraczającego 12 miesięcy,

2)  niezdolności do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, takich jak: samoobsługa, samodzielne poruszanie się, komunikowanie z otoczeniem, powodującej konieczność zapewnienia stałej opieki lub pomocy, w sposób przewyższający zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku, albo

3)  znacznego zaburzenia funkcjonowania organizmu, wymagającego systematycznych i częstych zabiegów leczniczych i rehabilitacyjnych w domu i poza domem.

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności z opinii biegłego sądowego z zakresu gastroenterologii (niekwestionowanej przez strony) oraz dokumentacji znajdującej się w aktach Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w (...), schorzenia wnioskodawczyni nie uzasadniają – w świetle wskazań wiedzy medycznej i doświadczenia życiowego – konieczności zapewnienia jej stałej opieki i pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku. Stan zdrowia małoletniej powoduje jednak zaburzenia funkcjonowania organizmu w stopniu wymagającym konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Wskazać należy, że diagnostyka i leczenie małoletniej są prowadzone prawidłowo. Choroba ma charakter rzadki, co nie przekłada się jednak na skutek w postaci ustalenia konieczności sprawowania stałej lub długotrwałej opieki. Jak wynika z opinii biegłego, choroba nie podlega leczeniu farmakologicznemu ani przyczynowemu. Istotne jest natomiast przestrzeganie diety eliminacyjnej (z pominięciem fruktozy). Ewentualne zaostrzenia chorobowe (bóle brzucha, biegunki) mają charakter okresowy (na co wskazywała sama przedstawicielka ustawowa), jak również wynikają z zaburzenia przestrzegania diety. Z pewnością stan ten uciążliwy dla małoletniej i jej matki, co uzasadnia zaliczenie A. W. do osób niepełnosprawnych, nie wymaga ona jednak stałej opieki w sposób przewyższający analogiczną opiekę nad dzieckiem zdrowym, a wymagającym od opiekuna dziecka m.in. rezygnacji z pracy czy też powodującym eliminowanie dziecka ze środowiska rówieśniczego. Materiał dowodowy nie wskazuje również, aby małoletnia wymagała pomocy przy wykonywaniu podstawowych czynności życiowych, tj. większej opieki niż inne dzieci w zbliżonym wieku. Stan zdrowia A. W. nie może być oczywiście porównywany ze stanem zdrowia jej rówieśników, nie pozwala jednak na wyprowadzenie wniosku, że obecnie wymaga ona większej opieki niż inne dzieci w tym samym wieku (zwłaszcza poza okresami zaostrzenia stanu chorobowego).

Odnosząc się do rozpoznania(...), na podstawie dokumentacji medycznej i wiedzy znanej sądowi z urzędu, wskazać należy, że badana jest w trakcie diagnostyki i z dokumentacji medycznej przedłożonej przez stronę nie wynika, aby podlegała leczeniu lub hospitalizacji, czyli aby ewentualnie jej stan zdrowia z tego względu wymagał konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Skoro zatem orzeczeniem z dnia 17 marca 2015 roku Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) prawidłowo uznał, iż wnioskodawczyni A. W. nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, odwołanie - jako niezasadne - należało oddalić, po myśli art. 477 14 § 1 KPC.