Sygn. akt III U 1781/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2014 r.

w składzie:

Przewodnicząca: SSR del. do SO Monika Obrębska

Protokolant: sekretarz sądowy Ewelina Asztemborska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2014 r. w O.

sprawy z odwołania S. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutekodwołania S. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 23 września 2013 r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23.09.2013r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił S. Z. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W wymaganym przez art. 477 9 § 1 k.p.c. terminie S. Z. wniósł do protokołu odwołanie od powyższej decyzji.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, że odwołujący nie spełnia warunku określonego w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tj. nie jest niezdolny do pracy.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ostrołęce ustalił i zważył, co następuje:

S. Z. w okresie od 13.05.1999r. do 30.09.2013r. był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Ostatnio decyzją z 04.02.2011r. uprawnienia do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy zostały S. Z. ustalone na stałe w oparciu o orzeczenie lekarza orzecznika z dnia 21.01.2011r. W trybie nadzoru nad wykonywaniem orzekania o niezdolności do pracy przez lekarzy orzeczników, sprawa została skierowana do ponownego rozpoznania w trybie nadzoru. Po ponownej analizie sprawy Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 09.09.2013r. ustaliła, że S. Z. nie jest niezdolny do pracy. Wobec powyższego w dniu 23.09.2013r. organ rentowy wydał skarżoną decyzję odmawiającą S. Z. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 01.10.2013r.

Odwołanie wniesione przez S. Z. od decyzji z dnia 23.09.2013r. jest niezasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała we wskazanych w ustawie okresach składkowych i nieskładkowych, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ich ustania. Osobie, która spełnia powyższe warunki przysługuje, według art. 59 ust. 1 powołanej ustawy, renta stała – jeżeli niezdolność do pracy jest trwała (pkt 1), lub renta okresowa – jeżeli niezdolność do pracy jest okresowa (pkt 2).

Definicję osoby niezdolnej do pracy podaje natomiast art. 12 ust. 1-3 tejże ustawy, który stanowi, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (ust. 1), przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2), zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3).

W świetle powyższych przepisów, skuteczność odwołania S. Z. zależna była od wykazania, że jest on w dalszym ciągu niezdolny do pracy.

Na tę okoliczność Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu neurologii, psychiatrii i psychologii, jako właściwych ze względu na schorzenia odwołującego. Po przeprowadzeniu wywiadu z odwołującym, jego zbadaniu oraz po analizie dokumentacji medycznej biegli rozpoznali u S. Z. zespół psychoorganiczny charakteropatyczny w przebiegu (...), chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa bez zespołu neurologicznego i obniżenie funkcji poznawczych u osoby z (...). Wskazując na powyższe biegli podali, że po dokonaniu analizy materiału dowodowego oraz bezpośrednim przebadaniu odwołującego przez zespół biegłych, stwierdzili, że oceniane przez biegłych schorzenia nie naruszają sprawności organizmu w stopniu dającym podstawy do orzeczenia o niezdolności do pracy. Podzielili tym samym stanowisko Komisji Lekarskiej ZUS z 09.09.2013r.

Żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń do powyższej opinii, pomimo stosownych w tym zakresie pouczeń ( vide k. 19-20 a.s.).

W ocenie Sądu Okręgowego należało podzielić wywody i wnioski opinii biegłych lekarzy sądowych. Wnioski zostały przez biegłych sformułowane po przeprowadzeniu wywiadu, badaniu odwołującego i analizie dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach rentowych w związku z występującymi u niego schorzeniami. Wydana przez biegłych opinia poparta została logiczną argumentacją i wnioskami, zgodnie z którymi schorzenia odwołującego, ich aktualny stopień i nasilenie nie pozwala na przyjęcie nawet częściowej niezdolność do pracy.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy uznał, że S. Z. nie przysługuje prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż nie jest on niezdolny do pracy. W związku z tym, działając na zasadzie art. 477 14 § 1 k.p.c., Sąd oddalił odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. z dnia 23.09.2013r., gdyż jest ona słuszna i odpowiada prawu.