WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2013 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku D. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w J.

o rentę w związku ze służbą wojskową

na skutek apelacji wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie

z dnia 14 maja 2012 r. sygn. akt IV U 554/11

zmienia zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. z 28 marca 2011 r. w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy D. B. prawo do renty w związku ze służbą wojskową na okres od dnia wstrzymania wypłaty do 30 listopada 2013 r.

Sygn. akt III AUa 853/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 marca 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin oraz ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS odmówił D. B. wznowienia wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową, ponieważ komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 11 marca 2011 r. uznała, że wnioskodawca jest zdolny do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty na dalszy okres, zarzucając błędne ustalenie stanu faktycznego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z dnia 14 maja 2012 r., sygn. akt IV U 554/11 Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie oddalił odwołanie.

Celem zweryfikowania oceny stanu zdrowia wnioskodawcy, Sąd przeprowadził dowody z opinii dwóch zespołów biegłych, składających się z neurologa i ortopedy. W opinii z dnia 27.07.2011 r. biegli po rozpoznaniu u wnioskodawcy przewlekłej prawostronnej rwy kulszowej z wypukliną krążka międzykręgowego L4 – L5, stwierdzili, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy w zawodzie murarza i robotnika budowlanego. W opinii z dnia 19 kwietnia 2012 r. drugi zespół biegłych rozpoznał u badanego chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z cechami tworzącego się kręgozmyku dysplastycznego L4, L5 z przebytą rwą kulszową prawostronną i okresowym zespołem bólowym w okresie pełnej remisji manifestacji klinicznej i ocenili, że wnioskodawca nie jest nadal częściowo niezdolny do pracy w związku ze służbą wojskową. Wobec rozbieżnych konkluzji powyższych opinii, wnioskodawca domagał się przeprowadzenia dowodu z opinii trzeciego zespołu biegłych, ale wniosek ten Sąd oddalił, uznając iż w stanie zdrowia wnioskodawcy po dacie 27.05.2009 r. nastąpiła istotna poprawa, o charakterze trwałym, skutkująca ustąpieniem niezdolności do pracy, stwierdzona przez różne gremia orzecznicze.

Zdaniem Sądu I instancji odmowa wypłaty renty jest uzasadniona i znajduje oparcie w art. 107 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

W apelacji od powyższego wyroku pełnomocnik wnioskodawcy zarzucił błędne ustalenie stanu faktycznego i przyjęcie, że nie ma podstaw do wznowienia wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową, podczas gdy odwołujący się był i jest niezdolny do pracy, a także istotne naruszenie przepisów kpc, poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego.

Autor apelacji podkreślił, że opinia biegłych z dnia 27.07.2011 r. wskazywała, że odwołujący jest nadal częściowo, okresowo niezdolny do pracy do dnia 31.07.2012 r., a Sąd bezzasadnie oparł swoje ustalenia na sprzecznej z nią opinii z dnia 19.04.2012 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy jest uzasadniona i skutkuje wydaniem orzeczenia reformatoryjnego, ponieważ zaskarżony wyrok nie jest trafny i narusza prawo.

Spór dotyczył ponownego ustalenia prawa D. B. do renty wojskowej na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin ( t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101 poz. 648 ze zm.). Wnioskodawca był uprawniony do renty inwalidzkiej wojskowej w związku z częściową niezdolnością do pracy, powstałą w czasie odbywania zasadniczej służby wojskowej, w związku z tą służbą, do dnia 30 listopada 2009 r.

W sprawie, której przedmiotem jest prawo do renty z ubezpieczenia społecznego, warunkująca powstanie tego prawa ocena niezdolności do pracy w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych posiadających odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń ubezpieczonego (por. wyrok SN z 12 stycznia 2010 r. I UK 204/09, LEX nr 577813). Sąd I instancji celem ustalenia aktualnego stanu zdrowia wnioskodawcy, dopuścił dowód z opinii dwóch zespołów biegłych z zakresu neurologii oraz ortopedii i uzyskał dwie opinie o sprzecznych konkluzjach. Zgodzić należy się z twierdzeniami apelacji, że wyrokowanie przy tak zgromadzonym materiale dowodowym i oparcie się na jednej opinii, bez wyjaśnienia zaistniałych rozbieżności jest nieprawidłowe.

Dlatego też Sąd Apelacyjny uznał konieczność uzupełnienia w trybie art. 382 kpc, postępowania dowodowego w sprawie, poprzez przeprowadzenie dodatkowo dowodu z opinii biegłych z zakresu neurologii, ortopedii i medycyny pracy, celem ustalenia, czy wnioskodawca jest niezdolny do pracy w stopniu, co najmniej częściowej niezdolności w związku ze służbą wojskową, tj. wypadkiem w czasie służby wojskowej z dn. 14.01.2003 r. oraz czy nastąpiła istotna poprawa stanu zdrowia wnioskodawcy po dniu 30.11.2009 r., czyli po zakończeniu ostatniego okresu pobierania renty wojskowej, mająca wpływ na zdolność do pracy zgodnej z kwalifikacjami.

Biegli w opinii z dnia 11 stycznia 2013 r. stwierdzili u wnioskodawcy przewlekłą niewydolność statyczno – wysiłkową kręgosłupa lędźwiowego, kręgozmyk przedni trzonu kręgu L5, dyskopatię L4- L5 z istotną wypukliną jądra miażdżystego krążka L4 – L5, przewlekły zespół bólowy odcinka lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa z okresowymi zaostrzeniami, rwę kulszową prawostronną w dokumentacji i zaopiniowali, że wnioskodawca jest nadal częściowo, okresowo niezdolny do pracy zarobkowej, do 30.11.2013 r., ze wskazaniem przekwalifikowania zawodowego. Nadto biegli wskazali, że częściowa niezdolność do pracy zarobkowej dotyczy wyuczonego zawodu murarza i pozostaje w związku z wypadkiem podczas pełnienia służby wojskowej.

Powyższą opinię Sąd Apelacyjny uznał za wiarygodną, ponieważ w sposób kompletny i przy uwzględnieniu obu elementów definicji niezdolności do pracy, zawartej w art. 12 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wyjaśnia stan zdrowia wnioskodawcy.

W tym miejscu warto podkreślić, że opinia biegłych dostarcza sądowi wiedzy specjalistycznej koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenie rentowe, w tym rodzaju występujących schorzeń, stopnia ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości, stanowiących łącznie o zdolności do wykonywania zatrudnienia lub jej braku. Natomiast wynik opinii biegłego w żadnej mierze nie może być przedmiotem odmiennych ustaleń Sądu – wynikających jedynie z polemiki z wnioskami biegłego w dziedzinie wymagającej wiedzy specjalistycznej. W przeciwnym wypadku bowiem doszłoby do naruszenia art. 233 § 1 kpc ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7.07.2005 r. II UK 277/04 publ. OSNP 2006/5-6/97 ).

Zgodnie z art. 107 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. 2009 nr 153 poz. 1227), mającym zastosowanie w sprawie o rentę wojskową poprzez art. 64 ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych, wojskowych i ich rodzin prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy może ulec zmianie w każdym czasie w przypadku zmiany kwalifikacji niezdolności do pracy, jej ustania lub ponownego powstania. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że nie było podstaw do ustalenia braku uprawnienia wnioskodawcy do okresowej renty wojskowej po dniu 30 listopada 2009 r.

Z podanych wyżej przyczyn orzeczono, jak w sentencji na podstawie art. 386 § 1 kpc.