Sygn. akt I C 2544/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marcin Kolasiński

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Magdalena Hausman

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2016 roku w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G.

przeciwko A. S. i E. S.

o zapłatę

I.  umarza postępowanie w zakresie kwoty 1.602,20 zł (jeden tysiąc sześćset dwa złote i 20/100);

II.  zasądza solidarnie od pozwanych A. S. i E. S. na rzecz powodowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G. kwotę 34.576,00 zł (trzydzieści cztery tysiące pięćset siedemdziesiąt sześć złotych i 0/100) wraz z odsetkami umownymi maksymalnymi za opóźnienie od kwoty 33.821,88 zł od dnia 14 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

III.  oddala wniosek pozwanych o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty;

IV.  zasądza solidarnie od pozwanych A. S. i E. S. na rzecz powodowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G. kwotę 2.847,26 zł (dwa tysiące osiemset czterdzieści siedem złotych i 26/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 2544/15

UZASADNIENIE

Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa im. F. S. z siedzibą w G. wniosła przeciwko E. S. i A. S. pozew o zapłatę solidarnie od pozwanych kwoty 34.052,47 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od 29 maja 2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podniosła, że 13 lutego 2013 roku udzieliła A. S. pożyczki w kwocie 36.000,00 zł, z zastrzeżeniem odsetek za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP. E. S. poręczyła spłatę powyższej pożyczki. Z uwagi na niespłacanie rat pożyczkowych, po uprzednim wezwaniu do zapłaty, powódka wypowiedziała pozwanemu umowę, w związku z czym z upływem okresu wypowiedzenia cała należność postawiona została w stan natychmiastowej wykonalności. Na kwotę dochodzoną pozwem składały się sumy: 32.852,43 zł tytułem kapitału pożyczki, 43,68 zł tytułem odsetek za opóźnienie oraz 1.156,36 zł tytułem odsetek zwykłych (k. 2-6, 27-27v).

Nakazem zapłaty z 24 czerwca 2015 roku, wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu (k. 7).

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany A. S. wniósł sprzeciw, zaskarżając go w całości i podnosząc, że pożyczka była spłacana, tyle że w niepełnej wysokości, tj. około 300,00 – 350,00 zł miesięcznie dla raty wynoszącej 600,00 zł. Jako przyczynę niepełnych wpłat pozwany podał trudną sytuację finansową rodziny (k. 10).

W piśmie przygotowawczym stanowiącym odpowiedź na sprzeciw strona powodowa ograniczyła żądanie, wnosząc o zasądzenie solidarnie od pozwanych kwoty 34.576,00 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 33.821,88 zł od 14 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty. Na sumę roszczenia składały się kwoty: 32.852,43 zł tytułem kapitału pożyczki, 969,45 zł tytułem odsetek zwykłych skapitalizowanych na dzień wniesienia pozwu oraz 754,34 zł tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do 13 stycznia 2016 roku. W pozostałym zakresie powódka cofnęła powództwo i wniosła o umorzenie postępowania. Zmiana żądania uzasadniona została dokonanymi przez pozwanych wpłatami po wniesieniu pozwu na łączną kwotę 1.602,20 zł. Wpłaty te zostały zaliczone na poczet skapitalizowanych na dzień 13 stycznia 2016 roku odsetek za opóźnienie do wysokości 754,34 zł oraz odsetek karnych w całości (k. 68-69).

Na rozprawie pozwani, choć zgodnie wnieśli o oddalenie powództwa, potwierdzili istnienie zaległości dochodzonej pozwem. Zadeklarowali dalszą spłatę zadłużenia w kwocie po 200,00 zł miesięcznie. Wnieśli także o rozłożenie należności na raty, uzasadniając ten wniosek niskimi dochodami rodziny w wysokości około 1.180 zł z tytułu emerytury pozwanego, zajęciami komorniczymi oraz posiadaniem na utrzymaniu syna (k. 114-114v).

Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu zwykłym.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 13 lutego 2013 roku A. S. zawarł ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo-Kredytową im. F. S. z siedzibą w G. umowę pożyczki (kredytu konsumenckiego) nr (...). Na mocy umowy (...) udzieliła A. S. pożyczki na cele konsumpcyjne w wysokości 36.000,00 zł (pkt 5 umowy). Udzielona pożyczka oprocentowana była według zmiennej stopy procentowej (pkt 7 umowy), przy czym stopę oprocentowania od zadłużenia przeterminowanego określono jako równowartość czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP (pkt 21 umowy). Biorący pożyczkę zobowiązany był do jej spłaty do 25 stycznia 2023 roku w miesięcznych ratach określonych w harmonogramie spłaty (pkt. 4 i 13 umowy). (...) zastrzegła w umowie prawo do wypowiedzenia przedmiotowej umowy z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia i postawienia po upływie okresu wypowiedzenia całej pożyczki wraz z odsetkami w stan natychmiastowej wymagalności, m.in. w przypadku, gdy pożyczkobiorca nie zapłacił w terminach pełnych rat pożyczki za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim wezwaniu listem poleconym do zapłaty zaległych rat (pkt 32 umowy). Za zobowiązania wynikające z przedmiotowej umowy pożyczki poręczyła małżonka pożyczkobiorcy – E. S.. A. S. nie wywiązał się z zawartej umowy pożyczki, płacąc raty w niepełnej wysokości. W związku z powyższym (...), po uprzednim wezwaniu do zapłaty, pismem z 30 marca 2015 roku wypowiedziała umowę z 13 lutego 2013 roku, zawiadamiając o tym poręczyciela. Po upływie okresu wypowiedzenia, pozostała do spłaty należność postawiona została w stan natychmiastowej wykonalności i wynosiła ona na dzień wniesienia pozwu: 32.852,43 zł tytułem kapitału pożyczki, 43,68 zł tytułem odsetek za opóźnienie oraz 1.156,36 zł tytułem odsetek zwykłych. Po wytoczeniu powództwa A. i E. S. dokonali wpłat na rzecz (...) w łącznej wysokości 1.602,20 zł. Wpłaty te zostały zaliczone na poczet skapitalizowanych na dzień 13 stycznia 2016 roku odsetek za opóźnienie do wysokości 754,34 zł oraz odsetek karnych w całości. Do spłaty pozostała nadal kwota 34.576,00 zł, na którą składały się następujące należności: 32.852,43 zł tytułem kapitału pożyczki, 969,45 zł tytułem odsetek zwykłych skapitalizowanych na dzień wniesienia pozwu oraz 754,34 zł tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do 13 stycznia 2016 roku.

Dowody:

- dokumenty dołączone do pozwu (k. 33-59), do pisma powoda z 18.12.2015 r. (k. 66) oraz do pisma powoda z 13.01.2016 r. (k. 70-107).

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony powyżej stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty dołączone do pozwu oraz do pism powoda z 18 grudnia 2015 roku i 13 stycznia 2016 roku, które nie były podważane i stanowiły w pełni wiarygodną podstawę ustaleń sądu. Poczynione ustalenia faktyczne były bezsporne, a pozwani – choć na rozprawie wnieśli o oddalenie powództwa – faktycznie nie kwestionowali dochodzonego roszczenia ani co do zasady, ani co do wysokości, wnosząc jedynie o rozłożenie przedmiotowej należności na raty.

Wobec cofnięcia przez powódkę powództwa co do kwoty 1.602,20 zł, a to w związku z dokonanymi przez pozwanych wpłatami tej wysokości po wniesieniu pozwu, sąd w punkcie I. wyroku umorzył postępowanie w tej części (art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 k.p.c.).

Strona powodowa dochodziła od pozwanego A. S. należności z tytułu umowy pożyczki. Zgodnie z art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Podstawą odpowiedzialności pozwanej E. S. był natomiast przepis art. 876 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. W braku odmiennego zastrzeżenia dłużnik i poręczyciel są odpowiedzialni jak współdłużnicy solidarni (art. 881 k.c.).

Wobec niekwestionowania przez pozwanych zasady, jak i wysokości dochodzonego roszczenia, a także wystarczającego jego wykazania przez powódkę dokumentami dołączonymi do pozwu i pism składanych w toku postępowania, na podstawie art. 720 § 1 k.c., art. 876 § 1 k.c. i art. 881 k.c., sąd orzekł, jak w punkcie II. sentencji wyroku.

O odsetkach umownych należnych do 31 grudnia 2015 roku orzeczono zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją dokonaną ustawą z 9 października 2015 roku o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1830), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 roku. O odsetkach umownych maksymalnych za opóźnienie za okres od 1 stycznia 2016 roku orzeczono w myśl art. 481 § 1 – 2 2 k.c. w brzmieniu nadanym powołaną ustawą.

W punkcie III. sentencji wyroku, na podstawie art. 320 k.p.c. a contrario, sąd oddalił wniosek pozwanych o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty. Przedstawiona przez pozwanych sytuacja finansowa i rodzinna oraz deklarowana przez nich wysokość miesięcznych rat spłaty, spowodowałyby, że zapłata świadczenia zostałaby rozłożona na zbyt odległy czas, co naruszałoby interes strony powodowej. Ponadto, mając na uwadze inne zadłużenia pozwanych, wywiązanie się przez nich ze spłaty rat byłoby wysoce niepewne.

O kosztach procesu w punkcie IV. wyroku orzeczono na zasadzie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Powódka wygrała niniejszą sprawę w całości, ponosząc koszty procesu w łącznej wysokości 2.847,26 zł z tytułu: opłaty od pozwu w kwocie 426,00 zł, wynagrodzenia pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym w wysokości 2.400,00 zł (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu /tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ze zm./), opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł oraz opłaty manipulacyjnej dla dostawcy usług płatności w wysokości 4,26 zł. Zwrot takiej też kwoty należał się powodowi od pozwanych, jako przegrywających sprawę w całości, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwanych traktować należało jako przegrywających sprawę również w tej części żądania, co do której nastąpiło umorzenie postępowania, albowiem zaspokojenie roszczenie powoda nastąpiło już po wniesieniu pozwu, a pozwani dali powód do wytoczenia powództwa ( tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21.07.1951 roku, C 593/51, OSN 1952/2/49).