Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: VII U 2152/14

Tytuł: Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie z 2015-12-16
Data orzeczenia: 16 grudnia 2015
Data publikacji: 12 października 2018
Data uprawomocnienia:
Sąd: Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie
Wydział: VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący: Anna Kozłowska-Czabańska
Sędziowie:
Protokolant: sekr. sądowy Aneta Rapacka
Hasła tematyczne: Podleganie Ubezpieczeniom Społecznym
Podstawa prawna: art. 83 kodeksu cywilnego; art. 22 kodeksu pracy; art. 68 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Sygn. akt VII U 2152/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Anna Kozłowska-Czabańska

Protokolant:

sekr. sądowy Aneta Rapacka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2015 r. w W.

sprawy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 1 sierpnia 2014 roku, nr (...)/DON/14/UBS-1

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., w dniu 1 sierpnia 2014r. wydał decyzję nr (...)/DON/14/UBS-1, którą stwierdził, że M. R. jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od dnia 1 marca 2014r.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że analiza faktyczna i prawna materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu administracyjnym uzasadniała stwierdzenie, że M. R. nie podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia w (...) SP. z o.o. z siedzibą w W., albowiem płatnik składek w toku postępowania administracyjnego poza umową o pracę i dokumentami z akt osobowych nie przedłożył żadnych odwodów, które dawałyby podstawę do stwierdzenia, że wnioskodawczyni wykonywała pracę na stanowisku prawnika. Nadto organ rentowy zauważył, że pracodawca nie przedłożył zakresu obowiązków wnioskodawczyni, nie wykazał wypłaty wynagrodzenia na rzecz wnioskodawczyni, jak też podniósł okoliczność osobistego powiązania M. R. z jednym ze wspólników spółki tj. F. D.. Zdaniem ZUS stosunek łączący strony nie spełniał przesłanek wynikających z art.22 Kodeksu pracy warunkujących istnienie stosunku pracy (vide: k.2-10 ar.).

W dniu 5 września 2014r M. R., złożyła do tutejszego Sądu Okręgowego odwołanie od decyzji ZUS z dnia 1 sierpnia 2014r. W treści odwołania skarżąca w całości podważyła twierdzenia organu rentowego przedstawione w spornej decyzji, zarzucając jej naruszenie przepisów prawa materialnego: 1) art.83 § 1 k.c. w zw. z art.300 k.p. i w zw. z art.68 ust.1 lit. a) ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez jego bezpodstawne zastosowanie i uznanie, iż umowa o pracę zawarta pomiędzy odwołującą, a firmą (...) Sp. z o.o. została zawarta dla pozoru i jako taka nie stanowi podstawy do objęcia skarżącej ubezpieczeniami emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym. W ocenie odwołującej umowa ta została zawarta w sposób ważny i skuteczny i była wykonywana.; 2) art.6 ust.1 pkt. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art.8 ust. 1 ustawy o sus w zw. z art.22 § 1 kodeksu pracy – poprzez ich niezastosowanie w sytuacji, w której spełnione zostały przesłanki do ich zastosowania tj. uznanie, że odwołująca nie była pracownikiem firmy (...) Sp. z o.o., podczas gdy zawarła ona umowę o pracę i wykonywała umowę na rzecz spółki – pod kierownictwem pracodawcy.

Dodatkowo ubezpieczona w odwołaniu od decyzji ZUS zgłosiła zarzuty naruszenia przepisów postępowania w tym: art.7 k.p.a. w zw. z art.123 ustawy o sus; art.8 k.p.a. w zw. z art.123 ustawy o sus; art.75 k.p.a. w zw. z art.123 ustawy o sus; art.77 k.p.a. w zw. z art. 123 ustawy o sus.

W konkluzji odwołania wnioskodawczyni zwróciła się o zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez orzeczenie, iż M. R. podlegała, jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o., obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 1 marca 2014r.

W obszernym uzasadnieniu odwołania wnioskodawczyni przedstawiła argumentację na poparcie zgłoszonych zarzutów (vide: k.2-13 as.).

Jednocześnie płatnik składek firma (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., w dniu 8 września 2014r., również odwołał się od decyzji organu rentowego z dnia 1 sierpnia 2014r. W treści odwołania płatnik składek przedstawił zarzuty i argumentację tożsamą ze stanowiskiem M. R. (vide: k.2-14 as. pod sygn. VII U 537/15). Zaakcentowania wymaga, iż sprawa z odwołania płatnika składek, w dniu 8 kwietnia 2015r., została połączona ze sprawą niniejszą i podlegała wspólnemu rozpoznaniu i rozstrzygnięciu (vide: k.140 as. pod sygn. akt VII U 537/15).

Organ rentowy w odpowiedziach na odwołania, z dnia 10 października 2014r., wniósł o oddalenie odwołań na podstawie art.477 14 § 1 k.p.c. W uzasadnieniach odpowiedzi na odwołania organ rentowy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko prezentowane w uzasadnieniu decyzji z dnia 1 sierpnia 2014r. i dodatkowo wskazał, że okoliczności sprawy doprowadziły do uznania przez ZUS, iż umowa o pracę zawarta przez wnioskodawczynię z płatnikiem składek zawarta była dla pozoru (art.83 § 1 k.c.) w celu uzyskania świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Organ rentowy zauważył też, że umowa o pracę wywołuje nie tylko skutki bezpośrednie dotyczące wprost wzajemnych relacji pomiędzy pracownikiem i pracodawcą, lecz także dalsze – pośrednie, w tym w dziedzinie ubezpieczeń społecznych. ZUS wskazał, że zależność ta kształtuje stosunek ubezpieczenia społecznego, wpływa na określenie wysokości składki, a w konsekwencji prowadzi do uzyskania świadczeń. Zdaniem organu rentowego są to skutki bardzo doniosłe zarówno z punktu widzenia pracownika, ale także interesu publicznego. Dlatego ocena postanowień umownych powinna być dokonywana także z punktu widzenia prawa ubezpieczeń społecznych, które to zawiera znacznie mocniejszą niż w prawie pracy barierę działania opartą na wymagających ochrony interesie publicznym i zasadzie solidarności ubezpieczonych (vide: k.43-44 as.; oraz k.47-48 as. pod sygn. VII U 537/15).

