Sygn. akt VU 575/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku P. P. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T..

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania P. P. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T..

z dnia 9 kwietnia 2013 r. sygn. (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawcy P. P. (1) prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 kwietnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.. na rzecz wnioskodawcy P. P. (1) kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VU 575/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 kwietnia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.. odmówił P. P. (1) prawa do renty uznając, że nie jest niezdolny do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji złożonym w dniu 15 kwietnia 2013 roku P. P. (1) wniósł o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że stan jego zdrowia spowodowany cukrzycą, na którą choruje od 1987 roku, nie pozwala mu na podjecie pracy zarobkowej.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Na rozprawie w dniu 10 marca 2015 roku pełnomocnik wnioskodawcy popierał wniesione odwołanie.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

P. P. (1) urodził się w dniu (...). Posiada wykształcenie średnie – z zawodu jest technikiem samochodowym. W okresie aktywności zawodowej pracował jako mechanik samochodowy oraz kierowca a także pomocnik masarza.

(dowód: wniosek o rentę k. 1-4, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k. 15 akt ZUS)

Wnioskodawca od 31 lipca 2004 roku tj. od zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego do 31 marca 2013 roku uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Wnioskodawcy uprawnienia do renty zostawały przyznawane decyzjami ZUS na podstawie orzeczeń lekarzy orzeczników ZUS, którzy uznawali wnioskodawcę za niezdolnego do pracy. Ostatnie orzeczenie lekarza orzecznika o częściowej niezdolności do pracy zostało wydane w dniu 26 lipca 2011 roku w związku z rozpoznaniem cukrzycy insulinozależnej powikłanej retinopatią i polineuropatią, choroby niedokrwiennej serca oraz nadciśnienia tętniczego.

(dowód: decyzja z dnia 26 sierpnia 2004 roku k. 21 akt rentowych, decyzja z dnia 23 września 2005 roku k. 25 akt rentowych, decyzja z dnia 27 września 2007 roku k. 71 akt rentowych, decyzja z dnia 11 września 2009 roku k. 95 akt rentowych, decyzja z dnia 24 sierpnia 2011 roku k. 105 akt rentowych, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS wraz z opinią lekarską z dnia 26 lipca 2011 roku k. 18 w dokumentacji medycznej)

W dniu 28 stycznia 2013 roku P. P. (1) złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wiosek k. 109 akt ZUS)

Orzeczeniem z dnia 7 marca 2013 roku lekarz orzecznik ZUS, po zapoznaniu się z opinią konsultanta okulisty stwierdził, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Taki wniosek wywiódł ze stopnia zaawansowania rozpoznanych u niego schorzeń w postaci cukrzycy insulinozależnej dostatecznie wyrównanej, retinopatii nieproliferencyjnej obu oczu, makulopatii obu oczu, jaskry obu oczu, nadciśnienia tętniczego dobrze kontrolowanego farmakologicznie.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 7.03.2013r. k. 18 akt ZUS wraz z dokumentacja medyczną w aktach ZUS-teczka)

Od powyższego orzeczenia wnioskodawca wniósł sprzeciw w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 3 kwietnia 2013 roku po rozpoznaniu u wnioskodawcy cukrzycy typu 2 wyrównanej metabolicznie – leczonej insuliną i powikłanej makulopatią i retinopatią nieproliferencyjną, nadciśnienia tętniczego poddającego się leczeniu oraz jaskry, wydała orzeczenie zgodnie z orzeczeniem lekarza orzecznika.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej z dnia 3.04.2013r. k. 21 akt ZUS wraz z dokumentacją medyczną w aktach rentowych .)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫

cukrzyca typu 1 leczona metodą intensywnej insulinoterapii,

⚫

retinopatia cukrzycowa obu oczu i maculopatia,

⚫

stan po wielokrotnej laseroterapii obu oczu,

⚫

polineuropatia cukrzycowa obwodowa,

⚫

neuropatia cukrzycowa wegetatywna,

⚫

makroangiopatia cukrzycowa,

⚫

astygmatyzm nadwzroczny oka prawego

⚫

nadwzroczność oka lewego,

⚫

choroba niedokrwienna serca,

⚫

nadciśnienie tętnicze,

(dowód: opinia biegłej diabetolog M. M.- (...) k. 14-15, opinia uzupełniająca k. 41 i k. 89, opinia biegłej kardiolog M. M. k. 20-21, opinia biegłej okulisty A. C. k. 30-31 i opinia uzupełniająca k. 67, opinia biegłej okulisty D. P. k. 94-97, opinia biegłej diabetolog M. P.k. 124-129)

Wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy zgodnej z kwalifikacjami od ustania poprzednich świadczeń do 31 grudnia 2015 roku z powodu schorzeń diabetologicznych.

(dowód: opinia biegłej diabetolog M. M.- (...) k. 14-15, opinia uzupełniająca k. 41 i k. 89, opinia biegłej diabetolog M. P.k. 124-129))

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. „Doniosłe znaczenie w konstrukcji częściowej niezdolności do pracy (której definicję zawiera art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS) ma podkreślenie, że chodzi o ocenę zachowania zdolności do wykonywania nie jakiejkolwiek pracy, lecz pracy „zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji”. R. legis wyodrębnienia tej przesłanki stanowi wyeliminowanie sytuacji, w których ubezpieczeni o wyższych kwalifikacjach po utracie zdolności do ich zarobkowego wykorzystania zmuszeni byliby podjąć pracę niżej kwalifikowaną, do której zachowali zdolność, wobec braku środków do życia. Inaczej mówiąc, ubezpieczony może być uznany za częściowo niezdolnego do pracy, gdy zachował zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (na przykład pracy wymagającej niższych albo niewymagającej w ogóle jakichkolwiek kwalifikacji), lecz jednocześnie utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy, do której posiada kwalifikacje. Wyjaśnienie treści pojęcia „pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego), (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2006 roku, I UK 103/06 OSNP 2007/17-18/261).

Biorąc pod uwagę, iż wnioskodawca posiada wykształcenie średnie techniczne – z zawodu jest technikiem samochodowym i w okresie aktywności zawodowej pracował jako mechanik oraz kierowca, a więc w zawodzie wyuczonym ocenę jego zdolności do pracy, należało odnieść przede wszystkim do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami formalnymi, które pokrywają się z rzeczywistymi.

Dla ustalenia, czy wnioskodawca jest nadal niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy, Sąd dopuścił dowód z opinii dwóch biegłych diabetologów M. M.- (...) i M. P., dwóch biegłych okulistów A. C. i D. P.a także kardiologa M. M. - biegłych z zakresu dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niego schorzenia.

Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, wynikami dodatkowych badań oraz po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili w opiniach na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

Podstawowe znaczenie dla sprawy miały opinie sporządzone przez biegłych diabetologów oraz okulistów, gdyż to stopień nasilenia cukrzycy oraz powikłania jakie ona powoduje, determinują zdolność wnioskodawcy do pracy. Należy przypomnieć, iż dotychczas wnioskodawca był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy z powodów diabetologicznych i to te schorzenia – jak wynika z podzielonych przez Sąd opinii biegłych diabetologów - czynią go w ciągłości niezdolnym do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi od daty ustania poprzednich uprawnień.

Schorzenie kardiologiczne (choroba niedokrwienna serca oraz nadciśnienie tętnicze) choć niewątpliwie ma wpływ na ogólny stan zdrowia skarżącego, rozpatrywane oddzielnie, nie skutkują jego niezdolnością do pracy. Choroba niedokrwienna serca i wyrównane nadciśnienie tętnicze - jak wynika z opinii biegłej kardiolog M. M. (4) - wymagają systematycznego leczenia farmakologicznego, ale nie powodują niezdolności do pracy. Wykonana przez biegłą podczas badania próba wysiłkowa ujemna klinicznie i elektrokardiograficznie przy dużym obciążeniu 13,4 MET, w badaniu echokardiograficznym bez odcinkowych zaburzeń kurczliwości, prawidłowa frakcja wyrzutowa lewej komory , EF 65%.

Biegła diabetolog M. M.- (...) rozpoznała u P. P. (1) cukrzycę typu 1 leczoną metodą intensywnej insulinoterapii, retinopatię cukrzycową i maculopatię, stan po wielokrotnej laserotarapii, polineuropatię cukrzycową obwodową, neuropatię cukrzycową wegetatywną oraz makroangiopatię cukrzycową. Biegła wydając opinię oparła się na dokumentacji medycznej zebranej w sprawie w tym historii choroby z poradni diabetologicznej w okresu od lutego 1994 roku do czerwca 2013 roku, w oparciu o dzienniczek samokontroli i przeprowadzeniu badania lekarskiego, wskazując na wyniki badania z glukometru oraz poziomu cukru we krwi w dniu badania. Głównym powodem uznania wnioskodawcy za niezdolnego częściowo do pracy były znaczna chwiejność cukrzycy a zwłaszcza wielokrotne w ciągu dnia niedocukrzenia a tkaże powikłania narządowe (mimo dobrych wartości (...)) zarówno mikro (retinopatia) jak i makro naczyniowe (przebyty zwał serca) oraz objawy ze strony układu nerwowweego obwodowego (zaburzenia czucia w obrębie kończyn) i wegetatywnego (brak objawów zapowiadjaacych hipoglikemii). Biegła zwróciła również uwagę, że poziomy glikemii 48-40-37-52-29 mg% sa zanotowane w dokumentacji lekarskiej (np. z lipca 2012 roku czy czerwca 2013 roku jak i w aktach sprawy) podobnie jak zapisy o nie odczuwaniu niedocukrzeń. Powyższe może spowodować zagrożenie dla życia i zdrowia zarówno wnioskodawcy jak i innych osób.

Mając na uwadze powyższe wyniki badań, liczne powikłania biegła uznała, że wnioskodawca jest nadal częściowo niezdolny do pracy na okres od daty ustania poprzednich świadczeń do 31 grudnia 2015 roku.

W opinii uzupełniającej biegła M. M.- (...), w odpowiedzi na zarzuty organu rentowego wskazała, że do niedocukrzeń w przypadku wnioskodawcy dochodzi od bardzo dawna. Występowały one jeszcze w czasie zatrudnienia wnioskodawcy. Ponadto jak wynika z dokumentacji lekarskiej wnioskodawca z powodu uszkodzenia wegetatywnego układu nerwowego nie odczuwa niedocukrzeń, więc ich eliminacja może okazać się niemożliwa, zwłaszcza jeżeli wnioskodawca będzie pracował fizycznie. Ponadto wbrew stanowisku organu rentowego, w ocenie biegłej zapisy z dzienniczka samokontroli raczej na pewno odnoszą się do okresu spornego – momentu badania przez lekarzy orzeczników ZUS i wydania spornej decyzji, a nie okresu późniejszego, tj. okresu badania przez biegłą. Jedynie glikemie z glukometru dotyczą stanu aktualnego. Ponadto wbrew stanowisku organu rentowego wskazane w opinii zapisy z dokumentacji leczenia są jedynie przykładowymi zapisami a nie wszystkimi i jedynymi. Jak to podkreśliła biegła, a czego nie zauważa organ rentowy, zapisy o niedocukrzeniach są zawarte w każdej wizycie lekarskiej, która odbywa się co 3-4 miesiące od stycznia 2012 roku do czerwca 2013 roku a więc również obejmują okres badania przez ZUS co nastąpiło w kwietniu 2013 roku.

Również biegła diabetolog M. P. uznała, iż P. P. (1) jest częściowo niezdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi. W uzasadnieniu swojej opinii biegła zwróciła uwagę na takie okoliczności jak: niewyrównanie cukrzycy, jej powikłanie w stopniu istotnym a wyrażające się retinopatią z makulopatią po laseroterapii, jaskrą, neuropatią cukrzycową obwodową i autonomiczną, makroangiopatią – przebyty bezbólowy zawał serca i częstymi udokumentowanymi spadkami poziomu cukru – wykazanymi w dokumentacji ambulatoryjnej.

Zarzuty organu rentowego do powyższej opinii, a sprowadzające się do stwierdzenia, że nie można podzielić wniosków biegłego o istnieniu u wnioskodawcy długotrwałej niezdolności do pracy, ponieważ opinia nie zawiera dokładnej analizy przebiegu cukrzycy z okresu którego dotyczy spór, są gołosłowne.

Biegła diabetolog M. P. swoją opinię wydała w oparciu o dokumentację z leczenia ambulatoryjnego, dokumentację zawartą w aktach sprawy oraz dokumentację z poradni diabetologicznej, która zawierała informacje o stopniu niewyrównania cukrzycy, jej chwiejności i zaawansowaniu powikłań zwłaszcza okulistycznych w okresie do czerwca 2013r., a zatem obejmowała także sporny okres.

Biegła tak samo jak biegła M. M.- (...) zwróciła uwagę na pozostałe schorzenia wnioskodawcy, będące powikłaniami cukrzycy, w tym okulistyczne, które nie pozostają bez wpływu na zdolność wnioskodawcy do pracy.

Biegli okuliści A. C. (2) oraz D. P. rozpoznały u skarżącego tożsame schorzenia: retinopatię cukrzycową obu oczu bedącą powikłaniem narządowym cukrzycy, stan po laseroterapii, astygmatyzm nadwzroczny okaz prawego, nadwzroczność oka lewego, jaskrę obu oczu. Odmiennie oceniły jednak wpływ tych schorzeń na zdolność skarżącego do pracy. I tak biegła A. C. (2) stwierdziła, że stan narządu wzroku u skarżącego czyni go częściowo trwale niezdolnym do pracy, z uwagi na postęp i dynamikę zmian w narządzie wzroku powodowanych cukrzycą. Biegła zwróciła uwagę, że oczne powikłania narządowe cukrzycy doprowadzają do istotnego pogorszenia czynności funkcjonalnej widzenia tak w zakresie ostrości wzroku jak i pola widzenia. Dodatkowym powikłaniem choroby podstawowej jest jaskra. Ponadto mimo systematycznego leczenia retinopatia cukrzycowa postępuje, a kolejne planowe laseroterapie mające na celu jak najdłuższe utrzymanie relatywnie dobrych ostrości wzroku wtórnie będą upośledzać pole widzenia.

W opinii uzupełniającej biegła A. C., w odpowiedzi na zarzuty organu rentowego wskazała, że ze szczegółowej dokumentacji medycznej wnioskodawcy - w tym kontroli okulistycznych przeprowadzanych co pół roku w okresie od 20 stycznia 1999 roku do 7 maja 2013 roku wynika, że stan funkcjonalny narządu wzroku ulega systematycznemu pogorszeniu w następstwie powikłań narządowych cukrzycy jak i ubocznych efektów terapii – laseroterapii siatkówek.

Natomiast zdaniem biegłej D. P. schorzenia okulistyczne nie czynią wnioskodawcy niezdolnym do pracy. Mimo bowiem, że schorzenia te wykluczają prace wnioskodawcy w wyuczonym zawodzie kierowcy i mechanika, to z uwagi na to, iż świadczenia rentowe pobierał już 9 lat, miał możliwość przekwalifikowania się, nabycie umiejętności w innym zawodzie, zgodnym z kwalifikacjami zawodowymi. Sąd nie podzielił opinii D. P., gdyż opinia ta jest wewnętrznie sprzeczna. Biegła zapomina, że wnioskodawca wykonywał przez 28 lat swojego życia wyuczony zawód kierowcy i mechanika. A zatem jego kwalifikacje formalne pokrywają się z kwalifikacjami faktycznymi. Skoro wnioskodawca nie może wykonywać pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami zawodowymi, a biegła to potwierdza, to oznacza że utracił częściowo zdolność do pracy. Ponadto biegła poza gołosłownym stwierdzeniem, że skarżący po przekwalifikowaniu mógłby wykonywać prace zgodne z kwalifikacjami, w ogóle tych prac nie wskazuje. Należy przypomnieć, że zdolność do pracy poniżej zawodowych kwalifikacji ubezpieczonego, jest jednoznaczna z częściową niezdolnością do pracy.

Do podważenia jasnych i spójnych opinii biegłych diabetologów oraz opinii biegłej A. C. nie może prowadzić okoliczność, że Komisja Lekarska w swoim orzeczeniem uznała P. P. (1) za zdolnego do pracy. Opinie lekarzy orzeczników w świetle art. 245 k.p.c. są tylko dokumentami prywatnymi, a zatem stanowią dowód tego, że osoba która się pod nimi podpisała, złożyła oświadczenie w nich zawarte. Nie korzystają natomiast z domniemania prawdziwości. Sąd rozpoznając sprawę – wobec zakwestionowania tych opinii przez wnioskodawcę- nie może się na nich opierać przy wydawaniu rozstrzygnięcia. Przeciwstawia się temu obowiązująca w postępowaniu sądowym zasada bezpośredniości przeprowadzania dowodów. Dlatego też w niniejszej sprawie dla oceny stanu zdrowia wnioskodawcy Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy. Opinie lekarzy orzeczników ZUS nie stanowią skutecznego przeciwdowodu dla opinii sporządzonych przez biegłych sądowych w niniejszej sprawie. Organ rentowy nie może zatem podważyć opinii biegłych sądowych przeciwstawiając im jedynie opinie lekarzy orzeczników.

W przedmiotowej sprawie organ rentowy nie przedstawił natomiast jakichkolwiek innych poza opiniami lekarzy orzeczników ZUS dowodów na to, iż wnioskodawca jest zdolny do pracy. Takim dowodem nie jest w szczególności opinia biegłej D. P., gdyż Sąd z przyczyn omówionych wyżej odmówił wiary wnioskom końcowym opinii jako nieuzasadnionym. Ponadto nie można zapominać o tym, że stan zdrowia skarżącego determinują schorzenia diabetologiczne, a występujące schorzenia okulistyczne jako powikłania cukrzycy, li tylko utwierdzają w przekonaniu co do poprawności wniosków diabetologów co do częściowej niezdolności do pracy. W świetle powyższego stanowisko organu rentowego co do zdolności wnioskodawcy do pracy należy uznać za nieprawidłowe. Tym bardziej, że wnioskodawca nie był skierowany przez komisję lekarską ZUS na konsultację diabetologiczną, mimo że to właśnie z powodów diabetologicznych od 31 lipca 2004 roku był uznawany nieprzerwanie za częściowo niezdolnego do pracy.

Niewątpliwie biegli sądowi z zakresu diabetologii M. M.- (...) i M. P., praktycy z wieloletnim doświadczeniem, posiadają fachową wiedzę dotyczącą cukrzycy i jej powikłań, a zatem są w stanie w sposób prawidłowy je rozpoznać i ocenić.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dowodzi w sposób jednoznaczny, iż wnioskodawca z uwagi na schorzenia diabetologiczne oraz powikłania narządowe cukrzycy jest częściowo niezdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi.

Czasookres niezdolności do pracy skarżącego Sąd ustalił na podstawie opinii biegłej M. M.- (...) uznając, iż wiek wnioskodawcy oraz szybki postęp wiedzy medycznej przemawiają przeciwko orzeczeniu trwałej niezdolności do pracy, jak o to wnosiła m.in. biegła M. P.i A. C..

Uwzględniając powyższe Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał P. P. (1) prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, na okres od 1 kwietnia 2013 roku do 31 grudnia 2015 roku.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik tj. art. 98 k.p.c. zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.. na rzecz wnioskodawcy kwotę 60 złotych, na podstawie § 2 ust. 1 i 2 w zw. z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 490).