Sygn. akt I ACa 717/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący :	SSA Małgorzata Wołczańska
Sędziowie :	SA Anna Bohdziewicz SA Joanna Naczyńska (spr.)
Protokolant :	Magdalena Bezak

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2016 r. w Katowicach

na rozprawie

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko Powiatowi (...)

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Częstochowie

z dnia 30 marca 2015 r., sygn. akt I C 37/14

prostując w zaskarżonym wyroku oznaczenie strony pozwanej jako Powiat (...)

1)  oddala apelację;

2)  nie obciąża powoda kosztami postępowania apelacyjnego;

3)  przyznaje na rzecz adwokata M. K. od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Częstochowie wynagrodzenie w kwocie 6 642 (sześć tysięcy sześćset czterdzieści dwa) złote, w tym podatek od towarów i usług w wysokości 1 242 (tysiąc dwieście czterdzieści dwa) złote, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.

SSA Joanna Naczyńska

SSA Małgorzata Wołczańska

SSA Anna Bohdziewicz

Sygn. akt I ACa 717/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 30 marca 2015r. Sąd Okręgowy w Częstochowie oddalił powództwo A. S. wniesione przeciwko Powiatowi (...) reprezentowanemu przez Starostę (...) o zapłatę 144.000zł z tytułu zadośćuczynienia i 162.600zł z tytułu odszkodowania (łącznie 306.600zł) za bezprawną odmowę wydania zezwolenia na zbieranie i transport odpadów. Nie obciążył powoda kosztami procesu i orzekł o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu.

Rozstrzygnięcie to Sąd Okręgowy podjął po ustaleniu, iż Starosta (...) decyzją z 9 czerwca 2008r., cofnął decyzję z 20 października 2004r., zezwalającą powodowi na prowadzenie działalności w zakresie zbierania i transportu odpadów. Decyzja ta została następnie utrzymana w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C., a wniesiona przez powoda skarga na to orzeczenie została oddalona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. (wyrokiem z 11 lutego 2009r., sygn. akt II SA/GL 1041/08). W dniu 19 lutego 2009r. powód wystąpił z wnioskiem o wydanie zezwolenia prowadzenia działalności w zakresie transportu i zbierania odpadów. Starosta (...) czterokrotnie odmówił zezwolenia, a to:

-

decyzją z 25 marca 2009r., znak: (...), wskazując iż zamierzony przez powoda sposób gospodarki odpadami jest niezgodny z wymaganiami określonymi ustawą o odpadach. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło tę decyzję - decyzją z 19 maja 2009r., nr (...) i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, stwierdzając, iż wniosek powoda o wydanie zezwolenia nie zawierał wszystkich elementów wymaganych przez art. 28 ust. 1 ustawy z 27 kwietnia 2001r. o odpadach, a nadto nie wynikało z niego, czy powód domaga się wydania zezwolenia tylko na transport odpadów, czy także na prowadzenia działalności w zakresie zbierania odpadów. Powód uzupełnił wniosek w dniu 22 czerwca 2009r.

-

decyzją z 24 lipca 2009r., znak: (...), wskazując, iż powód nie wykazał czy posiada pozwolenie na użytkowanie obiektu budowlanego, czy ma zarejestrowaną działalność w zakresie transportu drogowego i nie przedstawił planu dalszego zagospodarowania odpadów. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. uchyliło tę decyzję - decyzją z 10. września 2009r. nr (...) i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji, stwierdzając iż koniecznym jest przeprowadzenie szczegółowego postępowania dowodowego w celu ustalenia, czy powód spełnia wszystkie warunki do prowadzenia działalności w zakresie transportu i zbierania odpadów, a także ustalenie czy zachodzą okoliczności wynikające z art. 28 ust. 10 ustawy z 27 kwietnia 2001r. o odpadach;