Strona odwołująca odnosząc się do stanowiska organu rentowego, zaprezentowanego w odpowiedziach na odwołania, złożyła pisma procesowe z dnia 3 i 4 grudnia 2014r., w których uzupełniła swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie, w tym przedstawiła orzecznictwo sądów powszechnych i Sądu Najwyższego związane ze sprawą (w tym wskazała na wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 9 lipca 2013r., sygn. akt III AUa 59/13; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 czerwca 2013r., sygn. akt III AUa 1355/12; wyrok Sadu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 20 maja 2013r., sygn. akt III AUa 1481/12 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005r., sygn. akt II UK 43/05, z dnia 4 sierpnia 2005r., sygn. akt II UK 320/04; z dnia 25 stycznia 2005r, sygn. akt II UK 141/04) – (vide: k.53-65 as.; k.76-88 as. pod sygn. VII U 537/15) .

Do zamknięcia rozprawy w dniu 8 grudnia 2015r. strony postępowania nie modyfikowały zgłoszonych stanowisk i wywodziły jak dotychczas (k.271-272 as.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni M. R. (urodzona w dniu (...)) ma wykształcenie magisterskie - prawnicze – w 2004r. ukończyła Europejską Wyższą Szkołę (...) w W. na kierunku prawo.

Bezpośrednio po studiach (tj. w 2004r.) wnioskodawczyni podjęła zatrudnienie w Instytucie (...). Odwołująca z tytułu tego zatrudnienia została zgłoszona przez (...) do ubezpieczeń społecznych. M. R., w Instytucie (...), została zatrudniona w wymiarze pełnego etatu, na stanowisku asystenta z wynagrodzeniem 1600 zł netto.

Natomiast w dniu 30 czerwca 2006r. Rada Naukowa Instytutu (...) podjęła uchwałę o otwarciu przewodu doktorskiego wnioskodawczyni.

W dniu 13 marca 2012r. (...) zawarł z odwołującą (ze skutkiem od dnia 1 kwietnia 2012r.) umowę o prace na czas nieokreślony, na stanowisku asystenta, z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 1810 zł brutto oraz dodatkiem za wysługę lat w wysokości 7%

Równolegle z zatrudnieniem w PAN ubezpieczona była zatrudniona: w Kancelarii (...) od dnia 4 grudnia 2009r. do dnia 19 października 2010r.; w (...) SA. od dnia 1 września 2011r. do 31 sierpnia 2012r. (na stanowisku głównego specjalisty, a następnie p.o. dyrektora biura). Jednocześnie w 2007r. i w 2008r. odwołująca zrealizowała na rzecz (...) Wyższej Szkoły (...) umowy o dzieło.

W dniu 1 marca 2014r. M. R., równolegle z nadal trwającym stosunkiem pracy w (...), zawarła umowę o pracę z firmą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. (reprezentowaną przez Członka Zarządu Z. D.) na czas nieokreślony, na stanowisku prawnika. Strony umowy o pracę określił w jej postanowieniach, iż miejscem wykonywania pracy jest teren całego kraju oraz ustaliły wynagrodzenie za pracę w wysokości 4280 zł brutto miesięcznie. Wnioskodawczyni podpisując umowę o pracę zawarła z firmą umowę o zachowaniu poufności, jak też złożyła oświadczenia dotyczące zgody na przelewanie jej wynagrodzenia na rachunek bankowy oraz złożyła oświadczenie w sprawie korzystania z uprawnień związanych z rodzicielstwem. Nadto M. R. złożyła oświadczenie, iż została zapoznana z: treścią regulaminu pracy, regulaminu wynagradzania i informacjami o warunkach zatrudnienia, o której mowa w art.29 k.p.; z przepisami i zasadami dotyczącymi bhp; z zakresem informacji objętych tajemnicą przedsiębiorstwa; z przepisami dotyczącymi równego traktowania w zatrudnieniu; obwieszczeniem o obowiązujących w zakładach pracy systemach i rozkładach czasu pracy oraz stosowanych okresach rozliczeniowych. Z zaświadczenia lekarskiego z dnia 28 lutego 2014r. wynika, że odwołująca była zdolna do podjęcia pracy w firmie na stanowisku prawnika.

W ramach swoich obowiązków wnioskodawczyni miała bezpośrednio podlegać Z. D.. Przy czym Z. D. nie jest prawnikiem i nie zajmowała się ona sprawdzaniem pracy wykonanej przez odwołującą. Wnioskodawczyni w ramach zatrudnienia nie bywała codzienne w siedzibie spółki. - (okoliczności przyznane przez odwołującą).

W dalszej kolejności wnioskodawczyni ze skutkiem od dnia 15 maja 2014r. stała się długotrwale niezdolna do pracy (bezsporne).

Płatnik składek zgłosił M. R. do ubezpieczeń społecznych w dniu 11 kwietnia 2014r. – ze skutkiem od dnia 1 marca 2014r. Następnie płatnik składek złożył do ZUS deklaracje za wnioskodawczynię za maj 2014r. w dniu 11 czerwca 2014r i za czerwiec w dniu 1 lipca 2014r. Płatnik składek wystawił również listy płac za odwołującą za miesiące: marzec 2014r. – na kwotę wynagrodzenia 4280 zł brutto; za miesiąc kwiecień 2014r. – na kwotę wynagrodzenia 4280 zł brutto; za miesiąc maj 2014r. – na kwotę wynagrodzenia 1854,78 zł oraz na kwotę 2092,87 zł tytułem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy; za miesiąc czerwiec 2014r. – na kwotę 1969,76 zł tytułem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy.

Płatnik składek dokonał wpłat składek za odwołującą: w dniu 14 kwietnia 2014r. – za miesiąc marzec 2014r. w wysokości 109,14 zł, w wysokości 322,38 zł, w wysokości 1365,32 zł; w dniu 14 maja 2014r. – za miesiąc kwiecień 2014r. w wysokości 1365,32 zł, w wysokości 109,14 zł, w wysokości 322,38 zł; w dniu 15 czerwca 2014r. – za miesiąc maj 2014r. w wysokości 554,59 zł, w wysokości 322,38 zł, w wysokości 43,30 zł; w dniu 14 lipca 2014r. - za miesiąc czerwiec 2014r. w wysokości 177,28 zł; w dniu 11 sierpnia 2014r. – za miesiąc maj 2014r. w wysokości 10,02 zł, w wysokości 4 zł, w wysokości 37,09 zł; w dniu 11 sierpnia 2014r. – za miesiąc marzec 2014r. w wysokości 9,98 zł.

Następnie w związku z wpływem do organu rentowego deklaracji zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych oraz zwolnień lekarskich za ubezpieczoną - ZUS powziął wątpliwość co do prawidłowości tego zgłoszenia i w związku z tym w dniu 14 lipca 2014r. wszczął w tym zakresie postępowanie wyjaśniające. Po jego przeprowadzeniu organ rentowy wydał w dniu 1 sierpnia 2014r. decyzję, nr. (...)/DON/14/UBS-1, którą stwierdził, że M. R. jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu – od dnia 1 marca 2014r. (vide: k.2-10 ar.). Od powyższej decyzji M. R. oraz płatnik składek firma (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. złożyli odwołania inicjując postępowanie sądowe.

Ustalono też, że M. R. urodziła swoje pierwsze dziecko (tj. E. D.) w dniu 27 marca 2010r. Małoletni E. D. od dnia 1 kwietnia 2013r. rozpoczął uczęszczanie do Punktu Przedszkolnego Klub (...) w W.. Drugie dziecko wnioskodawczyni urodziła w dniu 5 listopada 2014r. Ojcem obojga dzieci jest F. D. – jedyny (...). k. z siedzibą w W. będącej większościowym udziałowcem firmy (...) Sp. z o.o.

W 2014r. odwołująca uzyskała przychód podlegający opodatkowaniu: z tytułu zatrudnienia w Instytucie (...) w wysokości 22425,04 zł; z tytułu zatrudnienia w firmie (...) Sp. z o.o. w wysokości 14477,41 zł.

W zakresie dotyczącym stanu zdrowia ubezpieczonej przed zatrudnieniem i w trakcie zatrudnienia ustalono, że ostatnią miesiączkę w 2014r. odwołująca przebyła w dniu 3 lutego 2014r. W dniu 19 marca 2014r. u wnioskodawczyni rozpoznano wczesną ciążę (6 tydzień). Podejmując zatrudnienie w firmie (...) Sp. z o.o. M. R. była w ciąży, przy czym nie istniały wskazania do udzielenia odwołującej długotrwałych zwolnień lekarskich z powodu ciąży.

Natomiast w zakresie dotyczącym firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. ustalono, że spółka została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym, w dniu 17 marca 2010r. Kapitał zakładowy spółki wynosi 20.000 zł i dotychczas nie został on podniesiony. Wspólnikami spółki są (...) Prawne D. i Wspólnicy Sp. k. z siedzibą w W. (posiadająca 180/200 udziałów) oraz Z. D. (posiadająca 20/200 udziałów). Organem uprawnionym do reprezentacji spółki jest zarząd w skład, którego wchodzą P. S. –Członek Zarządu oraz Z. D. – Członek Zarządu. Przy czym składanie oświadczenia woli w imieniu spółki wymagało udziału łącznie dwóch członków zarządu lub jednego członka zarządu wraz z prokurentem. Spółka nie posiada prokurentów. W roku 2013 spółka osiągnęła zysk bilansowy w wysokości 11.611,63 zł, natomiast stan środków pieniężnych na koniec 2013r. wyniósł 55.411,01 zł.

Jednocześnie w aspekcie dotyczącym większościowego udziałowca firmy (...) Sp. z o.o. tj. (...) Prawne D. i Wspólnicy Sp. k. z siedzibą w W. ustalono, ze spółka została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 26 października 2006r. Jej jedynym wspólnikiem jest F. D., jak też w/w jest uprawniony do reprezentacji tego podmiotu.

(vide: k.40 ar. – dyplom z dnia 14 lipca 2004r.; k.34 ar., k.98 ar., – umowa o pracę z dnia 1 marca 2014r.; k.36-38 ar., k.100-102 ar. – umowa o zachowaniu poufności; k.46 as. – kwestionariusz osobowy; k.52 ar. – oświadczenie z dnia 1 marca 2014r. dotyczące zgody na przelewanie wynagrodzenia; k.54 ar. – oświadczenie w sprawie korzystania z uprawnień związanych z rodzicielstwem; k.56-58 ar. – oświadczenia z dnia 1 marca 2014r.; k.60-62 ar. – regulamin warunków zatrudnienia i uprawnień pracowniczych w firmie; k.64 ar. – zaświadczenie lekarskie; k.66 ar. - druk ZUS P ZUA; k.68 ar. – druk ZUS P DRA; k.70 ar. – druk ZUS P RCA; k.72 ar. – druk ZUS P DRA; k.74 ar. – druk ZUS P RCA; k.76 ar. – druk ZUS P DRA; k.78 ar. – druk ZUS P RCA; k.80 ar. – druk ZUS P RSA; k.82 ar. – druk ZUS P DRA; k.84 ar. – druk ZUS P RCA; k.86 ar. – druk ZUS P RSA; k.88 ar. – lista płac za marzec 2014r.; k.90 ar. – lista płac za kwiecień 2014r.; k.92 ar. – lista płac za maj 2014r.; lista płac za czerwiec 2014r. k.94 ar.; k.106-107 ar. – druk ZUS ZUA; k.114- 146 ar. – dane ubezpieczonego o podstawach wymiaru składek w ramach zatrudnienia w PAN; k.150-158 ar. - druk ZUS ZUA oraz dane ubezpieczonego o podstawach wymiaru składek w ramach zatrudnienia w (...) SA i druk ZUS ZWUA; k.162-170 ar. - druk ZUS ZUA oraz dane ubezpieczonego o podstawach wymiaru składek w ramach zatrudnienia w Kancelarii (...) i druk ZUS ZWUA; k.16 ar.- zawiadomienie z dnia 14 lipca 2014r.; k.2-10 ar. – decyzja z dnia 1 sierpnia 2014r.; k.35 as. – informacja z PAN z dnia 19 lipca 2006r.; k.36-42 as. – umowa o sprawowanie opieki w punkcie przedszkolnym oraz dowody uiszczenia opłat; k.125-126 as. – umowa o pracę z dnia 13 marca 2012r.; k.129 as. – umowa o pracę z (...) S.A. z dnia 14 listopada 2011r.; k.130 as. – umowa o pracę z (...) S.A. z dnia 30 sierpnia 2011r.; k.131 as. – świadectwo pracy z dnia 3 września 2012r.; k.132-146 as. druki ZUS P DRA za okres od marca do sierpnia 2014r., druki ZUS P RCA za okres od marca do czerwca 2014r., druki ZUS P RSA za okres od maja do sierpnia 2014r.; k.146 as. - druk ZUS P ZUA z dnia 11 kwietnia 2014r.; k.147-160 as. – potwierdzenia wykonania przelewów do ZUS; k.174-175 as.- PIT 11 z Instytutu (...); k.176-177 as. – PIT 11 z firmy (...) Sp. z o.o.; k.200 as. umowa o dzieło z dnia 2 października 2007r.; k.201 as. umowa o dzieło z dnia 2 października 2008r.; k.205-211 as. dokumentacja medyczna; k.227-228 as. – opinia biegłego sądowego lekarza ginekologa E. P. (1) z dnia 24 lipca 2015r.; k.69-74 as., k.96-98 – KRS spółki (...) Sp. z o.o.; k.24-30 ar. – KRS firmy (...). k. z siedzibą w W.; k.269 as. – sprawozdanie finansowe za 2013r.; k.104-106 as., k.186-189 as. zeznania odwołującej w charakterze strony; k.106-108 as., k.250-as. zeznania Członka Zarządu odwołującej się spółki (...); k.249 as. zeznania świadka A. B.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy, aktach rentowych, aktach osobowych, częściowo w oparciu o dowód w postaci zeznań wnioskodawczyni i członka zarządu zainteresowanego złożonych przez nich w charakterze stron, jak też w oparciu o dowód z przesłuchania świadka A. B. i dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty ginekologa E. P. (1).

Sąd za niewiarygodny uznał osobowy materiał dowodowy w zakresie w jakim zmierzał on do wykazania, iż odwołująca stawiała się w pracy i podpisywała listę obecności (w tym aspekcie nie została bowiem nawet złożona rzekoma lista obecności); czy też, że za wykonaną pracę otrzymywała wynagrodzenie (w tym zakresie strona odwołująca nie przedstawiła dowodów wykonania przelewów, jak też nie przedstawiła dokumentu świadczącego o faktycznym wpływie wynagrodzenia na rachunek bankowy wnioskodawczyni).

Sąd nie dał wiary oświadczeniom stron odwołujących oraz zeznaniom wnioskodawczyni i Członka zarządu firmy w części dotyczącej rzekomego świadczenia pracy przez odwołującą na rzecz Spółki. Zdaniem Sądu w toku sprawy nie zostały przedstawione jakiekolwiek obiektywne dowody świadczące o tym, że odwołująca faktycznie świadczyła jakąkolwiek pracę na rzecz spółki.

Niedostateczny dla wykazania okoliczności świadczenia pracy okazał się między innymi materiał dowodowy w postaci dokumentów prywatnych złożonych przez wnioskodawczynię w postaci wydruków korespondencji e-maili z konta odwołującej z dnia 7 marca 2014r. (k.28 as.); z dnia 10 marca 2014r. (k.26 as.); z dnia 17 marca 2014r. (k.22 as.); z dnia 20 marca 2014r. (k.14-15 as.); z dnia 27 marca 2014r. (k.19 as.); z dnia 18 kwietnia 2014r. (k.23 as.); z dnia 21 kwietnia 2014r. (k.21 as.); z dnia 24 kwietnia 2014r. (k.20 as.); z 29 kwietnia 2014r. (k.18 as.); z dnia 8 maja 2014r. (k.16 as.); z dnia 9 maja 2014r. (k.27 as.); z dnia 12 maja 2014r. (k.23 as.); z dnia 14 maja 2014r. (k.24 as.); z dnia 29 maja 2014r. (k.17 as.).

Zdaniem Sądu materiał ten zarówno w zakresie bezpośrednim, jak też pośrednim nie wskazuje, iż odwołująca faktycznie realizowała pracę na rzecz firmy. W tym aspekcie Sąd zauważył też, iż w trakcie procesu strona odwołująca twierdziła, że wykonała na rzecz spółki kilkadziesiąt wielostronicowych opracować prawnych, przy czym w ramach postępowania okoliczności tej w żaden sposób nie wykazała.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że dokumenty prywatne w postaci wydruków email, w żadnym zakresie nie potwierdzają, iż do wykonania takich opracowań doszło, czy też, że faktycznie odwołująca miała je sporządzić.

W podobny sposób Sąd ocenił materiał dowodowy w postaci dokumentów prywatnych w postaci wydruku korespondencji z konta Członka Zarządu firmy – z dnia 5 czerwca 2014r. (k.32 as.); z dnia 4 lipca 2014r. (k.33 as.).

Za niewiarygodny Sąd uznał też złożony przez płatnika składek materiał dowodowy w postaci umowy o świadczenie usług doradztwa prawnego jaka to zawarta została pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., a M. C. prowadzącą działalność pod nazwą C. M., Kancelaria Radcy Prawnego (k.29-31 as.), który to w sposób pośredni miał wykazać zatrudnienie odwołującej. Jednak w ocenie Sądu zawarcie tej umowy nie dowodzi, w żadnej mierze okoliczności wykonywania pracy przez odwołującą. Umowa dotyczy bowiem różnych podmiotów, jak też niewiarygodne jest aby celem płatnika składek było faktyczne zastąpienie odwołującej (nieposiadającej uprawnień profesjonalnego pełnomocnika) przez M. C. prowadzącą działalność pod nazwą C. M., Kancelaria Radcy Prawnego (tj. profesjonalnym pełnomocnikiem). Sąd dostrzega w tym zakresie kolejną sprzeczność argumentacji stron odwołujących co do dążenia do ograniczania kosztów obsługi prawnej.

Powyższe wprost łączy się z kwestią dotyczącą twierdzenia płatnika, co do pierwotnego powodu zatrudnienia odwołującej. Jak zostało to podniesione w trakcie sprawy płatnik składek chciał wykazać, iż celem zatrudnienia odwołującej było zmniejszenie kosztów obsługi prawnej, która to (przed zatrudnieniem odwołującej) była realizowana przez (...) Prawne D. i Wspólnicy Sp. k. z siedzibą w W.. Nadto Członek zarządu płatnika składek Z. D. wielokrotnie w swoich zeznaniach wskazywała, że koszty obsługi spółki przez (...) Prawne D. i Wspólnicy były bardzo wysokie i właśnie dążenie do redukcji tych kosztów zdecydowało o rezygnacji ze współpracy z (...) Prawne D. i Wspólnicy i zatrudnieniu wnioskodawczyni.

Twierdzenia te jednak nie znajdują oparcia w pozostałym zaoferowanym materiale dowodowym, z którego to wprost wynika faktyczny układ zależności jaki występował pomiędzy firmą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., a (...) Prawne D. i Wspólnicy Sp. k. z siedzibą w W.. Ze złożonych informacji z KRS wynika bowiem, że większościowym udziałowcem spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., jest właśnie (...) Prawne D. i Wspólnicy Sp. k. z siedzibą w W..

W świetle już tylko tej okoliczność nie do przyjęcia jest stwierdzenie płatnika składek, że spółka będąca jej większościowym udziałowcem, która to dotychczas prowadziła obsługę prawną tego podmiotu z uzasadnionych przesłanek godziła się na zakończenie tej współpracy. Sąd nie dostrzega bowiem w tym zakresie jakiegokolwiek uzasadnionego czynnika ekonomicznego, jak też tego rodzaju działanie jest sprzeczne z logiką działań gospodarczych prowadzenia firmy.

Zdaniem Sądu rzekome zatrudnienie odwołującej miało zatem inny cel niż faktyczne ograniczenie kosztów obsługi prawnej realizowanej na rzecz firmy (...) Sp. z o.o.

Przechodząc do dalszej oceny materiału dowodowego Sąd za wiarygodny uznał osobowy materiał dowodowy wyłącznie w zakresie, w jakim zmierzał on do wykazania kwestii historycznych związanych z wcześniejszym zatrudnieniem odwołującej – między innymi w (...); w Kancelarii (...); w (...) SA, czy też w ramach realizowania przez odwołującą na rzecz (...) Wyższej Szkoły (...) umów o dzieło.

Zaakcentowania wymaga, iż Sąd za wiarygodne uznał zeznania świadka A. B., co do charakteru i okoliczności pracy wnioskodawczyni na rzecz Instytutu (...). Przy czym zeznania tego świadka miały w sprawie charakter oboczny, albowiem nie były związane z kwestią świadczenia pracy na rzecz firmy (...) Sp. z o.o..

Sąd w toku postępowania oddalił wniosek stron odwołujących się o dołączenie do materiału dowodowego płyty CD (k.186 as.) (tj. złożona przez odwołującą płyta z nagraniem programu TVP - k.68 as. oraz k.89 as. pod sygn. VII U 537/15) oraz zwrócił rzeczone płyty pełnomocnikowi stron odwołujących. W ocenie Sądu znajdujące się na płytach nagranie programu telewizyjnego nie miało związku z niniejszą sprawą, i nie dotyczyło sprawy bezpośrednio. Dodatkowo jak ustalił to Sąd na rozprawie w dniu 17 czerwca 2015r.,w programie tym nie brał udziału żaden z członków zarządu firmy (...) Sp. z o.o., jak też udziału w programie nie brała wnioskodawczyni M. R. (okoliczności przyznane).

