Sygn. I C 5/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Beata Kopania
Protokolant:	sekr. sądowy Anna Karwacka

po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2015 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa B. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o rentę wyrównawczą

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda B. K.:

- kwotę 350 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt złotych) tytułem renty wyrównawczej za grudzień 2012 r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty;

- kwotę 350 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt złotych) tytułem renty wyrównawczej za styczeń 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami od 11 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty;

- kwotę 1.231,38 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście trzydzieści jeden złotych 38/100) tytułem renty wyrównawczej za okres od lutego 2013 r. do grudnia 2013 r., płatną do 10 – go dnia każdego miesiąca, począwszy od lutego 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat;

- kwotę 1.287,20 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt siedem złotych 20/100) tytułem renty wyrównawczej za 2014 r. płatnej do 10 – dnia każdego miesiąca począwszy od stycznia 2014 r. do grudnia 2014 r. wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

- kwotę 1.336,16 zł (słownie: jeden tysiąc trzysta trzydzieści sześć złotych 16/100) tytułem renty wyrównawczej za dalszy okres płatnej do 10 – dnia każdego miesiąca począwszy od stycznia 2015 r. wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie w części dotyczącej renty wyrównawczej;

3.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

4.  nie obciąża powoda kosztami procesu.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt IC 5/13

UZASADNIENIE

Powód, B. K., wniósł przeciwko pozwanemu, (...) Spółce Akcyjnej w W., pozew z żądaniem zapłaty kwoty 168.000 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 grudnia 2012r. do dnia zapłaty tytułem skapitalizowanej renty wyrównawczej i wszystkich pozostałych roszczeń powoda nie objętych dotychczas zawartymi między stronami ugód sądowych, mogącymi powstać w przyszłości. Zażądał także zasądzenia od pozwanego na swą rzecz kosztów procesu.

Na uzasadnienie podał, iż w dniu 24 października 2011r., kierując samochodem osobowym marki V. uległ wypadkowi drogowemu, w ten sposób, że kierowca samochodu ciężarowego jadącego z przeciwnego kierunku jazdy wymusił pierwszeństwo przejazdu na skrzyżowaniu dróg, czym doprowadził do zdarzenia czołowego pojazdów. W wyniku tego zdarzenia powód doznał licznych urazów. Pozwany ubezpieczyciel uznał swą odpowiedzialność za skutki wypadku z dnia 24 października 2011r. i w postepowaniu likwidacyjnym wypłacił powodowi kwotę 28.000 zł. tytułem zadośćuczynienia, kwotę 775 zł. tytułem zwrotu wartości zniszczonej odzieży, kwotę 302 zł. tytułem zwrotu wydatków na zakup sprzętu ortopedycznego, kwotę 2.800 zł. tytułem przejazdu do placówek medycznych i kwotę 439,89 zł. tytułem zwrotu kosztów zakupu leków. Jednocześnie wskazał, że strony zawarły dwie ugody sądowe przed Sądem Rejonowym w L., tj. w sprawie (...), na mocy której pozwany zobowiązał się zapłacić powodowi kwotę 5.150 zł. tytułem zwrotu kosztów holowania i parkowania oraz kosztów transportu osobowego oraz w sprawie(...), w której pozwany zobowiązał się zapłacić powodowi kwotę 40.000 zł. tytułem utraconych korzyści. Powód wskazał, że dotychczas wypłacone powodowi świadczenia nie zawierają w sobie świadczenia w postaci renty wyrównawczej z tytułu zmniejszonych możliwości zarobkowych i życiowych powoda. Wobec tego, złożenie pozwu w niniejszej sprawie stało się, zdaniem powoda, konieczne. Powód wskazał, że nie ma możliwości wykonywania pracy zarobkowej na dotychczasowym poziomie, przez co w sposób trwały zmniejszyły się jego widoki powodzenia na przyszłość. Podkreślił, iż w przyszłości przez nieokreślony czas zmuszony będzie ponosić koszty leczenia następstw wypadku komunikacyjnego i nie ma żadnych szans powrotu do zaspokajania potrzeb na dotychczasowej wysokości. Wniósł jednocześnie o skapitalizowanie renty wyrównawczej z tego powoda, że stał się inwalidą, a jednorazowa wypłata renty wyrównawczej ułatwiłaby mu dostosowanie się do nowych warunków życia.

Pozwany, (...) Spółka Akcyjna w W., wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

Przyznał, że ponosi odpowiedzialność za skutki wypadku komunikacyjnego z dnia 24 października 2011r., w którym powód został poszkodowany. Wskazał jednocześnie, że w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego i wskutek ugód sądowych, pozwany wypłacił powodowi należne mu świadczenia. Podkreślił również, iż jedna z ugód, tj. ta zawarta w dniu 13 września 2012r. w sprawie (...) dotyczyła odszkodowania za utracone zarobki. Zatem niezasadne jest, zdaniem pozwanego, żądanie skapitalizowanej renty. Jednocześnie wskazał, iż roszczenie o zapłatę skapitalizowanej renty wiąże się z wykazaniem przez poszkodowanego różnicy między zarobkami, jakie poszkodowany osiągałby w okresie objętym rentą, gdyby nie doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, a zarobkami, jakie może realnie osiągnąć bez zagrożenia swego stanu zdrowia. Tymczasem powód powyższych okoliczności w żaden sposób nie wykazał. W tym stanie rzeczy, żądanie powoda, winno zostać oddalone.

Pismem z dnia 26 września 2014 r. pozwany zmodyfikował swe roszczenia, wnosząc o zapłatę renty wyrównawczej w wysokości 5.334,51 zł. płatnej do dnia 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami od tego dnia do dnia zapłaty (k.276 i następne akt).

Na rozprawie w dniu 10 listopada 2015r. powód oświadczył, iż cofa roszczenie w zakresie „wszystkich pozostałych roszczeń, nie objętych dotychczasowymi – częściowymi - ugodami sądowi, w tym mogących powstać w przyszłości” (vide k. 475, 00:33:38), na co strona pozwana wyraziła zgodę (k.475, 00:34:07).

Pozwany ubezpieczyciel wniósł o oddalenie powództwa o zapłatę renty wyrównawczej w wysokości wskazanej przez powoda, podnosząc, że powód nie wykazał przesłanek niezbędnych do uwzględnienie tego powództwa.

Sąd ustalił:

W dniu 24 października 2011 r. w G., K. K. (1), kierujący samochodem ciężarowym marki (...) nr rej. (...) wraz z naczepą S. nr. rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że wykonując manewr skrętu w lewo, nie zachował szczególnej ostrożności, nie udzielił pierwszeństwa przejazdu kierującemu samochodem marki V. nr rej. (...) doprowadzając do zderzenia się pojazdów, powodując nieumyślnie u kierującego V. nr rej. (...) B. K. obrażenia ciała w postaci złamania obojczyka lewego, skręcenia stawu skokowego prawego z awulsyjnym złamaniem kości łódkowej, stłuczenia klatki piersiowej za stłuczeniem płuca prawego, rany tłuczonej śródręcza prawego, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała na okres powyżej dni siedmiu.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w W. z dnia 16 marca 2012 r., sygn. akt (...), K. K. (1) został uznany winnym spowodowania wypadku komunikacyjnego, tj. przestępstwa z art. 177 § 1 k.k. i za to Sąd wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby 2 lat.

Dowód: prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 16 marca 2012r., sygn. akt (...), k. 150-151 w aktach sprawy Sądu Rejonowego w W. (...).

Niezwłocznie po wypadku powód został przewieziony do szpitala w W., a następnie do (...) Publicznego (...) Zakładu Opieki Zdrowotnej w L., gdzie rozpoznano u niego złamanie obojczyka lewego, skręcenie stawu skokowego prawego z awulsyjnym złamaniem kości łódkowej, stłuczenie klatki piersiowej ze stłuczeniem płuca lewego oraz rany tłuczone śródręcza prawego.

W dniu 27 października 2011r. został poddany repozycji złamania obojczyka i zespolenia śródszpikowym drutem Kirschnera.

Powód przebywał na Oddziale (...) (...) w L. w dniach od 25 października 2011r. do 2 listopada 2011r.

Opuścił szpital z unieruchomieniem obręczy barkowej i stawu skokowego. Zalecono powodowi czterotygodniowe unieruchomienie obręczy barkowej i sześciotygodniowe unieruchomienie stawu skokowego.

Dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego, k 12 – 14, historia choroby (...), k. 121.

Mocą orzeczenia Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 19 grudnia 2012r. powód został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym do dnia 31 grudnia 2014r. Kolejnym orzeczeniem, z dnia 16 stycznia 2015r. powód został zaliczony do osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym do dnia 31 stycznia 2016r.

Dowód: orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 19 grudnia 2012r., k. 17, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 16 stycznia 2015r., k.394.

Powód złożył do pozwanego ubezpieczyciela wniosek o wypłatę zadośćuczynienia i odszkodowania za skutki wypadku z dnia 24 października 2011r.

Pismem z dnia 29 maja 2012r. pozwany poinformował powoda o tym, że przyznał mu kwotę 28.000 zł. tytułem zadośćuczynienia, kwotę 775 zł. tytułem zwrotu wartości zniszczonej odzieży, kwotę 302 zł. tytułem zwrotu wydatków na zakup sprzętu ortopedycznego, kwotę 2.800 zł. tytułem przejazdu do placówek medycznych i kwotę 439,89 zł. tytułem zwrotu kosztów zakupu leków.

Dowód: odpis pisma pozwanego z dnia 29 maja 2012r., k. 15 – 16, pismo pozwanego z dnia 8 sierpnia 2012r., k. 59.

W dniu 2 lipca 2012r. B. K. złożył do Sądu Rejonowego w L. wniosek o zawezwanie pozwanego do próby ugodowej, na mocy której (...) S.A. w W. miał wypłacić B. K. kwotę 7.179, 52 zł tytułem częściowego odszkodowania za skutki wypadku komunikacyjnym z dnia 24 października 2011r. Powód we wniosku wskazał, że dochodzona kwota odszkodowania nie obejmuje utraconych korzyści w postaci utraty możliwości zarobkowania na kontrakcie zagranicznym, w okresie od 6 stycznia 2012r. do dnia 6 stycznia 2012r.

Dnia 6 sierpnia 2012r. strony zawarły ugodę sądową, na podstawie której pozwany ubezpieczyciel zobowiązał się zapłacić powodowi kwotę 5.175 zł. tytułem kosztów holowania i parkowania pojazdu, częściowego zniszczenia odzieży oraz kosztów transportu osobowego.

Dowód: wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, k. 2-3 w aktach Sądu Rejonowego w L., sygn.(...), ugoda sądowa z dnia 6 sierpnia 2012r., k. 61-61v.

W dniu 7 sierpnia 2012r. powód złożył do Sądu Rejonowego w L. kolejny wniosek o zawezwanie pozwanego do próby ugodowej, na mocy której pozwany miał wypłacić powodowi kwotę 78.000 zł tytułem częściowego odszkodowania tj. utraconych korzyści w postaci utraty możliwości zarobku na kontrakcie zagraniczny w okresie od 6 stycznia 201 r. do 6 stycznia 2013r. Praca miała być świadczona w B., w firmie (...)

Dnia 13 września 2012r. strony zawarły ugodę sądową, mocą której pozwany ubezpieczyciel zobowiązał się zapłacić powodowi kwotę 40.000 zł. tytułem odszkodowania za utracone zarobki powoda.

Dowód: zawezwanie do próby ugodowej, k.2-4, w aktach Sądu Rejonowego w L., sygn. akt (...), ugoda sądowa z dnia 13 września 2012r., k. 60.

Wnioskiem z dnia 12 listopada 2012r. powód zawezwał pozwanego do kolejnej próby ugodowej, na mocy której pozwany miał wypłacić powodowi kwotę 168.000,00 zł tytułem końcowego, całkowitego odszkodowania z tytułu wypadku komunikacyjnego z dnia 24 października 2011r., tj. skumulowanej renty wyrównawczej i wszystkich pozostałych roszczeń poszkodowanego, nie objętych dotychczasowymi, częściowymi, ugodami sądowymi, w tym mogących powstać w przyszłości. Do ugody między stronami nie doszło.

Dowód: wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, k. 2-4 i protokół posiedzenia z dnia 12 grudnia 2012r. w aktach sprawy Sądu Rejonowego w L., sygn. akt(...).

Powód niewątpliwie przeżył zdarzenie realnie zagrażające jego życiu i zdrowiu. W wyniku wypadku doznał urazów fizycznych, które spowodowały jego niepełnosprawność i niezdolność do pracy, a tym samym pogorszenie sytuacji bytowej i rodzinnej. W/w czynniki mogą być przyczynami stwierdzonych zaburzeń w stanie psychicznym powoda.

U powoda występuje zaburzenie adaptacyjne depresyjne.

Zaburzenia te pomimo leczenia przez psychiatrę nie ustąpiły. Objawy utrzymują się nadal, chociaż w mniejszym nasileniu. Powód wymaga dalszego leczenia psychiatrycznego. Wskazana jest również terapia psychologiczna.

Powód doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 8 %. Z tego względu powód nie utracił całkowicie ani częściowo zdolności do pracy.

Rokowania co do leczenia są trudne. Większość zaburzeń adaptacyjnych w miarę upływu czasu i właściwego leczenia ustępuje lub istotnie zmniejsza ich nasilenie. Nie można jednak wykluczyć wieloletniego ich utrzymywania się. Gorzej rokują zaburzenia psychiczne przy utrzymywaniu się niepełnosprawności w zakresie zdrowia fizycznego.

Dowód: pisemna opinia sądowa biegłego sądowego z zakresu psychiatrii, K. G., k. 201 – 202.

U powoda występują schorzenia laryngologiczne. Nie mają one jednak bezpośredniego związku z wypadkiem, jakiego doznał powód w dniu 24 października 2011r. Niedosłuch wynika z naturalnego procesu starzenia się narządów zmysłu, a obniżenie pobudliwości prawego błędnika jest schorzeniem banalnym, nieuciążliwym w codziennym życiu. Schorzenia laryngologiczne występujące u powoda mają tak niewielkie nasilenie, że nie da się ocenić według tabel trwałego uszczerbki na zdrowiu. Nie spowodowały one i nie powodują niezdolności powoda do pracy.

Dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu laryngologii, R. M., k. 251-252.

Wskutek wypadku z dnia 24 października 2011r. powód doznał złamania obojczyka, stłuczenia klatki piersiowej ze stłuczeniem płuca prawego, stłuczenie śródręcza prawego oraz skręcenia stawu skokowego prawego z awulsyjnym złamaniem kości łódkowej prawej.

Poza operacyjnym leczeniem obojczyka pozostałe urazy leczone były zachowawczo. Mimo leczenia nie uzyskano zrostu obojczyka. Wystąpił u powoda staw rzekomy, a także stwierdzono zwichnięcie w stawie mostkowo – obojczykowym lewym. Następstwa urazu spowodowały utrwaloną niezdolność powoda do wykonywania dotychczasowej pracy fizycznej.

Zwichnięcie w stawie mostkowo obojczykowym lewym, staw rzekomy lewego obojczyka, czyli brak zrostu oraz zmiany w stopie prawej i stawach stępu rzutują na aktualną sprawność powoda. Następstwa tych urazów spowodowały u powoda trwały uszczerbek na zdrowiu wynoszący łącznie 45%, w tym: 20% staw rzekomy obojczyka lewego, 15% zwichnięcie końca mostkowego obojczyka, 10% złamanie kości łódkowej ze zwyrodnieniami pourazowymi stawów stępu. W skutek tego uszczerbku powód utracił zdolność do pracy w swoich zawodach. Nie nadaje się do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej. Nie może dźwigać jak też pracować na wysokości. Ta niezdolność może utrzymać się na stałe. Leczenie zwichnięcia w stawie mostkowo obojczykowym i próba likwidacji stawu rzekomego obojczyka pozwoliłaby na powrót powodowi do pracy.

Dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii, A. B., k. 410-412.

Wskazane jest leczenie operacyjne stawu rzekomego obojczyka, choć rokowania nie są pomyślne.

Dowód: pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii, A. B., k. 446, zaświadczenia lekarskie k.422,468, przesłuchanie powoda – protokół rozprawy z dnia 10 listopada 2015r. k. 474v. 00:11:08.

Powód jest nastawiony lękowo wobec ewentualnego zabiegu operacyjnego.

Dowód: zaświadczenie lekarskie k. 469, przesłuchanie powoda – protokół rozprawy z dnia 10 listopada 2015r. k. 474v. 00:11:08

W okresie od 11 stycznia 2012r. do 17 stycznia 2012r. oraz od 14 lutego 2012r. do 12 marca 2012r. powód korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych.

Od 2012r. powód korzysta, co dwa miesiące, z pomocy psychiatry. Koszt jednej wizyty wynosi 100 zł. Na leki antydepresyjne i przeciwbólowe powód wydaje miesięcznie około 150-200 zł.

Od 2012r. korzysta również raz na dwa miesiące z pomocy ortopedy. Wizyta kosztuje 150 zł. Poddawany jest też badaniom tomografii komputerowej. Co trzy miesiące powód winien wymieniać wkładki do butów. Koszt tych wkładek wynosi 250 zł.

Dowód: zaświadczenie lekarskie z dnia 20 stycznia 2012r., k. 99, z dnia 8 października 2012r., k. 127, z dnia 20 maja 2013r., k. 130 – 131, zaświadczenie lekarskie z dnia 25 stycznia 2012r., k. 126, skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne z dnia 13 lutego 2012r., k. 100-101, k. 104- 105, k. 110 – 111, historia choroby, k. 112- 113, karta pacjenta, k. 108-110, k. 133-134, wynika badań TK, k. 227 – 228, zaświadczenie lekarskie z dnia 8 maja 2014r., k. 229, zaświadczenie lekarskie z dnia 11 marca 2014r., k. 230, zaświadczenie lekarskie z dnia 13 marca 2014r., k. 231, przesłuchanie powoda– protokół rozprawy z dnia 10 listopada 2015r., k. 474v.-475, 00:14:11-00:25:59.

Powód w chwili wypadku miał 45 lat. Obecnie ma 49 lat. Z zawodu jest cieślą. Mieszka z żoną, teściową, synem i z siostrą żony w jednym domu.

Powód pracował od 17 roku życia. Początkowo, do ukończenia 24 roku życia pracował jako cieśla. Następnie prowadził własną działalność gospodarczą, potem sklep z żoną i bar.

W 2007r. powód świadczył pracę w N. jako monter rusztowań w T. (...). Czas pracy powoda wynosił 7,5 godzin dziennie, tj. 37,5 godziny tygodnia przy stawce wynagrodzenia 128 kr na godzinę.

W roku 2011r. powód ponownie otworzył działalność gospodarczą, w ramach której, do 2015 roku, prowadził bar. Z działalności tej za 2011 rok powód nie uzyskał żadnego dochodu.

W okresie od stycznia 2012r. do listopada 2012r. powód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej osiągnął dochód w wysokości 9.050,96 zł., zaś koszty uzyskania przychodów wyniosły 28.106m58 zł. zatem powyższy okres powód zakończył stratą w wysokości 19.055,62 zł.

W 2013r. powód uzyskał przychód w kwocie 11.036,24 zł., zaś koszty jego uzyskania wyniosły 29.220,75 zł. Rok 2013r. powód zamknął stratą w wysokości 18.184,51 zł.

W 2015 roku powód zakończył prowadzenie działalności gospodarczej, albowiem bar nie przynosił dochodów.

Od zdarzenia do chwili obecnej źródłem utrzymania powoda jest zasiłek chorobowy w kwocie 300 zł miesięcznie. Jest objęty ubezpieczeniem KRUS.

Wydatki związane z wizytą u lekarzy specjalistów oraz na leki powód ponosi ze środków finansowych, które uzyskał dotychczas od pozywanego ubezpieczyciela.

Dowód: zaświadczenie Urzędu Skarbowego w L. z dnia 10 grudnia 2012r., k. 18, zaświadczenie z biura rachunkowego, k. 19, umowa o zatrudnienie T. (...), k. 135, tłumaczenie, k. 136 – 137, zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za 2013r., k. 236 – 241, informacja o wysokości dochodu (straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej za 2013r., k. 242- 243, przesłuchanie powoda protokół rozprawy z dnia 7 października 2014r., k. 349v.- 350, k. 00:54:11-01:03:27 i protokół rozprawy z dnia 10 listopada 2015 r., k. 474v. 00:09:25, k.475, 00:25:59-00:29:59.

W 2011r. powód złożył aplikację w (...) spółce z o.o. w L. i został zakwalifikowany na wyjazd do pracy w B.w firmie (...). Kontrakt opiewał na rok z możliwością przedłużenia na koleje lata. Planowy wyjazd został określony na dzień 6 stycznia 2012r. Powód nie miał ustalonego konkretnie stanowiska, na jakim miałby pracować w owej firmie. Aplikował na stanowisko cieśli, a w przypadku braku zapotrzebowania na tego rodzaju czynności, miał pracować w rolnictwie.

Dowód: potwierdzenie możliwości zatrudnienia, k. 138, zaświadczenie z dnia 5 czerwca 2012r., k. 139, przesłuchanie powoda protokół rozprawy z dnia 7 października 2014r., k.350 01:05:18

Sąd zważył:

Powództwo w części zasługuje na uwzględnienie.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o dokumenty zaproponowane przez strony. Ich autentyczność nie była kwestionowane. Nadto sąd oparł się na opiniach sądowych biegłych, K. G., R. M. i A. B., o czym będzie mowa niżej. Sąd dał w części wiarę przesłuchaniu powoda, pomijając jego twierdzenia w zakresie możliwości zarobkowych powoda.

Między stronami nie było sporu co do samej zasady odpowiedzialności pozwanego za zdarzenie z dnia 24 października 2011r., w którym powód został poszkodowany. Pozwany podniósł, iż wypłacił powodowi należne świadczenia pozostające w związku z zaistniałym wypadkiem drogowym. Tymczasem powód stoi na stanowisku, że należy mu się również renta wyrównawcza z tytułu utraty zdolności do pracy oraz z tytułu zwiększonych jego potrzeb i zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość.

Podstawę prawną powództwa powoda stanowi art. 444 § 2 k.c. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Renta z art. 444 § 2 k.c. ma więc na celu naprawienie szkody przyszłej, wyrażającej się w wydatkach na zwiększone potrzeby oraz w nieosiągnięciu tych zarobków i innych korzyści majątkowych, jakie poszkodowany mógłby osiągnąć w przyszłości, gdyby nie doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia.

Konieczną przesłanką dla przyznania renty z tego artykułu jest powstanie szkody, bądź to w postaci całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej, bądź zwiększenia wydatków lub zmniejszenia dochodów.

Renta z tytułu utraty zdolności do pracy powinna rekompensować poszkodowanemu uszczerbek, który wskutek uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia powstał w dochodach z tytułu pracy zarobkowej lub prowadzonej działalności gospodarczej. Jest on równy różnicy między hipotetycznymi dochodami, które osiągałby powód, gdyby nie doszło do zdarzenia szkodzącego, a dochodami, które uzyskuje, będąc poszkodowany, uwzględniając także świadczenia otrzymywane w tytułu ubezpieczenia społecznego.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy, stwierdzić należy, iż powód winien udowodnić utratę zdolności do pracy oraz wysokość dochodów, które osiągałby gdyby nie uległ wypadkowi, a także zwiększenie potrzeb lub zmniejszenie widoków powodzenia na przyszłość. Z faktu tego powód wywodzi bowiem skutki prawne (art. 6 k.c.).

Podkreślić jednocześnie należy, że przyznanie renty w trybie powyższego artykułu nie jest uzależnione od ustalenia określonego stopnia niepełnosprawności, ani wydania jakiegokolwiek orzeczenia administracyjnego. O zasadności powództwa decyduje faktyczne ograniczenie możliwości wykonywania działalności zarobkowej przez poszkodowanego ze względu na odniesioną szkodę.

Powód wskazał, że z orzeczenie Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności został on uznany za osobę niepełnosprawną, co stanowi podstawę do uznania, że przysługuje mu uprawnienie do żądania renty wyrównawczej. Zażądał zapłaty renty w kwocie 5.334,51 zł. miesięcznie, opierając się na twierdzeniu, że przed wypadkiem powód uzyskiwał dochód z pracy na tzw., kontraktach zagranicznych. Podał, że w umowie przewidziano wynagrodzenie miesięczne w kwocie 6.5400 zł. netto, a średnie wynagrodzenie, które osiąga pracownik na kontrakcie wynosi 5.334,51 zł. Podał także, ze kontrakt na 2012r. został zawarty przez powoda na okres jednego roku z możliwością przedłużenia na kolejne lata.

Rzeczywiście z decyzji Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 19 grudnia 2012r. oraz z dnia 16 stycznia 2015r. wynika, że powód został uznany za osobę niepełnosprawną.

Jednocześnie z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii ruchu, A. B. wynika, że u powoda aktualnie występuje zwichnięcie w stawie mostkowo obojczykowym lewym, staw rzekomy lewego obojczyka (brak zrostu) oraz zmiany w stopie prawej i stawach stępu rzutują na aktualną sprawność powoda, powodują również utratę zdolności do pracy w swoich zawodzie - cieśli. Biegły wskazał również, iż powód nie nadaje się do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej, nie może dźwigać, jak też pracować na wysokości. Podał także, iż niezdolność ta może utrzymać się na stałe.

Pozostałe opinie sądowe, tj. opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii, K. G. oraz opinia biegłego sądowego z zakresu laryngologii, R. M. nie potwierdziły twierdzeń, jakoby z powodu stanu zdrowia psychicznego oraz z powodu dolegliwości laryngologicznych B. K. utracił zdolność do wykonywania dotychczasowej pracy.

Sąd dał wiarę powyższym opiniom sądowym, uznając je za pełne i rzetelne.

Wskazać jednocześnie należy, iż sąd oddalił wniosek powoda o wezwanie na termin rozprawy biegłego A. B., albowiem biegły w formy pisemnej wyjaśnił kwestie nurtujące powoda. Nadto wnioski zawarte w pisemnej opinii sądowej A. B. są dla powoda korzystne. Stwierdzają bowiem, że powód utracił zdolność do wykonywania pracy.

Jednocześnie wskazać należy, iż sąd pominął wnioski zawarte w pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii, K. S., z których wynika, że powód utracił zdolności do pracy zawodowej od dnia badania na okres 12 miesięcy, ponieważ staw rzekomy wymaga leczenia operacyjnego, gdyż opinię A. B. sąd uznaje za aktualną.

Z opinii biegłego sądowego, A. B., opartej na dodatkowej dokumentacji medycznej powstałej po dniu wydania opinii przez biegłego, K. S. wynika bowiem jednoznacznie, że aktualny stan zdrowia powoda, tj. staw rzekomy obojczyka lewego, zwichnięcie w stawie mostkowo obojczykowym lewym oraz zmiany w stopie prawej i stawach stępu powodują niezdolność powoda do pracy. Okoliczność, iż staw rzekomy podlega leczeniu operacyjnemu (okoliczność również przyznana przez biegłego A. B.) nie zmienia wniosków biegłego, iż w aktualnym stanie zdrowia powód jest niezdolny do pracy. W tej sytuacji zbędne stało się przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków P. C. i K. D., lekarzy ortopedów prowadzących powoda. Dlatego też sąd wniosek ten oddalił.

Fakt, iż operacyjne leczenie stawu rzekomego jest możliwe, nie może stanowić podstawy do narzucenia powodowi obowiązku przeprowadzenia takiej operacji. Tym bardziej, iż obecnie powód jest w trudnej sytuacji psychicznej związanej z zaburzeniami adaptacyjnymi depresyjnymi, stwierdzonymi przez biegłego sądowego z zakresu psychiatrii, K. G.. Powód sprzeciwia się takiej operacji, obawiając się ryzyka niepowodzenia takiej operacji, a obaj biegli sądowi z zakresu ortopedii potwierdzili ryzyko niepowodzenia takiej operacji.

Mając powyższe na uwadze, sąd uznał, że wskutek wypadku z dnia 24 października 2011r. powód utracił zdolność do pracy fizycznej, a taką pracą w przeszłości się zajmował.

Przy wyliczeniu wysokości renty wyrównawczej z powodu utraty zdolności do pracy, sąd uznał natomiast za całkowicie chybione twierdzenia powoda w zakresie podstaw wyliczenia jej wysokości.

Stanowisko, iż powód wyjeżdżał na kontrakty zagraniczne i przez to utracił możliwość zarobkowania kwoty 5.334,51 zł. jest dowolne i tendencyjne.

Zaproponowany przez powoda materiał dowodowy wskazuje, że powód był na rocznym kontrakcie w N. w 2007r. Co działo się w następnych latach zarobkowania powoda do 2011r. brak jest jakiegokolwiek materiału dowodowego. Natomiast dowody przedstawione przez powoda za 2011r. i 2012r. wykazują, iż działalność gospodarczą powoda za lata 2011 – 2012 prowadzona była ze stratą.

Powyższe prowadzi do wniosku, że powód od wielu lat nie osiągał dochodów. Nie pracował w swym zawodzie, tj. w zawodzie cieśli, natomiast prowadzona przez niego działalność gospodarcza nie przynosiła mu dochodów.

Okoliczność, że powód złożył aplikację w (...) spółce z o.o. w L. i został zakwalifikowany na wyjazd do pracy w B. w firmie (...) na okres od stycznia 2012r. do stycznia 2013r. jest bez znaczenia dla ustalenia wysokości renty wyrównawczej. Kwestia ta została rozstrzygnięta w ugodzie sądowej z dnia 13 września 2012r. W wyniku tej ugody powód uzyskał odszkodowanie obejmujące utracone korzyści, na które złożyły się właśnie utracone dochody, które powód mógł uzyskać w firmie (...). Sąd rozstrzygając niniejszą sprawę uznał, że brak jest podstaw do uznania, iż po styczniu 2013r. powód nadal świadczyłby pracę dla powyższego podmiotu. Z resztą sąd ma wątpliwości, czy powód rzeczywiście świadczyłby prace w B. B. – K. nawet w 2012r. Powód bowiem, na pytanie sądu, nie był w stanie wskazać, czym zajmuje się ta firma i na czym w zasadzie miałaby polegać praca powoda u tego podmiotu. Informacja zawarta w zaświadczeniu (...) spółki z o.o. w L., iż powód nie miał ustalonego konkretnie stanowiska, na jakim miałby pracować w owej firmie oraz, że aplikował na stanowisko cieśli, a w przypadku braku zapotrzebowania na tego rodzaju czynności, miał pracować w rolnictwie, jest w ocenie sądu, niewiarygodnym twierdzeniem. B. B. – K. zajmuje się bowiem produkcją wyrobów cukierniczych.

Reasumując, sąd uznał, że powód nie wykazał wysokości dochodów, które uzyskiwał w czasie bezpośrednio poprzedzającym wypadek drogowy z dnia 24 października 2011r.

Mając jednak na uwadze wiek powoda (49 lat) oraz jego zawód (cieśla), sąd uznał, że powód mógłby uzyskać minimalne wynagrodzenie, ustalane na podstawie art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. nr 200, poz. 1679 z późn. zm.)., które w 2013r. wyniosło 1.181,38 zł., w 2014r. – 1.237,20 zł, zaś w 2015r. – 1.286,16 zł.

Kwoty renty wyrównawczej wyliczonej właśnie na podstawie minimalnego wynagrodzenia sąd pomniejszył o wysokość zasiłku chorobowego, które powód uzyskiwał i nadal uzyskuje w wysokości 300 zł. miesięcznie, co jest bezsporne.

U powoda wystąpiły również zwiększone zwiększyły potrzeby i zmniejszone widoki powodzenia na przyszłość.

Przesłankę zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość, jako podstawę do zasądzenia renty, należy oceniać według realnych możliwości poszkodowanego istniejących w chwili powstania zdarzenia wywołującego szkodę. Chodzi tu m.in. o takie sytuacje, w których poszkodowany, wskutek uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, pozbawiony zostaje szans na osiągnięcie sukcesu zawodowego, ponieważ utracił sprawność fizyczną Natomiast zwiększenie się potrzeb poszkodowanego stanowi szkodę przyszłą, wyrażającą się w stale powtarzających się wydatkach na ich zaspokojenie, powstałych w następstwie zdarzenia szkodzącego. Będą nimi np. konieczność stałych zabiegów, rehabilitacji, specjalnego odżywiania, sprzętu ortopedycznego. Uznaje się przy tym, że przyznanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb na podstawie art. 444 § 2 k.c. nie jest uzależnione od wykazania, że poszkodowany te potrzeby faktycznie zaspokaja i ponosi związane z tym wydatki. Do przyznania renty z tego tytułu wystarcza samo istnienie zwiększonych potrzeb jako następstwa czynu niedozwolonego.

Jeżeli chodzi o zwiększone potrzeby, to w ocenie sądu, powód udowodnił ponoszenie comiesięcznie kosztów pozostających w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 24 października 2011r. na łączną kwotę 350 zł. Jak wynika z przesłuchania powoda (k.474v-475) w zakres tych kosztów wchodzą: wydatki na leki antydepresyjne i przeciwbólowe w kwocie maksymalnie 200 zł miesięcznie, płatne wizyty u lekarza psychiatry i lekarza ortopedy wynoszące miesięcznie odpowiednio 50 zł i 75 zł oraz koszt wymiany wkładek ortopedycznych w kwocie 83 zł miesięcznie. Za tym, że wydatki te należy uznać za uzasadnione przemawia jednoznacznie treść opinii biegłych psychiatry i ortopedy. Jeśli zaś w kontekście tych opinii, zważy się na opisywane przez powoda, wciąż doznawane dolegliwości bólowe, to niewątpliwie, przyjmowanie przez niego środków przeciwbólowych , jest jak najbardziej uzasadnione.

Sąd uznał, że kwota ta oscyluje w granicach 350 zł. miesięcznie.

Mając na uwadze powyższe sąd wyliczył rentę wyrównawczą dla powoda w ten sposób, że płacę minimalną pomniejszył o zasiłek choroby, a następnie do tej wartości dodał koszty ponoszone przez powoda z tytułu wydatków związanych w potrzebami powoda, opisanymi wyżej, tj. o kwotę 350 zł. miesięcznie.

Przy czym, za grudzień 2012r. i styczeń 2013r. sąd nie przyznał renty wyrównawczej z tytułu utraty zdolności do pracy, albowiem te miesiące objęła ugoda z dnia 13 września 2012r. w sprawie utraconych dochodów. Zatem zasadne stało się przyznanie renty obejmującej jedynie kwotę wydatków powoda związanych z jego zwiększonymi potrzebami, wywołanymi stanem zdrowia po wypadku z dnia 24 października 2011r., określonymi na kwotę 350 zł. miesięcznie, o czym był mowa wyżej

O odsetkach ustawowych za grudzień 2012r. sąd orzekł mając na uwadze, iż za ten miesiąc powód domagał się odsetek płatnych do 12 grudnia 2012r., zaś o kolejnych odsetkach są orzekł mając na uwadze żądanie zapłaty ich do 10 – go dnia każdego miesiąca, na podstawie art. 481 k.c.

W tym stanie rzeczy, sąd, na podstawie art. 444 par 2 k.c. orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku. W pozostałym zakresie żądania co renty wyrównawczej zostało oddalone jako wygórowane.

Co do pozostałego żądania obejmującego „wszystkich pozostałych roszczeń, nie objętych dotychczasowymi – częściowymi - ugodami sądowi, w tym mogących powstać w przyszłości”, sąd na podstawie art. 355 par 1 k.p.c. w zw. z art. 203 par 1 i 4 k.p.c., postępowanie umorzył, albowiem powód cofnął pozew w tej części, a pozwany wyraził na to zgodę.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c., mając na uwadze okoliczność, iż powód jest w ciężkiej sytuacji życiowej, osiąga dochód w niewielkiej wysokości. Nadto jest osobą schorowaną.

Na oryginale właściwy podpis