Sygn. akt: VU 646/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2013 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Mirosława Molenda-Migdalewicz

Protokolant: Katarzyna Awsiukiewicz

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2013 r. w Legnicy

sprawy z wniosku E. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o ponowne przeliczenie emerytury

na skutek odwołania E. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 2 kwietnia 2013 roku

znak (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt VU 646/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych na mocy decyzji z dnia 02 kwietnia 2013r. odmówił E. L. prawo do ponownego przeliczenia emerytury .

W uzasadnieniu wskazano ,iż wnioskodawca nie przedłożył żadnych dowodów, które pozwoliłyby na przeliczenie świadczenia w inny , niż dotychczasowy sposób . Decyzją z dnia 22.09.2008r. przyznano E. L.– od dnia 08.05. 2008r. - prawo do emerytury decyzją z dnia 22.09.2008r. , a wysokość emerytury została ustalona w najkorzystniejszym wariancie z podstawy wymiaru renty z 4 lat kalendarzowych ( 1986-1989) i WWW 106,48% . Za lata 1979-1985 i 1990-1994 wysokość wynagrodzenia została ustalona przez organ rentowy na podstawie kserokopii kartotek wynagrodzeń. Nie przyjęto kwot wskazanych w legitymacji ubezpieczeniowej , ponieważ występujące duże różnice pomiędzy kwotami wynagrodzeń wskazanych w tym dokumencie a w kartotekach zarobkowych – w szczególności za lata 1982-1985 .

Odwołanie od powyższej decyzji złożył E. L. wskazując, że w legitymacji ubezpieczeniowej wpisane zostało faktycznie osiągane przez niego wynagrodzenie , od którego zakład pracy odprowadzał składki na ubezpieczenia społeczne .

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podtrzymano w całości argumenty wskazane w zaskarżonej decyzji . Dodatkowo wskazano ,iż prawidłowość ustalenia wysokości emerytury E. L.na podstawie dokumentów przedłożonych przez skarżącego , a znajdujących się w aktach ubezpieczeniowych była już wielokrotnie przedmiotem postępowania sądowego , które potwierdziło prawidłowość wydanych decyzji p[rzez organ rentowy ( sprawy Sądu Okręgowego w Legnicy sygn.: VU 3599/02;VU 2196/08;VU 3222/08).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z 30 lipca 1994r. E. L.Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał rentę inwalidzką III grupy inwalidów od 20 marca 1994r. Od 01 czerwca 1999r. E. L.pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Podstawa wymiaru renty została ustalona w oparciu o dochód stanowiący podstawę wymiaru składek z 4 kolejnych lat kalendarzowych z okresu od stycznia 1986r. do grudnia 1989r. Wyliczony WWPW wynosił 106,47%. Do wyliczenia podstawy wymiaru świadczenia z okresu zatrudnienia wnioskodawcy w (...)w P.organ rentowy przyjął dane z zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp7 z dnia 26.11.1993r.

Dowód:akta ZUS, decyzje, k. 3, 78, 82, 141, 195, 202, t. II, k. 74, t. III

W dniu 24 czerwca 1999r. i 19 lipca 1999r. E. L.złożył wniosek o przeliczenie wymiaru renty chorobowej z okresu od 1979r. do 1989r. Do wniosku dołączył zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 17 czerwca 1999r. wystawione na podstawie kartotek wynagrodzeń (...)Przedsiębiorstwa (...) w P.za lata 1979-1994.

Pismem z dnia 15 listopada 1999r. organ rentowy poinformował wnioskodawcę o istniejących rozbieżnościach kwot w zaświadczeniu wystawionym w dniu 17 czerwca 1999r. i w książeczce ubezpieczeniowej.

W dniu 02 czerwca 2000r. (...) Urząd Wojewódzki przesłał do ZUS skorygowane zaświadczenia o wynagrodzeniu wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w (...) w P..

W dniu 17 lipca 2000r. wnioskodawca odebrał z ZUS oryginał legitymacji ubezpieczeniowej, w aktach pozostawiając kserokopię.

Decyzją z 01 lipca 2002r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy przeliczenia renty na podstawie zarobków na kartotekach za lata 1979-1994, gdyż WWPW wyliczony z lat 1980-1994r. wynosi 101,61% i jest niższy od dotychczasowego.

W dniu 16 lipca 2002r. E. L. złożył wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru dołączając legitymację ubezpieczeniową.

Decyzją z 30 sierpnia 2002r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy przeliczenia renty wskazując, że wysokość wynagrodzenia za lata 1986-1989 została przyjęta z zaświadczenia Rp7 z dnia 26 listopada 1993r. natomiast za lata 1978-1985 i 1990-1994 wysokość wynagrodzenia ustalono w oparciu o kserokopie kartotek wynagrodzeń. Nie uwzględniono kwot wynagrodzeń wykazanych w legitymacji ubezpieczeniowej ze względu na rażące różnice pomiędzy tymi kwotami a zarobkami wykazanymi w kartotekach wynagrodzeń szczególnie za lata 1982-1985. Organ rentowy wskazał, że po analizie przedłożonych kartotek wpisy w legitymacji uznał za niewiarygodne i nierzetelne, a WWPW wyliczony z lat 1980-1994r. wynosi 101,61% i jest niższy od dotychczasowego. Także mniej korzystne jest ustalenie podstawy wymiaru w oparciu o wynagrodzenie z innych kolejnych 4 lat kalendarzowych.

Odwołanie od tej decyzji złożył E. L.wskazując, że nie zgadza się ze stwierdzeniem, że jego zarobki w legitymacji ubezpieczeniowej są niewiarygodne i nierzetelne. W zastrzeżeniach od wydanej w toku postępowania opinii biegłego wnioskodawca wskazał, że wnosi o zmianę jego wniosku złożonego w czerwcu 1999r. na wniosek o ponowne ustalenie dotychczasowego WWPW renty na podstawie wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej z 4 kolejnych lat z okresu 1983-1986. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 24 marca 2004r. odwołanie zostało oddalone ( sygn. akt VUL 3599/02 ), a wniosek o przeliczenie przekazany do rozpoznania organowi rentowemu.

Decyzją z dnia 25 maja 2004r. po rozpatrzeniu wniosku E. L.organ rentowy stwierdził, że świadczenie nie ulegnie zmianie. W uzasadnieniu wskazał, że aktualny WWPW jest najkorzystniejszy. Nadto wskazał, że do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia nie uwzględniono kwot wynagrodzeń wykazanych w legitymacji ubezpieczeniowej, ponieważ występują rażące różnice pomiędzy tymi kwotami, a zarobkami wykazanymi w kartotekach wynagrodzeń, szczególnie za lata 1982-1985.

Od decyzji tej wnioskodawca nie odwołał się, natomiast w dniu 28 czerwca 2004r. ubezpieczony złożył kolejny wniosek o przeliczenie świadczenia na podstawie kartotek zarobkowych z okresu 1985-1990.

Kolejną decyzją z 07 lipca 2004r. organ rentowy stwierdził, że świadczenie nie ulegnie zmienia, gdyż aktualnie obowiązujący WWPW jest najkorzystniejszy.

Dowód: - dokumenty zgromadzone w aktach rentowych wnioskodawcy, tom II: wnioski o przeliczenie, k. 79, 84, zaświadczenia, k. 80-81, 116-117, pismo O/ZUS w L., k. 98, decyzja, k. 118, protokół wydania legitymacji, k. 119, kserokopia legitymacji, k. 120-125, decyzja, k. 156-157, 166-167, tom III: decyzja, k. 22-24, 41-42, wniosek o przeliczenie, k. 26,

- dokumenty zgromadzone w aktach Sądu Okręgowego w Legnicy VUL 3599/02

W dniu 30 maja 2007r. E. L. złożył wniosek o emeryturę.

Dowód: akta ZUS, k. 1-4, t. VII

Decyzją z dnia 22 września 2008r. organ rentowy przyznał E. L.prawo do emerytury od 08 maja 2008r., tj. od daty wejścia w życie zmiany przepisu art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Do ustalenia wysokości emerytury przyjęto podstawę wymiaru renty, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ( WWPW) wyniósł 106,48%.

W piśmie zatytułowanym „Reklamacja” wnioskodawca wskazał, że nie zgadza się z wybranym okresem do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia. Podał, że zaświadczenie Rp7 nie zostało wypełnione zgodnie z informacją na odwrocie oraz zgodnie z kartoteką. Zarzucił, że do tej pory nie wyjaśniono i nie wykazano zgodnie z kartoteką rozbieżności kwot. Podał, że ZUS winien rozpoznać jego kolejny wniosek przekazany przez Sąd Okręgowy o przeliczenie na podstawie legitymacji ubezpieczeniowej, w której wpisy są zgodne z wynagrodzeniem miesięcznym. Do pisma dołączył kserokopię legitymacji ubezpieczeniowej.

W piśmie z dnia 31 października 2008r. organ rentowy wskazał, że zgodnie z postanowieniem Sądu z 10 kwietnia 2002r. przeliczył podstawę wymiaru świadczenia i do obliczenia podstawy renty zostały przyjęte zarobki za lata 1986-1989 na podstawie zaświadczenie Rp7 z 26.11.1993r. oraz za lata 1979-1985 i 1990-1994 wykazane w kartotekach wynagrodzeń. Podał, że do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto podstawę wymiaru renty ( WWPW 106,48% ) i jest to wariant najkorzystniejszy.

Dowód: dokumenty zgromadzone w aktach emerytalnych wnioskodawcy, tom VII: decyzja, k. 25, „reklamacja”, k. 29, pismo, k. 47

Z zaświadczenia Rp7 wystawionego w dniu 23 listopada 1993r. przez (...)w P.wynika, że wnioskodawca w okresie zatrudnienia od 01 marca 1973r. do 08 sierpnia 1994r. osiągnął w następujących latach wynagrodzenie w wysokości: 1986r. – 289.015zł, w `1987r. 436.859zł, 1988r. – 631.472zł, 1989r. – 2.532.660zł. Zostało ono wystawione na podstawie kartotek zarobkowych przez pracodawcę.

W zaświadczeniu Rp7 wystawionym w dniu 17 czerwca 1999r. wpisano wynagrodzenie wnioskodawcy w następujących wysokościach: 1979r. - 78.816zł, 1980r. – 68.106zł, 1981r. – 76.187zł, 1982r. – 152.958zł, 1983r. – 175.147zł, 1984r. – 178.558zł, 1985r. – 246.381zł, 1986r. – 325.586zł, 1987r. – 446.387zł, 1988r. – 637.056zł, 1989r. 2.204.093zł, 1990r. – 8.310.288zł, 1991r. – 14.750.090zł, 1992r. – 25.032.300zł, 1993r. – 19.017.700zł, 1994r. – 4.052.400zł. Zaświadczenie zostało wystawione na podstawie kartotek wynagrodzeń przez (...)Urząd Wojewódzki .

W skorygowanym przez (...)Urząd Wojewódzki zaświadczeniu Rp7 wystawionym w dniu 24.05.2000r. wpisano następujące kwoty wynagrodzeń E. L.: 1979r. - 74.270zł, 1980r. – 70.215zł, 1981r. – 80.164zł, 1982r. – 132.958zł, 1983r. – 176.023zł, 1984r. – 182.949, 1985r. – 246.381zł, 1986r. – 329.015zł, 1987r. – 448.459zł, 1988r. – 637.056zł,1989r. 2.498.128zł, 1990r. – 9.298.378zł, 1991r. – 14.750.090zł, 1992r. – 25.132.300zł, 1993r. – 29.217.200zł, 1994r. – 22.508.000zł.

W legitymacji ubezpieczeniowej widnieją następujące wpisy wynagrodzeń wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w (...) w P.: 1980r. – 69.103zł + 6.845zł – zas. chor., 1981r. – 76.827zł + 4.958zł – zas. chor., 1982r 195.488zł + 10.265zł – zas. chor., 1983r. – 331.574zł + 3.523zł – zas. chor., 1984r. – 338.396zł + 9.148zł – zas. chor., 1985r. – 470.042zł + 8.185zł – zas. chor., 1986r. – 610.172zł + 4.429zł – zas. chor., 1987r. – 440.387zł + 2.072zł – zas. chor., 1988r. – 637.572zł, 1989r. – 2.204.101zł + 340.559zł – zas. chor., 1990r. – 7.912.688zł + 1.018.09zł – zas. chor. + 728.000zł nagr. z zysku, 1991r. – 8.372.390zł + 5.641.400zł – zas. chor. + 806.600zł nagr. z zysku, 1992r. -17.148.000 + 6.239.000zł – zas. chor. + 1.591.300zł nagr. z zysku, 1993r. – 18.893.700zł + 10.423.500zł – zas. chor. + 1.581.3000zł nagr. z zysku, 1994r. – 4.052.400zł + 18.455.600zł– zas. chor.

Dowód: dokumenty zgromadzone w aktach rentowych wnioskodawcy: zaświadczenia Rp7 tom I, k. 19, tom II, k. 80-81, 116-117, kserokopia legitymacji ubezpieczeniowej, tom II, k. 122-125 .

Zakład Ubezpieczeń Społecznych na mocy decyzji z dnia 22 września 2008r. wykonując prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 19 czerwca 2008r. przyznał E. L.prawo do emerytury od 08 maja 2008r., tj. od daty określonej w wyroku Sądu. Do ustalenia wysokości emerytury przyjęto podstawę wymiaru renty, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ( WWPW) wyniósł 106,48%, a wysokość świadczenia 1.357,57zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył E. L. wskazując, że w związku z otrzymaną decyzją emerytalną następnego dnia złożył w ZUS prośbę o ponowne ustalenie kwoty bazowej i wskaźnika podstawy wymiaru na podstawie wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej i do chwili obecnej nie rozpatrzono jego prośby. Zwrócił się z prośbą do Sądu o uznanie jego reklamacji.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że przy ustalaniu wysokości świadczenia przyjął najkorzystniejszy wariant, do obliczenia wysokości emerytury przyjmując podstawę wymiaru renty, a do obliczenia składnika emerytury wynoszącego 24% kwoty bazowej - kwotę bazową obowiązującą w dniu 08 maja 2008r.. Nadto organ rentowy wskazał, że pismem z 31 października 2008r. udzielił wnioskodawcy odpowiedzi na „reklamację”.

Postępowanie prowadzone było Sądem Okręgowym w Legnicy ; sygn. akt VU 3222/08.

Wyrokiem z dnia 12 stycznia 2010r. Sąd Okręgowy w Legnicy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych – w sprawie o sygnaturze akt VU 3222/08 – oddalił odwołanie E. L. od decyzji ZUS O/L. z dnia 22 września 2008r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu rozpoznając w sprawie IIIAUa 321/10 apelację E. L. od wyżej wskazanego orzeczenia – wyrokiem z dnia 13 stycznia 2011r. oddalił apelację .

Dowód: akta Sądu Okręgowego w Legnicy sygn.:VU 3599/02;VU 2196/08;VU 3222/08

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Organ rentowy do ustalenia podstawy wymiaru emerytury E. L.przyjął podstawę wymiaru renty ( WWPW 106,48% ) wskazując, że jest to wariant najkorzystniejszy. Do obliczenia podstawy renty zostały przyjęte zarobki za lata 1986-1989 na podstawie zaświadczenia Rp7 z 26.11.1993r. oraz za lata 1979-1985 i 1990-1994 wykazane w kartotekach wynagrodzeń.

Wnioskodawca domaga się przeliczenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie wpisów znajdujących się w legitymacji ubezpieczeniowej.

W ocenie Sądu organ rentowy dokonał prawidłowego wyliczenia wysokości emerytury przysługującej wnioskodawcy – co potwierdzone zostało prawomocnymi wyrokami wydanymi w sprawie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu IIIAUa 321/10 .

W wyżej wskazanej sprawie przedstawiono szczegółowe uzasadnienie stanowiska sądów co do prawidłowości wyliczenia emerytury E. L. na podstawie dokumentów złożonych przez ubezpieczonego do akt sprawi m.in. legitymacji ubezpieczeniowej i kartotek zarobkowych . W niniejszej sprawie przypomnieć należy ,iż powyższe rozstrzygnięcie oparto na następujących podstawach prawnych i ustaleniach: Zgodnie z przepisem art. 21 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS podstawę wymiaru emerytury dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy stanowi:

1)podstawa wymiaru renty - w wysokości uwzględniającej rewaloryzację oraz wszystkie kolejne waloryzacje przypadające w okresie następującym po ustaleniu prawa do renty, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 5, albo

2)  podstawa wymiaru ustalona na nowo w myśl art. 15.

W myśl przepisu art. 15 ust. 1 i 6 cytowanej ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę. Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 ustawy emerytalnej wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2)z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

3)z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Wskaźnik podstawy wymiaru emerytury ustalony z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia wynosi 76,19%. Wskaźnik podstawy wymiaru emerytury ustalony z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z okresu ostatniego dwudziestolecia poprzedzającego rok złożenia wniosku o ponowne przeliczenie podstawy wymiaru emerytury wynosi 59,55%. Wskaźnik z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury wynosi 78,64%. Wskaźnik z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy wynosi 97,29%. Wskaźnik podstawy wymiaru emerytury ustalony z 4 lat kalendarzowych z okresu 1986-1989 wynosi 106,48% i jest najkorzystniejszy.

Wobec powyższych wyliczeń brak było podstaw do ponownego obliczenia podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy na podstawie przepisu art. 111 ust. 1 ustawy emerytalnej.

W myśl przepisu art. 114 ust. 1 cytowanej ustawy prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Wnioskodawca domagał się ponownego ustalenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie zapisów w legitymacji ubezpieczeniowej. Podkreślić należy, że, jak wynika z ustaleń poczynionych przez Sąd Okręgowy, dowód ten był już kilkakrotnie składany przez E. L.łącznie z wnioskami o ponowne ustalenie podstawy wymiaru renty. W aktach emerytalnych wnioskodawcy znajduje się oryginał legitymacji, jak i dwie jej kserokopie. Już w piśmie z 15 listopada 1999r. organ rentowy informował wnioskodawcę o rozbieżnościach kwot z zaświadczenia Rp7 z wpisami w legitymacji ubezpieczeniowej. Nie jest zatem to nowy dowód, który został ujawniony po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie emerytury. Poza tym wnioskodawca do wniosku o emeryturę oraz do kolejnych pism nie dołączył żadnych nowych dowodów ani nie powołał nowych okoliczności i dlatego brak podstaw do ponownego ustalenia wysokość podstawy wymiaru świadczenia w trybie przepisu art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej.

Zwrócić należy uwagę, że organ rentowy kilkakrotnie odmawiał wnioskodawcy przeliczenia renty na podstawie wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej ze względu na rażące różnice pomiędzy kwotami w niej wpisanymi, a zarobkami wykazanymi w kartotekach wynagrodzeń, szczególnie za lata 1982-1985. Od takiej decyzji z 30 sierpnia 2002r. wnioskodawca odwoływał się do Sądu, lecz jego odwołanie zostało oddalone. Od kolejnej decyzji o tej treści z 25 maja 2004r wnioskodawca nie odwołał się, natomiast w dniu 28 czerwca 2004r. złożył kolejny wniosek o przeliczenie świadczenia na podstawie kartotek zarobkowych z okresu 1985-1990. Tym samym uznać należało, że sprawę ustalenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej O/ZUS w L. załatwił ostatecznie decyzją z 25 maja 2004r. wydaną na podstawie wniosku E. L. z 01 marca 2004r., od której wnioskodawca się nie odwołał.

W ocenie Sądu stanowisko organu rentowego należy uznać za prawidłowe, brak jakichkolwiek podstaw by dokonywać ponownego obliczenia wysokości emerytury wnioskodawcy na podstawie rażąco wyższych zarobków wpisanych w legitymacji ubezpieczeniowej. Z tego względu podstawę wymiaru emerytury wnioskodawcy powinny stanowić dane zgromadzone w pierwszym dokumencie stanowiącym podstawę ustalenia podstawy wymiaru renty, tj. w zaświadczeniu Rp7 z 1993r. Zostało ono wystawione przez pracodawcę E. L.– (...) Przedsiębiorstwo (...)w P., bezpośrednio po ustaniu zatrudnienia wnioskodawcy, na podstawie kartotek zarobkowych. Organ rentowy trafnie, w ocenie Sądu, nie uwzględnił kwot wynagrodzeń wykazanych w legitymacji ubezpieczeniowej ze względu na bardzo duże różnice pomiędzy tymi kwotami a zarobkami wykazanymi w kartotekach wynagrodzeń szczególnie za lata 1982-1985 i prawidłowo - po analizie przedłożonych kartotek - wpisy w legitymacji uznał za niewiarygodne i nierzetelne. Przykładowo: wynagrodzenie za rok 1983 – w zaświadczeniu Rp7 widnieje w wysokości – 176.023zł, a w legitymacji ubezpieczeniowej – 331.574zł + 3.523zł – zasiłki chorobowe, za rok 1984 – w zaświadczeniu Rp7 – 182.949zł, a w legitymacji ubezpieczeniowej – 338.396zł + 9.148zł – zasiłki chorobowe, za 1985r. – w zaświadczeniu Rp7 – 246.381zł, a w legitymacji - 470.042zł + 8.185zł – zasiłki chorobowe - a więc prawie dwukrotnie więcej.

W niniejszej sprawie sąd w pełni podziela powyższe ustalenia , uznając ,iż nie przedstawione zostały przez E. L. nowe dowody lub ujawnione okoliczności istniejące przed datą wydania decyzji , które miałyby wpływ na wysokość emerytury. Tym samym nie spełnione zostały warunki do ponownego przeliczenia emerytury określone we wcześniej powołanym art. 114 ust.1 ustawy emerytalnej .

Takim dowodem nie był dowód z zeznań osoby dokonującej wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej , który powołany został na okoliczność sposobu dokonywania wpisów wynagrodzeń w legitymacjach ubezpieczeniowych .

Skarżący bowiem nie przedstawił w niniejszej sprawie żadnych nowych dowodów potwierdzających wysokość wynagrodzeń faktycznie osiąganych w spornych latach ( 1982-1985) np. fiszek miesięcznych wynagrodzeń , zaświadczeń wysokości zarobków wystawionych przez zakłady pracy – na wniosek pracownika itp.

W konsekwencji sąd na mocy pkt. I postanowienia dowodowego z dnia 25 września 2013r. oddalił wniosek dowodowy o przesłuchanie świadka na okoliczności jak w tezie dowodowej z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu tego postanowienia .

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 14 § 1 kpc oddalił odwołanie nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.