Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: VI Ka 551/15

Tytuł: Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze z 2015-12-22
Data orzeczenia: 22 grudnia 2015
Data publikacji: 10 sierpnia 2018
Data uprawomocnienia: 22 grudnia 2015
Sąd: Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze
Wydział: VI Wydział Karny Odwoławczy
Przewodniczący: Andrzej Tekieli
Sędziowie:
Protokolant:
Hasła tematyczne: Postępowanie W Sprawach O Wykroczenia
Podstawa prawna: art. 86§1 kw

Sygn. akt VI Ka 551/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie :

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

P rotokolant Konrad Woźniak

po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2015 roku

sprawy K. P. (1) ur. (...) w Z.

s. Z., M. z domu S.

obwinionego z art. 86 § 1 kw

z powodu apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 10 września 2015 roku sygn. akt II W 783/15

uchyla zaskarżony wyrok wobec obwinionego K. P. (1) i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 551/15

UZASADNIENIE

K. P. (1) obwiniony został o to że:

w dniu 13 czerwca 2013 roku ok. godz. 18:30 w J. woj. (...) na ulicy (...) prowadził na drodze publicznej pojazd marki F. (...) o nr rej. (...) i nie zachował należytej ostrożności oraz bezpiecznej odległości od jadącego lewym pasem jezdni pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) na skutek czego przejechał na lewy pas jezdni i zahaczył o jadący po tym pasie jezdni pojazd marki V. (...) o nr rej. (...) czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym;

tj . o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w .

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 10 września 2015 r. w sprawie II W 783/15:

I.uznał obwinionego K. P. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. wymierzył mu kare grzywny w wysokości 400 złotych;

II.na podstawie art. 118 § 1 k.p.o.w. w zw. z § 1 pkt.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust.1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r.0 0płatach w sprawach karnych wymierzyl mu opłatę w wysokości 40 zł.

Apelację od powyższego wyroku złożył obwiniony K. P. (1). Z treści apelacji wynika że zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez przyjecie sprawstwa i winy odnośnie przypisanego mu czynu, podczas gdy wykroczenia tego on nie popełnił. Obwiniony nie negował zaistnienia zdarzenia będącego przedmiotem niniejszej sprawy twierdził jednak że nie została ona należycie wyjaśniona. Zarzucił m.in. że Sąd I instancji oparł się jedynie na zeznaniach pokrzywdzonego D. H. (1) i zeznaniach świadka M. G. (1) nie badając czy znali się oni przed złożeniem zeznań przez tego ostatniego i twierdząc ze „zataili” oni nazwisko kobiety która jest ich wspólną znajomą. Z treści apelacji wynika, że skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie była pozbawiona racji co skutkowało uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

W niniejszej sprawie dotyczącej kolizji drogowej nie dopuszczono dowodu z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego, a wydając wyrok Sąd I instancji wyrok oparł się w zasadzie na osobowych źródłach dowodowych. Znajdujące się na miejscu zdarzenia osoby prezentowały dwie różne wersje zdarzenia: pokrzywdzony D. H. (1) i świadek M. G. (1) wskazywali na sprawstwo obwinionego odnośnie zaistniałej kolizji zaś obwiniony K. P. (1) i świadek U. P. (1) zaprzeczali aby obwiniony spowodował kolizję. Jednym z argumentów Sądu I instancji za odrzuceniem wiarygodności zeznań U. P. (1) i wyjaśnień K. P. (1) był fakt, iż świadek jest znajomą obwinionego, razem z nim jechała samochodem. Skarżący sugeruje jednakże, że M. G. (1) – który o poszukiwaniu świadków zdarzenia miał dowiedzieć się na portalu internetowym – mógł również znać wcześniej pokrzywdzonego skoro mają wspólną „koleżankę” o której mówił świadek ( k. 15 ). Okoliczności tej nie badał Sąd I instancji co budzi wątpliwości, zważywszy na szczupłość materiału dowodowego i oparciu się przy wydaniu wyroku skazującego w zasadzie jedynie na zeznaniach dwóch wyżej wymienionych świadków. Wątpliwości Sądu Okręgowego budzi jeszcze jedna okoliczność. Z pierwszych zeznań pokrzywdzonego D. H. jednoznacznie wynika, że do zdarzenia doszło na łuku drogi w lewo ( k.13 odwrót ), co potwierdza zresztą policyjny szkic ( k.12 ). Tymczasem D. H. na rozprawie przedłożył szkic z którego wynika że miało ono miejsce na łuku drogi w prawo ( k. 48, k.50 ) , mimo że wcześniej podtrzymał pierwsze zeznania złożone na policji. Sprzeczności tej nie sposób ocenić bez dodatkowego przesłuchania pokrzywdzonego przed Sądem.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok wobec obwinionego K. P. (1) i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd I instancji przesłucha obwinionego K. P. odbierając od niego uprzednio szczegółowo dane osobowe a także przesłucha świadków D. H., M. G. i U. P. ze szczególnym uwzględnieniem okoliczności o których mowa powyżej. Następnie Sąd ten rozstrzygnie czy niezbędne będzie przesłuchanie w sprawie jeszcze innych świadków. Sąd Okręgowy nie dostrzega bezwzględnej konieczności dopuszczenia w niniejszej sprawie dowodu z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego, o czym jednak rozstrzygnie ostatecznie Sąd Rejonowy. Wszystkie przeprowadzone dowody Sąd I instancji prawidłowo oceni i wyda wyrok który prawidłowo uzasadni.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij