Sygn. akt IV U 373/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Natalia Lipińska

Protokolant: stażysta Sylwia Dymańska

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania R. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 25 stycznia 2013 roku nr (...)

w sprawie R. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się R. T. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 grudnia 2012 roku do dnia 30 listopada 2014 roku;

II.  w pozostałym zakresie oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 373/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 13 grudnia 2013 r.

Decyzją z dnia 25 stycznia 2013 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), przyznał R. T. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 grudnia 2012 r. do 30 listopada 2013 r.

Odwołanie od tej decyzji wniósł R. T., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca, ponieważ od ponad pięciu lat pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a stan jego zdrowia nie uległ poprawie, ale się pogorszył.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że w świetle orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22 stycznia 2013 r. brak jest podstaw do uznania wnioskodawcy za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący R. T., urodzony (...), z zawodu jest ślusarzem mechanikiem, ostatnio zaś pracował jako kierowca.

Od 12 października 2007 r. do 30 listopada 2012 r. ubezpieczony pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

W dniu 29 listopada 2012 r. odwołujący wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o ponowne przyznanie mu prawa do tego świadczenia.

Zaskarżoną decyzją z dnia 25 stycznia 2013 r. (...) Oddział w T. przyznał R. T. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 grudnia 2012 r. do 30 listopada 2013 r.

(okoliczności bezsporne)

Nadto Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 17 grudnia 2012 r. stwierdził u wnioskodawcy:

-

raka gruczołu krokowego po leczeniu specjalistycznym,

-

zwężenie cewki moczowej,

-

zaburzenia kontroli moczu i stolca w wywiadzie,

-

dolegliwości dysuryczne wg N9, bez cech wznowy,

-

nadciśnienie tętnicze w okresie wydolności krążenia,

-

chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa bez objawów ubytkowych,

-

zaburzenia depresyjne w wywiadzie, obecnie w leczeniu,

-

otyłość BMI 32.

W konsekwencji, Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że odwołujący jest osobą częściowo niezdolną do pracy na okres do 30 listopada 2013 r.

Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do Komisji Lekarskiej ZUS, która w opinii lekarskiej z dnia 22 stycznia 2013 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez Lekarza Orzecznika.

Na tej podstawie, decyzją z dnia 25 stycznia 2013 r. ZUS Oddział w T. przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 grudnia 2012 r. do 30 listopada 2013 r.

dowód:

-

orzeczenie Lekarza Orzecznika z dnia 17.12.2012 r.- k. 130v cz. I akt ZUS,

-

orzeczenia Komisji Lekarskiej z dnia 22.01.2013 r.- k. 133 cz. I akt ZUS,

W celu stwierdzenia, czy i w jakim stopniu odwołujący jest niezdolny do pracy, czy istniejąca poprzednio całkowita niezdolność do pracy ustała oraz czy nastąpiła poprawa jego stanu zdrowia i na czym polega, jak również kiedy powstała niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. L. G. specjalisty urologa, lek. med. J. S.- specjalisty chirurga ortopedy- traumatologa, lek. med. J. S. specjalisty neurologa i lek. med. P. M.- specjalisty kardiologa.

W pisemnej opinii z dnia 26 czerwca 2013 r. biegły urolog zdiagnozował u odwołującego:

-

stan po radykalnej radioterapii i leczeniu hormonalnym z powodu raka gruczołu krokowego,

-

zwężenie cewki moczowej,

-

stan po nacięciu cewki metodą endoskopową (UIO),

-

zaznaczone dolegliwości o typie przeszkody podpęcherzowej przy oddawaniu moczu (LUTS).

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznał, że odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy na okres od 1 grudnia 2012 r. do 30 listopada 2014 r.

W uzasadnieniu opinii wskazał, że nasilone objawy spowodowane przeszkodą w dolnych drogach moczowych, objawy podrażnieniowe- bóle przy mikcji, parcia naglące oraz krwiomocz spowodowane są przebytą radioterapią. Zwężenie cewki moczowej spowodowało najprawdopodobniej napromieniowanie. Endoskopowe nacięcie cewki UIO nie było w pełni skuteczne, o czym świadczy wynik badania uroflometrycznego wskazujący na znaczną przeszkodę podpęcherzową przy oddawaniu moczu. Najprawdopodobniej odwołujący został wyleczony z choroby nowotworowej, na co wskazuje brak wznowy miejscowej oraz brak przerzutów w okresie sześciu lat od zakończenie leczenia. Nowotwór nie był znacznie zaawansowany miejscowo. Wyniki badań świadczą o skuteczności leczenia. Skutki uboczne radioterapii powodują u odwołującego ograniczenia możliwości wykonywania pracy w wykonywanym zawodzie. W przypadku badanego istnieją możliwości leczenia zwężenia cewki moczowej.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 26.06.2013 r.- k. 17-18,

W pisemnej opinii z dnia 22 października 2013 r. biegli sądowi chirurg ortopeda- traumatolog, neurolog i kardiolog zdiagnozowali u odwołującego:

-

nadciśnienie tętnicze,

-

otyłość,

-

zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa,

-

ograniczenie ruchomości prawego stawu skokowego,

-

stan po onkologicznym leczeniu raka prostaty,

-

stan po operacji wodniaka jądra.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznali, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy z przyczyn chirurgicznych, neurologicznych i kardiologicznych.

W uzasadnieniu opinii wskazali na dobry stan ogólny badanego, wydolność układów wewnętrznych i niewielkie zaburzenia w zakresie układu ruchu, nie posiadające znaczenia orzeczniczego z uwagi na niskie nasilenie.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 22.10.2013 r.- k. 31-34,

Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii biegłych urologa oraz chirurga ortopedy- traumatologa, neurologa i kardiologa, albowiem opinie te sporządzone zostały w sposób rzetelny, po osobistym przebadaniu ubezpieczonego oraz bardzo szczegółowej i wszechstronnej analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych, przy czym biegli legitymowali się fachową wiedzą oraz odpowiednim doświadczeniem zawodowym. W ocenie Sądu, dokonana przez biegłych diagnoza schorzeń występujących u wnioskodawcy jest prawidłowa, zaś wnioski wynikające z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz bazują na wynikach przeprowadzonych badań, co czyni opinie wewnętrznie spójne, logiczne i kompletne. Opinie w sposób jednoznaczny i przejrzysty obrazują stan zdrowia odwołującego i w oparciu o aktualne wskazania wiedzy medycznej kategorycznie rozstrzygają kwestię wpływu stwierdzonych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Z tych też powodów, Sąd w pełni podzielił wnioski wynikające z opinii biegłego urologa odnośnie okresowej częściowej niezdolności badanego do pracy orz wnioski wynikające z opinii biegłych chirurga ortopedy- traumatologa, neurologa i kardiologa odnośnie zdolności ubezpieczonego do pracy zarobkowej.

Żadna ze stron opinii tych nie kwestionowała.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołujący R. T. jest niezdolny do pracy, czy istniejąca poprzednio całkowita niezdolność do pracy ustała oraz czy nastąpiła poprawa jego stanu zdrowia i na czym polega, jak również kiedy powstała niezdolność do pracy.

Zgodnie z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Stosownie do treści art. 57 tej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłego urologa, odwołujący z uwagi na rozpoznane u niego schorzenia w postaci stanu po radykalnej radioterapii i leczeniu hormonalnym z powodu raka gruczolu krokowego, zwężenia cewki moczowej, stanu po nacięciu cewki metodą endoskopową (UIO) oraz zaznaczonych dolegliwości o typie przeszkody podpęcherzowej przy oddawaniu moczu (LUTS), jest osobą częściowo niezdolną do pracy na okres od 1 grudnia 2012 r. do 30 listopada 2014 r.

Uwzględniając powyższe, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 grudnia 2012 r. do 30 listopada 2014 r.

W pozostałym zakresie odwołanie od zaskarżonej decyzji podlegało oddaleniu. Wszak w żadnej z wydanych w sprawie opinii, które Sąd w pełni podzielił, biegli lekarze nie stwierdzili u wnioskodawcy całkowitej niezdolności do pracy.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 107, art. 57 ust. 1 i art. 12 ust. 1-3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS oraz art. 477 14 § 1 i 2 k.p.c., Sąd orzekł jak w punktach I i II wyroku

SSO Natalia Lipińska

(...)

-

(...)

-

(...)

-

(...)

(...)