Sygn. akt X Ga 441/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, X Wydział Gospodarczy

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSO Iwona Wańczura

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2015 r. w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa: Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko: (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

o zapłatę

w postępowaniu uproszczonym

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 19 marca 2015 r.

sygn. akt VII GC 1377/14

oddala apelację.

SSO Iwona Wańczura

Sygn. akt X Ga 441/15

0.a.UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd I instancji zasądził od pozwanej (...) Spółkiz ograniczoną odpowiedzialnością w G. na rzecz Towarzystwa (...) i (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 1.954 złotychz ustawowymi odsetkami oraz kosztami postępowania, ustalając na podstawie dowodów powołanych w uzasadnieniu orzeczenia, że w dniu 9 czerwca 2011 roku strony zawarły umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej samochodu P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na okres od 21 czerwca 2011 roku do 20 czerwca 2012 roku. Z dniem 21 czerwca 2012 roku ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej samochodu P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) zostało wznowione na kolejne 12 miesięcy. Składka w wysokości 1.954 zł miała zostać uiszczona przez pozwaną do dnia 20 czerwca 2012 roku. Pozwana, mimo wezwania do zapłaty, nie uregulowała należnościz tytułu składki ubezpieczenia obowiązkowego OC.

Na tej podstawie Sąd I instancji zważył, że na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy. W przedmiotowej sprawie powódka domagała się od pozwanej zapłaty kwoty 1.954 zł tytułem składki ubezpieczeniowejw związku z przedłużeniem umowy ubezpieczenia OC o kolejne 12 miesięcy. Tymczasem pozwana zaprzeczyła, jakoby posiadała jakiekolwiek zobowiązania względem powódki. Należy jednak w tym miejscu zauważyć, że pozwana nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Natomiast z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że pozwana nie wypowiedziała, zgodnie z obowiązującymi przepisami, umowy ubezpieczenia OC łączącej ją z powódką. W związku z tym faktem umowa ubezpieczenia, zgodnie z art. 28 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy została w stosunku do pozwanej wznowiona. Pozwana była zatem zobowiązana do uiszczenia składki ubezpieczeniowej w wyznaczonym terminie, jednakże tego nie uczyniła.

O odsetkach Sąd I instancji orzekł na podstawie art. 481 k.c, a o kosztach procesu -w oparciu o art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku złożyła pozwana, zarzucając mu:

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na błędnym przyjęciu, że pozwana jest stroną toczącego się postępowania i zobowiązana jest zapłacić na rzecz powódki 1 954 złz ustawowymi odsetkami,

- naruszenie przepisów postępowania:

- art.126 § 2 pkt 3 kpc poprzez niepodanie przez stronę powodową w pozwie danych identyfikujących pozwaną, a to numeru KRS,

- art.227 kpc poprzez przyjęcie, że dokumenty przedłożone przez powódkę są wiarygodne i dowodzą zobowiązania pozwanej, gdyż w dokumencie potwierdzającym zawarcie umowy ubezpieczenia OC 115-5-4-5-76 z 9 czerwca 2011 r. jako użytkownik pojazdu figuruje podmiot o nazwie (...) Sp. z o.o, niemożliwym jest również określenie osoby, która zawiązała umowę,

- naruszenie przepisów prawa materialnego – art.28 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 rokuo ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w sytuacji, gdy pozwana nie zawarła z powódką umowy ubezpieczenia OC, datowanej na dzień 9 czerwca 2011 r, tym samym nie miała obowiązku zawiadamiać jej o wypowiedzeniu przedmiotowej umowy na piśmie,

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na bezzasadnym przyjęciu, iż zachodzą okoliczności faktyczne uzasadniające uwzględnienie pozwu.

Pozwana domagała się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwaw całości ewentualnie uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznaniai zasądzenia kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanej nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 505 13 § 2 kpc, jeżeli Sąd II instancji nie prowadzi postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Według art. 505 9 § 1 1 kpc apelację w postępowaniu uproszczonym można oprzeć na zarzutach naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenia przepisów postępowania, jeżeli uchybienie mogło mieć wpływna wynik sprawy.

Apelacja pozwanej nie może odnieść skutku, gdyż wyrok Sądu I instancji jest słuszny, odpowiada prawu i został wydany na podstawie prawidłowo wyciągniętych wnioskóww oparciu o zebrane dowody.

Przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku motywy tej oceny nie wykazują sprzeczności ustaleń faktycznych Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, zaoferowanego przez strony, który został oceniony bez przekroczenia przysługującego Sądowi I instancji uprawnienia do swobodnej oceny dowodów, zgodnie z przepisem art. 233 § 1 kpc. Nie można również zarzucić Sądowi I Instancji nieprawidłowości w rozumowaniu czy też błędów logicznych.

Tak poczynione ustalenia Sąd Okręgowy przyjmuje za własne i podziela w pełni zarówno dokonaną ocenę dowodów, jak i wykładnię prawa materialnego.

Niesłuszny jest zarzut apelacji naruszenia art. 126 § 2 pkt 3 kpc, zgodnie z którym, gdy pismo procesowe jest pierwszym pismem w sprawie, powinno ponadto zawierać oznaczenie przedmiotu sporu oraz numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku jego braku - numer w innym właściwym rejestrze, ewidencji lub NIP powoda niebędącego osobą fizyczną, który nie ma obowiązku wpisu we właściwym rejestrze lub ewidencji, jeżeli jest on obowiązany do jego posiadania. Powódka nie miała zatem obowiązku, skutkującego zwrotem pozwu, podawać numeru KRS pozwanej. Brak tego oznaczenia skutkować może dopiero zawieszeniem postępowania w przedmiocie wniosku o nadanie tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności.

Zgodnie natomiast z art.227 kpc przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Na podstawie takich właśnie dowodów, przedstawionych przez powódkę Sąd I instancji prawidłowo ustalił fakty, istotne dla oceny roszczenia powódki. W załączonych dokumentach, poza polisą, firma pozwanej określona jest jako (...). Pojawienie się w jednym miejscu oznaczenia (...) zakwalifikować można jako oczywistą omyłkę. Tożsamość pozwanej jako ubezpieczonej wynika choćbyz identyczności adresu siedziby spółki (...) oraz numeru REGON. Pozwana wskazana jestw polisie jako użytkownik, nie: właściciel pojazdu. Nie zareagowała na wezwanie do zapłaty, czego należałoby oczekiwać od starannie funkcjonującego przedsiębiorcy, niesłusznie wzywanego do uregulowania należności.

W tej sytuacji Sąd I instancji właściwie uznał roszczenie powódki za udowodnione zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art.6 kc, wobec gołosłownych zarzutów pozwanej.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy na mocy art. 385 kpc oddalił apelację pozwanej jako bezzasadną.

SSO Iwona Wańczura