Sygnatura akt IV Ka 498/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący :	SSO Sylwana Wirth (spr.)
Sędziowie :	SSO Adam Pietrzak SSO Ewa Rusin
Protokolant :	Agnieszka Kaczmarek

przy udziale Andrzeja Mazurkiewicza Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu dnia 21 października 2014 roku

sprawy T. K.

s. S. i G. z domu P., ur. (...) w W.

oskarżonego z art. 297 §1kk i art. 286§1kk w zw. z art. 11§2kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 24 marca 2014 roku, sygnatura akt II K 707/11

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. H. z Kancelarii Adwokackiej w W. 619,92 złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 498/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 24 marca 2014 r. Sąd Rejonowy w Wałbrzychu uznał oskarżonego T. K. za winnego tego, że:

I. w dniu 29 lutego 2008 roku w W. woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przedkładając w celu użycia za autentyczne stwierdzające nieprawdę zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) Sp. z o.o. z/s w W. wprowadził w błąd pracownika uprawnionego do zawarcia w imieniu (...) Bank S.A. Oddział w W. umowy o kredyt gotówkowy w kwocie 3.100 złotych co do autentyczności danych zawartych w zaświadczeniu o zatrudnieniu w zakresie wysokości osiąganych dochodów oraz możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania doprowadził (...) Bank S.A. Oddział w W. obecnie Bank (...) S.A. Oddział w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.100 złotych

to jest popełnienia czynu z art. 297 §1 kk i art. 286 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

II. w dniu 18 marca 2008 roku w W. woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przedkładając w celu użycia za autentyczne stwierdzające nieprawdę zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) Sp. z o.o. z/s w W. wprowadził w błąd pracownika uprawnionego do zawarcia w imieniu (...) Bank S.A. Oddział w W. umowy o kredyt gotówkowy w kwocie 117.981,23 złotych co do autentyczności danych zawartych w zaświadczeniu o zatrudnieniu w zakresie wysokości osiąganych dochodów oraz możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania doprowadził (...) Bank S.A. Oddział w W. obecnie Bank (...) S.A. Oddział w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 117.981,23 złotych

to jest popełnienia czynu z art. 297 §1 kk i art. 286 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

i przy przyjęciu, że zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91§1 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił na okres próby 5 (pięciu) lat.

Na podstawie art. 72§2 kk zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 113.868,21 zł na rzecz Banku (...) S.A. w G. oddział W. w terminie 4 (czterech) lat od uprawomocnienia się wyroku.

Orzeczono ponadto o kosztach procesu.

Wyrok powyższy zaskarżony został w całości apelacją własną oskarżonego, który zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę i mający wpływ na jego treść a polegający na tym, że Sąd I instancji nie ustalił:

1)  „że w dniach 29 lutego 2009 r. i 18 marca 2008 r. przedłożył uprawnionemu pracownikowi (...) Bank S.A. Oddział w W. zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach,

2)  że zaświadczenia jw. o zatrudnieniu i osiąganych dochodach wskazane w aktach sprawy zostały przedłożone w celu użycia za autentyczne stwierdzające nieprawdę w przedmiotowym zaświadczeniu,

3)  że faktycznie w dniach 29 lutego 2009 r. i 18 marca 2008 r. skutecznie zostały zawarte umowy kredytowe między T. K. a (...) Bank S.A. Oddział w W. a jednocześnie z tego tytułu temu bankowi przysługuje status pokrzywdzonego,

4)  że doszło do skutecznego zrealizowania umów kredytowych między T. K. a (...) Bank S.A. Oddział w W. poprzez przekazanie na imię T. K. kwot wskazanych w wyżej wymienionych umowach kredytowych,

5)  że ze swojej strony dokonywał jakichkolwiek kwot z tytułu wyżej wymienionych kredytów,

6)  że nastąpił ciąg dwóch występków w postaci wyłudzenia poprzez oszustwo przedłożenia zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) Sp. z o.o.,

7)  że jego zobowiązania wobec Banku (...) S.A. w G. oddział w W. wynoszą 113 868,21 zł,

8)  że wszyscy uczestnicy po stronie oskarżyciela nie są stronniczy z tytułu posiadanych w pokrzywdzonym Banku (...) S.A. korzystnych lokat, kredytów i rachunków”.

Wskazując na te zarzuty, apelujący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania oraz o „ zasądzenie od Banku (...) Oddział w W. na rzecz oskarżonego 200 000,00 zł (dwieście tysięcy złotych) wraz z odsetkami od dnia wydania wyroku Sądu apelacyjnego do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz zadośćuczynienia i rękojmi.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest oczywiście bezzasadna.

Wbrew wywodom skarżącego, sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych zgodnych z całością okoliczności ujawnionych w sprawie oraz dokonał trafnej oceny zebranych w sprawie dowodów.

Ocena ta jest zgodna z dyrektywami zawartymi w art.. 4,5 i 7 kpk, uwzględnia wskazania wiedzy, reguły logicznego rozumowania i zasady doświadczenia życiowego.

Szczegółowa ocena materiału dowodowego, przedstawiona w pisemnych motywach wyroku przez Sąd Rejonowy, uznana być musi za ocenę swobodną i pozbawioną cech dowolności.

Odnosząc się do poszczególnych zarzutów apelacji, sąd odwoławczy stwierdza co następuje:

Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadków oraz dowodów z dokumentów, zestawiając te dowody ze sobą i analizując w kontekście całości materiału dowodowego.

Fakt zawarcia umów kredytowych będących przedmiotem zarzutów wynika przede wszystkich z wyjaśnień samego T. K., który przesłuchany przed sądem potwierdził zawarcie tych umów i opisał szczegółowo tryb postępowania kredytowego i składające się nań czynności (...”dostałem sms-em... pojechałem do punktu finansowego na ul. (...)... kredyt 3000 zł był pobrany na podstawie wniosku telefonicznego i korespondencyjnego przedstawienia wymaganych przez bank dokumentów...k.1283-4... umowy z aktu oskarżenia ja podpisywałem osobiście k.1465). Zawarta w aktach sprawy dokumentacja ( umowa kredytu gotówkowego k.6-9, kalendarz spłat k.11-12, wniosek o udzielenie kredytu k. 22-25, zaświadczenie o zarobkach k.34, umowa kredytu „(...)” z załącznikami k.36-41, zaświadczenie o zatrudnieniu k.44-45) potwierdza w pełni zarówno wyjaśnienia oskarżonego co do faktu zawarcia umów jak i zeznania świadków M. M., L. W., A. L., K. T., I. T..

Jeżeli zważy się ponadto, że oskarżony własnoręcznie złożył podpisy na przedmiotowych umowach o kredyt, to nie można mieć żadnych wątpliwości, że w pełni świadomie był stroną tych umów i doszło do ich skutecznego zawarcia.

W świetle przeprowadzonych dowodów nie ulega również wątpliwości, że oskarżony przedłożył nieprawdziwe zaświadczenia co do uzyskiwanych dochodów wnioskując o kredyty, bo wynika to wprost z dokumentacji kredytowej oraz zeznań wskazanych wyżej świadków.

Należy przy tym zaakcentować to co zauważył sąd I instancji, że pracownicy wystawiający owe zaświadczenia czynili to tylko i wyłącznie w oparciu o dokumenty sporządzane przez oskarżonego np. listy płac, zawierające dane wprowadzone przez niego samego, nie podlegające weryfikacji przez kogokolwiek.

Potwierdzili to wprost świadkowie M. M. i L. W., zaznaczając, iż wypełniali zaświadczenia o zarobkach na żądanie oskarżonego, ponieważ chciał zaciągnąć kredyt a dane do zaświadczeń pochodziły z list płac, które on sporządził.

Skoro oskarżony miał świadomość braku środków finansowych firmy w ogóle, to tym samym wiedział o niemożności uzyskiwania wynagrodzenia dla siebie i pracowników, co z kolei wskazuje na jego świadomość nieprawdziwości kwot zarobków w zaświadczeniach dołączonych do przedmiotowych umów kredytowych.

Sąd Rejonowy wykazał przekonująco, ze oskarżony działał z zamiarem kierunkowym bezpośrednim oszukania banku, bo ustalił z jednej strony złą kondycję finansową prowadzonej przez niego firmy w chwili zawierania umów ( co zresztą sam T. K. przyznał) a z drugiej brak realnej szansy na wywiązanie się z zaciągniętych kredytów.

Przypomnieć i zaakcentować trzeba raz jeszcze także fakty, które utwierdzają trafność i zasadność powyższej tezy, a to:

-

w 2006 r. ZUS wystąpił o ogłoszenie upadłości spółki (...), ale wniosku nie uwzględniono, z uwagi na brak majątku wystarczającego na pokrycie kosztów postępowania przy stwierdzonej niewypłacalności;

-

w okresie od 1999 r. do 2006 r. oskarżony co najmniej dwukrotnie zawieszał prowadzenie działalności gospodarczej w związku z trudną sytuacją materialną;

-

w 2007 r. spółka oskarżonego przyniosła stratę w wysokości 114.256,21 zł a w 2008 r. – w wysokości 252.000,00 zł.;

-

prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z 12 lutego 2008 r., T. K. został pozbawiony prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, reprezentanta lub pełnomocnika w spółce handlowej, przedsiębiorstwie państwowym, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszeniu – na okres 5 lat;

-

wynagrodzenia dla pracowników ( a także dla siebie) L. W., A. L. i M. M., oskarżony opłacał z zaciągniętych kredytów, nie odprowadzając składek na ubezpieczenie społeczne;

-

w marcu 2008 r. oskarżony posiadał zadłużenie z tytułu kredytów w sześciu bankach na ogólną kwotę 79.300 złotych;

-

ostatnie wodomierze spółka wyprodukowała w 1998 r. i od tamtego czasu nie zajmowała się działalnością produkcyjną a jedynie usługową, w tym sprzedażą druków akcydensowych, przepisywaniem pism, kserowaniem dokumentów.

Powyższe okoliczności, mają oparcie w przeprowadzonych dowodach i nie pozostawiają wątpliwości o zdecydowanie złej kondycji finansowej spółki i pełnej świadomości tego faktu u oskarżonego, skoro on jeden podejmował czynności i decyzje związane z finansami spółki.

Dokonując wypłaty wynagrodzeń z zaciąganych kredytów, T. K. stwarzał pozory prawidłowego funkcjonowania firmy i osiągania dochodów, a w ten sposób urzeczywistnił zamiar doprowadzenia banku do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Trafnie zauważył sąd I instancji, że przekonanie oskarżonego o dobrych perspektywach dla działalności spółki i znaczącym polepszeniu jej sytuacji finansowej w krótkim czasie (uruchomienie stanowiska legalizacji wodomierzy) ma charakter zdecydowanie subiektywny i oderwane jest od dowodów, nie mając w nich pokrycia, skoro od kilku lat spółka generowała straty, działalność gospodarcza nie przynosiła dochodów a oskarżony w swoich prognozach na polepszenie sytuacji upatrywał w powodzeniu przyszłych zdarzeń ( inwestycji ) mających charakter niepewnych, w bliżej niesprecyzowanej przyszłości.

Słusznie zatem w tym stanie rzeczy, Sąd Rejonowy uznał, że zawierając przedmiotowe umowy o kredyt z pokrzywdzonym bankiem, oskarżony przedstawiał mu nieprawdziwy obraz swojej zdolności kredytowej i zarazem zabezpieczenia zwrotu powierzonych mu pieniędzy.

Tym samym oskarżony wypełnił swoim zachowaniem komplet znamion ustawowych przestępstw z art. 286§1 kk i art. 297§1 kk.

W nawiązaniu do zarzutów apelującego, zauważyć należy, że obie umowy o kredyt zawarte zostały w W., bowiem oskarżony podpisał je właśnie tu, zaś kwota do zapłaty w ramach naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem wynika z pomniejszenia kwoty określonej w akcie oskarżenia o spłaty rat dokonane przez oskarżonego na poczet każdej z umów.

Fakt spłacenia kredytów w części wynika z dokumentacji bankowej oraz zeznań świadka K. T..

Wymierzona oskarżonemu T. K. kara pozbawienia wolności uwzględnia dyrektywy wymiaru kary z art. 53 kk, o czym przekonują pisemne motywy wyroku.

Sąd miał na uwadze zarówno okoliczności łagodzące jak i obciążające sprawcę i dostosował wymiar kary do stopnia społecznej szkodliwości czynów.

Mimo uprzedniej karalności, sąd I instancji zastosował dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary.

W tym stanie rzeczy nie może być mowy o rażącej surowości wymierzonej kary.

Wyrok jako trafny i zasadny utrzymano w mocy.