WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Westphal ,

Ławnicy: -------

Protokolant: sekr. sąd . Marlena Ossowska ,

po rozpoznaniu w dniu: 26 września 2013r. w T.

sprawy z powództwa: A. W. ,

przeciwko: A. S.,

o opublikowanie sprostowania ,

I.  nakazuje pozwanemu A. S. , aby bezpłatnie opublikował w Dzienniku (...) , w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku , sprostowanie informacji opublikowanych w dniu 10 czerwca 2013r. w Dzienniku (...) w artykułach pt. „(...)” i „(...)” poprzez opublikowanie tekstu o następującej treści :

a/ „ Nieprawdziwa jest informacja ,że żona i syn A. W., wójta Gminy O. , nabyli jakikolwiek grunt” - poprzez publikację na stronie 1 [ pierwszej ] Dziennika (...) w tym samym miejscu i czcionką o tym samym rozmiarze jaką został opublikowany tekst „(...)”

b/ „Nieprawdziwa jest informacja ,że A. W. , wójt Gminy O. , spłaca 6 dużych kredytów , albowiem w/w wójt spłaca 3 kredyty” - poprzez publikację na stronie 6 [ szóstej ] Dziennika (...) w tym samym miejscu i czcionką o tym samym rozmiarze jaką został opublikowany tekst „(...)”,

c/ „Nieścisła jest informacja jakoby A. W. , wójt Gminy O., w zeszłym roku zainkasował za bycie wójtem 157 tys. 126 zł. , za prowadzenie gospodarstwa rolnego uzyskał dochód w kwocie 40 tys. czystego zysku , a łącznie przez rok zarobił 271 tys. 126 zł. , albowiem podane w artykule pt. „(...)” kwoty są kwotami brutto , nie stanowią czystego zysku” – poprzez publikację na stronie 1 [ pierwszej ] Dziennika (...) w tym samym miejscu i czcionką o tym samym rozmiarze jaką został opublikowany tekst „(...),

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda A. W. kwotę 977,00zł. [dziewięćset siedemdziesiąt siedem ] z tytułu zwrotu kosztów procesu .

Sygn. akt I C 1702 / 13

UZASADNIENIE

Powód A. W. wnosił o opublikowanie sprostowania w trybie ustawy prawo prasowe , a pozwany – o oddalenie powództwa .

Sąd ustalił , co następuje :

W dniu 10 czerwca 2013r. na pierwszej stronie Dziennika (...) , którego redaktorem naczelnym jest pozwany A. S. , ukazał się artykuł pod tytułem „(...)” . Zawarte w nim były , między innymi , następujące zdania : „ A. W. w zeszłym roku osiągnął ponad 270 tysięcy dochodu! Za samo rządzenie gminą dostał tyle, co marszałek za rządzenie regionem”. „157 tys. 126 zł. tyle wójt O. zainkasował w zeszłym roku za bycie wójtem” . „A. W. zarabia jednak jeszcze inaczej . Znajduje czas na prowadzenie gospodarstwa rolnego [ 53 ha ] , które w ubiegłym roku przyniosło kolejne 40 tys. czystego zysku” . „On sam, jego żona i syn kupili już sporo gruntu” .

W tym samym dniu na stronie szóstej tej gazety ukazał się artykuł pod tytułem : „(...). Znajduje się w nim zdanie dotyczące powoda: „ Spłaca 6 dużych kredytów” .

okoliczności bezsporne,

W dniu 1 lipca 2013r. powód złożył w redakcji Dziennika (...) żądanie zamieszczenia sprostowania o treści :

„ Nieprawdą jest informacja ,że rodzina A. W. , Wójta Gminy O. tj. jego „żona i syn kupili już sporo gruntu”. Żona i syn A. W. nie kupili jakiegokolwiek gruntu .

Nieścisła jest informacja jakoby A. W.Wójt Gminy O. „zainkasował w zeszłym roku za bycie Wójtem 157 tys. 126 zł” , zaś „prowadzenie gospodarstwa rolnego w ub. r. przyniosło mu 40 tys. czystego zysku” , „Łącznie przez rok zarobił dokładnie 271 tys. 126 zł.” . Należy podkreślić ,że wskazane kwoty są kwotami brutto , a nie jak sugeruje autorka tekstu – kwotami netto.

Nieprawdą jest informacja ,że A. W. , Wójt Gminy O. spłaca 6 dużych kredytów - w rzeczywistości spłacane są 3 kredyty . W oświadczeniu majątkowym za 2012 rok w punkcie X Wójt Gminy O. wprost wskazał na 3 kredyty , ich wysokość oraz zdarzenie w związku , z którym zostały zaciągnięte”.

dowód: pismo powoda z 1 lipca 2013r. k. 13 – 14 ,

Pismem z dnia 8 lipca 2013r. Wydawnictwo (...) sp. z o.o. – wydawca Dziennika (...) odmówiło zamieszczenia sprostowania . W uzasadnieniu swojego stanowiska podano ,między innymi , że … „brak jest podstaw , aby uznać ,iż kwestionowana przez Pana informacja była nieścisła , a autorka sugeruje czytelnikom kwoty netto ,a nie brutto . Przede wszystkim pragnę podkreślić ,że informacji , iż kwoty wskazane w publikacji są kwotami netto w tekście brak , nie kwestionuje Pan też wysokości podanych kwot , a zatem informacje te nie są nieprawdziwe , mogące podlegać sprostowaniu . Powszechnie przyjęte jest w praktyce podawania we wszelkich informacjach prasowych czy pismach urzędowych dotyczących zarobków kwot brutto , a nie netto , zatem niewskazanie o jakie kwoty chodzi nie wprowadza w żadnym razie odbiorców w błąd”.

dowód: pismo k. 15 – 16 ,

Sąd zważył, co następuje :

Zgodnie z art. 31 „a” ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984r. prawo prasowe Dz. U. nr 5 , poz. 24 ze zmianami / przepisy przytaczane w dalszej części tego uzasadnienia bez podania nazwy aktu prawnego pochodzą z tej ustawy / na wniosek zainteresowanej osoby fizycznej , osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, redaktor naczelny właściwego dziennika lub czasopisma jest obowiązany opublikować bezpłatnie rzeczowe i odnoszące się do faktów sprostowanie nieścisłej lub nieprawdziwej wiadomości zawartej w materiale prasowym . Ust. 3 stanowi ,że sprostowanie powinno być nadane w placówce pocztowej operatora pocztowego lub złożone w siedzibie odpowiedniej redakcji w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia opublikowania materiału prasowego .

Art. 33 określa w ustępie 1 z jakich przyczyn redaktor naczelny odmawia opublikowania sprostowania . Następuje to gdy :

1/ jest ono nierzeczowe lub nie odnosi się do faktów ,

2/ zostało złożone po upływie terminu , o którym mowa w art. 31 „a” ust. 3 lub nie zostało podpisane,

3/ nie odpowiada wymaganiom określonym w art. 31 „a” ust. 4 – 7,

4/ zawiera treść karalną ,

5/ podważa fakty stwierdzone prawomocnym orzeczeniem dotyczącym osoby dochodzącej publikacji sprostowania .

Zgodnie z ustępem 2 art. 33 redaktor naczelny może odmówić opublikowania sprostowania , gdy:

1/ odnosi się do wiadomości poprzednio sprostowanej,

2/ jest wystosowane przez osobę , której nie dotyczą fakty przytoczone w prostowanym materiale , za wyjątkiem sytuacji określonych w art. 31 „a” ust. 2 ,

3/ zawiera sformułowania powszechnie uznawane za obelżywe .

Podkreślić należy ,że prawa do sprostowania nie ocenia się w kategoriach prawdy i fałszu . Kryterium prawdziwości nie jest przesłanką skuteczności dochodzenia prawa do sprostowania . Sprostowanie ma umożliwić zainteresowanemu przedstawienie własnej wersji wydarzeń . Z natury rzeczy służy ono zaprezentowaniu przez prostującego jego subiektywnego punktu widzenia . O słuszności tej argumentacji przekonuje także fakt ,że redaktor naczelny ma prawo do komentowania tekstu sprostowania po jego opublikowaniu ,z tym ,że nie może tego uczynić w tym samym numerze gazety Konstrukcja prawna sprostowania opiera się więc na tym ,że redaktor naczelny nie ocenia go w kategoriach tego „ kto ma rację” . Odmienny pogląd, który prezentuje osoba domagająca się sprostowania , nie stanowi podstawy do odmowy jego opublikowania . Redaktor naczelny ma natomiast możliwość wyrażenia swojego zdania i ustosunkowania się do treści zamieszczonego sprostowania , z tym ,że nie w tym samym numerze gazety . Może jednak już w nim zamieścić prostą zapowiedź polemiki lub wyjaśnień - art.32 ust. 6 zd. 2 .

Pozwany nie opublikował sprostowania , gdyż ocenił ,że informacja zawarta w materiale prasowym nie jest nieścisła i nierzetelna . Zdaje się także sugerować ,że sprostowanie nie spełnia wymogów z art. 31 „a” ust. 1 . Zarzut braku „nieścisłości i nierzetelności ” nie może być uwzględniony. Sprowadza się on bowiem do oceny prawdziwości informacji zawartych w artykule .

Nie był także zasadny argument ,że sprostowanie nie spełnia wymagań z art. 31 „a” ust. 1 . Kryterium rzeczowości sprostowania oznacza istnienie związku treściowego pomiędzy faktem lub okolicznością zawartą w publikacji prasowej , a treścią sprostowania . Musi ono odnosić się do istotny sprawy, do faktów .Kryterium rzeczowości oznacza także zwięzłość wypowiedzi , jej zrozumiałość i unikanie dygresji . Musi to być wypowiedź , która w sposób merytoryczny, konkretny i wyważony odnosi się do wcześniejszych stwierdzeń zawartych w materiale prasowym .

Tekst sprostowania , którego domaga się powód spełnia wymogi określone w art. 31 „a” ust. 1 . Odnosi się ono do faktów zawartych w artykule prasowym . Są nimi : kwota dochodu , nabywanie nieruchomości przez żonę i syna powoda , liczba kredytów . Sprostowanie w sposób zwięzły i zrozumiały odnosi się do tych konkretnych faktów . Nie zawiera polemik i dygresji .

Wprawdzie treść sprostowania dochodzonego w pozwie różni się w pewnych fragmentach od tej zawartej w piśmie skierowanym wcześniej do pozwanego , ale nie ma to znaczenia w sprawie . Chodzi tu o pominięcie fragmentów : [ ...] „a nie jak sugeruje autorka artykułu – kwotami netto” oraz „W oświadczeniu majątkowym za 2012 rok w punkcie X Wójt Gminy O. wprost wskazał na 3 kredyty , ich wysokość oraz zdarzenie w związku , z którym zostały zaciągnięte” . Nie ma to znaczenia w sprawie , gdyż odmowa sprostowania nie nastąpiła ze względu na te fragmenty lecz , między innymi , dlatego ,że pozwany uważa ,że w artykule nie popełniono żadnej nieścisłości i nierzetelności . Podkreślić też należy ,że zgodnie z art. 32 ust. 5 w tekście sprostowania nie można dokonywać bez zgody wnioskodawcy żadnych skrótów lub innych zmian . Wynika z tego wniosek ,że wnioskodawca może to uczynić . Istota tekstu sprostowania pozostała bez zmian . Polega ona na tym że , zdaniem powoda, chodzi o kwotę brutto , a nie netto oraz że spłaca 3 kredyty , a nie 6 .

Pozwany w swojej odpowiedzi z dnia 8 lipca 2013r. w ogóle nie ustosunkował się do przyczyn odmowy sprostowania informacji o tym ,że „żona i syn kupili sporo gruntu”. Nie wiadomo więc czym pozwany się kierował w tym względzie , oprócz ogólnego zarzutu z art. 33 ust. 1 pkt 1 . Uwzględnieniu powództwa w tym zakresie nie stał na przeszkodzie fakt ,że sprostowania żąda osoba , której nie dotyczy ten fragment tekstu. Pozwany nie powołał się bowiem na tę podstawę odmowy , mimo ,że miał taką możliwość - art. 33 ust. 2 pkt 2 .

Powód zachował terminy przewidziane w art. 31 „a” ust. 3 oraz w art. 39 ust. 2 .

Reasumując , powództwo podlegało uwzględnieniu w całości .

Okoliczności sprawy były niesporne . Nie było więc potrzeby przeprowadzenia dowodu z przesłuchania stron , czy oświadczenia majątkowego powoda . Przesłanki odmowy opublikowania sprostowania wynikają z treści pisma z dnia 8 lipca 2013r. Wskazać należy ,że przedmiotem oceny w toku niniejszego procesu była zasadność odmowy zamieszczenia sprostowania . Nie można więc obecnie przytaczać dodatkowe argumenty za zasadnością tej odmowy , czy też rozwijać argumentację tych podanych wcześniej .

Skoro pozwany przegrał sprawę , to został zobowiązany do zwrotu kosztów procesu powodowi – art. 98 § 1 k.p.c. Składały się na nie : opłata od pozwu 600,00 zł., opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17,00 zł. oraz wynagrodzenie pełnomocnika 360,00 zł. Zastosowano w tym przypadku stawkę przewidzianą dla zastępstwa procesowego w sprawach o ochroną dóbr osobistych - § 11 ust. 1 pkt 2 w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie …