Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: IV U 1827/13

Tytuł: Sąd Okręgowy w Tarnowie z 2014-06-18
Data orzeczenia: 18 czerwca 2014
Data publikacji: 9 sierpnia 2018
Data uprawomocnienia: 5 marca 2015
Sąd: Sąd Okręgowy w Tarnowie
Wydział: IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący: Natalia Lipińska
Sędziowie:
Protokolant: stażysta Monika Barwacz
Hasła tematyczne: Renta Z Tytułu Niezdolności Do Pracy
Podstawa prawna: Art. 57 ust 1ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.)

Sygn. akt IV U 1827/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

Protokolant: stażysta Monika Barwacz

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania Z. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 30 października 2013 roku nr (...)

w sprawie Z. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się Z. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 03 września 2013 roku na okres lat czterech.

Sygn. akt IV U 1827/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 18 czerwca 2014 r.

Decyzją z dnia 30 października 2013 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił Z. S. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 16 października 2013 r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniósł Z. S., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazał, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący Z. S., urodzony (...)., ma wykształcenie zasadnicze zawodowe o specjalności malarz budowlany, a pracował jako zbrojarz- betoniarz, malarz, pracownik drogowy i cieśla.

Do 6 marca 2013 r. ubezpieczony pobierał zasiłek chorobowy, zaś od 7 marca 2013 r. do 2 września 2013 r. przysługiwało mu świadczenie rehabilitacyjne.

W dniu 6 sierpnia 2013 r. wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 października 2013 r. ZUS Oddział w T. odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do tego świadczenia, ponieważ Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 16 października 2013 r. stwierdziła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Nadto Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 6 września 2013 r. rozpoznał u wnioskodawcy:

-

obturacyjny bezdech senny w terapii aparatem CPAP,

-

napadowe zawroty głowy,

-

nadciśnienie tętnicze,

-

stan po angioplastyce wieńcowej w 2007 r.,

-

żylaki kończyn dolnych.

W konsekwencji, Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską ZUS, która w opinii lekarskiej z dnia 16 października 2013 r., podtrzymała stanowisko wyrażone przez Lekarza Orzecznika, rozpoznając u wnioskodawcy:

-

chorobę niedokrwienną serca CCS II/III,

-

stan po angioplastyce prawej tętnicy wieńcowej z implantacją dwóch stentów metalowych w 2007 r.,

-

chorobę nadciśnieniową w II okresie,

-

miażdżycę tętnic wieńcowych,

-

otyłość,

-

przewlekły nikotynizm,

-

zaburzenia lipidowe w trakcie leczenia,

-

niedosłuch, słuch wydolny społecznie,

-

zawroty głowy do obserwacji i diagnostyki,

-

żylaki kończyn dolnych CEAP 2/3,

-

bezdech senny.

Orzeczenie to legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

dowód:

-

orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 06.09.2013 r.- k. 37 cz. II akt ZUS,

-

orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 16.10.2013 r.- k. 56-57 cz. II akt ZUS,

W celu stwierdzenia, czy i w jakim stopniu odwołujący jest niezdolny do pracy oraz kiedy powstała u niego niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. P. M.- specjalisty kardiologa, lek. med. J. S. specjalisty neurologa i lek. med. E. W.- Z.- specjalisty chorób wewnętrznych.

Biegli kardiolog, neurolog i specjalista chorób wewnętrznych zdiagnozowali u odwołującego:

-

chorobę niedokrwienną serca CCS II/III,

-

stan po przezskórnej angioplastyce tętnic wieńcowych w 2007 r. z implantacją stentów,

-

niewydolność krążenia NYHA II/III,

-

nadciśnienie tętnicze II stopnia,

-

obturacyjny bezdech senny,

-

zaburzenia gospodarki lipidowej,

-

napadowe zawroty głowy,

-

anizokorię (nierówność źrenic) o nieokreślonej przyczynie,

-

zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego z dyskopatią C5-C6,

-

żylaki kończyn dolnych ze zmianami troficznymi,

-

otyłość.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznali, że ubezpieczony jest osobą częściowo niezdolną do pracy od 3 września 2013 r. na okres czterech lat i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W uzasadnieniu opinii podali, że wnioskodawca pozostaje w stałym leczeniu z powodu niedokrwienia serca i obturacyjnego bezdechu przysennego. Poddany został zabiegowi angioplastyki tętnic wieńcowych, ale z powodu ponownego zaostrzenia się dolegliwości kwalifikuje się do kolejnego etapu inwazyjnej diagnostyki kardiologicznej. Uporczywe zawroty głowy mogą pozostawać w związku z niedokrwieniem mózgu. Odwołujący leczy się z powodu nadciśnienia tętniczego i towarzyszącej mu niewydolności krążenia. Znajduje się w grupie wysokiego ryzyka incydentów naczyniowych sercowych i mózgowych. Rozległe żylaki podudzi, zmiany zwyrodnieniowo- dyskopatyczne kręgosłupa z przewlekłymi dolegliwościami grzbietu i głowy dodatkowo zmniejszają jego sprawność. Stan zdrowia opiniowanego jest upośledzony długotrwale w stopniu znacznym. Badany jest osobą częściowo okresowo niezdolną do pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji i w wykonywanych zawodach.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 22.04.2014 r.- k. 14-17,

Sąd w całości podzielił opinię biegłych kardiologa, neurologa i specjalisty chorób wewnętrznych uznając, że zawiera ona kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującego, a nadto uwzględnia wpływ rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinię. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych odnośnie częściowej okresowej niezdolności badanego do pracy. Nadto podkreślić należy, że opiniujący w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu odwołującego.

W piśmie procesowym z dnia 17 czerwca 2014 r. (data prezentaty) organ rentowy podniósł, że opinia biegłych jest wadliwa merytorycznie. Wymienia bowiem tylko schorzenia i nie zawiera oceny stopnia ich zaawansowania. W ocenie organu rentowego, biegli uzasadnili długotrwałą niezdolność wnioskodawcy do pracy potrzebą wykonania diagnostyki kardiologicznej, co nie wymaga takiego długiego okresu czasu. Poza tym, nie odnotowali istotnego wyniku testu wysiłkowego z 2013 r., a ponadto zakwalifikowali badanego do grupy NYHA II/III, a nie NYHA I. Zdaniem ZUS, biegli nie uwzględnili też wszystkich kwalifikacji wnioskodawcy- wielozawodowca z wykształceniem zawodowym, który nie utracił zdolności do pracy w ramach posiadanych kwalifikacji zawodowych. Mając to na uwadze, organ rentowy wniósł o dopuszczenie w sprawie dowodu z opinii uzupełniającej biegłych sądowych celem ustosunkowania się do podniesionych zarzutów.

Zarzuty te nie zasługiwały na uwzględnienie.

Wydana w sprawie opinia jest pełna i wyczerpująca. W sposób przejrzysty obrazuje stan zdrowia ubezpieczonego. Odpowiada też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia o powołaniu biegłych sądowych. Biegli ci na podstawie osobistego badania wnioskodawcy, które przeprowadzone zostało dokładnie, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie standardami oraz dogłębnej analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach rentowych, dokonali prawidłowego rozpoznania i sformułowali ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. Biegli sądowi dokonali oceny stanu zdrowia ubezpieczonego z punktu widzenia kryteriów określonych dyspozycją art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS- wskazując, że występujące u badanego schorzenia naruszają sprawność jego organizmu w stopniu znacznym, a tym samym, czynią go osobą częściowo okresowo niezdolną do pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Nie ma racji organ rentowy twierdząc, że wydana w sprawie opinia sądowo- lekarska wymienia tylko schorzenia i nie zawiera oceny stopnia ich zaawansowania. W jej uzasadnieniu wyraźnie bowiem podano, że odwołujący pozostaje w stałym leczeniu z powodu nadciśnienia tętniczego, towarzyszącej mu niewydolności krążenia i niedokrwienia serca oraz obturacyjnego bezdechu przysennego. Poddany został zabiegowi angioplastyki tętnic wieńcowych, ale z powodu ponownego zaostrzenia się dolegliwości kwalifikuje się do kolejnego etapu inwazyjnej diagnostyki kardiologicznej. Zauważono, że uporczywe zawroty głowy mogą pozostawać w związku z niedokrwieniem mózgu i że wnioskodawca znajduje się w grupie wysokiego ryzyka incydentów naczyniowych sercowych i mózgowych. Wskazano też, że rozległe żylaki podudzi, zmiany zwyrodnieniowo- dyskopatyczne kręgosłupa z przewlekłymi dolegliwościami grzbietu i głowy dodatkowo zmniejszają sprawność badanego, którego stan zdrowia jest upośledzony długotrwale w stopniu znacznym. Nie jest też prawdą, że wydając tę opinię biegli sądowi nie uwzględnili wszystkich kwalifikacji ubezpieczonego. Otóż, w części A opinii, dotyczącej danych osobowych, biegli wskazali, że odwołujący ma wykształcenie zasadnicze zawodowe o specjalności malarz budowlany, a pracował jako zbrojarz- betoniarz, malarz, pracownik drogowy i cieśla. W części zasadniczej, zawierającej rozpoznanie (część E) podali, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy zawodowej fizycznej dotychczas wykonywanej i zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami od dnia 3 września 2013 r., tj. od wyczerpania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, na okres czterech lat, bez wskazań do przekwalifikowania zawodowego. W uzasadnieniu zaś opinii zauważyli, że stan układu krążenia i oddechowego stanowią w przypadku odwołującego zasadnicze przeciwwskazanie do pracy zarobkowej w zawodach, jakie wykonywał i leżących w zakresie jego kwalifikacji. Wskazać ponadto należy, iż wbrew twierdzeniom organu rentowego, biegli sądowi nie uzasadnili długotrwałej niezdolności wnioskodawcy do pracy potrzebą wykonania diagnostyki kardiologicznej, co zdaniem ZUS nie wymaga takiego długiego okresu czasu. Biegli stwierdzili jedynie, że wnioskodawca poddany został zabiegowi angioplastyki tętnic wieńcowych, ale z powodu ponownego zaostrzenia się dolegliwości kwalifikuje się do kolejnego etapu inwazyjnej diagnostyki kardiologicznej i że znajduje się w grupie wysokiego ryzyka incydentów naczyniowych sercowych i mózgowych. W żadnym akapicie opinii sądowo- lekarskiej nie ma stwierdzenia, które uprawniałoby organ rentowy do formułowania wniosku o tym, że biegli uzasadnili długotrwałą niezdolność wnioskodawcy do pracy potrzebą wykonania diagnostyki kardiologicznej. Zaznaczyć też należy, że wydając opinię biegli sądowi dokonali analizy wszystkich wyników badań znajdujących się w aktach sprawy, na co zwrócili uwagę w części D opinii. Sąd stwierdził zatem, że wnioski końcowe wydanej w sprawie opinii są prawidłowe. Opinia ta wyjaśnia wszystkie kwestie sporne w sposób pełny, powołując się na rzeczowe, konkretne i przekonujące argumenty. Mając więc na uwadze, że okoliczności sporne zostały w sprawie dostatecznie wyjaśnione, Sąd oddalił wniosek dowodowy organu rentowego, uznając, że nie wniosłoby to niczego nowego do sprawy, zmierzając jedynie do przewłoki postępowania. W tym miejscu należy jedynie zauważyć, iż w orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, że potrzeba powołania innego (kolejnego) biegłego (biegłych) powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej (złożonych) opinii. Jeżeli więc opinia biegłego jest przekonująca i zupełna dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił, to fakt, iż opinia taka jest niepełna dla stron procesowych, nie jest przesłanką dopuszczenia w sprawie kolejnej opinii (por. wyrok SN z dnia 6 maja 2009 r., II CSK 642/08, Legalis, postanowienie SN z dnia 6 czerwca 2012 r., I UK 113/12, Legalis ).

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołujący Z. S. jest niezdolny do pracy oraz kiedy powstała u niego niezdolność do pracy.

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie, jak stanowi art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłych kardiologa, neurologa i specjalisty chorób wewnętrznych, odwołujący z uwagi na rozpoznane u niego schorzenia w postaci choroby niedokrwiennej serca CCS II/III, stanu po przezskórnej angioplastyce tętnic wieńcowych w 2007 r. z implantacją 2 stentów, niewydolności krążenia NYHA II/III, nadciśnienia tętniczego II stopnia oraz obturacyjnego bezdechu sennego, jest osobą częściowo niezdolną do pracy od 3 września 2013 r. na okres czterech lat i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Skoro więc zaskarżona przez Z. S. decyzja ZUS Oddział w T. z dnia 30 października 2013 r. nie była zasadna, należało uwzględnić jego odwołanie, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia art. 57 ust. 1 i art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Tym samym, na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 3 września 2013 r. na okres czterech lat.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij