Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: VII P 25/16

Tytuł: Sąd Rejonowy w Częstochowie z 2016-03-29
Data orzeczenia: 29 marca 2016
Data publikacji: 7 grudnia 2017
Data uprawomocnienia: 28 kwietnia 2016
Sąd: Sąd Rejonowy w Częstochowie
Wydział: VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący: SSR Paulina Włodarczyk
Sędziowie: Kazimierz Błoch
Henryk Lamch

Protokolant: st. sekretarz sądowy Grażyna Karolkiewicz
Hasła tematyczne: Rozwiązanie Stosunku Pracy Za Wypowiedzeniem
Podstawa prawna: art. 45 § 1 k.p., art. 41 k.p., art. 163 k.p.

Sygn. akt VII P 25/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Częstochowie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodniczący sędzia Sądu Rejonowego Paulina Włodarczyk

Ławnicy: Kazimierz Błoch, Henryk Lamch

Protokolant: st. sekretarz sądowy Grażyna Karolkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2016 roku w Częstochowie

w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa K. S.

przeciwko M. M. Piekarnia w C.

o odszkodowanie z tytułu wypowiedzenia umowy o pracę

1.  zasądza od pozwanej M. M. Piekarnia w C. na rzecz powódki K. S. kwotę 8.112 zł (osiem tysięcy sto dwanaście złotych) z ustawowymi odsetkami z tytułu opóźnienia w zapłacie od dnia 13 lutego 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2.704 zł (dwa tysiące siedemset cztery złote);

4.  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - kasa Sądu Rejonowego w Częstochowie kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem opłaty sądowej od pozwu, której powód nie miał obowiązku uiścić.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 stycznia 2016 r., uzupełnionym w dniu 29 stycznia 2016 r. (k. 11), złożonym przeciwko M. M. Piekarnia w C. powódka K. S. wniosła o zasądzenie odszkodowania z tytułu wypowiedzenia umowy o pracę w kwocie 8.112,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwanej odpisu pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że pracodawca nie wyraził zgody na udzielenie jej urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, tj. od dnia 08.01.2016r. mimo złożenia wniosku o udzielenie urlopu w dniu 29.12.2015r. i wypisania karty urlopowej.

W odpowiedzi na pozew pozwana M. M. Piekarnia w C. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwana przyznała, że powódka wystąpiła z wnioskiem o udzielenie urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po zakończeniu urlopu macierzyńskiego. Pozwana podniosła, że powódka otrzymała informację, że urlop wypoczynkowy nie został jej udzielony i nie stawiła się do pracy, i nie usprawiedliwiła swojej nieobecności. Pracodawca podkreślił, że obowiązkiem powódki było uzyskanie zgody na urlop w czasie i wymiarze objętym wnioskiem.

Bezsporne było:

Powódka K. S. była zatrudniona u M. M. Piekarnia w C. na podstawie kolejno zawartych umów o pracę: na okres próbny od dnia 15.01.2007r. do 31.03.2007r., na czas określony od dnia 01.04.2007r. do 31.12.2013r., na czas nieokreślony od dnia 01.01.2014r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku księgowej (dowód: akta osobowe cz. B – umowa o pracę – k. 1, 3, 18)

W dniu 09.01.2015r. powódka urodziła dziecko – córkę M. S. i do dnia 07.01.2016r. przebywała na urlopie macierzyńskim, dodatkowym urlopie macierzyńskim i urlopie rodzicielskim.

W dniu 09.12.2015r. powódka wysłała maila do kadrowej M. O. między innymi z zapytaniem, co musi zrobić, aby wykorzystać zaległy urlop wypoczynkowy. W odpowiedzi na powyższe uzyskała informację, że musi zgłosić się do kadr jeszcze w grudniu 2015r. i wypisać kartę urlopową (dowód: mail – k. 7).

K. S. w dniu 29.12.2015r. złożyła wniosek do pracodawcy o udzielenie urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, tj. od dnia 08.01.2016r. Wniosek ten powódka ponownie przesłała pracodawcy za pośrednictwem poczty w dniu 07.01.2016r. (dowód: akta osobowe cz. C – wniosek)

Pismem datowanym na dzień 08.01.2016r. doręczonym K. S. za pośrednictwem poczty w dniu 12.01.2016r. pracodawca rozwiązał z powódką umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upływa w dniu 30.04.2016r. Jako przyczynę wypowiedzenia pracodawca wskazał reorganizację stanowiska pracy.

(dowód: akta osobowe cz. C – oświadczenie)

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie akt osobowych powódki oraz dokumentów załączonych do akt sprawy.

Sąd oddalił wniosek dowodowy pozwanej o przesłuchanie świadka M. O. jako nieistotny dla rozstrzygnięcia postępowania (k. 30).

Sąd rejonowy zważył co następuje:

Podstawą prawną żądania powódki K. S. jest art. 45 § 1 k.p. w związku z art.41 kp i art.163 §3 k.p.

Zgodnie z art. 45 § 1 k.p. w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Powódka w terminie określonym w art. 264 § 1 k.p. odwołała się od rozwiązania umowy o pracę.

Sąd dokonując oceny prawidłowości wypowiedzenia umowy o pracę bada przesłanki formalne i materialne rozwiązania umowy o pracę.

Pozwana rozwiązała umowę o pracę z powódką poprzez oświadczenie złożone na piśmie z podaniem przyczyny.

Powódka zarzuciła, że pracodawca rozwiązał umowę o pracę w okresie, w którym korzystała z urlopu wypoczynkowego, co naruszało art.41 kp.

Powódka podnosiła, że na podstawie art. 163 §3 k.p., pracodawca zobowiązany był do udzielenia jej urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po zakończeniu urlopu macierzyńskiego.

Okolicznością bezsporną było, że powódka do dnia 07.01.2016r. przebywała na urlopie macierzyńskim i w dniu 29.12.2015r. złożyła wniosek do pracodawcy o udzielenie urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po wykorzystaniu świadczeń macierzyńskich, który następnie ponowiła w dniu 07.01.2016r. (vide: oświadczenie pozwanej – k. 30).

Zgodnie z art. 163 § 3 k.p. na wniosek pracownicy udziela się jej urlopu bezpośrednio po urlopie macierzyńskim (…).

W świetle powołanego przepisu pracodawca związany jest wnioskiem pochodzącym od pracownicy, która urodziła lub ma urodzić dziecko i chciałaby skorzystać z urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie macierzyńskim. Kategoryczne sformułowanie treści art.163 §3 k.p. nie pozostawia żadnych wątpliwości, że do rozpoczęcia urlopu wystarcza w tym przypadku złożenie stosownego wniosku, na który pracodawca nie może zareagować inaczej niż „udzielając" urlopu niezależnie od planu urlopów (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2003 r., sygn. I PK 18/03). Podobne stanowisko zajął również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 sierpnia 2001 r., sygn. I PKN 590/00. Zatem powódka nie musiała uzyskać zgody pracodawcy na udzielenie urlopu wypoczynkowego od dnia 08.01.2016r. do 02.03.2016r. W konsekwencji powódka od 08.01.2016r. korzystała z urlopu wypoczynkowego.

Wobec powyższego, wypowiedzenie powódce umowy o pracę doręczone w dniu 12.01.2016r. naruszało przepis art.41 k.p. Żądanie odszkodowania jest zatem uzasadnione, ponieważ wypowiedzeniu naruszało przepisy o wypowiadaniu umów.

Wobec naruszenia przez stronę pozwaną art.41k.p. sąd nie badał zasadności przesłanek materialnych- przyczyn rozwiązania stosunku pracy.

Sąd, na podstawie art. 47 1 k.p. zasądził na rzecz powódki odszkodowanie z tytułu wypowiedzenia umowy o pracę w kwocie 8.112 zł, wysokości której strona pozwana nie kwestionowała.

Ustawowe odsetki sąd zasądził od dnia 13.02.2016r. do dnia zapłaty, tj. od dnia następnego po doręczaniu odpisu pozwu stronie pozwanej, bowiem w dniu 12.02.2016r. pozwana dowiedziała się o żądaniu powódki, a zatem od dnia następnego pozostawała w opóźnieniu w zapłacie odszkodowania.

ęO odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., art. 359 § 1 i 2 k.c. w związku z art. 300 k.p.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na mocy art. 477 2 § 1 k.p.c.

O kosztach procesu, na które złożyła się opłata od pozwu, orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. oraz zasadą wyrażoną w art. 113 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167, poz. 1398 ze zm.), zgodnie z którym to przepisem - kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Powódka na podstawie art. 96 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 35 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych korzystała z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych w postaci opłaty od pozwu. Opłata od pozwu w niniejszej sprawie wynosiła 300 zł – art. 28 pkt 4 ustawy z 28 lipca 2005 r.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij