Sygn. akt IX Ua 42/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział IX Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący : SSO Iwona Nowak

Sędziowie: SSO Maria Konieczna /spr/

SSO Mariola Łącka

Protokolant: st. sekretarz sądowy Dagmara Mazurkiewicz

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2014r. w Rybniku

sprawy A. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o świadczenie rehabilitacyjne

na skutek apelacji ubezpieczonego A. F.

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku Wydziału V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 11 września 2013 r. sygn. akt V U 11/13

oddala apelację

Sędzia: Przewodniczący: Sędzia:

SSO Maria Konieczna SSO Iwona Nowak SSO Mariola Łącka

Sygn. akt. IX Ua 42/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19.11.2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu A. F. ( F. ) prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 05.08.2012r. do dnia 02.12.2012r. w wysokości 100% podstawy wymiaru z ubezpieczenia wypadkowego, gdy świadczenie to nie pozostaje

w związku z wypadkiem przy pracy zaistniałym w dniu 24.11.1994r. W związku

z powyższym świadczenie przysługuje w wysokości 90% podstawy wymiaru za okres pierwszych 3 miesięcy i 75% podstawy wymiary za pozostały okres.

Ubezpieczony A. F. w odwołaniu od decyzji wniósł o jej zmianę podnosząc, że jego niezdolność jest wyłącznie skutkiem obrażeń jakich doznał w wyniku wypadku przy pracy, któremu uległ w dniu 24.11.1994r., gdy od czasu tego zdarzenia ma stale problemy

ze zdrowiem m.in. stałe uczucie niepewności stawu kolanowego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 11.09.2013r. w sprawie o sygn. akt V U 11/13 Sąd Rejonowy

w Rybniku Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy podał, iż ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony A. F. ur. (...) będąc zatrudnionym jako młodszy górnik w (...) S.A. Kopalni (...) w dniu

24.11.1994r. uległ wypadkowi przy pracy, w wyniku którego u ubezpieczonego doszło do zablokowania ruchu w lewym kolanie, co spowodowało niezdolność do pracy na 3 miesiące. Po tym czasie ubezpieczony wrócił do swojej dotychczasowej pracy i na Kopalni pracuje

do chwili obecnej.

Bezpośrednią przyczyną ww. zdarzenia było potknięcie się i upadek ubezpieczonego.

Po tym czasie ubezpieczony nie korzystał z pomocy lekarskiej aż do dnia 05.02.2012r., kiedy to wchodząc po schodach i w wyniku niestabilności kolana lewego wywrócił się. Ubezpieczony przez cały czas na przestrzeni lat 1995 - 2012 odczuwał niestabilność kolana, nie widział jednak potrzeby by pójść do lekarza.

W 1994r. ubezpieczony otrzymał odszkodowanie z (...), nie ubiegał się

o jednorazowe odszkodowanie.

Zaskarżoną decyzją z dnia 19.11.2012r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 05.08.2012r. do dnia 02.12.2012r.

w wysokości 100% podstawy wymiaru z ubezpieczenia wypadkowego, z przyczyn wskazanych na wstępie.

Uraz skrętny stawu, którego doznał ubezpieczony podczas upadku ze schodów

z 2012r. był poważny, obciążający, skutkujący długotrwałym leczeniem, w jego wyniku doszło do uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego. Mechanizm uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego to uraz skrętny stawu, najczęściej ( nie jest to warunek) z narastaniem krwiaka w jamie stawu.

Nie można wiązać obrażeń ubezpieczonego z 1994r. z występującym krwiakiem

w stawie i następczym leczeniem w 2012r.

Taki stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody. Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego oraz opinii uzupełniającej biegłego dr n.med. T. Z., gdy korelowała ona ze zgromadzoną dokumentacją medyczną i tym co zeznał ubezpieczony. Sąd nie dał wiary opinii głównej biegłego, gdyż w tej opinii biegły nie wziął pod uwagę dokumentacji medycznej z 2012r. i oparł się jedynie na wywiadzie z pacjentem, co sam przyznał w opinii uzupełniającej. Biegły w opinii uzupełniającej wyjaśnia na czym polegał błąd we wnioskowaniu w opinii podstawowej i logicznie tłumaczy z jakich przyczyn zmienił konkluzję w opinii uzupełniającej, gdy niesłusznie oparł się wówczas jedynie na wywiadzie

z ubezpieczonym bagatelizując uraz, którego doznał ubezpieczony w 2012r. podczas upadku

ze schodów.

Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego, gdy opinia biegłego dr n. med. T. Z. chirurga ortopedy była jasna i wyraźnie wskazywała

z jakich przyczyn biegły ostatecznie zajął określone stanowisko. Jest ono tym bardziej wiarygodne, gdy koreluje ze zdarzeniem i sposób urazu ze skutkiem, który nastąpił. Biegły

w opinii uzupełniającej wyjaśnił mechanizm urazu skrętnego i skutki.

Z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych wynika, że z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje. m.in. „ świadczenie rehabilitacyjne" - dla ubezpieczonego, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy;

Zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego przysługują w wysokości 100 % podstawy wymiaru. ( art. 9 w/w ustawy).

Niespornym w niniejszej sprawie było, że do wypadku przy pracy doszło,

co potwierdza zebrany w sprawie materiał dowodowy . Kwestią sporną było ustalenie czy uraz powodujący niezdolność do pracy w okresie od dnia 05.08.2012r. do dnia 02.12.2012r. był skutkiem tego wypadku z 1994r. czy innego zdarzenia z 2012r.

Ze spójnych zeznań ubezpieczonego, dokumentacji medycznej i opinii uzupełniającej biegłego, sporządzonej w wyniku zastrzeżeń wniesionych przez organ rentowy wynika,

że upadek ze schodów ubezpieczonego w 2012r., który spowodował uraz skrętny stawu miał charakter poważny i obciążający i nie miał związku ze zdarzeniem z 1994r., lecz był nowym zdarzeniem, którego skutki spowodowały konieczność długotrwałego leczenia. Tak wynika

z opinii biegłego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii, której Sąd dał wiarę .

W takiej sytuacji Sąd na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

W apelacji od wyroku ubezpieczony zaskarżył go w całości zarzucając mu:

1.  naruszenie przepisów postępowania, a to:

- art.233§1 k.p.c. przez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów

i doprowadzenie do sprzecznych z treścią materiału dowodowego ustaleń faktycznych polegających na błędnym przyjęciu, że skutki upadku ubezpieczonego ze schodów

w 2012r. spowodowały konieczność długotrwałego leczenia,

- art.248§1 k.p.c., art.232 k.p.c., art.227 k.p.c. i art.286 k.p.c. przez oddalenie wniosku ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego, gdy opinie sporządzone przez dr n.med. T. Z. były wewnętrznie niespójne,

a ustalenia biegłego nie korelowały z materiałem dowodowym zebranym w sprawie,

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art.6 ust.1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych przez pozbawienie ubezpieczonego prawa do świadczenia rehabilitacyjnego w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Wskazując na te zarzuty ubezpieczony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku

i przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 05.08.2012r. do dnia 02.12.2012r. w wysokości 100% podstawy wymiaru z ubezpieczenia wypadkowego oraz

o zasądzenie od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kosztów zastępstwa procesowego za I i II instancję według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu apelacji ubezpieczony generalnie podniósł, iż:

- Sąd bezkrytycznie przyjął wnioski opinii uzupełniającej biegłego sądowego

dr n. med. T. Z. i oparł się na błędnych ustaleniach poczynionych przez biegłego, gdy ustalenia biegłego winien odnieść do konkretnych okoliczności sprawy, mając

na uwadze ustalenia faktyczne i zasady logiki,

- uszło uwadze Sądu, że biegły sądowy w sposób diametralny zmienił swoje stanowisko wyrażone w opinii podstawowej i zmiany tej w sposób wyczerpujący

i przekonywujący nie wyjaśnił,

- z dokumentacji medycznej, a zwłaszcza z zaświadczenia (...) Poradni Urazowo – Ortopedycznej w W. z dnia 06.02.2012r. wynika, iż zwolnienie lekarskie od dnia 05.02.2013r. do nadal jest skutkiem wypadku w pracy z dnia 24.11.1994r.,

- od zdarzenia z dnia 24.11.1994r. ubezpieczony ma problemy ze zdrowiem,

w szczególności odczuwa stałą niepewność stawu kolanowego lewego,

- niezdolność do pracy ubezpieczonego jest wyłącznie skutkiem obrażeń jakich doznał wskutek wypadku z dnia 24.11.1994r., gdy stałe uczucie niepewności stawu kolanowego, będące skutkiem wypadku z dnia 24.11.1994r. spowodowało upadek ze schodów

i niezdolność do pracy oraz konieczność pobierania świadczeń rehabilitacyjnych, a zatem istnieje bezpośredni związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy wypadkiem przy pracy

z 1994r. i przebywaniem ubezpieczonego na zwolnieniu lekarskim w 2012r.

