Sygn. akt IV U 33/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2015r. w S.

odwołania B. K. i A. K.

z udziałem zainteresowanego A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 28 listopada 2013 r. Nr (...), (...)- (...)

w sprawie B. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

I. oddala odwołanie;

II. zasądza solidarnie od B. K. i A. K. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. kwotę 60 (sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 33/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dn. 28.11.2013r. skierowaną do płatnika składek A. K. i ubezpieczonej B. K., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że B. K. jako osoba współpracująca z osobą prowadzącą działalność gospodarczą u płatnika składek Przedsiębiorstwo Handlowe S.C. A. K. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu od dn.01.07.2013r.

Od decyzji tej odwołanie złożyli płatnik składek A. K. i ubezpieczona B. K., którzy wnosili o jej zmianę poprzez uznanie, że B. K. jako osoba współpracująca podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym od dn. 01.07.2013r. Skarżący zarzucili organowi rentowemu naruszenie art. 83 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 68 ust. 1 pkt 1 lit.a, art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 5 i art. 38 ustawy z dn. 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 205 poz. 1585) poprzez dokonanie ich błędnej wykładni, co doprowadziło do stwierdzenia braku podlegania ubezpieczeniom społecznym przez B. K.. Ponadto zarzucili naruszenie art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, poprzez uznanie, że B. K. jedynie pomagała mężowi, a tej pomocy nie można uznać za współpracę przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik pozwanego Oddziału ZUS wnosił o jego oddalenie. Organ rentowy wskazał m.in., iż B. K. w okresie od 2004r. do 30.06.2013r. nie była zgłoszona jako osoba współpracująca przy prowadzeniu działalności gospodarczej przez jej męża. Ubezpieczona nie udowodniła, że jej praca miała charakter stały, a przedstawione nagrania z monitoringu z czterech kolejnych dni nie mogą świadczyć o stałości współpracy. Ponadto płatnik nie wykazał, aby współdziałanie przy prowadzeniu działalności gospodarczej doprowadziło do osiągnięcia takich dochodów, jakich sam płatnik nie osiągnąłby, a wręcz przeciwnie, od lipca 2013r. dochód płatnika składek faktycznie spadł.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje;

Płatnik składek A. K. prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą od 2003r. Działalność ta polega na zamawianiu odzieży u producentów, a następnie sprzedaży w trzech sklepach branży odzieżowej. Dwa z tych sklepów znajdują się w W., zaś jeden w S. (zeznania B. K. i A. K. k.17v-18 i 33-33v a.s.). A. K. zatrudniał i zatrudnia wyłącznie sprzedawców w sklepach, ostatnio 9 osób. Rozliczenia podatkowe i ubezpieczeniowe prowadzi biuro rachunkowe. B. K. od 2004r. nie podlegała ubezpieczeniu społecznemu w ZUS, a była ubezpieczona w KRUS-ie (k.33v). Jej mąż A. K. zgłosił ją od 01.07.2013r. do ubezpieczeń społecznych w pozwanym Oddziale ZUS jako osobę współpracującą. W tym czasie B. K. była w trzecim miesiącu ciąży. Podstawa wymiaru składek, którą zadeklarował A. K. wynosiła 9.000 zł miesięcznie. Zadaniem B. K. było przejęcie części obowiązków męża, tj. nawiązanie kontaktów z kontrahentami, reklama, wybieranie kolorystyki materiałów, a także jeździła do sklepów w W., a ponadto zajmowała się sprawami kadrowymi pracowników (k.33v). Ubezpieczona załączyła do akt ZUS płytę z nagraniami swoich czynności z kilku dni. Wszystkie te czynności wykonywała w zastępstwie męża, którego stan zdrowia się pogorszył. Oczekiwał on na operację laryngologiczną w K., która miała nastąpić na początku 2014 roku. B. K. wykonywała te czynności do 09.10.2013 r., po czym uzyskała zwolnienie lekarskie do dnia porodu. A. K. na jej miejsce nie zatrudnił innej osoby. Działalność gospodarcza za 2013 r. przyniosła A. K. stratę na kwotę ponad 198.000 zł (informacja Urzędu Skarbowego w S. k. 28). B. K. ubiega się o wypłatę zasiłku chorobowego za okres od 09.10.2013 r. do 08.11.2013 r.

W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie, iż czynności, które wykonywała B. K. miały niewielki zakres i stanowiły doraźną pomoc przy prowadzeniu działalności gospodarczej przez jej męża.

Przepis art. 8 ust. 11 ustawy systemowej określa jedynie, kto może być uznany za osobę współpracującą. Nie definiuje natomiast pojęcia współpracy gospodarczej. Pojęcie to było przedmiotem analizy Sądu Najwyższego, w tym również w powołanym przez ZUS wyroku z dnia 20.05.2008 r. II UK 286/07. Mianowicie SN wskazał, że najważniejszymi jego cechami są: stałość pomocy przez współpracującego małżonka, bez której majątek wspólny małżonków i dochody nie osiągnęłyby takiego pułapu, gdyby nie współdziałanie.

W ocenie Sądu Okręgowego poczynione ustalenia wskazują, że przesłanki współpracy gospodarczej nie zostały spełnione. Po pierwsze A. K. począwszy od 2003 r. nie potrzebował współmałżonki do współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Stan jego zdrowia nie był na tyle zły, aby musiała go zastępować inna osoba, planowana operacja miała odbyć się w następnym roku. Po drugie sytuacja finansowa z tytułu działalności gospodarczej pogarszała się, czego wyrazem jest strata za 2013 r. w kwocie ok. 200.000 zł. Realnie nie było go stać, aby zgłosić małżonkę do ubezpieczeń społecznych z podstawą wymiaru składek wynoszącą 9.000 zł, zaś sam deklarował od swojego ubezpieczenia najniższą podstawę wymiaru.

Zatem w świetle tych ustaleń nie można przyjąć, iż z tytułu współpracy majątek i dochody małżonków osiągnęłyby pułap wyższy, niż bez współdziałania. Stało się wręcz przeciwnie. Ponadto ubezpieczona nie wykazała, że jej pomoc miała stały charakter. Nie przedstawiła przekonywujących dowodów na tę okoliczność.

W związku z tym uprawnione jest przyjęcie, że jedynym celem zgłoszenia B. K. jako osoby współpracującej była chęć uzyskania świadczeń z ubezpieczeń społecznych, gdyż w dacie zgłoszenia była w zaawansowanej ciąży.

Reasumując, Sąd uznał, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem i dlatego z mocy art. 477 14 § 1 kpc oddalił odwołania od decyzji z dnia 28.11.2013 r.