Sygn. akt V GC 65/12

WYROK

W I M I E N I U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J

Dnia 19 grudnia 2012 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Tomasz Sproch
Protokolant:	st. sekr. sądowy Marzenna Ornaf

po rozpoznaniu w dniu 05 grudnia 2012 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa Agencji (...) Sp. z o. o. w J.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę kwoty 13.932,00 zł

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.650,00 zł ( cztery tysiące sześćset pięćdziesiąt złotych ) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30.11.2011r. do dnia zapłaty,

II.  oddala dalej idące powództwo,

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 306,05 zł tytułem kosztów postępowania po ich stosunkowym rozdzieleniu.

Sygn. akt V GC 65/12

UZASADNIENIE

Powód Agencja (...) sp. z o.o. w J. w pozwie przeciwko pozwanemu – Towarzystwu (...) domagał się zasądzenia kwoty 13.932,00 zł wraz ustawowymi odsetkami od dnia 30.11.2011 r. oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał m.in., że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z (...) S.A. umowę leasingu operacyjnego, na mocy której powód od marca 2009 r. użytkował pojazd marki H. (...) nr rej. (...). W dniu 10.06.2010 r. doszło do kolizji, wskutek której pojazd został uszkodzony. Sprawca kolizji był podmiot ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego ubezpieczyciela. Powód wskazywał także, że pozwany w toku postępowania likwidacyjnego pokrył w całości koszty naprawy pojazdu. W czasie, gdy pojazd był naprawiany powód wynajmował pojazd zastępczy. Koszty wynajmu pojazdu zamknęły się kwotą 9.882,00 zł. Pozwany pokrył jedynie część kosztów wynajmu samochodu zastępczego wypłacając kwotę 3.450,00 zł. Poza kwotą 6.432,00 zł stanowiącą różnicę pomiędzy rzeczywistymi kosztami wynajmu samochodu zastępczego, a kwotą wypłaconą przez pozwanego powód domagał się także kwoty 7.500,00 zł odpowiadającej spadkowi wartości rynkowej pojazdu wskutek kolizji z dnia 10.06.2010 r.. Powód w pozwie dla uzasadniania żądania tej drugiej kwoty powoływał się m.in. na nabycie własności pojazdu w dniu 11.10.2011 r. wskutek dokonania ostatniej opłaty na rzecz leasingodawcy.

Pozwany w odpowiedzi na pozew domagał się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia na jego rzecz pod powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany przyznał, że ponosi odpowiedzialność za skutki wypadku z dnia 10.06.2010 r.. Odnosząc się do żądania wzoru kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego pozwany wskazał, że przyznana przez niego kwota z tego tytułu pokrywa koszy wynajmu pojazdu przez okres 23 dni roboczych odpowiadający technologicznemu czasowi naprawy. Odnosząc się natomiast do żądania zapłaty kwoty 7.500,00 zł z tytułu spadku wartości pojazdu pozwany zarzucił, że powszechnie wiadomym jest, iż pojazd leasingowy jest bardziej eksploatowany niż pojazd przeznaczony do osobistego użytku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W lutym 2009 r. powód zawarł z (...) S.A. umowę leasingu samochodu H. (...) nr rej. (...), na podstawie której od marca tego roku użytkował ten samochód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Dowód: zamówienie k. 18,

umowa leasingu operacyjnego wraz z ogólnymi warunkami umowy k. 19-26,

protokół odbioru i przekazania samochodu karta 27, 28,

potwierdzenie zawarcia umowy leasingu k. 29,

załącznik do umowy leasingu karta 30-34,

harmonogram opłat leasingowych karta 39,40.

Bezsporne w sprawie było, że w dniu 10.06.2010 r. doszło do uszkodzenia przedmiotowego samochodu w wyniku kolizji, za której skutki odpowiedzialność ponosi pozwany ubezpieczyciel w związku z zawartą umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

Powód naprawę uszkodzonego samochodu zlecił (...) sp. z o.o. we W. prowadzącej autoryzowaną stacje obsługi samochodów marki H.. Zlecenie naprawy przyjęte zostało w dniu 10.06.2010 r.. Naprawę samochodu zakończono w dniu 26.08.2010 r..

Dowód: zlecenie naprawy k. 42,

faktura Vat nr (...) k. 43 – 46.

W okresie od 14.06.2010 r. do 06.08.2010 r. powód wynajmował samochód zastępczy marki P. (...). Koszty wynajmu samochodu za ten okres wyniosły 9.882,00 zł (8.100,00 zł netto).

Dowód: faktura Vat nr (...) k. 47.

Wynajmowany samochód powód wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej, głównie w celu wyjazdów do klientów spółki. Czas w jakim uszkodzony samochód przebywał w zakładzie naprawczym wynikał m.in. z konieczność oczekiwania przez zakład naprawczy na dostarczenie części zamiennych oraz przeprowadzenie dodatkowych oględzin przez ubezpieczyciela.

Dowód: zeznania świadka B. W. k. 93, 94,

przesłuchanie J. M. k. 94v.,

decyzja przyznaniu odszkodowania k. 48.

Bezsporne w sprawie było, że pozwany pokrył koszty naprawy samochodu oraz wypłacił powodowi kwotę 3.450,00 zł tytułem zwrotu kosztów wynajmu samochodu zastępczego.

Tytułem kosztów naprawy samochodu pozwany wypłacił powodowi kwotę netto (bez podatku od towarów i usług) na jaką wystawiona została faktura Vat przez zakład naprawczy.

Dowód: faktura Vat nr (...) k. 43- 46,

decyzja o przyznaniu odszkodowania z dnia 17.09.2010 r. na płycie CD k. 69.

Pozwany uznał zasadności wynajmu samochodu zastępczego przez okres 23 dni roboczych , na które składa się: 8 dni technologicznego czasu naprawy, 2 dni na zdanie i wydanie pojazdu, czas oczekiwania na dodatkowe oględziny od dnia zgłoszenia konieczności ich wykonania tj. od 14.06.2010 r. do dnia ich przeprowadzenia - 21.06.2010 r. (6 dni roboczych) oraz od zgłoszenia drugich dodatkowych oględzin tj. od 30.06.2010 r. do dnia ich przeprowadzenia – 08.07.2010 r. (7 dni roboczych).

Dowód: decyzja przyznaniu odszkodowania k. 48.

Od 11.10.2011 r. przedmiotowy samochód jest własnością powoda.

Dowód: karta pojazdu k. 49, 50.

Pismem z dnia 16.11.2011 r., doręczonym pozwanemu z dniu 22.11.2011 r. powód wezwał go do zapłaty kwoty 17.682,00 zł w terminie 7 dni, w tym tytułem zwrotu kosztów wynajmu samochodu zastępczego w kwocie 6.4322,0 zł oraz kwoty 11.250,00 zł tytułem utraty wartości samochodu.

Dowód: wezwanie do zapłaty wraz potwierdzeniami nadania i odbioru przesyłki k. 51 – 53.

Samochód H. (...) użytkowany przez powoda przed kolizją w dniu 10.06.2010 r. był już wcześniej uszkodzony w sposób wymagający naprawy blacharskiej i lakierniczej.

Dowód: faktura vat nr (...) k. 126

opinia biegłego k. 105 – 110,

uzupełniająca ustana opinia biegłego k. 132, 133.

Wcześniejsze uszkodzenie samochodu skutkowało tym, że jego wartość rynkowa nie uległa zmniejszeniu z powodu naprawy uszkodzeń powstałych w dniu 10.06.2010 r..

Dowód: opinia biegłego k. 105 – 110,

uzupełniająca ustna opinia biegłego k. 132, 133.

Powód jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatek od towarów i usług zawarty w fakturze za wynajem samochodu został odliczony od podatku należnego.

Dowód: przesłuchanie J. M. k. 94v.,

potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego - dokument na płycie CD k. 69.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jedynie w części zasługiwało na uwzględnienie.

Poza sporem pozostawało, iż pozwany zobowiązany był do naprawienia szkody. Obowiązek ten wynikał z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartej przez pozwanego z podmiotem zobowiązanym do naprawienia szkody. Powód uprawniony był tym samym, na podstawie art. 822 § 4 k.c. jak również na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U z 2003 r., nr 124,poz. 1152 ze zm.) do wytoczenia powództwa bezpośrednio przeciwko ubezpieczycielowi.

W ocenie Sądu, w świetle art. 361 k.c. do poniesionej przez poszkodowanego szkody podlegającej naprawie przez pozwanego należy zaliczyć koszty wynajęcia przez niego samochodu zastępczego. Co do możliwości zaliczenia kosztów najmu pojazdu zastępczego do normalnych następstw uszkodzenia samochodu Sąd Najwyższy wypowiedział się chociażby w wyroku z dnia 08 września 2004 r. (sygn. akt IV CK 672/03, Lex nr 146324). W wyroku tym Sąd Najwyższy wskazał m.in., że za normalne następstwo zniszczenia pojazdu służącego poszkodowanemu do prowadzenia działalności gospodarczej należy uznać konieczność czasowego wynajęcia pojazdu zastępczego w celu kontynuowania tej działalności w okresie, gdy szkoda nie została jeszcze naprawiona. Postulat pełnego odszkodowania przemawia więc za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych, potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia, z tym że tylko za okres między dniem zniszczenia a dniem w którym poszkodowany może nabyć analogiczny pojazd, nie dłuższy jednak niż za czas do zapłaty odszkodowania .W wyroku z dnia 5 listopada 2004 r. ( sygn. akt II CK 494/03, Biul. SN 2005/3/11) Sąd Najwyższy wyraził natomiast pogląd, że jeżeli uszkodzony pojazd nadaje się do naprawy w postaci wmontowania do niego nowej części zamiennej, to koszty najmu przez poszkodowanego tzw. samochodu zastępczego obejmować mogą tylko okres konieczny i niezbędny do naprawy pojazdu (art. 361 § 1 k.c.). W uzasadnieniu do pierwszego ze wskazanych wyroków Sąd Najwyższy wskazał m.in., że utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej zniszczenia stanowi szkodę majątkową. Zdaniem Sądu Rejonowego należy go odnieść go także do leasingobiorcy, który użytkuje samochód, choć nie jest jego właścicielem. W okresie naprawy leasingowanego samochodu jest bowiem pozbawiony możliwości korzystania z niego. W tej sytuacji uniknięcie uszczerbku w jego majątku jest możliwe przez wynajęcie samochodu zastępczego. Koszty z tym związane, w ocenie Sądu, są szkodą, która podlega naprawie przez zobowiązany do tego podmiot. Na zakres jego odpowiedzialności wpływ ma oczywiście treść 361 k.c.. Koszty najmu samochody zastępczego obejmować więc mogą tylko okres konieczny i niezbędny do naprawy pojazdu. Okres konieczny i niezbędny do naprawy samochodu nie jest jednak tożsamy z technologicznym czasem naprawy. Jest oczywistym, że zakład naprawczy może nie dysponować nową częścią podlegającą wymianie oraz że niekiedy czas w jakim samochód znajduje się w zakładzie naprawczym może z samych przyczyn organizacyjnych leżących po stronie zakładu naprawczego trwać dłużej niż tylko technologiczny czas naprawy. Nie jest wyjątkowa sytuacja, w której samochód oczekuje na naprawę do czasu naprawienia samochodów innych klientów, którzy wczesnej zlecili naprawę. Na ogół uzasadnione jest również wynajmowanie samochodu zastępczego w czasie oczekiwania na kolejne oględziny, jeżeli te pierwsze nie zostały przeprowadzone w sposób rzetelny przez ubezpieczyciela lub podmiot działający na jego zlecenie bądź też wtedy, gdy skala uszkodzeń samochodu uniemożliwiała ustalenie przy pierwszych oględzinach wszystkich uszkodzonych elementów samochodu. Jak wynika z faktury za wynajem samochodu przedłożonej przez powoda samochód zastępczy wynajmowany był przez okres od dnia 14.06.2010 r. do 06.08. 2010 r. Jest to okres krótszy niż okres w jakim uszkodzony samochód znajdował się w zakładzie naprawczym. Jak wynika z zeznań świadka B. W. oraz przesłuchania w charakterze strony J. M. czas naprawy samochodu przedłużał się z uwagi na konieczność oczekiwania przez zakład naprawczy na części zamienne, które musiały być sprowadzane w centralnego magazynu (...). Mając na względzie zakres uszkodzeń samochodu za wiarygodne uznać należy te twierdzenia. W oparciu o doświadczenie życiowe należy stwierdzić, że nawet przy zleceniu naprawy samochodu (...) przy bardziej skomplikowanych naprawach konieczne jest oczekiwanie na zaopatrzenie się przez zakład naprawczy w części niezbędne do naprawy samochodu. Jak przyznaje sam pozwany w toku postępowania likwidacyjnego przeprowadzane były dodatkowe oględziny. W związku z oczekiwaniem na ich przeprowadzenie wydłużał się okres, w jakim przedmiotowy samochód przebywał w zakładzie naprawczym. Z faktu wystąpienia konieczności przeprowadzenia dodatkowych oględzin zasadne jest również przyjęcie domniemania, że części przeznaczone do naprawy samochodu były zamawiane więcej niż jedne raz. Jak wynika z zeznań świadka oraz faktury wystawionej za wynajem samochodu wynajmowany pojazd była samochodem niższej klasy niż samochód uszkodzony. Koszty jego wynajmu były więc z pewnością mniejsze niż koszty wynajmu samochodu porównywalnej klasy. Należy z tego wnioskować, że powód dążył do ograniczenia rozmiarów szkody. Mając to na względzie przyjąć należy, że powód był zainteresowany jak najszybszym odbiorem samochodu po naprawie, a okres w jakim samochód przebywał w zakładzie naprawczym wynikał z obiektywnych przyczyn. Reasumując uznać należy, że powodowi należy się zwrot kosztów wynajmu samochodu zastępczego za okres wynikający z przedłożonej przez niego faktury Vat.

Jak wynika z utrwalonego na płycie CD (akta szkody) potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług powód jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W świetle przepisu art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług powodowi przysługuje więc prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturze za wynajem samochodu zastępczego. Fakt takiego odliczenia w zasadzie potwierdził w trakcie przesłuchania przedstawiciel powoda. Jak wynika z porównania decyzji pozwanego z dnia 17.09.2010 r. przyznaniu odszkodowania z tytułu kosztów naprawy samochodu oraz faktury za naprawę samochodu również odszkodowanie wypłacone przez ubezpieczyciela nie obejmowało podatku od towarów usług.

Należne powodowi odszkodowanie nie powinno więc uwzględniać podatku od towarów i usług zawartego w fakturze za wynajem samochodu zastępczego. Skoro koszty wynajmu samochodu zastępczego wyniosły 8.100,00 (bez podatku Vat), a pozwany przed procesem zapłacił kwotę 3.450,00 zł, to na rzecz powoda należało zasądzić kwotę 4.650 zł

Na podstawie art. 481 § 1 k.c. na rzecz powoda zasądzono także ustawowe odsetki za opóźnienie w zapłacie należnego odszkodowania.

Brak było podstaw do zasądzenia odszkodowania z tytułu utraty wartości samochodu. Jak wnika z opinii biegłego przedmiotowy samochód był już wcześniej naprawiany. Twierdzenia biegłego znajdują potwierdzenie w fakturze vat przedłożonej przez samego pozwanego. Jak wynika z opinii biegłego powszechne przyjmuje się, że jedynie w przypadku pierwszego uszkodzenia o charakterze kolizyjnym, po wykonanej naprawie występuje rynkowy ubytek wartości samochodu. Naprawy kolejnych uszkodzeń nie mają już wpływu na wartość rynkową samochodu. Skoro więc naprawa uszkodzeń powstałych w dniu 10.06.2010 r. nie była pierwszą naprawą uszkodzeń o charakterze kolizyjnym, to brak jest podstaw do przyjęcia, że w wyniku tej naprawy wartość rynkowa samochodu powoda jest mniejsza od tej jaka byłaby, gdyby nie doszło do kolizji z dnia 10.06.2010 r. oraz naprawy powstałych podczas niej uszkodzeń.

Jak wynika z faktury wystawionej przez (...) sp. z o.o. w J. z dnia 07.06.2010 r. zlecona tej spółce naprawa obejmował także prace blacharskie. Zgodnie z opinią biegłego wyklucza więc to przyjęcie, że uszkodzenia polegały jedynie na zarysowaniu lakieru. Wykluczone jest to także z uwagi na grubość powłoki lakierowej na drzwiach tylnych lewych, które nie zostały uszkodzone w kolizji z dnia 10.06.2010 r..

Mając na uwadze treść opinii biegłego Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka (którego danych pełnomocnik powoda nie wskazał na rozprawie) na okoliczność wykazania zakresu naprawy przeprowadzonej przez (...) sp. z o.o.. Zeznania świadka nie miałyby wpływu na odczyt grubości powłoki lakierowej i wniosków z tego wynikających. Wykonanie prac blacharskich wynika wprost z faktury vat wystawionej przez tą spółkę.

Uznając dowód z opinii biegłego za wiarygodny Sąd miał na względzie, że biegły jest wieloletnim biegłym sądowym posiadającym odpowiednie wykształcenie oraz duże doświadczenie. Wydane w sprawie opinie są logiczne, konsekwentne i należycie uzasadnione.

Rozstrzygniecie o kosztach procesu co do zasady zostało wydane na podstawie art. 100 zd. 1 Powód do momentu wydania wyroku poniósł koszty w kwocie 3.869,30 zł (2.400 zł wynagrodzenia pełnomocnika, 697,00 zł opłata od pozwu, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 716,85 zł wynagrodzenie biegłego, 38,45 zł wydatki biegłego), a pozwany w kwocie 2400 zł (2400 zł wynagrodzenia pełnomocnika; pozwany nie przedłożył dowodu uiszczenia opłaty skarbowa od pełnomocnictwa). Łączne koszty procesu zamknęły się wiec kwotą 6.269,30 zł. Powód wygrali sprawę w około 33,4%. Pozwany winien więc ponieść koszty w kwocie 2.093,95 zł. W rzeczywistości poniósł większe koszty, więc różnicę w kwocie 306,05 zł należało zasądzić na jego rzecz od powoda.