Sygn. akt: I C 137/14 upr.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Strzelcach Opolskich I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Marcin Ilków
Protokolant:	Janusz Gogolin

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2014 roku w Strzelcach Opolskich

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. we W.

przeciwko B. S.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  obciąża kosztami postepowania stronę powodową w zakresie przez nią poniesionym.

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. pozwem z dnia 11 września 2013 roku złożonym do Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego B. S. kwoty 490,00 zł z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu.

Uzasadniając strona powodowa podniosła, iż wierzyciel pierwotny, prowadzący działalność telekomunikacyjną, w ramach której świadczył usługi telekomunikacyjne, zawarł z pozwanym umowę o świadczenie usługi Abonament Telefoniczny WLR, w ramach której wierzyciel pierwotny zobowiązał się do świadczenia usługi abonamentu telefonicznego, a pozwany zobowiązany był do płacenia za tą usługę, zgodnie z umową, regulaminem oraz cennikiem stanowiącym załącznik do umowy.

Wg strony powodowej pozwany złożył oświadczenie o rezygnacji z umowy, co jednak miało nastąpić po upływie ustawowego terminu 10 dni, a co w konsekwencji zostało potraktowane jako oświadczenie o rezygnacji z umowy. To spowodowało naliczenie opłaty wyrównawczej wyliczonej jako różnica między opłatą aktywacyjną przewidzianą w cenniku dla umowy zawartej na czas nieoznaczony, a opłatą aktywacyjną przewidzianą w cenniku dla umowy zawartej na czas określony dla wybranej taryfy i rodzaju dostępu. Opłata ta została obliczona proporcjonalnie do czasu pozostającego do zakończenia trwania umowy oraz zsumowana z opłata aktywacyjną przewidzianą w cenniku dla umowy zawartej na czas nieoznaczony w wysokości 490,00 zł z terminem płatności do dnia 02 lutego 2013 roku.

Strona powodowa podniosła, iż w dniu 01 sierpnia 2012 roku wierzyciel pierwotny dokonał przelewu przysługującej mu od pozwanego wierzytelności na rzecz strony powodowej. Mimo polubownych prób odzyskania należności w postaci skierowania wezwania do zapłaty łącznie z informacją o przelewie wierzytelności do dnia dzisiejszego pozwany należności nie uregulował.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 06 listopada 2013 roku wydanym w sprawie IX Cupr 1704/13 stwierdzono niewłaściwość miejscową i przekazano sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Strzelcach Opolskich.

Pozwany B. S. w swym piśmie podniósł, iż nie czuje się zobowiązany do zapłaty kwoty 490 zł, natomiast podpis widniejący na umowie nie jest zgodny z jego podpisem ani podpisem współmałżonki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 01 sierpnia 2012 roku we (...) S.A. z siedzibą we W. zawarła ze stroną powodową umowę przelewu wierzytelności mających być wskazanymi w załączniku nr 1 do umowy nr (...).

Dowód:

- umowa przelewu wierzytelności nr (...), k. 9-10;

Pismem (bez oznaczonej daty) powiadomiono pozwanego, iż strona powodowa na podstawie umowy cesji z dnia 01 sierpnia 2012 roku nabyła wierzytelność w stosunku do niego na kwotę 490,00 zł oraz wezwano pozwanego do zapłaty kwoty 490,00 zł w terminie 5 dni.

Dowód:

- zawiadomienie o sprzedaży wierzytelności, k. 17-18;

W dniu 20 listopada 2012 roku B. S.zawarł z (...) S.A.z siedzibą we W.umowę o świadczenie usługi abonamentu telefonicznego (WLR) nr (...), w ramach której obowiązywać miał pozwanego cennik Premium25 zł, a sama umowa została zawarta na czas określony, tj. na okres 28 miesięcy.

Dowody:

- umowa o świadczenie usługi abonamentu telefonicznego, k. 11-13;

- regulamin wykonywania usługi abonamentu telefonicznego przez (...) S.A., k. 14-15;

W dniu 19 stycznia 2013 roku pierwotny wierzyciel (...) S.A. z siedzibą we W. wystawił pozwanemu notę obciążeniową nr (...) na kwotę 490,00 zł z terminem płatności wyznaczonym na dzień 02 lutego 2013 roku.

Dowód: - nota obciążeniowa nr (...), k. 16;

Pismem z dnia 06 marca 2013 roku zawiadomiono pozwanego, że prowadzone dochodzenie w sprawie podrobienia przez n/n sprawcę w nieustalonym miejscu w dniu 21 listopada 2012 roku podpisu B. S.na umowie o świadczenie usługi telekomunikacyjnej z (...) S.A.z siedzibą we W.z art. 270 § 1 k.k. zgodnie z właściwością miejscową działania sprawcy zostało przekazane do Prokuratury Rejonowej Wrocław Stare Miastoi włączone do sprawy 1Ds. 759/13.

Pismem z dnia 13 marca 2013 roku Prokuratura Rejonowa w Strzelcach Opolskich zawiadomiła G. S., iż postanowieniem z dnia 11 marca 2013 roku dochodzenie zarejestrowanie pod sygn. akt 2 Ds. 1217/12 w sprawie o czyn z art. 270 § 1 k.k. połączono do dochodzenia o sygn. akt 1 Ds. 759/13 w sprawie o czyn z art. 286 § 1 k.k. i inne Prokuratury Rejonowej W. i pod tą sygnatura miało być prowadzone.

Dowód:- kserokopia pisma Prokuratury Rejonowej w Strzelcach Opolskich z dnia 13 marca 2013 roku i pisma Komendy Powiatowej Policji w K. z dnia 06 czerwca 2013 roku, k. 31.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Poza sporem w sprawie było, iż w dniu 01 sierpnia 2012 roku we (...) S.A. z siedzibą we W. zawarł ze stroną powodową umowę przelewu wierzytelności, które miały być wskazane w załączniku nr 1 do umowy nr (...), który to załącznik nie został dołączony do pozwu.

Sprawa sprowadzała się nie tylko do oceny, czy pozwany był związany jakąkolwiek umową z poprzednikiem prawnym strony powodowej, ale przede wszystkim do oceny czy w ramach umowy z dnia 01 sierpnia 2012 roku zbyto także wierzytelność w stosunku do pozwanego, a tym samym czy zasadne jest zasądzenie na rzecz strony powodowej żądanej pozwem kwoty.

Stan faktyczny w rozpoznawanej sprawie Sąd ustalił głównie na podstawie dokumentów przedłożonych przez stronę powodową, przy czym Sąd zwrócił uwagę, iż w sprawie VI Ds. 30/13 prowadzonej przez Prokuraturę Okręgową we Wrocławiu zabezpieczono kilkanaście tysięcy umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych, wobec których trwa analiza przez biegłych z zakresu badania pisma, pod kątem autentyczności złożonych na nich podpisów, w tym i umowy nr (...) dotyczącej pozwanego.

Strona powodowa reprezentowana była przez radcę prawnego i dlatego Sąd przyjął odpowiednio wysoki miernik staranności po stronie powodowej co do konieczności podejmowania czynności procesowych uwzględniający zawodowe kwalifikacje pełnomocnika.

Zdaniem Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strona powodowa żądanie zasądzenia kwoty objętej pozwem oparła na stwierdzeniu, iż w drodze przelewu wierzytelności z dnia 1 sierpnia 2012 r. nabyła od (...) S.A. z siedzibą we W. w stosunku do pozwanego wierzytelność wynikającą z zawartej umowy pomiędzy pozwanym a (...) S.A. o nr (...) z dnia 20 listopada 2012 r.

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Przelew wierzytelności (cesja) jest umową, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel (cedent) przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza). Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę i utrata jej przez cedenta – zbywcę. Przelew powoduje więc, że cedent przestaje być wierzycielem, a staje się nim cesjonariusz. Dotychczasowy wierzyciel zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Cesjonariusz nabywa wierzytelność w takim zakresie i stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili dokonania przelewu. Zmienia się tylko osoba wierzyciela, czyli osoby uprawnionej do żądania spełnienia świadczenia.

Przedmiotem przelewu może być co do zasady wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać. Wierzytelność, która ma stanowić przedmiot rozporządzenia, powinna być w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Dotyczy to przede wszystkim wyraźnego i nie budzącego wątpliwości określenia stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność, a zatem: oznaczenia stron tego stosunku, oznaczenia świadczenia oraz oznaczenia przedmiotu świadczenia. Strony stosunku, świadczenie oraz przedmiot świadczenia muszą być oznaczone bądź przynajmniej możliwe do oznaczenia (oznaczalne) i co najmniej w dostateczny sposób zindywidualizowane w momencie zawierania umowy przenoszącej wierzytelność. Skuteczne jest zbycie wierzytelności, nieoznaczonej dokładnie w umowie przelewu, jeżeli można ją określić na podstawie treści stosunku zobowiązaniowego, z którego ta wierzytelność wynika.

Strona powodowa swe roszczenie oparła o umowę cesji wierzytelności z dnia 01 sierpnia 2012 roku, w ramach której miała być zbyta wierzytelność również wobec pozwanego. Równocześnie przedłożyła kopię umowy o świadczenie usługi telekomunikacyjnej zawartej między pierwotnym wierzycielem a pozwanym z dnia 21 listopada 2012 roku, a więc zawartej ponad dwa miesiące później, aniżeli sama umowa cesji.

W przekonaniu Sądu dokumenty zaoferowane przez stronę powodową nie są wystarczającym dowodem skutecznego przeniesienia wierzytelności na powodową spółkę, jako cesjonariusza, ponieważ umową cesji przeniesiono wierzytelność nieistniejącą i nieoznaczoną w chwili cesji, przez brak oznaczania stron tego stosunku, świadczenia oraz przedmiotu świadczenia. Dodatkowo jedyna umowa potwierdzająca istnienie stosunku prawnego między pierwotnym wierzycielem a pozwanym została sporządzona dwa miesiące po umowie cesji.

Strona powodowa w tym względzie nie przedłożyła żadnego dokumentu wskazującego na istnienie wierzytelności wobec pozwanego, ani też dokumentu, który opisywałby tą wierzytelność, a pozwalającego na zweryfikowanie wysokości dochodzonej pozwem kwoty, w postaci np. załącznika do umowy, w którym zgodnie z intencją stron umowy cesji z dnia 1 sierpnia 2012 r., miała być rzekomo wskazana, opisana i zindywidualizowana wierzytelność w stosunku do pozwanego.

W tym względzie w ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała swej legitymacji czynnej.

Legitymacja procesowa jest opartym na prawie materialnym uprawnieniem do występowania w charakterze strony w konkretnej sprawie sądowej. Legitymacja procesowa wynika ze stosunku prawnego wiążącego strony procesowe. Wymóg jej posiadania stanowi przesłankę merytorycznego rozpoznania sprawy, bowiem jeżeli sąd stwierdzi, że strony łączy więź materialno-prawna i żądanie powoda jest uzasadnione, to udzieli ochrony prawnej jednakże, aby mogła być udzielona, z żądaniem jej udzielenia musi wystąpić osoba do tego uprawniona.

Biorąc zatem pod uwagę treść wcześniejszych rozważań, treść dokumentów dołączonych do pozwu zdaniem Sądu powyższe skutecznie uniemożliwia uznanie strony powodowej za legitymowaną czynnie w przedmiotowej sprawie, co prowadzić musi do oddalenia powództwa.

Na marginesie Sąd wskazuje, iż w związku z opisanymi wyżej okolicznościami, które legły u podstaw oddalenia powództwa nie ma potrzeby rozpatrywania kwestii związanej z powstałymi wątpliwościami związanych z autentycznością podpisu pozwanego na umowie z listopada 2012 roku.

W kwestii kosztów procesu Sąd z uwagi na fakt, iż strona powodowa przegrała proces w całości obciążył ją kosztami w zakresie, w jakim je poniosła.

Wobec powyższego, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.