Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: IV Ka 636/13

Tytuł: Sąd Okręgowy w Świdnicy z 2013-10-16
Data orzeczenia: 16 października 2013
Data publikacji: 7 grudnia 2017
Data uprawomocnienia: 16 października 2013
Sąd: Sąd Okręgowy w Świdnicy
Wydział: IV Wydział Karny Odwoławczy
Przewodniczący: Ewa Rusin
Sędziowie: Waldemar Majka
Tomasz Wysocki

Protokolant: Agnieszka Kaczmarek
Hasła tematyczne: Oszustwo
Podstawa prawna: art. 437 § 1 k.p.k.

Sygnatura akt IV Ka 636/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący :

SSO Ewa Rusin (spr.)

Sędziowie :

SO Waldemar Majka

SO Tomasz Wysocki

Protokolant :

Agnieszka Kaczmarek

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2013 roku

sprawy C. N.

oskarżonego z art. 286 § 1 kk w zw. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 25 czerwca 2013 roku, sygnatura akt VI K 986/11

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II. stwierdza, że koszty procesu w postępowaniu odwoławczym ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt IV Ka 636 /13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Świdnicy wyrokiem z dnia 25 czerwca 2013 roku sygn. akt VI K 98611:

I.  Oskarżonego C. N.uniewinnił od zarzutu popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, a polegającego na tym, że w okresie od dnia 24 września 2010 toku do dnia 4 października 2010 roku w Ś., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu i z góry [powziętym zamiarem oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził J. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 7.644, 65 złotych w ten sposób, że zawarł z pokrzywdzonym umowę na wykonywanie prac przy budowie sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej, po uprzednim wprowadzeniu go w błąd co do zamiaru wywiązania się z tej umowy i możliwości dokonania zapłaty za jej zrealizowanie.

II.  Na podstawie art. 632 pkt 2 kpk koszty procesu zaliczył na rachunek Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym nie pogodził się prokurator.

Apelujący zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku mający wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, że zachowanie C. N.nie wyczerpało znamion zarzuconego mu czynu z art. 286§1 kkk, podczas gdy zebrany materiał dowodowy w postaci zeznań pokrzywdzonego, J. K., P. Ż., L. J., R. K., R. E.i J. W.(1), a nadto wyjaśnienia samego oskarżonego oraz akta postępowań egzekucyjnych prowadzonych przeciwko niemu prowadzą do wniosku odmiennego - i wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sad I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Przeciwnie jej twierdzeniom Sąd I instancji poczynił pełne i prawidłowe ustalenia faktyczne, uwzględniając zawarte w art. 410 kpk i art. 7 kpk normy postępowania karnego tj. kształtując swoje przekonanie na podstawie całokształtu przeprowadzonych dowodów, ocenionych przy poszanowaniu zasad logicznego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Uzasadnienie pisemne zaskarżonego wyroku jest obszerne, odnosi się do wszystkich przeprowadzonych w sprawie dowodów, zaś wywiedzione wnioski końcowe są prawidłowe. Motywy te spełniają wszystkie wymagania określone w przepisie art. 424 §1 kpk, przez co podlegają aprobacie sądu odwoławczego.

Apelujący nie pogodził się z uniewinnieniem oskarżonego, uzasadniając swe stanowisko m. in treścią zeznań świadków R. K., R. E.i J. W.(1), które to dowody miałyby prowadzić do wniosku odmiennego. Ten argument wysoce zaskakuje, bo przecież – jak to wynika z akt sprawy - w toku procesu nie prowadzono dowodu z zeznań takich osób, nadto żadna ze stron nawet nie wnioskowała o ich przeprowadzenie(!).

Apelujący także przywołuje zeznania pokrzywdzonego, świadków J. K., P. Z., L. J., ale nie wskazuje jakich błędów w ocenie tych dowodów miał się dopuścić Sąd Rejonowy. Zeznania wszystkich tych świadków zostały uznane za wiarygodne( k. 8-9 motywów Sądu Rejonowego) i stanowią podstawę ustaleń faktycznych wyroku. Dodać tylko można, iż twierdzeniom pokrzywdzonego o nieświadomości, że oskarżony nie reprezentuje głównego wykonawcy, a jest podwykonawcą, przeczy raport dzienny pokrzywdzonego z dnia 27.09.2010r. tj. drugiego dnia prac pokrzywdzonego, na którym wskazał on przydział pracownika R. E.do robót na rzecz (...)k. 29 akt. Natomiast zeznania ostatnich dwóch wymienionych świadków wskazują, że oskarżony w dacie czynu zatrudniał ich dorywczo i za pracę zapłacił umówione wynagrodzenie.

Pozostaje w błędzie apelujący, podnosząc że w dacie wykonania umowy przez pokrzywdzonego oskarżony nie dokonał rejestracji firmy (...), bo do zgłoszenia firmy doszło w dniu 10.10.2010r. Otóż z wydruku wyszukiwarki REGON ( k. 22 akt) wynika, że podmiot ten powstał w dniu 24.09.2010r., w tym samym dniu rozpoczął działalność, zaś sam wpis został dokonany w dniu 11.10.2010r.

O zamiarze oszukańczego zawarcia umowy z pokrzywdzonym nie świadczy także fakt, że w dacie zarzucanego mu czynu oskarżony nie był płatnikiem podatku VAT.

Bezpodstawnie apelujący kwestionuje ustalenia faktyczne wyroku, z których wynika, że oskarżony przystępując do umowy z firmą (...) posiadał środki finansowe na zakup materiałów niezbędnych do realizacji znaczącej części umowy. Wedle niekwestionowanych zeznań świadka J. K.- inspektora nadzoru inwestycji, zakupione przez oskarżonego materiały miały wartość ok. 50 tys. zł, były też dobrej jakości, nadto oskarżony( jakkolwiek wadliwie) to jednak wykonał faktycznie ok. połowy zaplanowanych prac ( k. 351 akt). Z uzyskanych w toku procesu faktur ( k. 171, 401-405, 408-409 akt) wynika także, że oskarżony zapłacił za materiały i usługę wykonania tzw. przecisku, także zapłacił wynagrodzenia pracownikom Z., L. i J.. Jakkolwiek oskarżony nie udokumentował zakupu studzienek betonowych, to jednak faktycznie je zakupił i zainstalował ( zeznania świadka J. K.). Bazując na tych dowodach nie sposób zanegować słuszność wywodu Sądu I instancji, iż oskarżony faktycznie dysponował gotówką ok. 50 tysięcy złotych. Słusznie Sąd Rejonowy zwrócił uwagę na §20 umowy podwykonania, z której wynika, że po wykonaniu 50 % prac ( co przecież miało miejsce) oskarżony był uprawniony do wystawienia faktury przejściowej i uzyskania zapłaty za część prac. Pewnym ustaleniem jest też i to, że firma (...) w ogóle nie zapłaciła oskarżonemu za wykonane prace, w tym i zakupione przezeń materiały.

Zatem nie sposób w żadnej mierze wykazać, by oskarżony już w chwili zawarcia ustnej umowy z pokrzywdzonym kierował się oszukańczym zamiarem niewywiązania się z tej umowy i błędnie zapewniał o możliwości zapłaty za jej zrealizowanie, jak to zarzucono w akcie oskarżenia. Wniosku tego nie przekreśla też akcentowany w apelacji i niekwestionowany przez oskarżonego, ustalony przez Sąd Rejonowy fakt znacznego zadłużenia oskarżonego w dacie czynu oraz prowadzonych licznych egzekucji komorniczych. Oskarżony uznał faktury wystawione przez pokrzywdzonego, nie dokonał ich zapłaty, ale nie wskutek zaplanowanego w chwili zawarcia umowy przestępstwa oszustwa, lecz braku zapłaty za wykonane prace, które faktyczne skredytował firmie (...). Takie ustalenia faktyczne wykluczają przypisanie oskarżonemu przestępczego zamiaru, o jakim mowa w art. 286 § 1 kk.

Z przytoczonych względów zaskarżony wyrok jako trafny należało utrzymać w mocy.

O kosztach procesu związanych z postępowaniem odwoławczym orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 632 pkt 2 kpk, stwierdzając poniesienie ich przez Skarb Państwa.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij