Sygn. akt V U 1295/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2013r.

Sąd Okręgowy w Słupsku w S. Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Ewa Sławińska- Klamann

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Adamczyk-Podolska

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2013r. w Słupsku

na rozprawie sprawy

z odwołania A. F. z udziałem zainteresowanego A. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 18 czerwca 2013 r. znak dec. (...)

w sprawie A. F. z udziałem zainteresowanego A. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o ustalenie objęcia ubezpieczeniem społecznym

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. w ten sposób, iż stwierdza, że A. F. podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu z tytułu zatrudnienia u A. Ł. od 19 listopada 2012 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18.06.2013 roku, Nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że A. F. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu od 19.11.2012 roku z tytułu zatrudnienia u A. Ł..

Odwołanie od decyzji wniosła A. F. domagając się zmiany zaskarżonej decyzji i orzeczenia, że podlega ona obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od 19.11.2012 r. Nadto domagała się zasadzenia od organu rentowego na rzecz ubezpieczonej kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od ubezpieczonej na rzecz organu rentowego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W przekonaniu organu rentowego okoliczność zatrudnienia i stan sprawy pozwala na przyjęcie, iż umowa o pracę została zawarta dla pozoru, a jej celem nie było podjęcie zatrudnienia, lecz stworzenie podstaw prawnych do uzyskania dodatkowych świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z dniem 19.11.2012 r. A. F. utraciła status osoby bezrobotnej.

Od dnia 19.11.2012 roku A. F., wykształcenie wyższe-licencjat-turystka i rekreacja, została zatrudniona w (...) A. Ł. na podstawie umowy o pracę z dnia 19.11.2012 r. na stanowisku pracownika biurowego na czas nieokreślony. Wynagrodzenie zasadnicze określono w kwocie najniższej krajowej brutto płatne do 10 dni miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu przepracowanym. Pracodawca od 1983 r. prowadzi firmę. Zatrudnia od 1 do 3 osób. Zakład zajmuje się produkcją worków foliowych i mat do masażu. Pracodawca w sierpniu 2012 r. miał zawał i 2 tygodnie przebywał w szpitalu, a później wyjechał na turnus rehabilitacyjny. Nie mógł samodzielnie prowadzić biura i postanowił zatrudnić osobę do obsługi biura. Bywało, że wcześniej zatrudniał 1 pracownika biurowego. Przed zatrudnieniem ubezpieczonej sam zajmował się prowadzeniem biura.

( dowód: akta osobowe ubezpieczonej koperta k. 33 akt sprawy: umowa o pracę z dnia 19.11.2012 r., decyzja PUP z dnia 28.11.2012 r., wyjaśnienia zainteresowanego- k. 34 w zw. z k. 36 akt sprawy (00:07:40-00:12:35)

Ogłoszenie o pracę ubezpieczona przeczytała w gazecie (...). Zadzwoniła i umówiła się z potencjalnym pracodawcą A. Ł. na rozmowę. Wcześniej nie pracowała. W 2011 r. ukończyła studia licencjackie i rozpoczęła studia magisterskie. Początkowo studiowała dziennie, ale przeniosła się na studia zaoczne z uwagi na koszty. W dniu 16.11.2012 r. udała się na rozmowę kwalifikacyjną do A. Ł. i została przez niego zatrudniona od dnia 19.11.2012 r. Nie znała pracodawcy. Do jej obowiązków należało wykonywanie prac biurowych: odbieranie telefonów, kserowanie, drukowanie, wprowadzanie danych do komputera, fakturowanie. Z klientami bezpośrednio nie miała styczności, oferowała produkt telefonicznie. W internecie wyszukiwała kliniki i gabinety masażu, a następnie dzwoniła i polecała produkty wyprodukowane w firmie (...). Podejmując pracę wiedziała, że jest w ciąży 4-5 miesiąc. Czuła się dobrze. O ciąży dowiedziała się dopiero 09.10.2012 r. Natomiast pracodawca zatrudniając A. F. nie wiedział, że jest ona w ciąży. Ubezpieczona mieszka w R., natomiast zakład pracy znajdował się w C. przy ulicy (...), gdzie dojeżdżała samochodem rodziców, czasami autobusem. Pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy od 8.00 do 16.00. Podpisywała listę obecności. Wynagrodzenie wypłacał jej pracodawca. W biurze znajdującym się w domu pracodawcy przebywała sama. Nie chodziła na halę produkcyjną oddalono ok 50 metrów od biura. Zakład pracodawcy zajmuje się produkcją worków foliowych oraz mat relaksacyjnych. 23.03.2013 r. urodziła dziecko i obecnie korzysta z urlopu macierzyńskiego. Do 27.12.2012 r. świadczyła pracę. Pracodawca w jej miejsce nie zatrudnił innej osoby, liczy że ubezpieczona wróci po urlopie macierzyńskim do pracy. Obecnie w firmie pomaga 18 letni syna właściciela.

( dowód : wyjaśnienia ubezpieczonej – k. 34 w zw. z k. 36 akt sprawy (00:01:28-00:07:39), wyjaśnienia zainteresowanego- k.34 v. w zw. z k. 36 akt sprawy (00:07:40-00:12:35), zeznania świadka T. G. – k. 34 v. w zw. z k. 36 akt sprawy (00:15:25-00:18:18), zeznania świadka M. Z. – k. 34 v.-35 w zw. z k. 36 akt sprawy (00:18:19-00:22:11), zeznania świadka I. S.- k. 35 w zw. z k. 36 akt sprawy (00:22:12-00:25:35), zeznania ubezpieczonej – k. 35-35 v. w zw. z k. 36 akt sprawy (00:26:33-00:36:40), zeznania zainteresowanego A. Ł. – k. 35 v. w zw. z k. 36 (00:36:41-00:45:26), lista obecności – koperta k. 33 akt sprawy, dokumentacja lekarska –koperta k. 15 akt sprawy

Płatnik składek dokonał zgłoszenia ubezpieczonej do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego od dnia 19.11.2012 roku poprzez złożenie dokumentu ZUS ZUA z datą wypełnienia 20.11.2012 nadanego również w dniu 20.11.2012 roku.

( dowód: ZUS-ZUA –k. 23 akt ZUS)

Pracodawca skierował A. F. na badania lekarskie do lekarza Medycyny Pracy celem stwierdzenia przeciwwskazań do pracy na stanowisku: pracownik biurowy. Lekarz medycyny pracy w dniu 27.11.2012 r. stwierdził brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na w/w stanowisku. Datę następnego badania okresowego wyznaczono na dzień 30.11.2014 r.

( dowód: zaświadczenie lekarskie –akta osobowe ubezpieczonej-koperta k. 33 akt sprawy)

A. F. z tytułu obecnego zatrudnienia została przeszkolona w zakresie przepisów bhp przez pracodawcę. W dniu 19.11.2012 r. odbyła instruktaż ogólny, natomiast w dniach 19-20.11.2012 r. instruktaż stanowiskowy.

( dowód: karta szkolenia wstępnego w dziedzinie bhp-akta osobowe ubezpieczonej)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej A. F. było zasadne i jako takie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. nr 137 poz. 887 ze zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym podlegają pracownicy. Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, a pracodawca do zatrudnienia go za wynagrodzeniem. Art. 22 kp określa podstawowe cechy charakterystyczne stosunku pracy i zarazem podstawowy cel społeczno- gospodarczy. Jest to relacja prawna pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, której główną treść stanowi zobowiązanie się pracownika do ciągłego, osobistego wykonywania określonego rodzaju pracy na rzecz pracodawcy pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym, a pracodawcy do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem.

Nawiązanie stosunku pracy w świetle art. 11 kp wymaga zgodnego oświadczenia woli pracodawcy oraz pracownika, przy czym zgodnie z art. 83 kc nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Oświadczenie woli złożone jest dla pozoru wtedy, gdy z góry powziętym zamiarem stron brak jest woli wywołania skutków prawnych, przy jednoczesnej chęci wprowadzenia innych osób lub organów w błąd, co do rzekomego dokonania określonej czynności prawnej.

W każdej sytuacji tego rodzaju, szczegółowego wyjaśnienia wymaga okoliczność, czy pomiędzy stronami nastąpiło nawiązanie stosunku pracy, rezultatem czego będzie skutek wynikający z systemu ubezpieczeń społecznych w postaci podlegania pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu, czy też zgłoszenie miało charakter fikcyjny, a to z tej przyczyny, że pomimo zawartej umowy o pracę nie nastąpiło nawiązanie stosunku pracy.

Problematyka pozorności umów o pracę była przedmiotem orzecznictwa Sądu Najwyższego, który w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 r. (w sprawie II UKN 32/96 OSNAP 1997/15/275) wyraził pogląd, iż nie podlega ubezpieczeniu społecznemu w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. nr 25 poz. 137 ze zm.) osoba, która zawarła fikcyjną umowę o pracę. Z kolei w wyroku z dnia 17 marca 1998 r. (II UKN 568/97 OSNAP 1999/5/187) Sąd Najwyższy wywiódł, że umowa o pracę zawarta wyłącznie dla celów nabycia prawa do wcześniejszej emerytury jest pozorna. Natomiast w wyroku z dnia 23 września 1998 r. Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż przepis art. 22 § 1 1 kp nie stwarza prawnego domniemania zawarcia umowy o pracę, przez co o rodzaju zawartej umowy rozstrzyga zgodna wola stron. Organ rentowy może kwestionować rodzaj łączącej strony umowy albo jako zawartej dla pozoru (art. 83 kc w zw. z art. 300 kp), albo jako mającej na celu obejście ustawy (art. 58 § 1 kc w zw. z art. 300 kp)- (por. wyrok SN z 23.09.1998 r. II UKN 229/98 OSNAP 1999/19/627 podobnie OSNAP 2000/8/323).

W pierwszej kolejności należy zatem wyjaśnić istotę pozorności czynności prawnych oraz istotę czynności zmierzających do obejścia prawa.

Zgodnie z treścią art. 58 § 1 kc czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

Natomiast stosownie do treści art. 83 § 1 kc nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności.

Rzeczą Sądu w przedmiotowej sprawie było ustalenie, czy pracodawca zawarł z wnioskodawczynią umowę o pracę w celu świadczenia pracy, czy też jak wskazywał organ rentowy strony rzeczywiście złożyły oświadczenia woli jedynie dla pozoru, a jej celem nie było podjęcie zatrudnienia, lecz stworzenie podstaw prawnych do uzyskania świadczeń z pracowniczego ubezpieczenia społecznego.

Sąd w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy doszedł do przekonania, iż odwołanie zasługiwało na uwzględnienie. Nie można bowiem podzielić stanowiska organu rentowego.

Sąd podziela tym samym pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy, który stwierdził, iż nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art. 58 § 1 KC w związku z art. 300 KP) (por. wyrok SN z 14.03.2001 r. II UKN 258/00 OSNP 2002/21/527).

Fakt świadczenia przez wnioskodawczynię pracy wykazały zarówno dowody osobowe jak i przedstawione dokumenty.

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom zarówno samej ubezpieczonej oraz zeznaniom przesłuchanego w sprawie zainteresowanego A. Ł. oraz świadków, w tym pracownika zakładu T. G..

Świadek T. G. zeznała, że widziała A. F. za biurkiem jak ,,coś robiła przy komputerze”.

Sąd podzielił stanowisko ubezpieczonej, iż faktycznie została ona zatrudniona, przystąpiła do wykonywania pracy i pracę swoją wykonywała aż do chwili, kiedy było to możliwe tj. do końca grudnia 2012 roku. Tym samym nie można uznać, że strony zawarły umowę o pracę jedynie dla pozoru. Zeznania ubezpieczonej, jak i zainteresowanego pracodawcy wykazały, że obowiązki swoje wykonywała.

Tym samym, w ocenie Sądu, brak jest podstaw do przyjęcia, że umowa zawarta w dniu 19.11.2012 r. była jedynie umową pozorną. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazywał bowiem, że A. F. faktycznie wykonywała pracę od dnia 19.11.2012r. Następnie przebywała na zwolnieniu lekarskim, a obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim.

Rozważenia wymagał zatem zarzut obejścia prawa. Czynności mające na celu obejście prawa zawierają pozór zgodności z ustawą a ustalenie, czy czynność została podjęta w celu jego obejścia wymaga uwzględnienia całokształtu konsekwencji prawnych z niej wynikających dla podmiotów danego stosunku prawnego. Skutki takiej czynności, które są objęte zamiarem stron naruszają zakazy lub nakazy ustawowe.

Skutkiem tym, w ocenie organu rentowego, było stworzenie podstaw do korzystania przez A. F. ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego przy jednoczesnym braku woli kontynuowania zatrudnienia.

Nie można przy tym wykluczyć, iż cel w postaci zapewnienia ubezpieczonej świadczeń z ubezpieczeń społecznych był brany pod uwagę przez strony umowy. Wskazuje na to doświadczenie życiowe. Należy jednak w pierwszej kolejności ocenić sytuację życiową osoby podejmującej zatrudnienie, jej możliwości wykonywania pracy w czasie ciąży, a także ocenić potrzeby pracodawcy w zakresie zatrudnienia pracownika pod kątem ewentualnego umożliwienia mu uzyskania prawa do świadczeń pracowniczych z ubezpieczenia społecznego.

Należy więc rozważyć, czy chęć uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego była to jedyna przyczyna sprawcza zawarcia umowy.

A. F. była w 21 tygodniu ciąży w momencie podjęcia zatrudnienia w firmie (...) w C.. Na podstawie dokumentacji lekarskiej przedłożonej przez lekarza leczącego ubezpieczoną ginekologa B. Z. stwierdzić należy, że stan ubezpieczonej umożliwiał jej wykonywanie pracy na stanowisku pracownika biurowego do dnia 27.12.2012 r. Od dnia 28.12.2012 r. ubezpieczona korzystała ze zwolnienia lekarskiego, a następnie w dniu (...) urodziła dziecko i przebywała na urlopie macierzyńskim.

Nie budzi również wątpliwości, że A. F. rozpoczęła świadczenie pracy w dniu wskazanym w umowie z pracodawcą, tj. w dniu 19.11.2012 roku. Została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych, została skierowana na badania do lekarza medycyny pracy, za świadczoną pracę pobierała wynagrodzenie, podpisywała swoją obecność w pracy na listach obecności prowadzonych przez pracodawcę, świadczyła pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, co zostało również potwierdzone zeznaniami świadka.

Sam fakt, że wnioskodawczyni w dniu zawarcia umowy była w ciąży nie świadczył jeszcze w ocenie Sądu, iż zawierając umowę działała w celu obejścia prawa.

Nie można bowiem zakładać, iż każda kobieta w ciąży poszukując zatrudnienia działa w celu obejścia prawa i uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Założenie takie powodowałoby niedopuszczalną dyskryminację kobiet w ciąży, co jest niedopuszczalne. Zawsze zatem należy ocenić realne możliwości i przydatność kobiety ciężarnej do wykonywania określonej pracy i potrzebę podjęcia przez nią zatrudnienia. Sytuacja ubezpieczonej i jej aktywność zawodowa świadczą o jej zaangażowaniu i chęci zatrudnienia. Sytuacje, w których pracownica wykonuje pracę aż do końca okresu ciąży zdarzają się często. Zależy to bowiem jedynie od stanu zdrowia i przebiegu ciąży.

W początkowym okresie ciąży ubezpieczona czuła się dobrze, nawet do 17 tygodnia ciąży nie wiedziała o niej, nie odczuwała żadnych dolegliwości ciążowych. Mogła więc liczyć na zatrudnienie przez całą ciążę. Praca w charakterze pracownika biurowego nie jest pracą zakazaną dla kobiet w ciąży, w przypadku prawidłowego przebiegu ciąży i przestrzegania zasad bhp w miejscu pracy, nie zagraża też zdrowiu dziecka ani bezpieczeństwu kobiety ciężarnej. Może być wykonywana, aż do dnia bezpośrednio poprzedzającego rozpoczęcie porodu.

Obowiązki swoje wykonywała sumiennie, nie było żadnych zastrzeżeń co do sposobu wykonywania przez nią pracy.

Wskazane powyżej okoliczności, w przekonaniu Sądu świadczyły jednoznacznie o tym, iż nie można przypisać stronom umowy z dnia 19.11.2012 r. chęci obejścia ustawy. Nie było możliwym ustalenie takiego zamiaru w świetle okoliczności ujawnionych w sprawie. Ustalenie bowiem zamiaru nie było możliwe, jeżeli wziąć pod uwagę okoliczności podjęcia zatrudnienia jak również stan zdrowia ubezpieczonej w momencie zawierania umowy o pracę i sposób wywiązywania się przez nią z powierzonych jej obowiązków. Nadto na uwagę zasługuje również fakt, że w momencie zatrudnienia ubezpieczonej pracodawca z uwagi na zły stan zdrowia miał potrzebę zatrudnienia pracownika do pracy biurowej, którą wcześniej wykonywał sam. Podczas nieobecności ubezpieczonej w pracy pomaga pracodawcy jego 18 letni syn. Pracodawca nie zamierza nikogo zatrudniać, czeka na powrót ubezpieczonej z urlopu macierzyńskiego. Ubezpieczona po urlopie planuje powrót do pracy na poprzednie stanowisko.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 06 lutego 2006 roku, w sprawie III UK 156/05 stwierdził, że samo zawarcie umowy o pracę w okresie ciąży, nawet gdyby głównym motywem było uzyskanie zasiłku macierzyńskiego nie jest naganne, ani tym bardziej sprzeczne z prawem. W teorii prawa cywilnego uznaje się, że czynnością prawna podjętą w celu obejścia ustawy jest czynność, wprawdzie nie objęta zakazem prawnym, ale przedsięwzięta w celu osiągnięcia skutku zakazanego przez prawo. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 listopada 2004 roku (sygn. akt I PK 42/04, OSNP 2005, nr 14, poz. 209) stwierdził, że ,,czynności mające na celu obejście ustawy (in freudem legis) zawierają jedynie pozór zgodności z ustawą. Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega na takim ukształtowaniu jej treści, która z punktu widzenia formalnego (pozornie) nie sprzeciwia się ustawie, ale w rzeczywistości (w znaczeniu materialnym) zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie jest przez nią zakazane. Chodzi tu zatem o wywołanie skutku sprzecznego z prawem” (podobnie również wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2005 roku, II UK 141/04, OSNP 2005, nr 15, poz. 235; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). Ujmując sprawę z pewnym uproszczeniem należy stwierdzić, że obejście ustawy to zachowanie podmiotu prawa, który napotykając prawny zakaz dokonania określonej czynności prawnej ,,obchodzi” go w ten sposób, że dokonuje innej niezakazanej formalnie czynności w celu osiągnięcia skutku związanego z czynnością zakazaną, a tym samym sprzecznego z prawem.

Skorzystanie z zasiłków z ubezpieczenia społecznego, nie może być uznane za cel, którego osiągnięcie jest sprzeczne z prawem (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). Skorzystanie z ochrony gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym jest legalnym celem zawierania umów o pracę ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). Może on nawet być głównym motywem nawiązania stosunku pracy, zamiast wykonywania pracy na innych podstawach prawnych.

Zawierając umowy o pracę strony kierują się różnymi motywami indywidualnymi, które należy odróżnić od causae czynności prawnej (typowego celu czynności prawnej). Między innymi, jak wskazał Sąd Najwyższy, zawarcie umowy o pracę, choćby zmierzało do uzyskania kredytu bankowego, nie jest obejściem ustawy (zob. powołany wyżej wyrok z 25 listopada 2004 roku, I PK 42/04, wyrok Sądu Najwyższego z 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). Podobnie takiego zarzutu nie można postawić umowie o pracę nienaruszającej art. 22 k.p., nawet gdy jej cel dyktowany był wyłącznie chęcią uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego (zob. powołany wyżej wyrok z 25 listopada 2004 roku, I PK 42/04, wyrok Sądu Najwyższego z 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). W szczególności trudno uznać, że dążenie kobiety ciężarnej do uzyskania takiej ochrony jest sprzeczne z prawem. Przeciwnie jest to zachowanie rozsądne i uzasadnione zarówno z osobistego, jak i społecznego punktu widzenia (wyrok Sadu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05).

Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art. 477 14§ 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, iż ubezpieczona A. F. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zatrudnienia u A. Ł. od 19.11.2012, o czym orzeczono w sentencji wyroku.