Ubezpieczony wniósł również o uchylenie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 11.09.2013r.i dopuszczenie w sprawie dowodu z opinii innego biegłego ortopedy

i traumatologa.

Rozpoznając apelację Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Uzupełniając postępowanie dowodowe w trybie art. 382 k.p.c. Sąd Okręgowy, zgodnie z wnioskiem ubezpieczonego A. F., dopuścił dowód z ponownej opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii dr n.med. Z. P.,

na podstawie której ustalił, iż uszkodzenie struktur wewnętrznych kolana lewego

u ubezpieczonego w postaci uszkodzenia więzadła przedniego z występowaniem niestabilności prostej przedniej i dalej niezdolność do pracy ubezpieczonego w okresie

od dnia 05.08.2012r. do dnia 02.12.2012r. były następstwem urazu z dnia 05.02.2012r., a nie wypadku przy pracy z dnia 24.11.1994r.

Opinię tę Sąd Okręgowy w pełni podzielił jako rzeczową, wydaną w oparciu

o specjalistyczną wiedzę, adekwatną do schorzeń występujących u ubezpieczonego, logicznie i przekonywująco uzasadnioną. Stąd Sąd Okręgowy uznał ją za miarodajną

w ocenie stanu zdrowia ubezpieczonego dodatkowo w sytuacji, gdy była ona zgodna

z wcześniej wydaną w toku postępowania przed Sądem I instancji opinią uzupełniającą biegłego sądowego dr n.med. T. Z..

Sąd podzielił tę opinię, gdy ubezpieczony w żadnym zakresie jej nie zakwestionował.

W świetle tej opinii dodatkowo wiarygodna jest opinia uzupełniająca biegłego sądowego dr n. med. T. Z., wydana przed Sądem I instancji, niezależnie od przyczyn wiarygodności podniesionych już przez ten Sąd, które Sąd Okręgowy w pełni podzielił.

Z obu opinii jednoznacznie i zgodnie wynika, że brak jest związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy niezdolnością ubezpieczonego do pracy w okresie od dnia 05.08.2012r. do dnia 02.12.2012r., a wypadkiem przy pracy z dnia 24.11.1994r., gdy niezdolność ta była wyłącznie wynikiem urazu kolana lewego jakiego ubezpieczony doznał wskutek upadku ze schodów w 2012r., który miał charakter poważny i obciążający i gdy, jak wynika z opinii uzupełniającej dr n. med. T. Z. , uszkodzenie więzadła przedniego to typowy uraz skrętny stawu.

Za przyjęciem braku związku przyczynowo – skutkowego jw. niewątpliwie przemawia również fakt, iż w dokumentacji medycznej dotyczącej ubezpieczonego,

od czasu wypadku przy pracy z 1994r. brak jest jakichkolwiek wzmianek o istnieniu

u ubezpieczonego powikłań po tym wypadku w postaci niestabilności kolana lewego, ubezpieczony nie zgłaszał żadnych dolegliwości z nim związanych. Dodatkowo jak wynika

z zeznań ubezpieczonego złożonych w toku postępowania przed Sądem Rejonowym,

ubezpieczony po 3 miesiącach pobytu na zwolnieniu lekarskim po wypadku przy pracy

z 1994r. wrócił do pracy na Kopalnię i nadal tam pracuje, nie leczył się w związku

z przebytym urazem. Stąd brak jest również podstaw do przyjęcia, że zdarzenie z 2012r. było wynikiem skutków urazu – wypadku przy pracy z dnia 24.11.1994r.

Skoro niezdolność ubezpieczonego do pracy w okresie od dnia 05.08.2012r. do dnia 02.12.2012r. nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 24.11.1994r., to brak jest podstaw do przyznania ubezpieczonemu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za ww. okres w wysokości 100% podstawy wymiaru z ubezpieczenia wypadkowego.

Reasumując, Sąd Okręgowy stwierdził, iż zarzuty ubezpieczonego zawarte w apelacji nie zasługują na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy uznał, iż zaskarżone orzeczenie Sądu Rejonowego jest prawidłowe, prawidłowe są poprzedzające je ustalenia, jak również prawidłowe jest uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia ( z powołaniem właściwych uregulowań prawnych dla celów rozstrzygnięcia ), po uzupełnieniu ustaleń i uzasadnienia w zakresie jak na wstępie.

W konsekwencji takiego stanowiska Sąd Okręgowy z mocy art.385 k.p.c. oddalił apelację ubezpieczonego jako bezzasadną.

Sędzia Przewodniczący Sędzia

SSO Maria Konieczna SSO Iwona Nowak SSO Mariola Łącka