Sygn. akt VI U 259/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2014 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: L. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 30 grudnia 2013 r., znak: (...)

w sprawie: L. T.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu L. T. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia(...)r. do dnia (...)r.,

2)  stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VI U 259/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 grudnia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu L. T. prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Decyzję wydano w oparciu o art. 57 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) oraz orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 18.12.2013 r., w którym nie stwierdzono niezdolności do pracy.

W odwołaniu od decyzji ubezpieczony wniósł o jej zmianę .

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i przytoczył argumenty zawarte w uzasadnieniu decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 20.09.2013 r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie prawa do renty. Do wniosku dołączył zaświadczenie o stanie zdrowia, dokumentację leczniczą oraz dokumenty potwierdzające staż pracy. Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził w orzeczeniu z dnia 28.10.2013 r., że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Komisję Lekarską ZUS, w wydanym dnia 18.12.2013 r. orzeczeniu również nie stwierdziła niezdolności badanego do pracy.

dowód: orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – akta ZUS

orzeczenie Komisji lekarskiej ZUS – akta ZUS

Sąd poddał weryfikacji orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS dopuszczając dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych o specjalnościach: neurolog i internista. Powołany zespół specjalistów po przeprowadzeniu badania, zebraniu wywiadu od ubezpieczonego oraz uwzględnieniu dokumentacji medycznej rozpoznał u badanego

-wielopoziomową dyskopatię szyjna i lędźwiową , przewlekły zespół bólowy szyjny i lędźwiowo krzyżowy objawowy z zaostrzeniami oraz obecnymi objawami ubytkowymi o charakterze rwy kulszowej lewostronnej porażennej.

- nadciśnienie tętnicze WHO i/II stopnia

- przerost gruczołu krokowego

W dalszej części orzeczenia biegli wskazali, że nie są zgodni z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS. W ocenie biegłych objawy chorobowe ze strony kręgosłupa są upośledzające istotnie sprawność ustroju pojawiły się 1,5 roku temu. Występują objawy ubytkowe o charakterze rwy kulszowej lewostronnej porażennej – chory porusza się o kuli. Zastosowane leczenie nie przyniosło poprawy. Odzyskanie sporności może nastąpić po leczeniu operacyjnym , Aktualnie powód jest niezdolny do pracy częściowo do dnia(...)r.

dowód: opinia biegłych sądowych z dnia 10.07.2014 r. (k. 19-21 akt)

Organ rentowy nie wniósł zastrzeżeń do opinii biegłych (k. 38 akt)

Sąd podzielił wydaną opinię. Oceny stanu zdrowia powoda dokonał zespół doświadczonych specjalistów. Wydali oni opinię po przeprowadzeniu badania przedmiotowego i podmiotowego. Orzeczenie zostało prawidłowo uzasadnione, a wnioski w nim zawarte nie nasuwają wątpliwości co do ich trafności. Stąd też przedstawiona opinia jako rzetelny i fachowy dowód w sprawie została uznana za wystarczającą podstawę rozstrzygnięcia. Schorzenie kręgosłupa nie tylko uniemożliwia mu wykonywanie pracy ale również utrudnia zwykłe funkcjonowanie.

Zgodnie a z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności po przekwalifikowaniu. Częściowo niezdolną do pracy jest zgodnie z ust. 3 cytowanego przepisu osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji. Oceniając stopień niezdolności do pracy należy, w myśl art. 13 wymienianej ustawy, uwzględnić stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Dokonując analizy stanu zdrowia ubezpieczonego przez pryzmat wszystkich wymienionych wyżej przesłanek, Sąd doszedł do przekonania, że schorzenie ubezpieczonego w znaczny sposób ogranicza jego możliwości zarobkowania w dotychczasowy sposób i ogranicza możliwości przekwalifikowania, poszukiwania zatrudnienia i wykonywania pracy odpowiadającej poziomowi jego wykształcenia. Jak z powyższego wynika powód spełnia przesłanki uzasadniające przyznanie prawa do renty wymienione w art. 57 cytowanej ustawy na okres wskazany w opinii biegłych, tj. do (...).

Mając na względzie powyższe, Sąd na zasadzie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w punkcie 1 wyroku.

Przedmiotem rozstrzygnięcia pozostawało także w niniejszej sprawie, czy organ rentowy w ramach swoich uprawnień i kompetencji poczynił wszystkie możliwe ustalenia faktyczne i wyjaśnił wszystkie okoliczności konieczne do wydania decyzji. W zakresie tym Sąd ustalił, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych na etapie postępowania orzeczniczego dysponował odpowiednimi dowodami pozwalającymi na ustalenie, że występuje u badanego częściowa niezdolność do pracy. Wywiad zebrany od badanego przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS odpowiada swą treścią danym zebranym przez biegłych lekarzy sądowych. Zespół specjalistów powołanych przez Sąd dysponował dokładnie tymi samymi dokumentami leczenia i wynikami badań, jakie stanowiły podstawę wadliwego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS. W niniejszej sprawie niewątpliwe jest, że zmiana decyzji w postępowaniu odwoławczym była uzasadniona ustaleniami faktycznymi, które powinny być i były znane organowi rentowemu. Opinia biegłych została wydana w oparciu o dokładnie takie same dokumenty diagnostyczne jakimi dysponował organ rentowy. Kliniczny stan ubezpieczonego również nie uległ zmianie albowiem dane z wywiadu i badanie fizykalne nie wskazują na to by powód w trakcie badania przez biegłych zgłaszał i cierpiał na inne dolegliwości aniżeli te, które znane były lekarzom wchodzącym w skład Komisji Lekarskiej ZUS. Z uwagi na powyższe w punkcie II wyroku stwierdzono, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, zgodnie z art. 118 ust 1a ustawy emerytalnej.

SSO Ewa Milczarek