Czwartek, 28 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5876
Czwartek, 28 marca 2024
Sygnatura akt: VII U 1886/13

Tytuł: Sąd Okręgowy w Gdańsku z 2014-01-28
Data orzeczenia: 28 stycznia 2014
Data publikacji: 18 maja 2018
Data uprawomocnienia:
Sąd: Sąd Okręgowy w Gdańsku
Wydział: VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący: Bożenna Zalewska
Sędziowie:
Protokolant: st. sekr. sądowy Ala Pilewska-Grabowska
Hasła tematyczne: Renta Rodzinna
Podstawa prawna: art. 65 ustwy o emeryturach i rentach z FUS

Sygn. akt VII U 1886/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bożenna Zalewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Ala Pilewska-Grabowska

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2014 r. w Gdańsku

sprawy A. B. opiekuna prawnego K. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty rodzinnej dla K. K.

na skutek odwołania A. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 2 lipca 2013 r. nr (...)

oddala odwołanie

Sygnatura akt: VII U 1886/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 lipca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił przyznania K. K. renty rodzinnej po zmarłym ojcu S. K. w uzasadnieniu podając, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy od dnia 27 grudnia 2002 r., a więc nie stał się całkowicie niezdolny do pracy przed ukończeniem 16 r.ż., ponieważ w chwili powstania całkowitej niezdolności do pracy miał ukończone 23 lata i nie uczył się.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła A. B. - opiekun prawny ubezpieczonego K. K., wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do renty rodzinnej, a nadto o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu psychiatrii, psychologii oraz innej koniecznej specjalizacji na okoliczność występowania u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu podniosła, że z uwagi na występującą u ubezpieczonego chorobę psychiczną – schizofrenię jest on całkowicie niezdolny do pracy oraz jest osobą całkowicie ubezwłasnowolnioną. Ponadto, jest uprawniony do renty socjalnej, co wskazuje, iż niezdolność do pracy powstała u niego wcześniej niż to uznał lekarz orzecznik ZUS.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie a w uzasadnieniu powołał się na argumentację, jak w treści zaskarżonej decyzji.

W piśmie procesowym z dnia ubezpieczony wniósł o dopuszczenie dowodu z dokumentacji medycznej dotyczącej orzeczenia jego niepełnosprawności i przełożenie ich biegłemu sądowemu psychiatrze wydającemu opinie w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. K., ur. dnia (...), jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym z powodu choroby psychicznej występującej od 1992 r. (stopień niepełnosprawności datowana jest na kwiecień 2003 r.).

Ubezpieczony w 1994 r. ukończył szkołę podstawową, a następnie podjął naukę w liceum ogólnokształcącym, którego nie ukończył.

Ubezpieczony od dnia 1 października 2003 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. posiada prawo do renty socjalnej.

Powyższe okoliczności są w niniejszej sprawie niesporne a nadto wynikają z akt rentowych.

Postanowieniem Sądu Okręgowego w Gdańsku I Wydział Cywilny z dnia 16 czerwca 2009 r. ubezpieczony został ubezwłasnowolniony całkowicie z powodu choroby psychicznej.

Opiekunem prawnym ubezpieczonego została A. B., która złożyła przyrzeczenie dnia 14 lutego 2013 r.

dowód: postanowienie z dnia 16 czerwca 2009 r. sygn. akt: I Ns 429/08 – k. 71, zaświadczenie dekret opiekuńczy – k. 103 akt rentowych, opinia sadowo-psychologiczna z dnia 10 maja 2009 r. i opinia sądowo-psychiatryczna – k. 4-7 akt sprawy,

Dnia 31 października 2008 r. zmarł ojciec ubezpieczonego S. K..

dowód: skrócony akt urodzenia – k. 11, skrócony akt zgonu – k. 17 akt rentowych,

Dnia 8 kwietnia 2013 r. A. B. złożyła wniosek o rentę rodzinną dla K. K..

dowód: wniosek o rentę rodzinną – k. 1-7 akt rentowych,

Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u ubezpieczonego schizofrenię i w orzeczeniu z dnia 20 czerwca 2013 r. oraz, że występująca w związku z tym całkowita niezdolność do pracy powstała dnia 27 grudnia 2002 r. i orzekł ja na okres do dnia 31 grudnia 2014 r. Podkreślił również, że nie ustalono daty powstania całkowitej niezdolności do pracy przez 30 czerwca 1995 r.

dowód: opinia lekarska z dnia 20 czerwca 2013 r. – k.6 dokumentacji medycznej, orzeczenie lekarza orzecznika z dnia 20 czerwca 2013 r. – k. 77 akt rentowych,

Zaskarżoną w niniejszym postępowaniu, decyzją z dnia 2 lipca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił przyznania K. K. renty rodzinnej po zmarłym ojcu S. K. w uzasadnieniu podając, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy od dnia 27 grudnia 2002 r., a więc nie stał się całkowicie niezdolny do pracy przed ukończeniem 16 r.ż., ponieważ w chwili powstania całkowitej niezdolności do pracy miał ukończone 23 lata i nie uczył się.

dowód: decyzja z dnia 2 lipca 2013 r. – k. 85 akt rentowych,

Celem ustalenia, czy stan zdrowia strony czyni ją całkowicie niezdolną do pracy, przy czym czy całkowita niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 16 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub do momentu jej ukończenia konieczne było uzyskanie wiadomości specjalnych, zatem Sąd Okręgowy, na mocy art. 279, 284 i 292 k.p.c. postanowił dopuścić dowód z opinii biegłych z listy biegłych sądowych: psychiatry.

W ocenie biegłego ubezpieczony choruje na schizofrenię paranoidalną i z tego powodu jest całkowicie niezdolny do pracy od 27 grudnia 2002 r. Nie stwierdził natomiast całkowitej niezdolności do pracy przed datą 30 czerwca 1995 r.

W uzasadnieniu biegły wskazał, iż ubezpieczony rozpoczął leczenie psychiatryczne w roku 2003 r., kiedy w grudniu trafił do szpitala psychiatrycznego z objawami psychotycznymi. W dokumentacji medycznej odnotowano wówczas, że od 5-6 lat używał substancji psychoaktywnych. Uchwytny początek choroby w roku 2002 miał Obra wielopostaciowych zaburzeń psychotycznych, Dalszy przebieg choroby pozwolił na jednoznaczne potwierdzenie rozpoznania schizofrenii w marcu 2003 r.

dowód: opinia biegłego sądowego psychiatry – k. 24-26, dokumentacja medyczna – k. 33 (koperta), opinia uzupełniająca z dnia 17 grudnia 2013 r. – k. 57 akt sprawy,

Sąd zważył, iż zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy w pełni zasługuje na wiarę, dokumenty zawarte w aktach rentowych ubezpieczonej oraz dokumentacji lekarskiej nie były kwestionowane przez żadną ze stron, co do ich prawdziwości, rzetelności. Także i Sąd nie znalazł podstaw by nie dać im wiary.

Opinia sporządzona przez biegłego psychiatrę jest rzeczowa i konkretna, zawiera jasne, logiczne i przekonujące wnioski. Została uzasadniona w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłego. Sąd w pełni ją podzielił. Zważyć należy, że została wydana po dokonaniu oględzin i badaniu ubezpieczonego, analizie przedłożonej przez niego dokumentacji i w oparciu wyniki badań znajdujące się w aktach ZUS. Wyczerpująco zostało opisane stwierdzone u niego schorzenie oraz precyzyjnie określono datę powstania całkowitej niezdolności do pracy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia opinii oraz opinii uzupełniającej biegłego. Stanowi ona wiarygodną podstawę do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. B. nie jest zasadne i jako takie nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd zważył, iż zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy w pełni zasługuje na wiarę, dokumenty zawarte w aktach rentowych ubezpieczonego oraz dokumentacji lekarskiej nie były kwestionowane przez żadną ze stron co do ich prawdziwości, rzetelności. Także i Sąd nie znalazł podstaw by nie dać im wiary.

W myśl art. 65 ust. 1ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz.1227 j.t.) renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń. Przy ocenie prawa do renty przyjmuje się, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy (ust. 2).

W art. 67 ust. 1 cytowanej ustawy wskazano, że do renty rodzinnej uprawnieni są następujący członkowie rodziny spełniający warunki określone w art. 68-71:

1)dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione;

2)przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, z wyłączeniem dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka;

3)małżonek (wdowa i wdowiec);

4)rodzice.

Zgodnie z art. 68 ust. 1 powyższej ustawy dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej:

1)do ukończenia 16 lat;

2)do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia, albo

3) bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było, czy ubezpieczony K. K. spełniła wszystkie przesłanki konieczne do przyznania mu prawa do renty rodzinnej, a w tym czy jest całkowicie niezdolny do pracy i czy niezdolność ta powstała przed ukończeniem 16 r.ż. bądź do ukończenia nauki w szkole.

Nie budziło bowiem wątpliwości Sądu, że ubezpieczony cierpi na określone schorzenie psychiczne - schizofrenię, jednakże to nie fakt występowania schorzeń, a jedynie stopień ich zaawansowania, może powodować niezdolność do pracy. Należy wskazać przy tym, iż subiektywna ocena stanu zdrowia ubezpieczonego i jego przekonanie, że jest niezdolna do pracy, nie może zastąpić oceny dokonanej przez biegłych sądowych – wysokiej klasy specjalistów, którzy w przekonujący sposób uzasadnili swoje stanowisko (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 1998 r., II UKN 466/97, OSNAP 1999/1/25).

W tym miejscu wskazać także należy, iż Sąd bierze pod uwagę orzeczenia o niepełnosprawności strony, jednakże nie ma ono zasadniczego znaczenia dla orzeczenia o jej całkowitej niezdolności do pracy. Przedmiotem sporu, tak jak w niniejszej sprawie, jest bowiem niezdolność do pracy w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wiąże zaliczenie do stopnia niepełnosprawności z niezdolnością do wykonywania zatrudnienia, a nie z niezdolnością do pracy. Niepełnosprawność oznacza nie tylko naruszenie sprawności organizmu, ale również utrudnienie, ograniczenie bądź niemożność wypełniania ról społecznych jako elementu uczestnictwa w życiu społecznym (vide: wyrok SN z 20 sierpnia 2003 r. II UK 386/02, OSNP 2004/12/213). Podkreślenia nadto wymaga, że nie każda osoba niepełnosprawna jest osobą niezdolną do pracy (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 23 czerwca 2006 r., sygn. akt III AUa 1493/05, Pr. Pracy 2006/11/43). Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w całości podziela stanowisko zajęte w wyżej wymienionych wyrokach przez Sąd Najwyższy, jak i Sąd Apelacyjny w Łodzi i w związku z nimi uzasadnionym zaświadczenie o stopniu niepełnosprawności nie może mieć charakteru przesądzającego sporne zagadnienie.

Ustalenia w sprawie wymagało zatem, czy stan zdrowia strony czyni ją całkowicie niezdolną do pracy, przy czym czy całkowita niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 16 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub do momentu jej ukończenia konieczne było uzyskanie wiadomości specjalnych, zatem Sąd Okręgowy, na mocy art. 279, 284 i 292 k.p.c. postanowił dopuścić dowód z opinii biegłych z listy biegłych sądowych: psychiatry.

Biegły sądowy w sposób jednoznaczny stwierdził, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy od 27 grudnia 2002 r. Nie stwierdził natomiast całkowitej niezdolności do pracy przed datą 30 czerwca 1995 r. Opinię tę podtrzymał również po przeanalizowaniu dodatkowej dokumentacji medycznej przedłożonej w toku niniejszego postępowania.

Sąd przyjął przedstawioną opinię powołanego w sprawie biegłego za podstawę rozstrzygnięcia w sprawie, ponieważ w jego ocenie jest ona miarodajna, wnioski w niej wysnute logiczne i właściwe, zaś jej uzasadnienie wyczerpujące i przekonywujące.

Podkreślić należy również, że biegły sądowy, dokonując oceny zdolności ubezpieczonego do pracy wziął pod uwagę występowanie określonych jednostek chorobowych i ich wpływ na funkcjonowanie organizmu człowieka, jak również poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Zważyć w tym miejscu należy, iż specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się z tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen.

Opinia sporządzona przez w/w biegłego sądowego w niniejszej sprawie jest – w ocenie Sądu – wnikliwa i wyczerpująca, logiczna i spójna, a wnioski w niej zawarte prawidłowo uzasadnione. Została ona wydana przez lekarza specjalistę o specjalnościach adekwatnych do rodzaju schorzenia rozpoznanego u K. K., o uznanym autorytecie i dużym doświadczeniu zawodowym oraz długoletniej praktyce. Opinia została wydana po uprzednio przeprowadzonym badaniu ubezpieczonego oraz zapoznaniu się ze zgromadzoną w jego sprawie dokumentacją medyczną. Biegły w sposób wyczerpujący i przekonywujący wskazał również, dlaczego wydał opinię powyższej treści.

W związku z powyższym, Sąd przyjął przedstawioną opinię biegłego za podstawę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Reasumując należy, zatem stwierdzić, że ubezpieczony K. K. nie spełnił wszystkich warunków koniecznych do przyznania mu renty rodzinnej, ponieważ jest całkowicie niezdolna do pracy, a niezdolność ta powstała po ukończeniu przez niego 16 r.ż. ani w okresie nauki. W związku z tym, zaskarżona decyzja pozwanego jest prawidłowa i jako taka odpowiadała prawu.

W konkluzji z przytoczonych wyżej względów Sąd Okręgowy, na mocy art. 477 14 § 1 k.p.c. w zw. z cytowanymi wyżej przepisami, orzekł jak w sentencji wyroku.

/-/ SSO Bożenna Zalewska

Z.

(...)

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij