Sygn. akt VI U 5238/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2014 r. w Bydgoszczy

na rozprawie odwołania D. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 9 listopada 2012 r. znak (...)- (...)- (...)

w sprawie: D. L.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych

Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonej D. L. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 5 października 2012 r. do 31 października 2014 r.

II nie stwierdza odpowiedzialności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 listopada 2013 roku (znak (...)- (...)- (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS ( Dz. U. z 2009 roku nr 153, poz. 1227), odmówił przyznania ubezpieczonej D. L. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS nie ustaliła niezdolności ubezpieczonej do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła ubezpieczona, która wniosła o przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, iż jej aktualny stan zdrowia nie pozwala na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonej organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczona D. L. ma wykształcenie średnie-pracownik administracji biurowej. Nie pracuje od czerwca 2012 roku. Do dnia 4 października 2012 roku otrzymywała świadczenie rehabilitacyjne.

W dniu 18 września 2012 roku ubezpieczona złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczona posiada wymagany okres ubezpieczenia. Pozwany organ rentowy poddał ją badaniu przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS, którzy w orzeczeniach uznali ubezpieczoną za osobę zdolną do pracy.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania powyższych orzeczeń Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności: neurochirurga, internisty, specjalisty medycyny pracy.

Biegli lekarze sądowi w wydanej w dniu 26 lutego 2013 roku opinii sądowo-lekarskiej rozpoznali u ubezpieczonej następujące schorzenia:

- zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowego leczone operacyjnie w odcinku L5-S1,

- choroba nadciśnieniowa w wywiadzie.

Zdaniem biegłych lekarzy sądowych u ubezpieczonej, po zakończeniu okresu pobierania przez nią świadczenia rehabilitacyjnego trwającego 12 miesięcy, nastąpiła wyraźna poprawa w stanie zdrowia i w związku z tym nie stwierdzają u niej niezdolności do pracy. Tym samym biegli sądowi podtrzymali stanowisko zajęte przez Komisję Lekarską ZUS.

( protokół badań sądowo- lekarskich i orzeczenie lekarskie – k.11 i 12 akt spr.) Po zapoznaniu się z opinią wydaną przez biegłych ubezpieczona w piśmie procesowym z dnia 17 marca 2013 roku zgłosiła do niej zastrzeżenia. Podniosła ona, że od chwili operacji przepukliny we wrześniu 2011 roku jej stan zdrowia uległ pogorszeniu, co uniemożliwia jej wykonywanie pracy zarobkowej. Podała, że na dzień 4 czerwca 2013 roku ma skierowanie na wykonanie badania rezonansem magnetycznym.

W związku z zastrzeżeniami ubezpieczonej Sąd zwrócił się do biegłych o wydanie uzupełniającej opinii i odniesienie się do zgłoszonych przez nią zastrzeżeń.

Biegli sądowi w dniu 26 marca 2013 roku sporządzili opinię uzupełniającą, w której podtrzymali stanowisko zajęte w opinii z dnia 26 lutego 2013 roku.

Ubezpieczona w piśmie procesowym z dnia 12 maja 2013 roku zgłosiła zastrzeżenia do opinii uzupełniającej. Podniosła, że została pobieżnie zbadana przez biegłego lekarza neurochirurga i nadal czeka na badanie rezonansem magnetycznym. W piśmie procesowym z dnia 7 czerwca 2013 roku ubezpieczona przedłożyła wyniki badania rezonansu magnetycznego.

W związku z zastrzeżeniami ubezpieczonej Sąd zwrócił się do biegłych sądowych o wydanie uzupełniającej opinii i odniesienie się do zgłoszonych przez nią zastrzeżeń.

Biegli sądowi w dniu 2 lipca 2013 roku sporządzili kolejną opinię uzupełniającą, w której uznali zastrzeżenia ubezpieczonej za bezpodstawne i podtrzymali swoje dotychczasowe stanowisko. W następnej opinii uzupełniającej z dnia 21 sierpnia 2013 roku biegli dodali, że wykonane badanie rezonansu magnetycznego nie wpłynęło na zmianę ich decyzji ustalonej w orzeczeniu z dnia 26 lutego 2013 roku.

Ubezpieczona w piśmie procesowym z dnia 2 października 2013 roku wniosła zastrzeżenia do powyższych opinii uzupełniających. Podniosła, że jej stan zdrowia ulega pogorszeniu, a nie polepszeniu oraz że ma trudności z chodzeniem. Dodała, że wyniki badania rezonansu magnetycznego wykazały kolejną przepuklinę w poziomie L3-L4 oraz że na dzień 18 października 2013 roku wyznaczone ma badanie rezonansem magnetycznym kręgosłupa szyjnego.

W związku z powyższymi zastrzeżeniami ubezpieczonej Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 4 listopada 2013 roku dopuścił dowód z opinii drugiego zespołu biegłych lekarzy sądowych: neurologa, neurochirurga, specjalisty medycyny pracy.

Biegli lekarze drugiego zespołu w opinii wydanej w dniu 25 lutego 2014 roku rozpoznali u ubezpieczonej następujące schorzenia:

- choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią szyjną C5/C6/C7 i lędźwiową L2/L3/L4/L5 oraz nawrotową L5/S1 z zaostrzeniami i obecnymi objawami ubytkowymi,

- dysfunkcja zwieracza pęcherza moczowego,

- nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane farmakologicznie,

- zapalenie błony śluzowej żołądka (nadżerkowe) i dwunastnicy, bez istotnych zaburzeń w odżywianiu.

Biegli drugiego zespołu orzekli, że występujące u ubezpieczonej schorzenia upośledzają sprawność organizmu w stopniu powodującym okresową częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji od daty zakończenia pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, tj. od 4 października 2012 roku na okres dwóch lat do października 2014 roku. W ocenie biegłych drugiego zespołu przyczyną niezdolności ubezpieczonej do pracy jest choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią szyjną i lędźwiową oraz nawrotową L5/S1 z zaostrzeniami i obecnymi objawami ubytkowymi z dysfunkcją zwieraczy pęcherza moczowego. Biegli nie zgodzili się z orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS i Komisji Lekarskiej ZUS oraz z orzeczeniem lekarzy biegłych I zespołu. Biegli podali, że wydając opinię dysponowali dowodami, których nie posiadał organ rentowy, tj. badaniami obrazowymi kręgosłupa C i L-S.

Strony nie zgłosiły zastrzeżeń do opinii sporządzonej przez drugi zespół biegłych, zaś pozwany organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 14 maja 2014 roku przychylił się do stanowiska wyrażonego w opinii sporządzonej przez drugi zespół biegłych sądowych.

-dowód: opinia biegłych k. 11-12, k. 82-83v akt, opinia uzupełniająca k. 29, k. 53, k. 58, wyniki badania rezonansu magnetycznego k. 44 akt

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j.Dz.U. z 2013r., poz.1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego w myśl art. 57 ust. 1 pkt. 2 uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie między innymi pięć lat, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Pięcioletni okres winien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy, do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej ( art. 58 ust. 1 i 2 w/w ustawy).

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 w/w ustawy). Oceniając stopień niezdolności do pracy należy, w myśl art. 13 wymienianej ustawy, uwzględnić stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy uwzględnił opinię sądowo-lekarską wydaną w dniu 25 lutego 2014 roku przez drugi zespół biegłych sądowych. Sąd uznał powyższą opinię za wyczerpującą, poddającą wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonej w odniesieniu do jej możliwości zawodowych. Opinia biegłych została szczegółowo uzasadniona, a ponadto wnioski w niej zawarte nie nasuwały wątpliwości co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonej. Opinię wydali po zapoznaniu się ze wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczoną. Stanowisko swoje fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili. Co więcej, pozwany organ rentowy przychylił się do powyższej opinii i nie wnosił do niej zastrzeżeń.

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w tym zwłaszcza opinię drugiego zespołu biegłych sądowych, uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję przyznając ubezpieczonej D. L. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 5 października 2012 roku do 31 października 2014 roku.

W punkcie 2 wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy emerytalno - rentowej z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, bowiem organ rentowy w postępowaniu administracyjnym nie dysponował dowodami zaprezentowanymi w trakcie postępowania sądowego, tj. badaniami obrazowymi kręgosłupa C i L-S.

Na oryginale właściwy podpis.