Sygn. akt IV U 1085/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2016 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania D. S.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 2 lipca 2015 r. Nr (...)

w sprawie D. S.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1085/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 2 lipca 2015r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 i ust.2 pkt 5 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił D. S. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony D. S. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Podniósł, że stan jego zdrowia nie pozwala na podjęcie pracy w rolnictwie, co potwierdza również fakt, że dostał skierowanie do sanatorium (odwołanie wraz z załącznikami k.1-3 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja została wydana na podstawie prawomocnego orzeczenia komisji lekarskiej Kasy z 29 czerwca 2015 r., która uznała, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które miałyby wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k.4 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony D. S. jest właścicielem nieruchomości rolnych o powierzchni około 8 ha i podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników. Ma 51 lat. W dniu 22 kwietnia 2015r. ubezpieczony wystąpił do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (wniosek z 22 kwietnia 2015r. k.1 akt rentowych). Rozpoznając powyższy wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza rzeczoznawcę, który w orzeczeniu z 29 maja 2015r. stwierdził, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (orzeczenie lekarza rzeczoznawcy z 29 maja 2015r. k.27-28 i 37 akt rentowych). Od powyższego orzeczenia ubezpieczony wniósł odwołanie do komisji lekarskiej Kasy (k.38 akt rentowych). Ubezpieczony został poddany badaniu przez komisję lekarską Kasy, która w orzeczeniu z 29 czerwca 2015r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (orzeczenie komisji lekarskiej Kasy z 29 czerwca 2015r. k.40-42 akt rentowych). Na tej podstawie, zaskarżoną decyzją z 2 lipca 2015r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił ubezpieczonemu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (decyzja z 2 lipca 2015r. k.43 akt rentowych).

Ubezpieczony D. S. cierpi z powodu przełyku Barreta, reakcji depresyjnych somatogennych oraz żylaków odbytu II stopnia. W lutym 2014r. przeszedł zespolenie żołądkowo-jelitowe z powodu owrzodzenia w okolicy odźwiernika i stenozy, następnie kontynuował leczenie ambulatoryjne w Poradni Gastrologicznej. Z powodu schorzeń gastrologicznych u ubezpieczonego nastąpił znaczny spadek wagi. Obecnie powrócił do wagi sprzed operacji. Nadal zgłasza osłabienie, brak apetytu. Intelektualnie funkcjonuje w granicach normy, adekwatnie do wieku i wykształcenia. Jest obserwowany w kierunku RZS z powodu bólu stawów skokowych, kolanowych oraz nadgarstkowych. Rozpoznane u ubezpieczonego zaburzenia depresyjne mają charakter somatogenny. Przedstawione schorzenia są natury przewlekłej. Wymagają stałego leczenia, ale nie naruszają sprawności organizmu w stopniu dającym podstawy do orzeczenia długotrwałej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (opinia biegłych - chirurga, reumatologa, gastrologa, psychiatry i psychologa – k.8-12 i 14 akt sprawy).

W okresach od 30 lipca 2015r. do 7 sierpnia 2015r., od 11 sierpnia 2015r. do 31 sierpnia 2015r., od 3 września 2015r. do 8 września 2015r., od 23 września 2015r. do 23 października 2015r., od 18 listopada 2015r. do 24 listopada 2015r. oraz od 16 lutego 2016r. do 29 lutego 2016r. ubezpieczony był niezdolny do pracy i przebywał na zwolnieniu lekarskim. W okresach od 23 września 2015r. do 23 października 2015r. oraz od 18 listopada 2015r. do 24 listopada 2015r. ubezpieczony pobierał zasiłek chorobowy (zaświadczenia lekarskie k.24-29 i k.46 akt sprawy, pismo organu rentowego z 19 stycznia 2016r. k.40-42 akt sprawy).

Ubezpieczony nabył nieruchomości rolne od teściów w 1999r. Od dłuższego czasu ubezpieczony nie uprawia nieruchomości rolnych. Uprzednio uprawiał zboże i ziemniaki oraz hodował trzodę chlewną akt notarialny umowy darowizny z 16 sierpnia 1999r. k.13-15 akt rentowych, kwestionariusz zawodowy k.17 akt rentowych, wyjaśnienia ubezpieczonego k.49v akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego D. S. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.21 ust. 1 i ust. 2 pkt 5 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2015r., poz.704) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1) podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres ,tj. 5 lat - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 30 lat,

2) jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym;

3) całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art.20 ust.1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. W myśl art. 20 ust.1 pkt i 2 przywołanej ustawy, do okresów ubezpieczenia zalicza się okresy podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidualnych i członków ich rodzin w latach 1983-1990 lub prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym, po ukończeniu 16. roku życia, przed dniem 1 stycznia 1983 r. W ustępie 5 omawianego artykułu wskazano, że za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

W świetle powyższych uregulowań rozstrzygnięcie sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym Przeprowadzony na tę dowód z opinii biegłych chirurga, reumatologa, gastrologa, psychiatry i psychologa dał podstawy do ustalenia, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Zdaniem biegłych, rozpoznane u ubezpieczonego i opisane wyżej schorzenia mają charakter przewlekły, utrwalony i wymagają stałego leczenia, ale nie naruszają sprawności organizmu w stopniu dającym podstawy do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Analizując powyższą opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona wiarygodny dowód w sprawie. Opinia wydana została przez lekarzy specjalizujących się w schorzeniach występujących u ubezpieczonego, a ponadto jej wydanie zostało poprzedzone analiz dokumentacji medycznej ubezpieczonego oraz jego badaniem.

W toku postępowania odwoławczego ubezpieczony uzasadniając słuszność swojego stanowiska powoływał się na istniejącą u niego czasową niezdolność do pracy. Na tę okoliczność przedstawił zaświadczenia lekarskie o czasowej niezdolności do pracy poczynając od 30 lipca 2015r. (zaświadczenia lekarskie k.24-29 i k.46 akt sprawy). W ocenie Sądu okoliczność ta nie podważa ustaleń biegłych co do braku u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 27 stycznia 2011r. sprawie I UK 207/10 (LEX nr 786371), art. 21 ust. 5 ustawy z 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników uzależnia przyznanie prawa do renty rolniczej od wymogu istnienia całkowitej, a nie czasowej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Czasowa niezdolność do pracy orzekana jest bowiem w przypadku krótkotrwałej niezdolności do pracy. Mając na uwadze powyższe oraz ustalenia opinii biegłych stwierdzić należało, że ubezpieczony nie spełnia podstawowej przesłanki do nabycia spornego prawa, a mianowicie nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Z tych względów jego odwołanie podlegało oddaleniu. Na marginesie wskazać należy, że jak wynika z wyjaśnień ubezpieczonego, od kilku lat nie prowadzi on działalności rolniczej.

Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art. 477 14§1 kpc, orzekł jak w sentencji wyroku.