Sygn. akt V GC 673/14 upr

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:SSR Karolina Krzemińska

Protokolant:sekr. sąd. Ewa Jagieła

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa G. B.

przeciwko A. Z.

o zapłatę kwoty 7 023,47 zł

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 7 023,47 zł (siedem tysięcy dwadzieścia trzy złote czterdzieści siedem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 04.10.2014r. do dnia zapłaty,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 467,00 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 1 217,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V GC 673/14 upr

UZASADNIENIE

Powód G. B. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) w Z. wystąpił z powództwem przeciwko A. Z. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) w K. domagając się zasądzenia kwoty 7 023,47 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12.08.20124r. do dnia zapłaty, a także zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że pozwana zakupiła u powoda olej napędowy o łącznej wartości 114 202,71 zł, za który nie zapłaciła, pomimo upływu wyznaczonego terminu płatności. Powód wobec 70 dniowej zwłoki w płatności najstarszej faktury zlecił firmie windykacyjnej odzyskanie należności. Po otrzymaniu wezwania do zapłaty i monitach , pozwana dokonała zapłaty całej należności. Powód, zgodnie z umową zawartą z firmą windykacyjną, poniósł koszty windykacji w wysokości 7 023,47 zł, których zwrotu dochodził od pozwanej w oparciu o art. 10 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Pozwana nie zapłaciła dochodzonej należności pomimo wezwania jej do zapłaty.

Pozwana nie złożyła odpowiedzi na pozew, pomimo stosownego zobowiązania. Na rozprawie w dniu jej pełnomocnik wniósł o oddalenie powództwa w całości z uwagi na niewykonanie w stosunku do niej jakichkolwiek czynności windykacyjnych oraz sprzeczność żądania ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa oraz z zasadami współżycia społecznego (art. 5 kc). Pełnomocnik wniósł także o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są przedsiębiorcami. Powód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedał pozwanej olej napędowy na łączną kwotę 114 202,71 zł, co stwierdzone zostało fakturami vat, których termin płatności przypadał na dni: 14.03.2014r., 19.03.2014r. i 27.03.2014r.

okoliczności niesporne

a nadto

dowód: - wydruk z CEIDG pozwanej – k. 6 v akt

- wydruk z CEIDG powoda – k. 11v akt

- faktury vat – k. 5 v akt,

- zestawienie płatności – k. 6 akt

W dniu 28 maja 2014r. powód zawarł z (...) spółka cywilna R. R. i A. K. umowę o świadczenie usług windykacji, na mocy której zlecił tej spółce polubowne dochodzenie wymagalnych należności przysługujących mu w stosunku pozwanej i stwierdzonej w/w fakturami vat.

dowód:- umowa o świadczenie usług windykacyjnych – k.7- 8 akt

W ramach wykonania w/w umowy pracownicy spółki (...) spółka cywilna R. R. i A. K.:

- w dniu 30.05.2014r. wysłali pozwanej wezwanie do zapłaty na adres głównego miejsca wykonywania jej działalności będący jednocześnie jej adresem dla doręczeń ujawnionym w CEIDG,

- kontaktowali się telefonicznie z pozwaną,

- dokonali sprawdzenia pozwanej w CEIDG i na giełdach wierzytelności.

dowód: - wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania –

k . 45-46 akt,

- zeznania świadka A. K. – k. 47 v /00:07:02-

00:10:17/

W dniu 12.06.2014r. pozwana uiściła na rzecz powoda należność w kwocie 114 202,71 zł.

okoliczności niesporne

a nadto

dowód: - potwierdzenie przelewu – k. 8 v akt

Za wykonaną usługę spółka (...) spółka cywilna R. R. i A. K.

w dniu 12.06.2014r. wystawiła fakturę vat nr (...) na kwotę 7 023,47 zł, która została przez powoda zapłacona.

okoliczności niesporne

a nadto

dowód: - faktura VAT – k. 9-10 akt

- potwierdzenie przelewu – k. 9 v akt

Pismem z dnia 04.08.2014r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem.

Pismem z dnia 19.09.2014r. pozwana odmówiła zapłaty należności jako bezzasadnej.

dowód: - wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania –

k. 10 akt,

- pismo pozwanej z dnia 19.09.2014r. – k. 46 akt

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 10 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U.2013.403) wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, bez wezwania, przysługuje od dłużnika z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności równowartość kwoty 40 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne.

W myśl zaś ust. 2 cyt. artykułu w przypadku gdy koszty odzyskiwania należności poniesione z tytułu opóźnień w zapłacie w transakcji handlowej przekroczą kwotę, o której mowa w ust. 1, wierzycielowi przysługuje zwrot tych kosztów, w tym kosztów postępowania sądowego, pomniejszonych o tę kwotę.

Z przepisów powyższych wynika, że oprócz roszczenia o zapłatę stałej kwoty na pokrycie kosztów odzyskiwania należności przewidzianej w ust. 1 art. 10 cyt. ustawy wierzycielowi przyznano również roszczenie o zwrot pozostałych kosztów odzyskiwania należności, które poniósł z powodu opóźnień w płatnościach dłużnika. Do tych kosztów zaliczone mogą być niewątpliwe koszty poniesione przez wierzyciela w związku ze skorzystaniem z usług firmy windykacyjnej – tak jak miało to miejsce w okolicznościach niniejszej sprawy.

Skoro roszczenie, o którym mowa w art. 10 ust. 2 ustawy z 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, jest zależne od dochodzenia należności przez wierzyciela, to na nim ciąży obowiązek wykazania, po pierwsze, iż podjął działania w celu odzyskania wymagalnych należności od dłużnika a nadto musi on wykazać wysokość poniesionych z tego tytułu kosztów (art. 6 kc).

W ocenie Sądu przesłanki te zostały w przedmiotowej sprawie wykazane. Fakt opóźnienia pozwanej w zapłacie kwoty 114 202,71 zł z tytułu zapłaty ceny kupna, nie był pomiędzy stronami sporny. Poprzez dowód z dokumentu w postaci umowy z dnia 28 maja 2014r. powód wykazał zaś, że zlecił firmie zewnętrznej wykonywanie czynności windykacyjnych. Poprzez dowody w postaci faktury vat wystawionej przez spółkę (...) spółka cywilna oraz potwierdzenia przelewu na jej rzecz kwoty dochodzonej pozwem wykazał natomiast, iż poniósł koszty świadczenia usług w wysokości dochodzonej pozwem.

Zarzuty podniesione przez pozwaną nie zasługiwały zaś na uwzględnienie.

Pozwana podnosiła w pierwszej kolejności, iż nie była w stosunku do niej prowadzona żadna windykacja.

Twierdzenie to nie mogło się jednak ostać w świetle zeznań świadka A. K.. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka co podjętych w stosunku do pozwanej czynności windykacyjnych, gdyż choć świadek jako właściciel firmy bezpośrednio ich nie wykonywał, to jednak miały one charakter czynności zestandaryzowanych a nadto zeznania jego znajdowały potwierdzenie w dowodzie z dokumentu w postaci wezwania do zapłaty skierowanego do pozwanej wraz z potwierdzeniem jego nadania. Ponadto, dla oceny wiarygodności zeznań tego świadka miał również znaczenie fakt, iż świadek nie był zainteresowany wynikiem rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, skoro jego firma otrzymała już zapłatę za wykonane usługi.

Pozwana podnosiła, iż nie otrzymała wezwania do zapłaty od firmy windykacyjnej oraz nie nawiązała ona z nią kontaktu telefonicznego. Co do braku otrzymania wezwania do zapłaty, to z zeznań świadka K. J. (pracownicy i jednocześnie siostry pozwanej) wynikało jedynie, iż adres na który skierowano to wezwanie ( a który, co należy podkreślić został ujawniony w CEIDG jako adres głównego miejsca wykonywania działalności pozwanej oraz jej adres dla doręczeń) stanowi w istocie adres zamieszkania rodziców pozwanej, podczas gdy biuro pozwanej ma siedzibę w innej miejscowości. Ponadto świadek zeznała, że „raczej rodzice wiedzą, że korespondencję należy nam przekazywać, ale są oni w podeszłym wieku i nie zawsze można na nich liczyć” /00:35:02/. Z powyższego wynika, że nie można łączyć braku wiedzy pozwanej o skierowanym do niej wezwaniu do zapłaty z niepodjęciem takiej czynności przez firmę windykacyjną, zwłaszcza w kontekście załączonego przez powoda dowodu nadania wskazanego wezwania do zapłaty.

W świetle powyższych faktów bez znaczenia w ocenie Sądu pozostawała kwestionowana również przez pozwaną okoliczność, czy pracownik firmy windykacyjnej kontaktował się telefonicznie z pozwaną. Świadek J. sama zeznała bowiem, iż pozwana w spornym okresie zatrudniała około 7 osób więc nie można wykluczyć, iż o takim kontakcie nie wiedziała. Ponadto nawet jeśli takie kontaktu telefonicznego nie było, to nie zmienia to faktu, iż firma windykacyjna podjęła inne czynności wynikające z zeznań świadka K. i za czynności te powód firmie tej zapłacił, co, jak już wyżej wskazano, stanowiło przesłankę uwzględnienia powództwa.

Bezzasadny był także zarzut pozwanej, która podnosiła, iż zachowanie powoda, tj. zlecenie windykacji, w sytuacji, gdy został poinformowany przez pozwaną o problemach finansowych i terminie spłaty zadłużenia, stoi w sprzeczności ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa wynikającego z art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych i z zasadami współżycia społecznego – w szczególności z zasadami uczciwości kupieckiej i stanowi nadużycie prawa, a tym samym – w oparciu o art. 5 kc nie zasługuje na ochronę.

Pozwana pomija bowiem istotny fakt, a mianowicie, iż tak ustawa o terminach zapłaty (…) jak i Dyrektywa z dnia 16 lutego 2011 r. Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych, którą ona implementuje zawiera mechanizmy ochronne dla wierzyciela, nie zaś dla dłużnika. W szczególności w preambule wskazanej dyrektywy wskazano, że „...Konieczna jest uczciwa rekompensata za ponoszone przez wierzycieli koszty odzyskiwania należności w związku z opóźnieniami w płatnościach, aby zniechęcić do opóźnień w płatnościach”. Wskazane akty prawne nie zawężają więc zakresu swego stosowania jedynie do dłużników, którzy opóźnienia w płatnościach powodują celowo lub wskutek swego rażącego niedbalstwa i sytuacje takie w obecnych realiach obrotu gospodarczego stanowią zjawisko marginalne. Do najczęściej występujących przyczyn opóźnionych płatności należą bowiem: spóźnione płatności od innych kontrahentów dłużników i trudna sytuacja finansowa dłużnika. Te okoliczności jednak w żaden sposób nie wykluczają uprawnienia wierzyciela do prowadzenia windykacji przysługujących mu wierzytelności, zwłaszcza w sytuacji, w której, prowadzona działalność jest, jak w przypadku powoda, nisko marżowa i utrzymanie płynności finansowej jego własnej firmy zależy od terminowej zapłaty należności przez kontrahentów. Ponadto należy zauważyć, iż od dnia upływu terminu płatności pierwszej z faktur do dnia podpisania umowy o świadczenie usług windykacyjnych minął okres 74 dni. Nie można w związku z tym uznać, aby zlecenie przez powoda czynności windykacyjnych w takich okolicznościach, jedynie z uwagi na bliżej niesprecyzowane obietnice pozwanej uiszczenia zapłaty po uzyskaniu kredytu bankowego, naruszały jakiekolwiek zasady współżycia społecznego a zwłaszcza zasady uczciwości kupieckiej.

Mając powyższe względy na uwadze zasądzono na rzecz powoda równowartość poniesionych przez niego kosztów windykacji w wysokości dochodzonej pozwem.

O odsetkach ustawowych orzeczono na podstawie art. 481§ 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc. Powód wzywał pozwaną do zapłaty pismem z dnia 4.08.2014r. (k. 10 akt), pozwana zaprzeczyła jednak aby je otrzymała. Powód nie dysponował przy tym dowodem doręczenia wskazanego pisma a jedynie dowodem jego nadania. Z pisma pozwanej z dnia 19.09.2014r. (k. 46 akt) wynikało jednak, że pozwana wskazane wezwanie do zapłaty otrzymała najpóźniej w tym dniu. Dlatego też, uwzględniając 14 dniowy termin płatności, sąd uznał, że roszczenie powoda stało się wymagalne z dniem 4.10.2014r. i od tej daty należne były mu odsetki ustawowe za opóźnienie w płatności.

Powództwo co do żądania zasądzenia odsetek ustawowych za okres przed dniem 4.10.2014r. należało więc oddalić (punkt II wyroku).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.98§1 i 3 kc. Na koszty poniesione przez powoda składały się: opłata od pozwu w wysokości 250 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł i wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1.200 zł ustalone na podstawie §6 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.02.163.1349 ze zm.)