-

decyzją z 10 listopada 2009r., znak: (...), wskazując iż wniosek powoda nadal nie odpowiada warunkom określonym w art. 28 ust. 4 pkt. 5 i ust. 10 ustawy z 27 kwietnia 2001r. o odpadach. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C., uchyliło tę decyzję - decyzją z 5 stycznia 2010r., nr (...) i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia, stwierdzając iż wniosek powoda spełnia warunki określone w art. 28 ustawy o odpadach, niemniej Starosta, jako organ I instancji powinien zbadać, czy są spełnione przesłanki wskazane w art. 29 ustawy o odpadach, uzasadniające odmowę wydania decyzji, czego jednak nie uczynił;

-

decyzją z 4 marca 2010r., znak: (...), wskazując, że powód nie posiada warunków do prowadzenia przedmiotowej działalności, a prowadzenie jej w takiej sytuacji mogłoby spowodować zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. decyzję tę utrzymało w mocy - decyzją z 28 kwietnia 2010r., nr (...).

Wskutek skargi powoda Wojewódzki Sąd Administracyjny w G., wyrokiem z 23 lutego 2011r. sygn. akt II SA/GL 652/10 uchylił decyzję Kolegium z 28 kwietnia 2010r. nr (...) oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty (...) z 4 marca 2010r. nr (...), stwierdzając iż organy obu instancji bezzasadnie odmówiły powodowi wydania zezwolenia na zbieranie i transport odpadów, a nadto nie uwzględniły zmiany stanu prawnego, do którego doszło w trakcie prowadzonego postępowania. Sąd Administracyjny nie dopatrzył się rażącego naruszenia prawa przez którykolwiek z organów orzekających w sprawie, choć zarówno Starosta, jak i SKO wymagali od powoda spełnienia warunków, które nie wynikały z przepisów prawa. Podzielił też po części wątpliwości dotyczące tego, czy działalność, którą powód zamierza prowadzić, nie będzie oddziaływała negatywnie na środowisko, przy czym wskazał, że wątpliwości te nie uzasadniały wydania decyzji negatywnej na podstawie art. 29 ust. 1 pkt. 2 ustawy z 27 kwietnia 2001r. o odpadach, ale zastosowania art. 28 ust. 5 pkt. 5 tejże ustawy, czyli określenia dodatkowych warunków dla prowadzenia tej działalności. Decyzją z 29 lipca 2011r. Starosta (...) udzielił powodowi zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania i transportu odpadów. Państwowy Inspektora Sanitarny w dniu 26 kwietnia 2012r. wydał negatywną decyzję dotyczącą realizacji planowanego przez powoda przedsięwzięcia. Burmistrz (...) decyzją z 23 października 2012r. odmówił powodowi określenia środowiskowych uwarunkowań do prowadzenia działalności polegającej na obrocie złomem. Konsekwencją tej ostatniej decyzji była kolejna decyzja Burmistrza (...) z dnia 14 lutego 2013r., w której odmówiono wydania warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na wykorzystaniu istniejącej na działce powoda wylewki do skupu złomu.

Poddając powyższe ustalenia ocenie prawnej, Sąd Okręgowy stwierdził, iż podstawą rozstrzygnięcia o żądaniu pozwu jest art. 417§1 k.c. stanowiący, że Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca władzę publiczną z mocy prawa, ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej, a przesłankami, od zaistnienia których zależy przyjęcie tej odpowiedzialności są: niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej wywołującym szkodę, szkoda oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem wywołującym szkodę a powstałym uszczerbkiem majątkowym. Sąd Okręgowy stwierdził, iż pozwany bezzasadnie warunkował wydanie powodowi zezwolenia od uzyskania przez niego decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz decyzji o warunkach zabudowy. Taki stan rzeczy nie trwał jednak od dnia 19 lutego 2009r., ponieważ złożony w tej dacie przez powoda wniosek nie spełniał wymogów formalnych, które zostały usunięte dopiero 22. czerwca 2009r., a mimo to, nadal brak było podstaw do wydania zezwolenia, ponieważ powód nie wykazał, iż dysponuje możliwościami technicznymi i organizacyjnymi pozwalającymi należycie wykonywać działalność w zakresie zbierania odpadów, do czego był zobowiązany na podstawie art. 28 ust. 4 pkt. 5 ustawy z 27 kwietnia 2001r. o odpadach. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. w decyzji z 10 września 2009r. stwierdziło także konieczność ustalenia czy spełnione są przesłanki wynikające z art. 28 ust. 10 ustawy z 27 kwietnia 2001r. o odpadach i z tych m.in. powodów sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. Przepis art. 28 ust. 10 ustawy z 27 kwietnia 2001r. o odpadach został uchylony dopiero z dniem 12 marca 2010 r. (ustawą z 22 stycznia 2010r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustawa Dz. U. z 2010 r., nr 28, poz. 145), do tego czasu organy administracji musiały się do niego stosować. Dopiero w trakcie postępowania zakończonego wydaniem decyzji przez Starostę (...) w dniu 10 listopada 2009r. wniosek powoda spełniał wszystkie wymagania umożliwiające na jego podstawie wydanie zezwolenia na zbierania i transport odpadów. Tak więc, to nie zachowanie pozwanego, a zachowanie powoda spowodowało, iż w okresie od 19 lutego 2009r. do 10 listopada 2009r., powód nie mógł podjąć działalności gospodarczej w zakresie transportu i zbierania odpadów. Jeżeli więc powód poniósł w tym okresie szkodę to nie pozostawała ona w związku przyczynowym z działaniem Starosty (...).

Sąd Okręgowy nie dopatrzył się bezprawności w działaniach pozwanego także w okresie od 10 listopada 2009r. do daty wydania powodowi zezwolenia na zbieranie i transport złomu. Uznał, iż postępowanie pozwanego nie nosiło znamion przewlekłości. Odwołał się do stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który nie dopatrzył się w postępowaniu i decyzjach pozwanego rażącego naruszenia prawa materialnego. Podkreślił, iż wprawdzie wątpliwości pozwanego dotyczące tego, czy działalność, którą miał zająć się powód nie będzie oddziaływała negatywnie na środowisko nie uzasadniały wydania decyzji negatywnej na podstawie art. 29 ust. 1 pkt. 2 ustawy z 27 kwietnia 2001r. o odpadach, lecz mogły skutkować jedynie określeniem warunków dodatkowych dla prowadzenia tej działalności, a to w oparciu o art. 28 ust. 5 pkt. 5 ustawy o odpadach. Niemniej wątpliwości te były uzasadnione, co potwierdzają późniejsze decyzje Burmistrza (...), które uniemożliwiły powodowi prowadzenie punktu obrotu złomem, mimo wydania zezwolenia na prowadzenie tego rodzaju działalności. Sąd Okręgowy przyjął, iż sam fakt, że tego rodzaju wątpliwości powinny być rozstrzygane w toku innego postępowania lub też stanowić podstawę do wydania dodatkowych warunków w treść zezwolenia, nie mogą stanowić podstawy do uznania działania pozwanego za bezprawne w rozumieniu art. 417 § 2 k.c.

Sąd Okręgowy stwierdził, że nawet uznając, iż działanie pozwanego w okresie od 10 listopada 2009r. do dnia 29 lipca 2011r., tj. do daty wydania powodowi zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na zbieraniu i transporcie odpadów było bezprawne, ponieważ nie istniały podstawy do odmowy udzielenia tego zezwolenia, to powód nie wykazał, aby pomiędzy tym działaniem pozwanego, a szkodą jakiej doznał w postaci utraconego dochodu istniał związek przyczynowy. Dopiero zaś wykazanie wszystkich przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej warunkuje uwzględnienie powództwa. Powód, mimo posiadania zezwolenia na zbieranie i transport odpadów nie mógł faktycznie rozpocząć działalności, ponieważ nie spełnił innych warunków umożliwiających faktyczne prowadzenie tej działalności. Punkt do zbierania lub przeładunku odpadów kwalifikowany jest jako przedsięwzięcie mogące potencjalnie oddziaływać na środowisko (§ 3 ust. 1 pkt 81 rozporządzenia Rady Ministrów z 9 listopada 2010r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, Dz. U. z 2010r., nr 213, poz. 1397 z późn. zm.). Powoduje to konieczność uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgodnie z art. 71 ust. 2 pkt 2 ustawy z 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. z 2013 r., poz. 1227 z późn. zm.). Dopiero uzyskanie takiej decyzji umożliwia wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydawanej na podstawie ustawy z 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 199). Tymczasem decyzją Burmistrza (...) odmówiono powodowi określenia środowiskowych uwarunkowań do prowadzenia działalności polegającej na obrocie złomem, co stanowiło przyczynę odmowy wydania warunków zabudowy na działce, na której powód zamierzał prowadzić działalność gospodarczą. Okoliczności te doprowadziły Sąd Okręgowy do wniosku, iż nie istnieje związek przyczynowy pomiędzy działaniem pozwanego a utratą przez powoda korzyści jakie mógłby on uzyskać prowadząc działalność gospodarczą w zakresie zbierania i transportu odpadami lub jakąkolwiek inną szkodą, ponieważ nawet wydanie decyzji zezwalającej na prowadzenie takiej działalności zaraz po spełnieniu wszystkich wymogów określonych w art. 28 ust. 4 ustawy o odpadach, nie dawało powodowi możliwości rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej w planowanym zakresie i uzyskiwania dochodów z tego tytułu. Konkluzja ta legła u podstaw oddalenia powództwa – w oparciu o art. 417 § 2 k.c. stosowany a contrario. O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o art. 29 ust. 1 ustawy z 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze oraz § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Biorąc pod uwagę sytuacją finansową powoda oraz fakt, że pozwany jest jednostką samorządu terytorialnego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążył powoda kosztami poniesionymi przez pozwanego z tytułu zastępstwa procesowego.

Apelację od wyroku wywiódł powód, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu oraz zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu i orzeczenie o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej powodowi z urzędu w postępowaniu apelacyjnym. Zarzucił, iż Sąd Okręgowy, wydając zaskarżony wyrok, naruszył art. 417§1 k.c. poprzez jego niezastosowanie, w sytuacji gdy powód doznał szkody na skutek niezgodnego z prawem wykonywania władzy publicznej przez Powiat (...), co uzasadnia roszczenia powoda z tytułu zadośćuczynienia i odszkodowania, także w zakresie utraconych korzyści. Nadto podniósł zarzut naruszenia art. 227 k.p.c. w zw. z art. 278§1 k.p.c. przez oddalenie wniosku powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, podczas gdy celem opinii było ustalenie potencjalnego średniomiesięcznego dochodu osiąganego przez powoda, którego wysokość stanowić miała podstawę ustalenia wysokości szkody z tytułu utraconych korzyści. W uzasadnieniu apelacji wywodził, iż rzeczą pozwanego (jako organu administracyjnego) było wezwanie powoda do usunięcia braków formalnych wniosku o zezwolenie na zbieranie i transport odpadów i wydanie zezwolenia w terminie 30 dni. W konsekwencji za datę początkową biegu swoich roszczeń powód przyjął 20 marca 2009r. Podkreślił, iż ani brak decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, ani brak decyzji ustalającej warunki zabudowy nie warunkował wydania mu przez pozwanego zezwolenia nazbieranie i transport odpadów. Wywodził, iż postępowanie administracyjne w sprawie wydania mu zezwolenia toczyło się przewlekle – trwało 28 miesięcy, podczas gdy powinno zostać zakończone najdalej w terminie 2 miesięcy. Wywodził też, iż oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego uniemożliwiło mu wykazanie wysokości szkody.

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Okręgowy i przyjęte za podstawę rozstrzy-gnięcia w sprawie opierają się o treść dokumentów, w tym głównie dokumentów urzędowych, a to decyzji Starosty (...), decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego i wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Ustalenia te, jako prawidłowe Sąd Apelacyjny przyjmuje za własne. Nie są one przez żadną ze stron kwestionowane, sporna pozostaje natomiast ich ocena prawna, której dokonać należy w świetle regulacji art. 417 § 1 i 2 k.c.

Bezsprzecznie Starosta (...) był organem właściwym miejscowo i rzeczowo do prowadzenia postępowania w sprawie wydania powodowi zezwolenia na zbieranie i transport odpadów. Bezsprzecznie też postępowanie to prowadził w sposób naruszający podstawowe zasady postępowania administracyjnego, a w szczególności zasadę pogłębiania zaufania obywateli do władzy publicznej, wyrażoną w art. 8 k.p.a., który obliguje organy administracji publicznej do prowadzenia postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej. W toku postępowań prowadzonych przez Starostę (...) i przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze powód nie skorzystał ze środków prawnych, przewidzianych w art. 37§1 k.p.a. w postaci zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie, bądź na przewlekłe prowadzenie postępowania. Nie zaskarżył żadnej z decyzji uchylających Samorządowego Kolegium Odwoławczego, którego zaleceniami Starosta (...), każdorazowo był związany w dalszym postępowaniu. Czynności były podejmowane przez Starostę (...) sukcesywnie, bez zbędnej zwłoki.

Oceniając prawidłowość tych czynności, w aspekcie zarzucanej przez powoda bezprawności, Sąd Okręgowy trafnie stwierdził, iż w okresie od 19 lutego 2009r. do 10 listopada 2009r. Starosta podejmował czynności celowe i merytorycznie prawidłowe, potrzebne do rozpoznania wniosku, choć dopuścił się zaniedbań formalnych. Mianowicie skoro wniosek powoda - w dacie jego złożenia - nie spełniał wymogów formalnych (powód nie wskazał, czy wnosi o zezwolenie na tylko na transport odpadów, czy także na ich zbieranie), zatem Starosta winien wezwać powoda w trybie art. 64 §2 k.p.a. do uzupełnienia wniosku – pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania, czego nie uczynił. Niemniej wniosek powoda nie tylko nie spełniał wymogów formalnych, ale nie spełniał też wymogów niezbędnych dla uzyskania zezwolenia, co skutkować powinno i skutkowało odmową uwzględnienia wniosku (decyzja Starosty z 25 marca 2009r., utrzymana w mocy decyzją SKO z 19 maja 2009r.). Tym samym fakt zaniechania czynności - wezwania powoda do usunięcia braków formalnych wniosku, stwierdzony w decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 19 maja 2009r. nie spowodował zwłoki w procedowaniu. Nawet, gdyby powód usunął braki formalne wniosku przed merytorycznym jego rozpoznaniem w dniu 25 marca 2009r., zezwolenie z przyczyn merytorycznych w tymże dniu nie zostałoby mu wydane. Braki formalne wniosku powód usunął 22 czerwca 2009r., zaś wymogi warunkujące wydanie zezwolenia określone w art. 28 ust. 4 ustawy o odpadach zostały wykazane dopiero w postępowaniu zakończonym decyzją Starosty z 10 listopada 2009r. Naruszenie art. 64 §2 k.p.a. stanowiło uchybienie proceduralne, niemniej w zestawieniu z faktem, iż powód nie spełniał wymogów warunkujących wydanie mu zezwolenia na zbieranie i na transport odpadów, określonych w art. 28 ust. 4 i 5 ustawy o odpadach, to nie można było przyjąć, że w okresie od daty złożenia tego wniosku (19 lutego 2009r.) do 10 listopada 2009r. pozwany pozbawił powoda możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie zbierania i transportu odpadów.

Nadto, przed 12 marca 2010r. Starosta zasadnie uzależniał wydanie powodowi zezwolenia na zbieranie i transport odpadów także od spełnienia wymogów określonych w art. 28 ust. 10 ustawy o odpadach (powód nie posiadał pozwolenia na budowę obiektów koniecznych do prowadzenia złomowiska). Przepis ten utracił bowiem moc dopiero w toku postępowania. Przepisy art. 28 i 29 ustawy o odpadach w aspekcie przesłanek wydania zezwolenia na zbieranie i transport odpadów nie były jednoznaczne w swej treści, w związku z czym ich wykładnia była utrudniona, niemniej fakt ten nie może w żadnym stopniu szkodzić powodowi i usprawiedliwiać fakt wadliwej ich wykładni przez organy władzy publicznej, w tym przez Starostę w toku postępowania prowadzonego w sprawie powoda po 10. listopada 2009r. Choć Starosta podejmował w tym postępowaniu czynności bez zbędnej zwłoki, niemniej te dalsze czynności były już bezcelowe, a w szczególności zbędne dla rozpatrzenia wniosku powoda i wydania zezwolenia na zbieranie i transport odpadów. Dlatego też, Sąd Apelacyjny, odmiennie niż to uczynił Sąd Okręgowy, stwierdził, iż odmowa wydania powodowi zezwolenia na zbieranie i transport odpadów w sytuacji spełnienia przez niego wymogów określonych w art. 28 ust. 4 ustawy o odpadach, poczynając od 10 listopada 2009r. do 29 lipca 2011r., była bezprawna. Jednakże, Sąd Apelacyjny podzielił konkluzje Sądu Okręgowego (wyrażone na wypadek przyjęcia bezprawności działań pozwanego), iż mimo to brak jest przesłanek przypisania pozwanemu odpowiedzialności cywilnoprawnej, w oparciu o art. 417 § 1 i 2 k.c., z racji braku wyrządzenia powodowi tym wadliwym działaniem szkody. Wydawanie zezwoleń na zbieranie i transport odpadów nie jest zadaniem własnym powiatu, określonym w art. 4 ustawy o samorządzie powiatowym, bądź w innej ustawie, dlatego też Sąd Okręgowy trafnie oceniał odpowiedzialność pozwanego w oparciu o art. 417§1 k.c. w zw. z art. 417§2 k.c.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwalał na przyjęcie, iż uzyskanie przez powoda zezwolenia na zbieranie i transport odpadów nie byłoby wystarczające dla legalnego wykonywania przez powoda planowanej działalności polegającej na skupie i transporcie złomu. Okoliczności ustalone w toku postępowania o udzielenie zezwolenia, a pośrednio także okoliczności ustalone w sprawie, w której cofnięto powodowi zezwolenia na zbieranie i transport odpadów uzasadniały przypuszczenie, że planowana przez powoda działalność może zagrażać środowisku, a nawet zdrowiu i życiu ludzi. Implikowało to konieczność uzyskania przez powoda dla planowanego przedsięwzięcia decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na organizacji skupu złomu, magazynowaniu i gromadzeniu odpadów w pojemnikach (m.in. w beczkach) oraz magazynowaniu na wylewce elementów, które nie wymagają specjalistycznego traktowania, zaś uzyskanie tej decyzji uzależnione było od decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Żadną z tych decyzji powód nie dysponował w toku postępowania o zezwolenie na zbieranie i transport odpadów, a po jego zakończeniu, Burmistrz (...), decyzją z 23 października 2012r. odmówił określenia środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia powoda, z uwagi na brak przedłożenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, który pozwalałby na ocenę wpływu planowanej inwestycji na środowisko. Konsekwencją tej odmowy była odmowa ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na wykorzystaniu istniejącej wylewki dla potrzeb skupu złomu (decyzja z 14 lutego 2013r.). W tym stanie rzeczy, uprawnioną była konkluzja Sądu Okręgowego, iż nawet gdyby powód dysponował zezwoleniem na zbieranie i transport odpadów, nie mógłby faktycznie prowadzić planowanej działalności. To zaś wykluczało przyjęcie, iż pozwany odmawiając wydania zezwolenia wyrządził powodowi szkodę i czyniło zbędnym w rozpatrywanej sprawie dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, w celu ustalenia hipotetycznych dochodów powoda z działalności w zakresie zbierania i transportu złomu.

Z tych to też przyczyn, Sąd Apelacyjny, uznając iż zaskarżony wyrok odpowiada prawu - w oparciu o art. 385 k.p.c. - oddalił apelację. Zważając na charakter sprawy i jej okoliczności, w tym stwierdzone nieprawidłowości przy wykonywaniu władzy publicznej, a nadto mając na względzie sytuację majątkową powoda - w oparciu o art. 102 k.p.c. - nie obciążono powoda kosztami postępowania apelacyjnego. O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej powodowi z urzędu orzeczono stosownie do regulacji art. 29 ust. 1 ustawy z 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (tekst jedn. Dz.U. z 2014r., poz. 635.) w zw. z § 6 pkt. 7 i § 13 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 461 ze zm.).

SSA Joanna Naczyńska SSA Małgorzata Wołczańska SSA Anna Bohdziewicz