Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: VI Ka 19/14

Tytuł: Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2014-02-25
Data orzeczenia: 25 lutego 2014
Data publikacji: 17 kwietnia 2018
Data uprawomocnienia: 25 lutego 2014
Sąd: Sąd Okręgowy w Gliwicach
Wydział: VI Wydział Karny Odwoławczy
Przewodniczący: Marcin Mierz
Sędziowie:
Protokolant: Marzena Mocek
Hasła tematyczne: Środki Karne ,  Wykroczenie
Podstawa prawna: art. 54 i art. 65 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwe imprez masowych

Sygnatura akt VI Ka 19/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Marcin Mierz

Protokolant Marzena Mocek

przy udziale przedstawiciela Komendy Miejskiej Policji w G. komisarza Andrzeja Słabosza

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2014 r.

sprawy B. O. ur. (...) we W.,

syna J. i G.

obwinionego z art. 54 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 17 lipca 2013 r. sygnatura akt IX W 1639/12

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw oraz art. 119 kpw w zw. z art. 627 kpk

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 3 w ten sposób, że na mocy art. 65 ust. 5 ustawy z dnia 20 marca 2009r. o bezpieczeństwie imprez masowych obowiązek stawiennictwa orzeka na okres 1 (jednego) roku;

2.  w pozostałym zakresie utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy;

3.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania odwoławczego w kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych i wymierza mu opłatę za II instancję w kwocie 60 (sześćdziesiąt) złotych.

Sygn. akt VI Ka 19/14

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 25 lutego 2014 roku

Osobista apelacja obwinionego wywiedziona od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 17 lipca 2013 roku (sygn. akt IX W 1639/12), którym to wyrokiem sąd uznał obwinionego B. O. za winnego popełnienia wykroczenia z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych, okazała się bezzasadna, choć w efekcie jej wniesienia dojść musiało do zmiany zaskarżonego wyroku z przyczyn dostrzeżonych przez sąd odwoławczy z urzędu.

Żaden z argumentów apelacji nie pozostaje zasadny. Zgromadzone w sprawie dowody w postaci zeznań pracowników służby informacyjnej wykonujących obowiązki podczas meczu drużyn piłkarskich klubów sportowych (...) i (...), w szczególności relacji świadka A. T. (k. 12), dokumentacji fotograficznej oraz załączonych do akt regulaminów, w sposób jednoznaczny przesądzają winę obwinionego. Obwiniony wskazując, iż nie przyznaje się do popełnienia zarzuconego jego osobie wykroczenia zaprzecza, by podczas meczu w ogóle stał w ciągu komunikacyjnym. Twierdzeniu obwinionego przeczy wprost załączona do akt sprawy dokumentacja fotograficzna z której zgodnie z przeprowadzonymi przez funkcjonariuszy policji typowaniami osób widocznych na fotografiach, obecność obwinionego w tymże ciągu wynika. Nie sposób zatem zgodzić się z obwinionym. Będący pracownikiem firmy ochroniarskiej świadek A. T. jednoznacznie w zeznaniach swoich rozpoznał obwinionego jako tego, który nie reagował na wydawane mu polecenia udania się na miejsce zgodne z posiadanym przez obwinionego biletem, w dalszym ciągu pozostając na schodach. Dotychczasowa karalność obwinionego nie posiadała wbrew treści apelacji żadnego wpływu na ocenę dowodów. Wpływ taki nie wynika również z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku. Zgromadzone dowody przesądzają winę obwinionego niezależnie od jego dotychczasowej karalności. Fakt, iż na meczu piłkarskim podczas którego dopuścić się miał czynu objętego wnioskiem o ukaranie w niniejszej sprawie, miał być obwiniony wedle treści apelacji wraz z dziewięcioletnią córką żadnego wpływu na ocenę trafności zaskarżonego wyroku mieć nie może. Wprawdzie na jednej ze stanowiących dowody w niniejszej sprawie fotografii na której widać także wytypowanego przez funkcjonariusza policji obwinionego widoczna jest dziewczynka, której wygląd wskazuje, iż może ona mieć lat dziewięć, niemniej jednak jak wynika z tejże fotografii, pozostaje ona w towarzystwie stojącej obok niej dorosłej kobiety, a zachowanie obwinionego stojącego na schodach nie może posiadać wręcz jakiegokolwiek związku z obecnością na meczu tego dziecka. Obwiniony stoi bowiem po przeciwnej stronie schodów w stosunku do miejsca zajmowanego przez widoczne na fotografii dziecko. Przebywanie przez obwinionego na terenie ciągu komunikacyjnego nie posiada żadnego związku z obecnością tam kilkuletniego dziecka.

