Sygn. akt: I C 78/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ

POLSKIEJ

Dnia 3 kwietnia 2013 roku

Sąd Rejonowy w Złotoryi I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Piotr Krawczuk

Protokolant : st. sekr. sądowy Ewelina Bober

po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2013 roku w Złotoryi

na rozprawie

sprawy z powództwa Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W.

przeciwko G. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego G. K. na rzecz strony powodowej Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W. kwotę 10.670,00 zł (dziesięć tysięcy sześćset siedemdziesiąt złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 16 stycznia 2010 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 2.951,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Strona powodowa Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w W. w pozwie wniesionym w dniu 16 stycznia 2013 r. domagała się od pozwanego G. K. zapłaty kwoty 10.670,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 09 marca 2007 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania w wysokości 3.503 zł. Na uzasadnienie żądania podała, że w dniu 20 lipca 2003 r. pozwany prowadząc samochód w stanie nietrzeźwości wjechał z nadmierną prędkością na teren stacji paliw, gdzie uderzył w dystrybutor paliw. Pozwany uszkodził wiatę i instalacje dystrybutora, a ponadto spowodował obrażenia ciała trojga pasażerów samochodu, którzy z nim jechali. Nie był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem tych pojazdów i strona powodowa przyjęła na siebie odpowiedzialność gwarancyjną za skutki wypadku, przez co w okresie od dnia 22 kwietnia 2004 r. do dnia 12 stycznia 2007 r. wypłaciła poszkodowanych odszkodowanie i zadośćuczynienie za krzywdę w łącznej wysokości 19.381,78 zł. Następnie w dniu 22 stycznia 2007 r. wezwała pozwanego do dobrowolnego uregulowania należności, jednakże do dnia wniesienia pozwu pozwany zapłacił jedynie kwotę 8.711,78 zł. Do zapłaty pozostała zatem należność w wysokości 10.670 zł.

Sąd Rejonowy w Złotoryi uwzględnił żądanie strony powodowej i nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 24 stycznia 2013 r. nakazał pozwanemu, aby zapłacił jej kwotę 10.670,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 09 marca 2007 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 2550,05 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pozwany zaskarżył nakaz zapłaty sprzeciwem i wniósł o oddalenie powództwa w części dotyczącej przedawnionych odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od kwoty 10.670,00 zł, a poza tym o rozłożenie nieprzedawnionej należności na raty i zasądzenie kosztów postępowania. Pozwany przyznał, że do wypadku drogowego doszło z jego winy, a dochodzona należność stanowi odszkodowanie wypłacone poszkodowanym przez stronę powodową. Podniósł natomiast, że należność odsetkowa, która jest świadczeniem okresowym uległa w części przedawnieniu i nie zgadzał się na obciążenie go jednorazową spłatą pozostałej należności powołując się na okoliczności dotyczące jego stanu zdrowia po wypadku i trudnej sytuacji finansowej.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 lipca 2003 r. na drodze pomiędzy miejscowościami Ł. i B. doszło do wypadku drogowego. Pozwany G. K. kierujący samochodem osobowym marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wjechał z nadmierną prędkością na teren stacji paliw, gdzie uderzył w dystrybutor z gazem, w następstwie czego pasażerowie tego pojazdu doznali uszkodzeń ciała. Pozwany prowadził pojazd w stanie nietrzeźwości i nie był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem tych pojazdów.

Dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 22.11.2004 r, sygn. akt VI K 798/04 /k.9/, odpisy notatek urzędowych KPP w B. z dnia 20.07.2003 r. i 21.07.2003 r. /k.10-12/.

Odpowiedzialność gwarancyjną za szkodę przyjęła na siebie strona powodowa Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w W., która po ustaleniu zasadności i wysokości zgłoszonych roszczeń wypłaciła w dniu 20 kwietnia 2004 r. na rzecz poszkodowanego właściciela (...) prowadzącego działalność pod nazwą Przedsiębiorstwo (...) w B. odszkodowanie za naprawę instalacji dystrybutora gazu w wysokości 8.064,24 zł, a następnie odszkodowanie i zadośćuczynienie na rzecz poszkodowanych pasażerów pojazdu, to jest w dniu 20 kwietnia 2004 r. na rzecz J. S. i jej matki A. S. (1) w wysokości 9.317,54 zł, a następnie w dniu 09 stycznia 2007 r. na rzecz A. S. (2) w wysokości 2.000,00 zł.

Dowód: odpis druku zgłoszenia szkody z dnia 21.07.2003 r. /k.13-14/, odpisy orzeczeń lekarskich z dnia 13.11.2003 r. i 23.10.2006 r. /k.15,18-19/, odpis notatki informacyjnej o kolizji drogowej /k.16/, odpisy oświadczeń i pism poszkodowanych /k.17,33-34,42-44/ oraz faktur i rachunków /k.35-41/, odpisy zawiadomień o przyznaniu świadczenia z dnia 20.04.2004 r. i 09.01.2007 r. z odpisami arkuszów likwidacyjnych i kosztorysów /k.20-32,45-46/.

Pozwany zwrócił stronie powodowej kwotę 1.143,40 zł i w dniu 22 stycznia 2007 r. wezwała go ona do zwrotu wypłaconego poszkodowanym świadczenia w pozostałej kwocie 18.238,38 zł w terminie 30 dni. Pozwany odebrał wezwanie w dniu 06 lutego 2007 r. Ze względu na zły stan zdrowia po wypadku i kłopoty finansowe nie był w stanie uregulować zadłużenia jednorazowo i za zgodą strony powodowej spłacał należność główną w ratach. Pozwany z pomocą rodziny uregulował zadłużenie w łącznej wysokości 8.711,78 zł i od miesiąca października 2011 r. zaprzestał spłat.

Dowód: odpis wezwania do zapłaty z dnia 22.01.2007 r. ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru /k.48/, odpisy orzeczeń o niepełnosprawności pozwanego i dokumentacji medycznej z leczenia pozwanego /k.60-73,81-82/, przesłuchanie stron /k.83 odwr.-84/.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było co do zasady uprawnione, ale i trafny okazał się podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia w części roszczenia o zapłatę odsetek za opóźnienie liczonych od niespłaconej należności głównej.

Wypłata przez powodowy Fundusz świadczenia na rzecz osób poszkodowanych w wypadku drogowym, którego sprawca nie zawarł umowy obowiązkowego ubezpieczenia, rodzi po stronie tego sprawcy obowiązek zwrotu powodowemu Funduszowi zaspokojonego roszczenia, a wynika to wprost z regulacji zawartej w przepisach art. 110 ust. 1 w zw. z art. 98 ust. 1 pkt 3 a) ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 ze zm. – dalej „u.u.o”.).

Gdy sprawca odmawia zwrotu świadczenia, zwłaszcza mimo udzielenia mu ulgi w spłacie, powodowy Fundusz może dochodzić swoich roszczeń na drodze postępowania sądowego, z zastrzeżeniem, że podlegają one, tak jak i inne roszczenia majątkowe, przedawnieniu na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym, nie wcześniej jednak niż z upływem 3 lat od dnia spełnienia przez Fundusz świadczenia (art. 110 ust. 3 u.u.o.).

Na gruncie przepisów Kodeksu cywilnego roszczenie o zapłatę odsetek ustawowych za opóźnienie, które powstało przed wygaśnięciem roszczenia głównego, podlega samodzielnemu przedawnieniu odrębnie za każdy dzień opóźnienia, a termin przedawnienia takiego roszczenia, jako świadczenia okresowego, wynosi w świetle art. 118 k.c. trzy lata. Możliwe jest oczywiście, że roszczenie odsetkowe zostanie uznane przez dłużnika i zgodnie z art. 123 § 1 pkt 2 k.c. nastąpi przerwa biegu jego przedawnienia, na skutek którego przerwane przedawnienie zaczyna biec na nowo (art. 124 § 1 k.c.), ale pozwany, któremu rozłożono na raty spłatę należności głównej, roszczenia odsetkowego powodowego Funduszu przecież nie uznał.

Upływ terminu przedawnienia roszczenia powoduje zmianę istniejącego stanu rzeczy w ten sposób, że dotychczasowy stosunek materialno-prawny między stronami przekształca się w zobowiązanie naturalne. Ustawowym skutkiem zobowiązania naturalnego jest zaś powstanie po stronie tego, przeciw komu przysługuje roszczenie, uprawnienia do uchylenia się od jego zaspokojenia (art. 117 § 1 i 2 k.c.).

Pozwany skutecznie uchylił się do spełnienia świadczenia o zapłatę odsetek za opóźnienie w spłacie dochodzonego roszczenia w kwocie 10.670,00 zł liczonych za okres od upływu 30-to dniowego terminu do spełnienia świadczenia wskazanego w wezwaniu do zapłaty, do dnia poprzedzającego trzeci rok przed wytoczeniem powództwa, które przerwało bieg przedawnienia roszczenia o zapłatę dalej biegnących odsetek (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.).

Dlatego Sąd uwzględniwszy powództwo na podstawie art. 110 ust.1 w zw. z art. 98 ust. 1 pkt 3 a) u.u.o. zasądził od pozwanego na rzecz powodowego Funduszu kwotę 10.670,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 16 stycznia 2010 r. do dnia zapłaty, zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c., a powództwo o zapłatę odsetek liczonych do tego dnia – oddalił.

Sąd nie dostrzegł przy tym wystarczających przesłanek do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty, a w szczególności, by sytuacja zdrowotna i finansowa pozwanego pogorszyła się wyjątkowo od czasu, gdy to powodowy Fundusz rozłożył mu świadczenie na raty. Pozwany nie dotrzymał wówczas uzgodnionych terminów spłaty należności i jego wniosek o rozłożenie raz jeszcze pozostałego świadczenia na raty, tym razem na podstawie art. 320 k.p.c., był z jego strony wręcz nadużyciem.

O kosztach procesu Sąd postanowił na podstawie art. 100 k.p.c., w ten sposób, że obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu poniesionych przez powodowy Fundusz kosztów procesu w całości, wychodząc z założenia, że Fundusz uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Na sumę zasądzonych kosztów procesu składała się opłata od pozwu w wysokości 534 zł i wynagrodzenie pełnomocnika wykonującego zawód adwokata liczone w stawce minimalnej w wysokości 2400 zł, stosownie do § 6 pkt 5 w zw. z § 2 ust.1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) z opłatą skarbową od dokumentu pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.