Sygn. akt. IV Ka 910/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Danuta Flinik - sprawozdawca

Sędziowie SO Włodzimierz Wojtasiński

SO Piotr Kupcewicz

Protokolant Agnieszka Sawicka

przy udziale Ewy Łączkowskiej- prokuratora Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2013 roku

sprawy M. K.

oskarżonego z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 16 lipca 2013 roku - sygn. akt III K 104/13

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. P. – Kancelaria Adwokacka w B. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym; zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i jego wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IV Ka 910/13

UZASADNIENIE

M. K. oskarżony został o to, że w dniu 21 stycznia 2013r. w miejscowości S. gm. D. przy ul. (...) na terenie ogródka piwnego przy sklepie (...) działając wspólnie i w porozumieniu z R. T. używając przemocy dokonali napadu rabunkowego na osobie G. P. w ten sposób, że R. T. uderzył pięścią w twarz G. P., a M. K. zamknął furtkę wejściową na teren ogródka piwnego oraz odepchnął pokrzywdzonego uniemożliwiając mu ucieczkę, po czym R. T. uderzył G. P. pięścią w twarz w okolice nosa oraz groził mu pobiciem, a następnie zażądał wydania pieniędzy, po czym dokonali kradzieży pieniędzy w kwocie 360,00 zł. W wyniku pobicia G. P. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia tkanek miękkich (krwiak podskórny, obrzęk) okolicy oczodołu prawego, które stanowią naruszenie czynności narządów ciała na czas nie przekraczający dni 7, z tym ustaleniem, że M. K. zarzucany mu czyn popełnił w ciągu 5 lat od odbycia w części kary 2 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 04 września 2012r. w sprawie sygn. akt IV K 64/12 za czyn z art. 280§1 kk, którą odbywał w okresie od dnia 20 listopada 2011r. do dnia 15 czerwca 2012r.

tj. o czyn z art. 280§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 16 lipca 2013r. sygn. akt III K 104/13 oskarżony M. K. uznany został za winnego zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 280§1 kk wymierzono mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 46§1 kk zobowiązano solidarnie ze współoskarżonym do zapłaty pokrzywdzonemu 360,00 zł tytułem naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem. Na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania oskarżonemu od 23 stycznia 2013r. do dnia 14 lutego 2013r. i zwolniono od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa.

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego zarzucając obrazę przepisów postępowania tj. art. 7 i art. 410 kpk, mającą wpływ na treść orzeczenia, polegającą na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów tj. dowolnej, a nie swobodnej ocenie dowodów, przejawiającej się pominięciem dowodów wskazujących na niewypełnienie przez oskarżonego M. K., żadnego ze znamion czynu zabronionego opisanego w art. 280§1 kk. W uzasadnieniu apelacji skarżący podniósł, iż zeznania pokrzywdzonego są niespójne, sprzeczne i tylko częściowo pokrywają się z zeznaniami świadka P. B., zaś w części dotyczącej zachowania oskarżonego M. K. są całkowicie niewiarygodne albowiem pokrzywdzony G. P. wielokrotnie w trakcie postępowania zmienił treść swoich zeznań. Zdaniem obrońcy oskarżonego bierna postawa M. K. wskazuje na to, że swoim zachowaniem nie wypełnił on żadnego ze znamion przypisanego mu czynu i wobec powyższego wnosi o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie tegoż oskarżonego

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego jest oczywiście bezzasadna.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń w oparciu o całokształt zgromadzonego materiału dowodowego. Jego ocena jest zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. W żaden sposób nie można sądowi I instancji zarzucić dowolności w ocenie materiału dowodowego. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku jest zgodna z dyrektywami, art. 424 kpk, albowiem sąd wskazuje, jakimi dowodom dał wiarę, a jakim wiarygodności odmówił i dlaczego. Swoje przekonanie o winie oskarżonego M. K. w sposób wiarygodny i przekonywujący uzasadnił. Odnosząc się do zarzutu dowolnej oceny dowodów i naruszenia art. 7 kpk należy stwierdzić, że jest on całkowicie chybiony. Sąd ma prawo uznać za wiarygodne zeznania świadków lub wyjaśnienia oskarżonego, co do niektórych okoliczności i nie dać wiary stwierdzeniom tej samej osoby, co do innych kwestii, pod warunkiem, że swoje stanowisko w sposób przekonywujący uzasadni, jak to ma miejsce w niniejszej sprawie. Podkreślić należy, że ocena dość trudnego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w szczególności ewoluujących wyjaśnień oskarżonych, nieco zmienianych zeznań pokrzywdzonego świadka P. B. wymagała szczególnej staranności i wnikliwości. Sąd I instancji tym wymogom sprostał. Ocena ta nie zawiera błędów logicznych, jest zgodna ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a zatem pozostaje pod ochroną art. 7 kpk. Uszło też uwadze skarżącego, że istotnym czynnikiem kształtującym przekonanie sądu o wartości osobowego środka dowodowego są spostrzeżenia i wrażenia odniesione w toku bezpośredniego przesłuchania na rozprawie. Zdaniem Sądu Okręgowego ocena dowodów poczyniona przez Sąd Rejonowy jest bezstronna, a argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zasługują na akceptację. Próba podważenia ustaleń i ocen Sądu I instancji przez skarżącego jawi się jako zwykła polemika ze swobodną oceną dowodów i sprowadza się do odmiennej ich oceny, co czyni zarzut obrazy art. 7 kpk całkowicie niezasadny. Zarzut obrazy art. 410 kpk również jest bezzasadny, gdyż Sąd dokonując oceny materiału dowodowego w uzasadnieniu wyroku szczegółowo i wszechstronnie rozważał wyjaśnienia oskarżonych, zeznania świadków, biegłych i sąd odwoławczy podziela zawartą w uzasadnieniu argumentację, uznając za zbędne jej powielanie. Reasumując, uznać należy, że w sytuacji gdy kontrola apelacyjna uzasadnia stwierdzenie, że zaskarżony wyrok znajduje pełne poparcie w prawidłowo dokonanej ocenie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego w postępowaniu, nie ma podstaw do zdyskwalifikowania zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy uznał, że rozstrzygnięcie uznające winę oskarżonego M. K. w zakresie przypisanego czynu zasługuje na akceptację.

Orzeczenie o kosztach oparto na mocy art. 624§1 kpk