Apelacja obwinionego pozostaje zatem oczywiście bezzasadna.

Do zmiany zaskarżonego wyroku dojść jednak musiało z uwagi na dostrzeżoną przez sąd odwoławczy z urzędu usterkę zaskarżonego wyroku w którego punkcie 3, w oparciu o art. 65 ust. 3 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych orzekł sąd rejonowy obowiązek stawiennictwa w miejscu określonym przez Komendanta Miejskiego Policji w G. w trakcie wskazanych przez sąd imprez sportowych, który to obowiązek zgodnie z art. 65 ust. 3 powołanej ustawy orzeka się jako towarzyszący orzeczonemu w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 65 ust. 2 ustawy, zakazowi wstępu na określone przez sąd imprezy masowe. Orzekając tenże obowiązek nie wskazał jednak sąd rejonowy terminu na który został on orzeczony. Zgodnie natomiast z art. 65 ust. 5 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych obowiązek, o którym mowa w ust. 3, orzeka się na okres od 6 miesięcy do lat 3, nieprzekraczający jednak okresu, na jaki orzeczono zakaz wstępu na imprezę masową. Okres na który orzeczono zatem obowiązek stawiennictwa winien zostać każdorazowo w wyroku sądu odrębnie określony. Wskazanie przez sąd w uzasadnieniu wyroku okresu na który orzeczony został ten środek pozostaje przy tym niewystarczające. Nie jest również tak, że okres ten obowiązuje przez czas na który orzeczono zakaz wstępu na określone imprezy masowe. Możliwość zróżnicowania okresów obowiązywania zakazu wstępu na imprezy masowe oraz obowiązku stawiennictwa w czasie ich trwania wynika z treści art. 65 ust. 5 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych ustanawiającego odmienne niż w art. 65 ust. 2 powołanej ustawy granice w ramach których obowiązek stawiennictwa może zostać orzeczony. Mając okoliczności powyższe na względzie, sąd okręgowy zmienił punkt 3 zaskarżonego wyroku w ten sposób, że na mocy art. 65 ust. 5 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych obowiązek stawiennictwa orzekł na okres jednego roku. Orzekając o tym okresie sąd odwoławczy zważył na stopień naruszenia przez obwinionego zasad bezpieczeństwa i porządku w trakcie meczu piłkarskiego, jak również na wagę naruszonego przez obwinionego obowiązku dla zapewnienia porządku i bezpieczeństwa na stadionie w konkretnych okolicznościach niniejszej sprawy. Wymiar tego środka pozostaje bliższy dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Rozstrzygnięcie to stanowi orzeczenie dla oskarżonego korzystniejsze od wydanego przez sąd rejonowy zwłaszcza, gdy sąd ten w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wyraził pogląd, iż obowiązek stawiennictwa obowiązuje wobec obwinionego przez okres lat dwóch.

Nie dopatrując się w pozostałym zakresie podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku, wyrok ten sąd odwoławczy utrzymał w mocy. Nie znalazł sąd również podstaw do zwolnienia obwinionego od zapłaty kosztów postępowania odwoławczego, które od niego na rzecz Skarbu Państwa zasądził w wysokości określonej w punkcie 3 wyroku.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij