Sygn. akt IV U 933/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Natalia Lipińska

Protokolant: stażysta Sylwia Dymańska

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania A. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 13 lipca 2012 roku nr (...)

w sprawie A. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 933/12

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 25 października 2013 r.

Decyzją z dnia 13 lipca 2012 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił A. C. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 5 lipca 2012 r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniósł A. C., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca. Jak podał, był chory na gruźlicę i przez dwa lata pobierał rentę. Obecnie zaś stan jego zdrowia nie pozwala mu na podjęcie pracy, ponieważ szybko się męczy i jest mało wydajny. Pozostaje ponadto w leczeniu psychiatrycznym.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazał, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący A. C., urodzony (...)r., ma wykształcenie zawodowe o specjalności murarz i w zawodzie tym pracował jako murarz pieców przemysłowych. Był też monterem izolacji termicznych.

Od 17 sierpnia 1997 r. ubezpieczony pobierał rentę inwalidzką według III grupy inwalidów, zaś od 1 listopada 1998 r. do 31 października 2001 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 11 kwietnia 2012 r. odwołujący wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zaskarżoną decyzją z dnia 13 lipca 2012 r. ZUS Oddział w T. odmówił A. C.przyznania prawa do tego świadczenia, ponieważ Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 5 lipca 2012 r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Sąd Okręgowy ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 7 maja 2012 r. stwierdził u wnioskodawcy:

-

przewlekły spastyczny nieżyt oskrzeli, aktualnie bez istotnego ograniczenia sprawności wentylacyjnej,

-

przewlekły nikotynizm,

-

stan po gruźlicy płuc w 1998 r., aktualnie po zakończeniu leczenia swoistego,

-

zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego L-S, aktualnie bez ograniczenia sprawności, bez zmian neurologicznych,

-

chorobę nadciśnieniową I stopnia (WHO) wyrównaną,

-

chorobę niedokrwienną serca do diagnostyki,

-

zespół uzależnienia od alkoholu w wywiadzie.

W konsekwencji, Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do Komisji Lekarskiej ZUS, która w opinii lekarskiej z dnia 5 lipca 2012 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez Lekarza Orzecznika, rozpoznając u wnioskodawcy:

-

POChP o łagodnym przebiegu,

-

nikotynizm,

-

stan po przebytej gruźlicy płuc w 1995 r.,

-

zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa bez dysfunkcji w układzie ruchu,

-

objawy rozciągowe ubytkowe ujemne,

-

zespół uzależnienia od alkoholu.

Orzeczenie Komisji Lekarskiej legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

dowód:

-

orzeczenie Lekarza Orzecznika z dnia 07.05.2012 r.- k. 27v cz. I akt ZUS,

-

orzeczenia Komisji Lekarskiej z dnia 05.07.2012 r.- k. 31v cz. I akt ZUS,

W celu stwierdzenia czy i w jakim stopniu odwołujący jest niezdolny do pracy oraz kiedy powstała ewentualna niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. I. R.- specjalisty pulmonologa, lek. med. D. B.- specjalisty neurologa, lek. med. G. M. R.specjalisty reumatologa, lek. med. P. Ż.- specjalisty kardiologa i lek. med. E. N. specjalisty psychiatry.

W pisemnej opinii z dnia 14 listopada 2012 r. biegły pulmonolog zdiagnozował u odwołującego:

-

przewlekłą obturacyjną chorobę pluc bez cech upośledzenia sprawności wentylacyjnej,

-

przebytą gruźlicę naciekową płuc, potwierdzoną bakteriologicznie (1995/1996),

-

przewlekłą stabilną chorobę niedokrwienną serca,

-

zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznał, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

W uzasadnieniu opinii podał, że badany nadal pali papierosy, choć jak przyznaje, w mniejszej ilości. Sam naraża się na postęp i nasilanie dolegliwości związanych z rozpoznawaną u niego przewlekłą chorobą oskrzeli. W przeprowadzanych sporadycznie badaniach czynnościowych nie stwierdzano patologii. Od 1997 r. opiniowany znajduje się pod kontrolą poradni przeciwgruźliczej i chorób płuc (niesystematyczną). Gruźlica pozostawiła po sobie u badanego rozsiane zmiany guzkowo- włókniste ze zwapnieniami, bardziej nasilone po stronie prawej. Wnioskodawca zażywa (...)2 razy dziennie i w razie duszności (...). Skarży się na coraz bardziej nasilony, często nieproduktywny kaszel, gorszą tolerancję wysiłku, a w trakcie infekcji duszność w spoczynku połączoną z uczuciem „ściskania w klatce piersiowej”. Dolegliwości ustępują po wdechu z (...). Odwołujący nigdy nie był z tego powodu hospitalizowany, ani nie korzystał z pomocy pogotowia ratunkowego. Zaprzestanie palenia papierosów i systematyczne zażywanie odpowiednich do stopnia zaawansowania choroby leków w znacznym stopniu poprawiłoby sprawność fizyczną badanego.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 14.11.2012 r.- k. 8-11,

W pisemnej opinii z dnia 5 lutego 2013 r. biegli neurolog, reumatolog i kardiolog zdiagnozowali u odwołującego:

-

nadciśnienie tętnicze II okresu PTNT,

-

chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego bez upośledzenia funkcji.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznali, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

W uzasadnieniu opinii podali, że nadciśnienie tętnicze II okresu PTNT, pierwotne, łagodne, bez udokumentowanych istotnych zmian narządowych nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego przebiega bez upośledzenia funkcji i nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 05.02.2013 r.- k. 15-16,

W pisemnej opinii z dnia 31 sierpnia 2013 r. biegły psychiatra zdiagnozował u odwołującego:

-

zespół uzależnienia od alkoholu.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznał, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

W uzasadnieniu opinii podał, że wnioskodawca pozostaje w leczeniu psychiatrycznym ambulatoryjnym od 22 lutego 2011 r. z rozpoznaniem zespołu uzależnienia od alkoholu oraz organicznych zaburzeń nastroju. Leczenie psychiatryczne opiniowany rozpoczął zgodnie z postanowieniem sądu w związku z jazdą na rowerze pod wpływem alkoholu. W trakcie badania psychologicznego w dniu 25 czerwca 2012 r. stwierdzono u niego organiczną deteriorację funkcji poznawczych na poziomie upośledzenia umysłowego lekkiego oraz organiczną dysfunkcję OUN. W trakcie obecnego badania psychiatrycznego nie stwierdzono istotnych odchyleń od stanu prawidłowego, w tym nasilonych zaburzeń funkcji poznawczych, zaburzeń nastroju, zaburzeń psychotycznych.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 31.08.2013 r.- k. 22-24,

Sąd w całości podzielił opinie biegłych pulmonologa z dnia 14 listopada 2012 r., neurologa, reumatologa i kardiologa z dnia 5 lutego 2013 r. oraz psychiatry z dnia 31 sierpnia 2013 r., uznając, że zawierają one kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującego, a nadto uwzględniają wpływ rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinie. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych odnośnie zdolności badanego do pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Zauważyć przy tym trzeba, że opinie wydane zostały przez biegłych sądowych o specjalnościach adekwatnych do schorzeń zdiagnozowanych u wnioskodawcy. Nadto podkreślić należy, iż opiniujący w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu odwołującego.

Żadna ze stron opinii tych nie kwestionowała.

Uwzględniając powyższe, na podstawie tych właśnie opinii, ocenionych pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w nich wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołujący A. C.jest niezdolny do pracy oraz kiedy powstała ewentualna niezdolność do pracy.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanych w niniejszej sprawie opinii biegłych pulmonologa z dnia 14 listopada 2012 r., neurologa, reumatologa i kardiologa z dnia 5 lutego 2013 r. oraz psychiatry z dnia 31 sierpnia 2013 r., odwołujący, pomimo stwierdzonych u niego schorzeń w postaci: przewlekłej obturacyjnej choroby pluc bez cech upośledzenia sprawności wentylacyjnej; przebytej gruźlicy naciekowej płuc potwierdzonej bakteriologicznie; przewlekłej stabilnej choroby niedokrwiennej serca; nadciśnienia tętniczego II okresu PTNT; choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego bez upośledzenia funkcji oraz zespołu uzależnienia od alkoholu, nie jest osobą niezdolną do pracy.

Skoro więc zaskarżona przez odwołującego decyzja ZUS Oddział w T. z dnia 13 lipca 2012 r. była zasadna, jego odwołanie od tej decyzji należało oddalić, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia art. 57 ust. 1-2 i art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Procesową przesłankę rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 477 14 § 1 k.p.c.

(...)

(...)

-

(...)

-

(...),

-

(...).

(...)