Sygn. akt XI Ka 545/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Żmigrodzka

Sędziowie SO Elżbieta Kowalska

SO Magdalena Kurczewska – Śmiech (spr.)

p. o. Protokolanta Wojciech Czajkowski

przy udziale Prokuratora Doroty Kalinowskiej - Kłos

po rozpoznaniu dnia 8 września 2015r.

sprawy G. K. urodzonego (...) w L. s. E. i G. z d. P.

oskarżonego o czyn z art. 178a § 4 k.k. i innych

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Puławach

z dnia 2 grudnia 2014r. sygn. akt II K 1077/13

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1. uchyla rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności;

2. orzeczoną karę pozbawienia wolności obniża do roku;

3. uchyla rozstrzygnięcie o grzywnie;

4. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty za obie instancje;

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 20 (dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu wydatków za postępowanie odwoławcze.

XI Ka 545/15

UZASADNIENIE

G. K. został oskarżony o to, że w dniu 14 sierpnia 2013 r. w K., woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,47 mg/l, 0,46 mg/l, 0,49 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził samochód m-ki V. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym, będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Lublinie z siedzibą w Świdniku III Wydział Karny sygn. akt III K 493/11 z dnia 20 kwietnia 2011 r. za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Lublinie z siedzibą w Świdniku III Wydział Karny sygn.akt III K 1418/12 z dnia 21 lutego 2013 r. za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, przy czym wskazanego powyżej czynu dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonych wyżej wskazanymi wyrokami na okres 3 lat od 15.10.2010 r. do 15.10.2013 r., oraz na okres 3 lat tj. od 24.05.2013 r. do 24.05.2016 r.

tj. o czyn z art. 178 a § 4 k.k. w zw. z art. 178 a § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Wyrokiem zaocznym z dnia 2 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Puławach oskarżonego G. K. uznał za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k. i za to na mocy art. 178a § 4 k.k. skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; na zasadzie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres 5 (pięć) lat tytułem próby; na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych; w oparciu o art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat; zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 350 (trzysta pięćdziesiąt) zł. tytułem opłaty oraz kwotę 90 (dziewięćdziesiąt) zł. tytułem zwrotu poniesionych wydatków.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator. Zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego, a zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu błąd w ustaleniach faktycznych poczynionych przez Sąd orzekający w związku z warunkowym zawieszeniem wobec G. K. wykonania orzeczonej wobec niego za przypisany czyn kary pozbawienia wolności poprzez uznanie, że zachodzi wymieniony w art. 69 § 4 zd. 2 k.k. szczególnie uzasadniony wypadek pozwalający na warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec sprawcy przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. podczas gdy okoliczności przedmiotowe i podmiotowe dotyczące czynu i oskarżonego, a w szczególności jego uprzednia karalność za takie same przestępstwa przemawiają za brakiem przesłanek do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec G. K..

Podnosząc powyższy zarzut wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności i orzeczenia o karze grzywny wymierzonej na podstawie art. 71 § 1 kk.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszym rzędzie podkreślenia wymaga, iż Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń w zakresie stanu faktycznego. Trafnie, w ramach uprawnień wynikających z art. 7 k.p.k. ocenił materiał dowodowy uwzględniając przy tym wskazania art. 4 k.p.k. oraz zasadnie uznał, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 178 a § 4 k.k. i dał temu wyraz w uzasadnieniu wyroku. Argumentacja zaprezentowana w pisemnych motywach rozstrzygnięcia, co do popełnienia przez oskarżonego występku będącego przedmiotem tej sprawy jest logiczna i przekonująca, a zatem zasługuje na aprobatę.

Nie mogło natomiast zyskać aprobaty rozstrzygnięcie w zakresie wymierzonej oskarżonemu kary, a w szczególności orzeczenia jej przy zastosowaniu instytucji z art. 69 § 4 k.k.

