Sygn. akt III RC 310/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu Wydział III Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Maciej Bainczyk

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Jolanta Lipert

po rozpoznaniu w dniu 30.12.2014 r. w Kędzierzynie – Koźlu

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej D. K. reprezentowanego przez A. C. (1)

przeciwko P. K. (1)

o podwyższenie aliment ów

1.  zasądza od pozwanego P. K. (1) na rzecz małoletniej powódki D. A. (2 imion) K. ur. (...) alimenty w kwocie po 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie, płatne z góry do rąk przedstawicielki małoletniej powódki A. C. (1) do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 21 września 2014 r., a to w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 17.01.2011 r. w sprawie sygn. akt IIIRC 539/10,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (kasa tutejszego Sądu) kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem należnej opłaty sądowej oraz 6 zł (sześć złotych) za klauzulę wykonalności,

4.  odstępuje od obciążenia powódki kosztami oddalonego powództwa,

5.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 310/14

UZASADNIENIE

Matka małoletniej powódki D. K., A. C. (1), wnosiła o podwyższenie alimentów z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 900 zł miesięcznie, poczynając od dnia 21 września 2014 r. W uzasadnieniu pozwu podniosła, że małoletnia D. uprawia sport i osiąga bardzo wysokie wyniki w kadrze narodowej w badmintona i kadrze wojewódzkiej w piłce nożnej. Dodatkowo dziecko uzyskuje bardzo dobre wyniki w nauce, jednak te sukcesy wymagają odpowiedniego finansowania, którego matka małoletniej nie może ponieść, bowiem A. C. (1) od marca 2013 r. utraciła zatrudnienie i pozostaje na utrzymaniu męża osiągającego wynagrodzenia na poziomie najniższej średniej krajowej. W treści pozwu wskazano nadto, że miesięczne wydatki na wyżywienie wynoszą 1.000 zł, korepetycje 120 zł, zawody i obozy – do 1.000 zł, roczne wydatki na odzież i obuwie – 1.000 zł, roczne wydatki na sprzęt sportowy – 2.000 zł, wydatki na szkołę i podręczniki – 700 zł.

Pozwany P. K. (1) w odpowiedzi na pozew wnosił o oddalenie powództwa w całości, wskazując, iż obecnie na jego utrzymaniu pozostaje, poza małoletnią powódką, dwoje dzieci – małoletnie N. K. w wieku lat 6 i M. K. w wieku 5 miesięcy. Wydatki na starszą córkę M. systematycznie rosną z uwagi na jej zainteresowania językowe i sportowe oraz problemy zdrowotne, a w następnym roku dziecko rozpoczyna naukę szkolną. W ocenie pozwanego jego dochody nie zwiększyły się, zaś charakter zatrudnienia – służba w policji - wyklucza podjęcie dodatkowej pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 17 stycznia 2011 r. w sprawie III RC 539/10 P. K. (1) został zobowiązany do łożenia kwot po 500 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniej D. K..

Matka małoletniej była wtedy zatrudniona w sklepie spożywczym w wymiarze ¾ etatu i zarabiała miesięcznie średnio po 750 zł netto. Utrzymywała bliższą znajomość z D. C., ale nie mieszkała z nim i nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego. Małoletnia D. K. uczęszczała do III klasy szkoły podstawowej i brała udział w zajęciach badmintona i piłki nożnej, co kosztowało po 50 zł miesięcznie. Małoletnia co tydzień jeździła na zawody sportowe.

Pozwany P. K. (1) był zatrudniony jako funkcjonariusz Policji za wynagrodzeniem miesięcznie średnio po 2.900 zł netto, przy czym jego całkowity dochód, po doliczeniu czasu dodatkowej służby, wynosił około 3.260 zł. Mieszkał z żoną E. K., która prowadziła działalność gospodarczą w postaci zakładu fryzjerskiego i zatrudniała jedną pracownicę i dwie praktykantki, osiągając dochód 130 zł. Pozwany wychowywał córkę N. K., która we wrześniu 2011 r. miała zacząć uczęszczać do przedszkola. Żona pozwanego była w drugiej ciąży.

Dowód:

-wyrok SR w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 17.01.2011 r. w sprawie III RC 539/10,

-zaświadczenia o dochodach stron w aktach sprawy III RC 539/10 SR w Kędzierzynie-Koźlu,

-zeznania stron w sprawie III RC 539/10 SR w Kędzierzynie-Koźlu,

Od września 2014 r. małoletnia D. K. zaczęła uczęszczać do I klasy gimnazjum w szkole sportowej, gdzie trenuje piłkę nożną. Małoletnia ma 14 lat i bierze udział w dodatkowych zajęciach sportowych, trenując grę w badmintona. Treningi kosztują 60 zł, a dodatkowe zajęcia indywidualne to koszt 45 zł za lekcję. W miesiącu mają miejsce zwykle 3 lub 4 wyjazdy na zawody sportowe, a ich łączny koszt dochodzi, zdaniem matki dziecka, do kwoty 600 zł miesięcznie. Ponadto małoletnia uczęszcza na korepetycje z matematyki, gdzie jedna lekcja w tygodniu kosztuje 40 zł.

Matka małoletniej A. C. (1) ma 33 lata i od września 2012 r. pozostaje w związku z małżeńskim z D. C.. Mieszka wraz z córką i mężem w lokalu komunalnym, gdzie czynsz wynosi 750 zł, opłata za internet i telewizję 120 zł, a prąd – 100 zł. Poza małoletnią powódka nie ma innych małoletnich na utrzymaniu. A. C. (1) z zawodu jest kasjerem-sprzedawcą, jednak od półtora roku nie pracuje i pozostaje na utrzymaniu męża, który z pracy w charakterze kierowcy uzyskuje dochód 2.000-3.000 zł netto miesięcznie. Nie jest zarejestrowana w ewidencji Powiatowego Urzędu Pracy w K., ale korzysta ze wsparcia finansowego swojego ojca, który przekazuje jej kwoty rzędu 200 zł miesięcznie, a w zamian córka pracuje u niego na targu.

Dowód:

-zaświadczenie PUP K. z dnia 22.09.2014 r. k. 5,

-zeznanie powódki A. C. k. 26,

Powiatowy Urząd Pracy w K. na dzień 1 grudnia 2014 r. dysponował propozycjami zatrudnienia na stanowiskach: kasjer, sprzedawcy/kasjera, kasjera/asystenta działu kas, doradcy klienta/kasjera, pracownika stoiska – sprzedaż karpia, pomocnika piekarza, pracownika gospodarczego/pracownika usług czystościowych, sprzątaczki.

Dowód:

-informacja Powiatowego Urzędu Pracy w K. k. 30,

Pozwany P. K. (1) pozostaje w związku małżeńskim z E. K. i ma na utrzymaniu dwoje dzieci: 6-letnią córkę N. i 6-miesięczną córkę M.. Dochód netto pozwanego, liczony jak poprzednio, z uwzględnieniem służb dodatkowych oraz pominięciem obciążeń innych niż podatek i składka zdrowotna, wynosił w okresie sierpień-październik 2014 r. średnio 3.469,45 zł miesięcznie ((3.654,19 zł+3.295,09 zł +3.459,09 zł)/3) i zdaniem pozwanego obniżył się z tej racji, że świadczenie chorobowe wynosi dziś jedynie 80 % wynagrodzenia.

Jego małżonka prowadzi w tej samej branży własną działalność gospodarczą w formie zakładu fryzjerskiego, gdzie zatrudniona jest jedna pracownica i 3 młodocianych uczniów. Dochód firmy w lipcu 2014 r. wynosił 1.977,06 zł, w sierpniu - 1.094,09 zł, a we wrześniu firma wykazała stratę 150,77 zł. Rodzina pozwanego mieszka w lokalu własnościowym, gdzie miesięcznie czynsz wynosi 567 zł, opłata za prąd 100 zł, opłata za gaz około 60 zł, a telewizja – 74 zł.

Córka N. K. ur. (...) uczęszcza do przedszkola, gdzie opłata miesięczna wynosi 160-200 zł, a całkowite koszty utrzymania dziecka kształtują się na poziomie 500 zł miesięcznie.

Koszty utrzymania M. K. ur. (...) także wynoszą około 500 zł miesięcznie, przy czym ostatnio same szczepienia kosztowały łącznie 600 zł. Jednocześnie od października zatrudniona jest opiekunka do dziecka, a jej wynagrodzenie dochodzi do kwoty 400 zł miesięcznie.

Pozwany nie utrzymuje z córką D. K. żadnych kontaktów, choć wie o jej zainteresowaniach sportowych.

Dowód:

-kopie aktów urodzenia małoletnich N. i M. K. k. 16,17,

-zaświadczenie o dochodach pozwanego P. K. k. 20

-bilans firmy (...)k. 21-23,

-zaświadczenie USC w K. z dnia 3.04.2008 r. k. 12,

-zeznanie pozwanego P. K. k. 26-27.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo w części zasługiwało na uwzględnienie.

Żądanie zmiany wysokości należnych alimentów swoją podstawę znajduje w treści art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (zwany dalej: k.r.o.), który mówi, iż w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. Stąd też dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy należało odnieść uzasadnione potrzeby małoletniej uprawnionej oraz możliwości zarobkowe i finansowe pozwanego istniejące w chwili obecnej do potrzeb małoletniej i możliwości alimentacyjnych zobowiązanego w momencie zapadania poprzedniego rozstrzygnięcia dotyczącego alimentów.

W ocenie sądu ustalenia faktyczne dotyczące strony powodowej pozwalały przyjąć, że usprawiedliwione wydatki na zaspokojenie potrzeb powódki rzeczywiście wzrosły. Zaznaczyć należy, że już sam fakt upływu czasu niemal 4 lat od chwili poprzedniego ustalenia świadczeń alimentacyjnych oraz podjęcia przez dziecko nauki szkolnej na poziomie gimnazjum, przy uwzględnienia osiągnięcia przez uprawnioną wieku 14 lat i wejścia przez nią w okres niezwykle intensywnego rozwoju psychofizycznego wskazywały, że stanowisko pozwu wskazujące na coraz większe potrzeby powódki, należało, co do zasady, uznać za usprawiedliwione, w szczególności gdy chodzi o zakres wydatków na wyżywienie i odzież, gdzie łączny wzrost kosztów, posiłkując się zasadami doświadczenia życiowego, oszacowano na sumę 130 zł miesięcznie, zaś koszt zajęć dodatkowych - korepetycji z matematyki przyjęto, zgodnie ze stanowiskiem powódki, na sumę 120 zł miesięcznie. Dlatego też za łączną kwotę wzrostu usprawiedliwionych wydatków przyjęto sumę 250 zł miesięcznie.

Jednocześnie dalej idące oczekiwania finansowe, wiążące wzrost wydatków z zainteresowaniami sportowymi dziecka, należało uznać za wygórowane. Wskazać przy tym należy, że małoletnia D. K. już w 2010 r. trenowała zarówno piłkę nożną jak i badmintona, a ówczesne miesięczne koszty treningów wynosiły 50 zł miesięcznie, zaś dziecko co tydzień jeździło na zawody. Stąd dzisiejsze koszty treningów po 60 zł miesięcznie należało uznać za wydatki zbliżone do poprzednich, zaś kwoty rzędu 45 zł za lekcje indywidualne czy sumy po 600 zł miesięczne z racji kosztów wyjazdów na zawody sąd uznał za wydatki wykraczające poza zakres potrzeb usprawiedliwionych i przyjął, że winny być one finansowane bez udziału pozwanego.

Badając dalej sytuację strony powodowej sąd uznał, że wielość propozycji zatrudnienia wynikająca z informacji urzędu pracy (k.30 akt) świadczy jednoznacznie, że matka małoletniej A. C. (1) ma możliwości zarobkowania i osiągania dochodu na poziomie co najmniej kwot osiąganych poprzednio (sumy rzędu 750 zł netto miesięcznie), a skoro od 2012 r. pozostaje ona w związku z D. C. i wspólnie z nim prowadzi gospodarstwo domowe, wbrew jej stanowisku sytuacja majątkowa poprawiła się istotnie, choćby poprzez fakt podwojenia zdolności zarobkowania w rodzinie, czy też rozłożenia się kosztów utrzymania mieszkania na 3 zamiast 2 osoby.

Odnosząc się do sytuacji pozwanego zaznaczyć należało, że skoro ustalając dochody pozwanego w sprawie III RC 539/10 sąd miał na uwadze kwoty netto, uwzględniające wyłącznie obciążenie z tytułu składki zdrowotnej i podatku dochodowego (średnia kwota dochodu netto 2.936,69 zł miesięcznie powiększona o dodatkową kwotę 328 zł z racji służb dodatkowych i nagrody, dająca łącznie dochód miesięcznie po 3.264 zł) dla właściwej oceny zmiany sytuacji dochodowej pozwanego należało zastosować te same zasady. Dlatego sąd, w oparciu o treść zaświadczenia o dochodach (k. 20 akt), przyjął, że obecny dochód pozwanego stanowią kwoty jego wynagrodzenia brutto wraz ze świadczeniem z tytułu służb dodatkowych (800 zł) i nagrodą (100 zł), pomniejszone o podatek dochodowy i składkę zdrowotną, co daje średnią miesięczną kwotę netto w wysokości 3.469,45 zł, co daje dochód wyższy od osiąganego uprzednio o sumę 205,45 zł. O stabilnej sytuacji dochodowej w rodzinie pozwanego świadczy także poziom dochodów z działalności gospodarczej E. K., osiągającej w ciągu trzech miesięcy 2014 r. średni dochód 973,46 zł wobec dochodu 131 zł we wrześniu 2010 r. Zaznaczyć przy tym, że bez wątpienia fakt pojawienia się w rodzinie pozwanego drugiego dziecka (córka M. K. ur. (...)) uzasadnia w znacznej części twierdzenia pozwanego o istotnym wzroście wydatków na potrzeby małoletnich, a ich łączna szacunkowa wysokość na poziomie około 1.000 zł miesięcznie nie wydaje się wygórowana.

Z tego względu, uznając, że pozwany należycie wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe, sąd uznał, że fakt powiększenia się jego rodziny, niezależnie od wyłącznie ponoszonego przez matkę małoletniej rzeczywistego ciężaru osobistych starań o utrzymanie i wychowanie uprawnionego (art. 135 § 2 k.r.o.) uzasadnia obciążenie pozwanego mniejszą częścią zwiększonych wydatków na potrzeby uprawnionej po 100 zł miesięcznie, a ciężar pozostałych kosztów po 150 zł miesięcznie przeniósł na pozwaną. W ocenie sądu zasądzona od pozwanego suma alimentów po 600 zł miesięcznie, przy obecnym poziomie jego dochodów, pozostaje w zasięgu możliwości majątkowych strony, nie narażając pozostających z nim w gospodarstwie domowym małoletnich dzieci na niemożność zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb, a jednocześnie jest kwotą uwzględniającą rosnące potrzeby uprawnionej.

W pozostałej części powództwo oddalono jako niezasadne.

Na podstawie art. 98 k.p.c. od pozwanego zasądzono na rzecz Skarbu Państwa należne koszty sądowe, zaś z mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. wyrokowi w punkcie zasądzającym alimenty nadano rygor natychmiastowej wykonalności.