Sygn. akt VII Ka 213/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski (spr.),

Sędziowie: SO Danuta Hryniewicz,

SO Dorota Lutostańska,

Protokolant st. sekr. sądowy Rafał Banaszewski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Małgorzaty Stypułkowskiej

po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2014r.

sprawy oskarżonego B. Z. o przestępstwo z art. 178a§4kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 27 stycznia 2014r., sygn. akt II K 1349/13

I zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt. I sentencji orzeczoną tam karę pozbawienia wolności łagodzi do 4 ( czterech ) miesięcy,

- uchyla rozstrzygnięcie z pkt. II sentencji,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt. IV sentencji orzeczony tam środek karny ustala na kwotę 500 ( pięćset ) zł,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze,

IV zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat K. K. kwotę 420 ( czterysta dwadzieścia ) zł tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonego B. Z. wykonywanej w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 96,60 (dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy ) zł tytułem podatku VAT od tej opłaty.

Sygn. akt 213/14

UZASADNIENIE

B. Z. (1) został oskarżony o to, że w dniu 28 października 2013r. w miejscowości O., na ul. (...), będąc wcześniej prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie sygn. akt (...) za prowadzenie pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości, prowadził w ruchu lądowym, na drodze publicznej pojazd mechaniczny marki N. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości z wynikami badań 1,00, 0,87, 0,92 oraz 0,94 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się naruszając zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony w/w wyrokiem obowiązującym w okresie od 01 stycznia 2012 roku do 01 stycznia 2014 roku

tj. o przestępstwo z art. 178a § 4 kk.

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 27 stycznia 2014r. w sprawie VII K 1349/13

I oskarżonego B. Z. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 178a § 4 kk skazał na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II na podstawie art. 69 § 1, 2 i 4 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 4 (czterech) lat tytułem próby,

III na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat;

IV na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Powyższy wyrok zaskarżył prokurator i zarzucił mu:

I obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zapadłego orzeczenia polegającą na błędnym określeniu w pkt. III wyroku z dnia 27 stycznia 2014 r. wymiaru środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat w sytuacji, gdy Prokurator we wnioskach końcowych na rozprawie w dniu 27 stycznia 2014 r. wnosił o orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, a także Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku wskazał czteroletni okres zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych tj. naruszenie przepisu art. 413 § 2 pkt. 2 kpk.

II rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec B. Z. wyrażającą się zastosowaniem w stosunku do oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 4 lat tytułem próby, poprzez błędne uznanie, że warunki osobiste oskarżonego, a w szczególności fakt, iż przyznał się do winy, wyraził skruchę, był uprzednio karany tylko jeden raz i to na karę wolnościową grzywny przemawiają za istnieniem dodatniej prognozy kryminologicznej, podczas gdy wszechstronna i dogłębna analiza rodzaju i rozmiaru ujemnych następstw przestępstwa, a przy tym fakt, iż oskarżony po raz kolejny naruszył w sposób umyślny zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym będąc przy tym w stanie nietrzeźwości wysoce przekraczającym dopuszczalne normy prowadzi do wniosku, że orzeczenie w tym zakresie jest rażąco łagodne w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości czynu i nie uwzględnia w należyty sposób dotychczasowej karalności podejrzanego za przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz nie spełnia celów zapobiegawczych i wychowawczych jakie ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także nie zaspokaja społecznego poczucia sprawiedliwości i stopnia społecznej szkodliwości czynu, prowadzi do odmiennych wniosków i winna skutkować orzeczeniem wobec wymienionego bezwzględnej kary pozbawienia wolności, bez warunkowego jej zawieszenia, albowiem jedynie taka - surowsza kara - odpowiadać będzie dyrektywom wynikającym z treści art. 53 kk.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Olsztynie do ponownego rozpoznania.

Na rozprawie prokurator wniósł o zmianę wyroku poprzez uchylenie pkt. II sentencji oraz orzeczenie zakazu z pkt. IV sentencji na okres 4 lat.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora po części zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, iż Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń w sprawie opierając je o trafną analizę materiału dowodowego, która nie zawiera błędów natury logicznej czy też faktycznej. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody, dla których oskarżonego uznano za winnego popełnienia przypisanego mu czynu a Sąd Okręgowy przedstawioną tam argumentację w pełni podziela. Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń zarówno w aspekcie okoliczności stanu faktycznego jak również winy oskarżonego. Dokonana przez Sąd Rejonowy analiza materiału dowodowego jest jasna, w pełni odpowiada dyrektywom określonym w art. 4 kpk, a przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art.7 kpk oraz przekonująco uzasadnione. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości trafnej argumentacji Sądu I instancji.

Podzielając zatem słuszność argumentacji Sądu I instancji w zakresie stanu faktycznego należy stwierdzić, że apelacja prokuratora jest zasadna w zakresie postulatu orzeczenia wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności w jej wymiarze bezwzględnym. Wbrew stanowisku Sądu I instancji podnieść należy, że co do oskarżonego brak było podstaw do orzeczenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Zwrócić bowiem uwagę należy, że już w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano na uprzednią karalność oskarżonego – k.55 odw. Wprawdzie oskarżony uprzednio został skazany z art.178a§1 kk na karę grzywny, to jednakże nie sposób uznać aby przemawiałoby to w taki sposób na korzyść B. Z., by orzeczona winna być wobec niego kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Oskarżony jest sprawcą niepoprawnym a przypisanego mu czynu dopuścił się praktycznie bez powodu nie będąc zmuszony do jazdy w wysokim stanie nietrzeźwości ( k.4 ) szczególnymi i wyjątkowymi okolicznościami. Tym samym wbrew stanowisku zawartemu w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie zachodzą do niego takie okoliczności wskazane w art.69§4 in fine kk, które nakazywałyby wyjątkowo łagodne potraktowanie oskarżonego.

Podzielając zatem podniesione w apelacji prokuratora obciążające okoliczności uznano za celowe orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności jednakże w wymiarze niższym niż to postulował w apelacji skarżący tj. w wysokości 4 miesięcy. W ocenie Sądu Okręgowego tak ukształtowane orzeczenie o karze jest adekwatne do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego oraz uwzględnia wszystkie aspekty zachowania oskarżonego. Winno ono również spełnić wobec wymienionego cele określone w art.53 kk, w szczególności wychowawcze jak również właściwie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Sąd Okręgowy, rozważając argumenty podniesione tak przez skarżącego jak i stanowisko wyrażone w uzasadnieniu postanowienia z dnia 5 marca 2014r. -k.69, nie podzielił natomiast pkt. I apelacji prokuratora w zakresie obrazy prawa procesowego W konsekwencji nie uznano także za konieczne podwyższenie okresu zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych do 4 lat. Wreszcie mając na uwadze sytuację osobistą i majątkową B. Z. uznano za zasadne złagodzenie wysokości świadczenia z pkt. IV sentencji zaskarżonego wyroku uznając, że właściwy będzie tu wymiar świadczenia zaproponowany w końcowym wniosku prokuratora-k.47odw.

Mając powyższe na uwadze zaskarżony wyrok zmieniono w zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt. I sentencji orzeczoną tam karę pozbawienia wolności złagodzono do 4 ( czterech ) miesięcy,

- uchylono rozstrzygnięcie z pkt. II sentencji,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt. IV sentencji orzeczony tam środek karny ustalono na kwotę 500 ( pięćset ) zł,

- w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy – art.437§2 kpk, art.2i4 kpk.

Na podstawie art. 624§1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, iż przemawia za tym sytuacja majątkowa i osobista.

O opłacie i podatku VAT od opłaty dla obrońcy z urzędu orzeczono w myśl art.29 ustawy prawo o adwokaturze w zw. z art.618§1pkt.11 kpk i stosownego rozporządzenia wykonawczego.