Sąd pierwszej instancji przypisał oskarżonemu popełnienie przestępstwa wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k., za które wymierzył mu karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W myśl przepisu art. 69 § 4 k.k. warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec sprawcy czynu z art. 178a § 4 k.k. może nastąpić wyłącznie w szczególnie uzasadnionych wypadkach. W ocenie Sądu Rejonowego taki szczególnie uzasadniony wypadek zaistniał w sprawie niniejszej, a na poparcie tego rodzaju stanowiska Sąd ten wskazał, iż oskarżony na co dzień nie utrzymuje jakichkolwiek związków ze środowiskiem przestępczym i prowadzi uregulowany tryb życia. Zamieszkuje wraz z rodziną, którą utrzymuje z pracy w gospodarstwie rolnym – w związku z czym w razie wymierzenia oskarżonemu bezwzględnej kary pozbawienia wolności jego bliscy nie poradziliby sobie z utrzymaniem gospodarstwa i wykonywaniem cięższych prac, co z kolei odbiłoby się negatywnie na ich sytuacji materialnej.

Sąd odwoławczy nie podziela tego rodzaju zapatrywań. Nawet przy uwzględnieniu sylwetki i sytuacji rodzinnej oskarżonego uznać należy, iż powołane przez Sąd Rejonowy okoliczności nie są tego rodzaju, aby można je było rozpatrywać w kategorii przesłanek, o których mowa w art. 69 § 4 k.k. Okoliczności przytoczone powyżej są dla sprawców tego rodzaju czynów typowe i w niczym nie wskazują na ich szczególny charakter. Fakt prowadzenia gospodarstwa rolnego, które stanowi źródło utrzymania rodziny oskarżonego ma uboczne znaczenie w zakresie dyrektyw wymiaru karu i w żadnym razie nie może zmieniać oceny konieczności zastosowania kary o charakterze izolacyjnym. Również brak utrzymywania przez oskarżonego związków ze środowiskiem przestępczym i prowadzenia uregulowanego trybu życia, zarówno samoistnie, jak i w odniesieniu do innych okoliczności przemawiających przeciwko uznaniu wystąpienia tego szczególnie uzasadnionego wypadku, nie stanowią istotnego uzasadnienia do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Niczego w tym zakresie nie mogą również zmienić okoliczności dotyczące stanu zdrowia oskarżonego.

Po stronie oskarżonego nie występują żadne istotne okoliczności podmiotowe lub przedmiotowe, które mogłyby wskazywać na wyjątkowość sytuacji, w jakiej znalazł się jako sprawca przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. Ma zatem rację skarżący wyrażając pogląd iż w sprawie nie ma podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej kary pozbawienia wolności z uwagi na brak okoliczności szczególnych, o których mowa w art. 69 § 4 k.k. Tylko kara bezwzględna pozbawienia wolności będzie w jego sytuacji karą adekwatną, gdyż tylko taka kara może wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego i powstrzymać od kontynuowania procederu popełniania kolejnych przestępstw oraz nie będzie wyrabiać poczucia bezkarności i przekonania o niesprawności systemu prawnego.

W związku z powyższych Sąd Okręgowy nie znajduje podstaw do zaakceptowania wymiaru kary za przypisane G. K. przestępstwo. Karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości czynu, a także jego właściwości i warunków osobistych jest bezwzględna kara pozbawienia wolności w wymiarze roku. Kara ta spełni wobec oskarżonego swe cele wychowawcze i zapobiegawcze oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzeczoną karę pozbawienia wolności obniżył do roku oraz uchylił rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności i w następstwie tego także rozstrzygnięcie o orzeczeniu kary grzywny, jako że jej podstawę prawną stanowił art. 71 § 1 kk.

Konsekwencją powyższej zmiany w zakresie kary było zasądzenie od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa, stosownie do treści art. 10 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, należnej opłaty za obie instancje.

Nie stwierdzając innych uchybień w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji, które spowodowałyby konieczność dalszej zmiany zaskarżonego wyroku lub jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania – w tym z przyczyn wskazanych w art. 439 kpk – Sąd Okręgowy w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Rozstrzygnięcie o wydatkach za postępowanie odwoławcze zostało wydane na podstawie art. 636 § 1 kpk.

Elżbieta Kowalska Katarzyna Żmigrodzka Magdalena Kurczewska-Śmiech