Sygn. akt IV Ca 821/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2016 roku

Sąd Okręgowy w Płocku IV Wydział Cywilny-Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący - SSO Renata Wanecka (spr.)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 lutego 2016r. w P.

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W.

przeciwko P. O.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Ciechanowie

z dnia 17 lipca 2015 r.

sygn. akt I C 259/15

oddala apelację.

Sygn. akt IV Ca 821/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 17 lipca 2015r. Sąd Rejonowy w Ciechanowie oddalił powództwo (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. przeciwko P. O. o zapłatę.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 lutego 2012 r. (...) Spółka Akcyjna V. (...) wystawiła dokument, w którym stwierdziła zawarcie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu o numerze (...). Ubezpieczeniem miał być objęty pojazd o numerze rejestracyjnym (...) na okres od dnia 14 marca 2011 r. do 14 marca 2012 r. Składka została ustalona na 592 zł.

W dniu 11 marca 2011 r. pozwany P. O. wypowiedział umowę ubezpieczenia OC pojazdu o numerze rejestracyjnym (...), składając stosowne oświadczenie w Agencji (...) w C..

Sądu I instancji ustalił stan faktyczny w oparciu o dokumenty (potwierdzenie z dnia 15 lutego 2012 r. - k. 21 i wypowiedzenie umowy - k. 12).

Sąd I instancji dokonał następującej oceny prawnej:

W ocenie Sądu roszczenie powoda nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy podniósł, że (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością we W. domagała się od pozwanego P. O. zasądzenia kwoty 813,39 zł, którą miała stanowić wierzytelność przysługująca pierwotnie (...) S.A. V. (...). Pozwany wnosił o oddalenie powództwa i wskazał, że nie przedłużał umowy ubezpieczenia OC swojego pojazdu.

Sąd zwrócił uwagę, iż aby skutecznie domagać się zasądzenia świadczenia, które miało być nabyte w drodze cesji wierzytelności, należy wykazać po pierwsze istnienie tej pierwotnej wierzytelności, a po drugie, że doszło do skutecznego jej nabycia.

Strona powodowa nie podołała temu obowiązkowi. Przede wszystkim nie udowodniła, aby pierwotnemu wierzycielowi przysługiwało skuteczne w stosunku do pozwanego roszczenie w związku z przedłużeniem ochrony ubezpieczeniowej jego pojazdu o numerze rejestracyjnym (...). Pozwany bowiem skutecznie wykazał – składając do akt sprawy potwierdzone przez agenta ubezpieczeniowego oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Powód tej okoliczności nie zanegował.

Sąd wskazał ponadto, że stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym przed dniem 11 lutego 2012 r., jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2.

Sąd Rejonowy podkreślił, że skoro zawarcie tej kolejnej umowy miało nastąpić na okres od 14 marca 2011 r. do 14 marca 2012 r., to oczywistym jest, że poprzednia umowa obowiązywała od 14 marca 2010 r. do 13 marca 2011 r. Złożenie więc przez pozwanego wypowiedzenia umowy w dniu 11 marca 2011 r., czyniło zadość obowiązkowi wynikającemu z cytowanego wyżej art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. W tych okolicznościach – wbrew twierdzeniom strony powodowej – nie mogło dojść do przedłużenia przedmiotowej umowy, a co za tym idzie, odpadła podstawa obciążenia pozwanego składką z tytułu tego przedłużonego ubezpieczenia.

Niezależnie od powyższego Sąd zwrócił uwagę, że strona powodowa nie przedłożyła pierwotnej umowy ubezpieczeniowej. Dlatego nie było możliwości zweryfikowania, czy mogło w ogóle dojść do przedłużenia tej umowy, a jeżeli TAK – czy składka, którą ustalono i obowiązkiem jej zapłacenia obciążono pozwanego, została prawidłowo obliczona.

Sąd przypomniał również, że zgodnie z zasadami obowiązującymi w prawie cywilnym i w procedurze cywilnej obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 KPC), a ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 KC). Zatem w myśl ogólnych zasad, to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających jego roszczenie – mianowicie faktu, iż umowa ubezpieczenia OC pojazdu (...) została prawidłowo przedłużona i że składkę ustalono zgodnie z warunkami umowy.

Na koniec Sąd I instancji stwierdził, że powód nie wykazał nawet, że doszło do przejęcia spornej wierzytelności od (...) S.A. V. (...).

Z tych względów, Sąd Rejonowy oddalił powództwo.

Apelację od wyroku złożyła powódka, zaskarżając go w całości i zarzuciła naruszenie przepisów postępowania:

- art. 233 § 1 kpc oraz art. 227 kpc i art. 217 § 2 kpc poprzez dowolną i błędną ocenę dowodów i brak wszechstronnego rozważenia zebranego materiału;

- art. 6 kc w zw. z art. 232 zd. 1 kpc poprzez przyjęcie, że powód nie udowodnił istnienia oraz wysokości zadłużenia pozwanego;

- art. 328 § 2 pkt. 1 kpc poprzez nieodniesienie się przez Sąd w uzasadnieniu wyroku do podnoszonych przez stronę powodową okoliczności dotyczących stosunku podstawowego przez co nie została rozpoznana istota sprawy.

Wskazując na powyższe, (...) spółka z o.o. we W. wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa oraz o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd II instancji w całości aprobuje ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy, aczkolwiek należy zgodzić się z zarzutem, że dowody zaoferowane przez strony, zostały ocenione dość pobieżnie.

Z potwierdzenia zawarcia obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu wynika, że poprzednik prawny powoda – (...) S.A. V. (...) nie uwzględnił wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC złożonego przez P. O. w dniu 11 marca 2011r. dotyczącego samochodu osobowego o numerze rejestracyjnym (...). Wypowiedzenie to zostało złożone agentowi działającemu w imieniu ubezpieczyciela. Istotnie w treści wypowiedzenia błędnie został wpisany numer polisy, niemniej jednak numer rejestracyjny samochodu jest zgodny, zaś pozwany na rozprawie w dniu 17 lipca 2015r. zaprzeczył, aby zawierał jeszcze inną umowę ubezpieczenia OC.

Wypowiedzenie umowy ubezpieczenia OC w dniu 11 marca 2011r. powoduje, że przedłużenie umowy na kolejny rok, tj. od 14 marca 2011r. do 14 marca 2012r. nie było skuteczne. Pozwany zachował 1 – dniowy termin, o jakim mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 -j.t.), wszak z samej treści potwierdzenia wynika, iż poprzednia umowa ubezpieczenia OC obowiązywała do 13 marca 2011r. P. O. zachował także formę, o jakiej mowa w tym przepisie. Wypowiedzenie z 11 marca 2011r. zostało złożone na piśmie i doręczone agentowi ubezpieczeniowemu. Zgodnie z art. 97 kc osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa, przeznaczonym do obsługiwania publiczności poczytuje się w razie wątpliwości za umocowaną do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj bywają dokonywane z osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa. Powódka nie kwestionowała, że M. O., prowadząca agencję ubezpieczeniową, która przyjęła to wypowiedzenie, nie była umocowana do przyjmowania oświadczeń woli tego typu, ewentualnie nie powiadomiła (...) S.A. V. (...) o wypowiedzeniu umowy. W żadnym wypadku ewentualne zarzuty tego rodzaju nie mogłyby odnieść skutku, ze względu na treść art. 97 kc.

Z tych przyczyn, żądanie zapłaty składki za okres od 14 marca 2011r. do 14 marca 2012r. jest niezasadne.

Zatem, mimo pewnych niedostatków uzasadnienia Sądu I instancji, należy uznać, że zaskarżony wyrok odpowiada prawu. Wbrew przekonaniu apelującego, Sąd prawidłowo zastosował art. 6 kc w zw. z art. 232 kpc i właściwie rozłożył ciężar dowodu w sprawie. Składając kopię wypowiedzenia, pozwany wykazał, iż nie mogło dojść do przedłużenia umowy ubezpieczenia OC jego samochodu nr rej. (...), zaś niewłaściwie wpisany numer polisy nie dyskwalifikuje samej czynności wypowiedzenia umowy.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy oddalił apelację, stosując art. 385 § 1 kpc.