Wskazania wymaga też, iż strona odwołująca omawianą płytę z nagraniem programu złożyła również wraz z pismem procesowym z dnia 4 grudnia 2014r. przy czym Sąd zapisu programu nie uznał za materiał dowodowy, albowiem pozostawał on bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Za wiarygodny Sąd uznał też materiał dowodowy w postaci opinii biegłego sądowego ginekologa E. P. (2), albowiem na podstawie wiadomości specjalnych pochodzących od tego biegłego możliwe było ustalenie okoliczności stanu zdrowia wnioskodawczyni w chwili nawiązywania stosunku pracy. Jednocześnie na podstawie opinii biegłego Sąd ustali, że wnioskodawczyni o okoliczności ciąży z drugim dzieckiem wiedziała najpóźniej w dniu 19 marca 2014r.

Wprawdzie strona odwołująca w piśmie procesowym z dnia 17 września 2015r. (k.236-239 as.) zgłosiła zastrzeżenia, co do opinii biegłego powołanego w sprawie to jednak zdaniem Sądu uwagi te niebyły uzasadnione i nie dawały wystarczających podstaw do przeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego tej specjalności.

Sąd oceniając materiał dowodowy w niniejszej sprawie miał na uwadze okoliczność, iż odwołującą się M. R. oraz F. D. (jedyny (...). k. z siedzibą w W. będącej większościowym udziałowcem firmy (...) Sp. z o.o.) pozostają w nieformalnym związku, z którego mają dwójkę dzieci. Sąd zaznacza, że okoliczność występowania pomiędzy wyżej wymienionymi osobami układu zależności w żadnym razie nie prowadzi do samoistnego uznania za nieprawdziwe okoliczności ponoszonych przez strony odwołujące. Nie mniej jednak w oparciu o całokształt sprawy, zasady logiki oraz zasady doświadczenia życiowego brak było podstaw do nadania twierdzeniom stron odwołujących przymiotu wiarygodności. Sąd zauważył, że w związku z powyższym zeznania odwołującej (co do kwestii świadczenia przez nią pracy) dla ich pełnego i bezspornego uznania za prawdziwe wymagały rzetelnego ich oparcia w pozostałym materiale dowodowym sprawy. Jednak w niniejszym przypadku takiego niezależnie-obiektywnego materiału brakowało, albowiem wszystkie złożone do akt sprawy dowody w postaci dokumentów prywatnych (tj. umowy o pracę, zakresu obowiązków, wydruków email itp.) zostały wygenerowane przez płatnika i ubezpieczoną i nie ma jakiejkolwiek możliwości do ich zweryfikowania – w aspekcie faktycznego świadczenia przez nią pracy.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zgormadzony w niniejszej sprawie był wystarczający do wydania orzeczenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania M. R. oraz firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 1 sierpnia 2014r., nr (...)/DON/14/UBS-1, w zakresie w jakim zmierzały do zmiany decyzji poprzez uznanie, iż odwołująca podlegała ubezpieczeniom jako pracownik u płatnika składek - są niezasadne i podlegają oddaleniu.

Sąd zauważył, ze oś sporu sprowadzała się do ustalenia, czy M. R. była pracownikiem firmy (...) Sp. z o.o. oraz czy z tego tytułu podlegała ona jako pracownik obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu.

Jak wynika to z dyspozycji art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. 2015, poz. 121 – dalej ustawa systemowa) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają m. in. osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy systemowej osoby wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 1, a więc pracownicy, podlegają także obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu. Natomiast osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu podlegają także obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu (art. 12 ust. 1).

Definicja pracownika zawarta została w art. 8 ust. 1 ustawy systemowej, w którym za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a. Jeśli jednak pracownik spełnia kryteria określone dla osób współpracujących, o których mowa w ust. 11 - dla celów ubezpieczeń społecznych jest traktowany jako osoba współpracująca – art. 8 ust. 2.

W zakresie niniejszej sprawy zaakcentowania również wymaga, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest organem upoważnionym do oceny ważności umowy o pracę, która stanowi podstawę ubezpieczenia. W świetle bowiem przepisu art. 68 ust. 1 pkt 1 ustawy systemowej do zakresu działania Zakładu należy między innymi realizacja przepisów o ubezpieczeniach społecznych, a w szczególności stwierdzanie i ustalanie obowiązku ubezpieczeń społecznych. W doktrynie i orzecznictwie sądowym konsekwentnie jest przyjmowana dopuszczalność weryfikowania rzeczywistego charakteru zawieranych przez ubezpieczonych umów o pracę, czego przykładem jest wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2005r. (sygn. akt III UK 200/04, lex 155677), zgodnie z którym Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest uprawniony do zbadania ważności umowy o pracę w celu stwierdzenia objęcia ubezpieczeniem społecznym pracowników, w tym także zbadania, czy umowa ta nie została zawarta dla pozoru. Kontrola i weryfikacja zawartych umów o pracę w stosunku do osób zgłoszonych do ubezpieczenia społecznego odbywa się przy tym nie tylko w zakresie warunków formalnych tych umów, ale także tego, czy osoby zgłoszone do ubezpieczenia społecznego faktycznie wykonywały obowiązki pracownicze w okresie wskazanym w umowie (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 2 grudnia 2004r.,sygn. akt III AUa 1160/04, lex 146646).

Oceny, czy zawarta umowa jest umową o pracę, należy dokonywać na podstawie przepisów kodeksu pracy (dalej - k.p.). Natomiast o jej ważności i skuteczności zaś będą decydowały dodatkowo stosowane odpowiednio na podstawie art. 300 k.p. przepisy kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 22 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy, a pracodawca zobowiązuje się do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem. Oczywiste jest, że zawarcie umowy o pracę w celu wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy odpowiada prawu pracy, a całkowicie zgodne z porządkiem prawnym i zasadami współżycia społecznego jest dążenie stron umowy o pracę do tego, ażeby pracownik z tytułu pracowniczego statusu uzyskiwał przewidziane w prawie o ubezpieczeniach społecznych prawa i świadczenia. Są to bowiem podstawowe i niebudzące żadnych wątpliwości relacje między stosunkami pracy i stosunkami ubezpieczenia społecznego. Sam jednak fakt złożenia przez strony oświadczeń zawierających formalne elementy określone w art. 22 k.p. nie oznacza jednak, że taka umowa jest ważna.

Jak wynika z treści art. 22 k.p. stosunek pracy charakteryzuje się pewnymi szczególnymi cechami: konieczność osobistego wykonywania pracy, podporządkowanie pracodawcy, wykonywanie pracy na jego rzecz i ryzyko oraz odpłatność pracy. Istotą stosunku pracy jest zatem, aby m.in. praca odbywała się pod kierownictwem pracodawcy i by pracownik stosował się do jego poleceń związanych zwłaszcza z organizacją i przebiegiem pracy. Świadcząc umowę o pracę pracownik jest podporządkowany pracodawcy, co do czasu, miejsca i sposobu jej wykonywania. Stosunek pracy jest stosunkiem zobowiązaniowym uzewnętrzniającym wolę umawiających się stron. Po stronie pracownika musi zatem istnieć chęć świadczenia pracy oraz możliwość jej świadczenia, a po stronie pracodawcy potrzeba zatrudnienia i korzystania z tej pracy za wynagrodzeniem Istnienie faktycznego stosunku pracy jest warunkiem powstania pracowniczego ubezpieczenia społecznego. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 14 października 2014r., sygn. akt III AUa 25/14, lex 1544690). Można więc stwierdzić, że stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy charakteryzujący się w/w cechami i jest realizowany.

W judykaturze utrwalony jest natomiast pogląd, że w sytuacji, gdy stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia z dnia 17 stycznia 2006r., sygn. akt III AUa 433/2005, lex 264919). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005r., sygn. akt II UK 43/05, lex 189956). O tym, że strony istotnie nawiązały umowę o pracę nie decyduje więc formalne zawarcie umowy nazwanej umowa o pracę lecz faktyczne i rzeczywiste realizowanie na jej podstawie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy – a więc świadczenia pracy podporządkowanej w czasie i miejscu wyznaczonym przez pracodawcę. Nie można mówić o umowie o pracę, jeżeli w łączącym strony stosunku prawnym brak jest podstawowych elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, takich jak osobiste wykonywanie czynności oraz podporządkowanie organizacyjne i służbowe (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 1997r., sygn. akt I PKN 394/97, lex 33892, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 października 1998r., sygn. akt I PKN 416/98, 35429). Dokonując kwalifikacji stosunku prawnego należy uwzględniać zarówno zgodny zamiar stron i cel umowy, jak i okoliczności istniejące w chwili jej zawierania (por. wyrok Sądu Najwyższego z 18 czerwca 1998 r., sygn. akt I PKN 191/98, lex 36702).

Dokonując zestawienia powyższych rozważań z sytuacją istniejąca w niniejszej sprawie Sąd zważył, że umowa zawarta pomiędzy płatnikiem tj. firmą (...) Sp. z o.o., a M. R. nie stanowiła umowy o pracę, albowiem nie spełniała ona przesłanek przewidzianych w art.22 k.p.

Jak wynika to z materiału dowodowego odwołująca wprawdzie wytworzyła wraz z płatnikiem dokumenty mające rzekomo świadczyć o nawiązaniu stosunku pracy, to jednak de facto nie wykonywała na rzecz tego pracodawcy zatrudnienia w rygorach przewidzianych w art.22 k.p.

Sąd zauważył, że odwołująca co do zasady nie wykazała, iż za wykonaną pracę otrzymała jakiekolwiek wynagrodzenie, jak też nie przedstawiła materiału dowodowego potwierdzającego faktyczne wykonanie pracy, natomiast materiał przez nią złożony okazał się niewiarygodny. Dodatkowo wnioskodawczyni w trakcie procesu wprost przyznała, iż wprawdzie służbowo podlegała Z. D., to jednak nie była ona przez tą przełożoną kontrolowana, czy też nadzorowana w zakresie wykonanej pracy. Odwołująca przyznała też, że Z. D. nie miała wykształcenia prawniczego i nie mogła zweryfikować jakichkolwiek czynności wykonanych w ramach stosunku pracy.

W trakcie sprawy strony odwołujące nie wykazała nadto aby wykonywane przez wnioskodawczynię czynności odbywał się pod kierownictwem pracodawcy i by odwołująca jako pracownik stosowała się do jego poleceń związanych zwłaszcza z organizacją i przebiegiem pracy. W tym aspekcie Sąd zauważył bowiem, iż odwołująca miała pełną swobodę w decydowaniu kiedy i w jakim zakresie będzie realizowała powierzone jej obowiązki oraz nie miała stałego miejsca pracy. Odwołujący nawet nie przedstawili rzekomo podpisywanej przez wnioskodawczynię listy obecności.

Z uwagi na powyższe w ocenie Sądu zaoferowany materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, iż M. R. i firmę (...) Sp. z o.o. łączył stosunek pracy. Z tych przyczyn Sąd uznał, że umowa pomiędzy stronami zawarta została dla pozoru.

Sąd zauważył też, że w toku sprawy strona odwołująca nie wykazała aby Spółka osiągała z tytułu zatrudnienia wnioskodawczyni jakiejkolwiek korzyści.

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności.

W związku z powyższym w ocenie Sądu umowa o pracę zawarta pomiędzy stronami ma charakter pozorny w rozumieniu art. 83 § 1 k.c. i jako taka jest nieważna. Zdaniem Sądu w rozpoznawanej sprawie odwołująca i płatnik składek wcale nie mieli zamiaru świadczenia nawzajem w stosunku do siebie pracy podporządkowanej organizacyjnie i służbowo w czasie określonym przez zainteresowanego, który miał pełnić rolę pracodawcy za określonym wynagrodzeniem. Ich zamiarem było ostatecznie stworzenie pozorów wykonywania pracy w ramach umowy o pracę.

Tym samym Sąd Okręgowy zważył, że argumenty wskazywane przez organ rentowy w treści decyzji z dnia 1 sierpnia 2014r. zasługują na pełne uwzględnienie, a sama decyzja odpowiada prawu.

Jednocześnie Sąd rozważając rozkład ciężaru dowodów w niniejszej sprawie zauważył, że z jednej strony spoczywa on na organie rentowym, który przyjął zgłoszenie do ubezpieczenia pracowniczego i początkowo nie kwestionował tytułu tego zgłoszenia. Jednakże, w niniejszej sprawie istota sporu nie sprowadza się do ustaleń faktycznych, lecz w zasadzie do oceny prawnej ustalonego w toku postępowania wyjaśniającego przez organ rentowy stanu faktycznego. Należy wskazać, że postępowanie kontrolne, w oparciu o które organ wydał zaskarżoną decyzję wyznaczyło przedmiot sporu, zarówno w podstawie faktyczne, jak i prawnej. Przy tym Sąd zważył, że zgodnie z normami generalnymi statuowanymi przed wszystkim przez art. 6 k.c. oraz przez art. 232 k.p.c. strona postępowania obowiązana jest udowodnić wszystkie swoje twierdzenia zgłaszane przez nią w sprawie. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001r. (sygn. akt I PKN 660/00) samo twierdzenie dotyczące istotnych dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą. Ponadto jak argumentował to Sąd Apelacyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 13 kwietnia 2006r. (sygn. akt Sądu Apelacyjnego w Warszawie, III AUa 35/06), przedmiotem postępowania dowodowego są fakty mające istotne znaczenie dla merytorycznej oceny dochodzonego roszczenia.

Sąd opierając się na powyższym, w niniejszej sprawie miał na uwadze, że ubezpieczona i płatnik składek poza przedstawieniem mało przekonującej argumentacji i niewiarygodnych dowodów, nie wskazali jakiegokolwiek materiału dowodzącego okoliczności świadczenia przez odwołującą pracy w rygorach stawianych przez art.22 k.p. oraz nie wykazali faktycznej wady decyzji organu rentowego. Tym samym w trybie art.6 k.c. słuszności złożonych odwołań nie została dowiedziona.

Na marginesie Sąd odnosząc się do zarzutów stron odwołujących się – co do naruszenia przez organ rentowy przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego - zauważył, że zarzut ten nie podlega rozpoznaniu w niniejszym postępowaniu. Wyjaśnienia bowiem wymaga, iż postępowanie sądowe, w sprawach z zakresu prawa ubezpieczeń społecznych, skupia się na wadach wynikających z naruszenia prawa materialnego, a kwestia wad decyzji administracyjnych spowodowanych naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego pozostaje w zasadzie poza przedmiotem tego postępowania. W postępowaniu przed sądem w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych zastosowanie znajdują przepisy kodeksu postępowania cywilnego, a nie przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, w związku z czym nie ma możliwości badania w świetle przepisów tego kodeksu prawidłowości wydanej przez organ rentowy decyzji. Sąd ubezpieczeń społecznych jako sąd powszechny – może i powinien dostrzegać jedynie takie wady formalne decyzji administracyjnej, które decyzję tę dyskwalifikują w stopniu odbierającym jej cechy aktu administracyjnego jako przedmiotu odwołania (por. uchwały Sądu Najwyższego: z dnia 21 listopada 1980 r., III CZP 43/80, OSNCP1981 nr 8, poz. 142; z dnia 27 listopada 1984 r., III CZP 70/84, OSNCP 1985 nr 8, poz. 108 oraz z dnia 21 września 1984 r., III CZP 53/84, OSNCP 1985 nr 5-6, poz. 65). W niniejszym przypadku, co do zasady, nie wystąpiły jednak wady tego rodzaju, a co za tym idzie zarzuty naruszenia przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie podlegały uwzględnieniu.

Reasumując powyższe, w świetle całokształtu materiału dowodowego i poczynionych wyżej rozważań, Sąd Okręgowy zważył, że umowa o pracę zawarta pomiędzy stronami ma charakter pozorny w rozumieniu art. 83 § 1 k.c. w zw. z art.22 k.p. i jako taka umowa jest nieważna. Ponadto w toku sprawy strony odwołujące w żaden sposób nie wykazały wady decyzji organu rentowego (art.6 k.c.), jak też nie wystąpiło naruszenie procedury administracyjnej w stopniu dyskwalifikującym sporną decyzję w stopniu odbierającym jej cechy aktu administracyjnego jako przedmiotu odwołania.

Dlatego też Sąd Okręgowy mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.

wu

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij