Sygn. akt III Ca 333/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu, Wydział III Cywilny Odwoławczy w składzie

następującym:

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2015 r. w Nowym Sączu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko A. M.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

z dnia 21 stycznia 2015 r., sygn. akt I C 2291/14

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda na rzecz adw. K. G. - kuratora dla nieznanej z miejsca pobytu A. M. kwotę 369 zł (trzysta sześćdziesiąt dziewięć złotych) brutto tytułem wynagrodzenia za zastępstwo procesowe w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt III Ca 333/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21.01.2015r. (sygn. akt I C 2291/14) Sąd Rejonowy w Nowym Sączu zasądził od pozwanej A. M. na rzecz powoda (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. kwotę 15.724,09 zł z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 23.11.2012 r. do dnia zapłaty (pkt I), w pozostałej części powództwo oddalił (pkt II), przyznał kuratorowi pozwanej adw. K. G. z Kancelarii Adwokackiej w N. wynagrodzenie w kwocie 2.952 zł za pomoc prawną, z czego kwota 552 zł stanowi należny podatek od towarów i usług, którą to kwotę polecił wypłacić z zaliczki uiszczonej przez stronę powodową (pkt III) oraz zasądził od pozwanej A. M. na rzecz powoda (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. kwotę 2.957,25 zł tytułem zwrotu części kosztów procesu (pkt IV).

Powyższy wyrok ( w części obejmującej pkt.II ) zaskarżył apelacją powód (...) Bank S.A. z siedzibą we W., zarzucając uniemożliwienie dochodzenia przez powoda odsetek umownych oraz kosztów, opłat i prowizji w wysokości wniesionej pozwem, które zostały w całości wykazane w toku procesu. Z uwagi na powyższe powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda roszczenia wskazanego w pozwie, w tym odsetek umownych i karnych wskazanych w treści pozwu, jak również kosztów, opłat i prowizji. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda całości kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym również kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Nie zachodzą w sprawie uchybienia, które sąd odwoławczy bierze pod uwagę z urzędu, a skutkujące nieważnością postępowania.

Poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne są prawidłowe, dlatego też Sąd Okręgowy w całości je podziela i przyjmuje za własne. Sąd Rejonowy oparł się na wszystkich istotnych dla sprawy dowodach, ocenę swoją uzasadnił logiczną i rzeczową argumentacją, która dodatkowo znajduje osadzenie w przepisach prawa i Sąd Okręgowy nie widzi powodów, dla których ocena dokonana przez Sąd Rejonowy miałaby zostać podważona.

Zgodzić się należy z oceną Sądu I instancji, że w niniejszej sprawie wysokość dochodzonego roszczenia była sporna. Z tego względu, zgodnie z art. 6 k.c., na stronie powodowej ciążył obowiązek wykazania wierzytelności, również co do jej wysokości. Najistotniejsze zagadanie poruszane w sprawie sprowadzało się do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy na podstawie dołączonego do akt wyciągu z ksiąg bankowych z uwidocznionym zadłużeniem pozwanej zostało udowodnione roszczenie powoda o zapłatę odsetek oraz kosztów, opłat i prowizji w kwocie łącznej 3 495,47 zł. Zgodnie z panującą w polskiej procedurze cywilnej ogólną zasadą orzekania żądanie pozwu może zostać uwzględnione jedynie w przypadku jego udowodnienia; nieudowodnienie roszczenia skutkuje oddaleniem powództwa (art. 6 k.c.). Przyjęty model dyspozytywności stron w procesie powoduje, że do formułowania twierdzeń oraz przedstawiania dowodów na ich poparcie zobowiązane są strony tego postępowania, zaś Sąd jedynie wyjątkowo może dopuścić dowód niewskazany przez stronę (art. 232 k.p.c. w zw. z art. 3 k.p.c.). Kwestię udowodnienia faktów w procesie cywilnym reguluje wspomniany art. 6 k.c., zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Inaczej mówiąc strona, która powołuje się na jakiś fakt prawotwórczy, ma obowiązek go udowodnić, inaczej bowiem naraża się na brak skutków prawnych płynących z tego faktu (por. m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 23.10.2012 r., I ACa 563/12).

W niniejszej sprawie powód domagając się od pozwanej zapłaty odsetek począwszy od dnia 23.11.2008r. oraz kosztów (co było głównym wnioskiem zgłaszanym w apelacji) wywodził, że to roszczenie wynika z zapisów umowy zawartej pomiędzy stronami, w której strony umowy ustaliły, że odsetki karne w związku z nieterminową spłatą zobowiązania umownego naliczane będą w wysokości 4-krotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym do kwoty kapitału. Powód twierdził, że żądana przez niego wysokość odsetek oraz kwota, od której należy je zasądzać została wykazana w treści pozwu oraz w wyciągu z ksiąg banku, a ponadto powództwo zostało szczegółowo wyjaśnione i wykazane w treści pisma z dnia 29.12.2014r.

Sąd Okręgowy wskazuje, że wyciąg z ksiąg bankowych zgodnie z art. 95 ust 1a ustawy z dnia 29.08.1997r. prawo bankowe, w zw. z art. 245 k.p.c. świadczy jedynie o tym, że bank złożył oświadczenie o istnieniu zobowiązania pozwanej wobec powoda z tytułu odsetek w kwocie 3.344,47 zł oraz naliczonych kosztów, opłat i prowizji w kwocie 151 zł, nie zaś o prawdziwości tego oświadczenia. Strona pozwana zaprzeczyła istnieniu po swojej stronie zobowiązania wobec banku co do opłat i prowizji, jak również co do odsetek, a bank nie przedstawił innych dowodów na poparcie swoich żądań. Ponadto Sąd Okręgowy stwierdza, że kwoty podane w wyciągu z ksiąg banku nie zostały w sposób matematyczny wyliczone tak, aby poddawały się kontroli Sądu bez opinii biegłego. Z tych względów przyjąć należało, iż roszczenie w tym zakresie nie zostało udowodnione (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13.06.2013r., V CSK 329/12) i jako takie podlegało oddaleniu, co znalazło odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku.

W poprzednim stanie prawnym (przed wejściem w życie przepisu art. 95 ust 1a prawa bankowego i przed wejściem w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15.03.2011r., P 7/09) to w istocie do strony pozwanej należało wykazanie, że dochodzona i wykazana przez bank wyciągiem bankowym wierzytelność nie istnieje, wyciąg z ksiąg bankowych korzystał bowiem z mocy dokumentu urzędowego. Jednakże w obecnym stanie prawnym zauważyć można tendencję do zrównywania pozycji banku z pozycją pozostałych podmiotów w obrocie gospodarczym, czego wyrazem jest m.in. wprowadzenie cytowanego ustępu do art. 95 prawa bankowego, w związku z czym do udowodnienia roszczeń banków wynikających z czynności bankowej w przypadku kwestionowania ich istnienia i wysokości przez drugą stronę nie wystarcza załączenie wyciągu z ksiąg bankowych, lecz konieczne jest ścisłe udowodnienie żądania, o czym była już mowa wyżej.

W związku z powyższym z uwagi na niewykazanie przez powoda wysokości roszczenia w zakresie odsetek oraz kosztów, opłat i prowizji apelacja jako niezasadna podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

(...)