Sygn. akt IV P 144/15

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Puławach IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Magdalena Gałkowska

Ławnicy: Anna Tuźnik, Danuta Sułek

Protokolant st. sekr. sądowy Agnieszka Rzepkowska

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2016 r. w Puławach

sprawy z powództwa A. Ł. (1)

przeciwko (...) Centrum Medyczne Spółka z o.o. w R.

o przywrócenie powódki do pracy na poprzednie warunki pracy i płacy do dnia 23 grudnia 2015 r.

1.  Oddala powództwo;

2.  Nie obciąża powódki kosztami procesu.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 30 czerwca 2015r. skierowanym przeciwko (...) Centrum Medyczne spółka z o.o. w R. powódka A. Ł. (1) wnosiła o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za porozumieniem stron za bezskuteczne.

Na rozprawie w dniu 29 września 2015r. powódka zmodyfikowała powództwo w ten sposób, że domagała się przywrócenia jej do pracy w pozwanym (...) Centrum Medyczne spółka z o.o. w R. na dotychczasowych warunkach, zaś na rozprawie w dniu 22 marca 2016r. powódka sprecyzowała swoje powództwo domagając się przywrócenia jej do pracy w pozwanym (...) Centrum Medyczne spółka z o.o. w R. na poprzednie warunki pracy i płacy do dnia 23 grudnia 2015r., podnosząc, że zgodnie z zawartym z pracodawcą w lipcu 2014r. porozumieniem, stosunek pracy łączący strony miał się rozwiązać po wykorzystaniu przez powódkę urlopu macierzyńskiego w wymiarze 1 roku, czyli z dniem 23 grudnia 2015r.

Pozwany (...) Centrum Medyczne spółka z o.o. w R. powództwa nie uznawał i wnosił o jego oddalenie, podnosząc iż stosunek pracy łączący strony rozwiązał się zgodnie z zawartym w lipcu pomiędzy stronami porozumieniem po wykorzystaniu przez powódkę urlopu macierzyńskiego tj. z dniem 23 czerwca 2015r.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka A. Ł. (1) zawarła z (...) Klinika spółka z o.o. z siedzibą w N. umowę pracę od dnia 1 czerwca 2008r. jako pracownik gospodarczy w szpitalu w R., początkowo na czas określony, a od 1 stycznia 2010r. na czas nieokreślony (akta osobowe).

W dniu 2 lutego 2013r, powódka urodziła dziecko, przebywała na urlopie macierzyńskim i w dniu 20 maja 2013r. powódka złożyła wniosek do ówczesnego pracodawcy tj. (...) Klinika spółka z o.o. z siedzibą w N. o udzielenie jej dodatkowego urlopu macierzyńskiego i urlopu rodzicielskiego na okres od 3 sierpnia 2013r. do 31 stycznia 2014r. ( akta osobowe).

Z dniem 1 czerwca 2013r. pracownicy szpitala w R. zostali przejęcie przez (...) Centrum Medyczne spółka z o.o. w R. w trybie art. 23 1 kp (bezsporne).

W piśmie z dnia 17 marca 2014r. powódka zwróciła się do pozwanego (...) Centrum Medyczne spółka z o.o. w R. o udzielenie jej urlopu wychowawczego w okresie od 20 marca 2014r. do 19 marca 2017r. i pozwany udzielił powódce tego urlopu od dnia 1 kwietnia 2014r. do 1 lutego 2017r. ( akta osobowe).

W dniu 14 lipca 2014r. powódka zgłosiła się do pozwanego pracodawcy z informacją, że jest w kolejnej ciąży, złożyła wniosek o rezygnację z urlopu wychowawczego, a następnie rozmawiała z dyrektorem M. J. oraz wiceprezesem pozwanej spółki (...) i w trakcie tej rozmowy powódka oraz przedstawiciele pracodawcy zgodnie ustalili, że powódka wróci do pracy na krótki okres czasu, następnie uda się na zwolnienie lekarskie w związku z ciążą, po urodzeniu dziecka uda się na urlop macierzyński i po jego wykorzystaniu, stosunek pracy łączący strony zostanie rozwiązany za porozumieniem stron (zeznania świadków: M. J. k.39-39v, A. S. k.38v-39, zeznania stron słuchanych w trybie art. 299 kpc k.40v-41v). Następnie pracownica pozwanej spółki (...) na polecenie przełożonych sporządziła pismo, w którym powódka zwracała się o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron, przy czym pismo to nie zawierało wpisanej daty jego sporządzenia i daty rozwiązania stosunku pracy, bo nie było wiadomym kiedy powódka konkretnie urodzi dziecko i od kiedy będzie przebywać na urlopie macierzyńskim (zeznania świadków: M. J., A. S., zeznania stron słuchanych w trybie art. 299 kpc). Następnie pozwany w piśmie z dnia 21 lipca 2014r. poinformował powódkę, ze wyraża zgodę na jej powrót do pracy i z uwagi na obiektywny brak możliwości zatrudnienia powódki na dotychczasowym stanowisku pracownika gospodarczego, to powierzane jest jej stanowisko sekretarki medycznej na Izbie Przyjęć Szpitala (...) w R. (akta osobowe). Powódka faktycznie wróciła do pracy na okres od 1 do 14 sierpnia 2014r., wykonywała wtedy pracę sekretarki medycznej, a następnie udała się na zwolnienie lekarskie i przebywała na nim aż do urodzenia dziecka tj. w okresie od 17 sierpnia 2014r. do 23 grudnia 2014r. ( bezsporne).

W dniu 24 grudnia 2014r. powódka urodziła kolejne dziecko i na początku stycznia 2015r. złożyła u pozwanego pracodawcy wniosek o udzielenie jej urlopu macierzyńskiego w wymiarze 20 tygodni oraz wniosek o dodatkowy urlop macierzyński w wymiarze 6 tygodni do dnia 23 czerwca 2015r. ( akta osobowe).

W dniu 23 czerwca 2015r. pozwany pracodawca uznał, że skoro tego dnia powódka skończyła korzystanie z urlopu macierzyńskiego i dodatkowego urlopu macierzyńskiego, to właśnie ten dzień jest dniem w którym, zgodnie z umową, stosunek pracy ma się rozwiązać, a więc taka data została uzupełniona w piśmie – wniosku o rozwiązanie stosunku pracy za porozumienie stron, wystawione zostało powódce świadectwo pracy i wypłacono ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy ( akta osobowe).

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Roszczenie powódki przywrócenia jej do pracy w pozwanym (...) Centrum Medyczne spółka z o.o. w R. na poprzednie warunki pracy i płacy do dnia 23 grudnia 2015r. jest nieuzasadnione.

Rozwiązanie trwającego stosunku pracy może nastąpić - zgodnie z art. 30 §1 kp, na mocy porozumienia stron, przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia , przez oświadczenie jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia, z upływem czasu na jaki była zawarta i z dniem ukończenia pracy, dla której wykonania była zawarta.

Pierwszy z wymienionych w tym przepisie sposobów rozwiązania stosunku pracy - porozumienie stron, polega na wymianie zgodnych oświadczeń woli w rozumieniu art. 60 kc w zw. z art. 300kp, w których obie strony decydują się rozwiązać stosunek pracy z określonym dniem. Zgodnie z art.61§1 kc w zw. z art. 300kp, oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy do niej doszło w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Zgodnie zaś ze zd.2 §1 art.61 kc w zw. z art.300 kp, odwołanie oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej.

W przedmiotowej sprawie, poza sporem jest, że zarówno powódka, jak i pozwany pracodawca w lipcu 2014r. mieli zgodną wolę, aby rozwiązać stosunek pracy łączący strony i poza sporem jest, że strony wtedy uzgodniły, iż powódka wraca do pracy na krótki okres czasu, potem udaje się na zwolnienie lekarskie do dnia porodu drugiego dziecka, a następnie po wykorzystaniu przysługującego jej urlopu macierzyńskiego, stosunek pracy łączący strony rozwiąże się. Poza sporem jest, że taka była wówczas wola stron i poza sporem jest, że strony realizowały postanowienia tego porozumienia, bo powódka wróciła na krótko do pracy, potem przebywała na zwolnieniu lekarskim do dnia porodu a potem udała się na przysługujący jej urlop macierzyński. Natomiast zdaniem powódki, pozwany pracodawca postąpił wbrew ustaleniom uznając, że stosunek pracy łączący strony ma rozwiązać się z dniem 23 czerwca 2015r., bo zdaniem powódki, jej wolą wyrażoną w lipcu 2014r. było aby umowa o pracę rozwiązała się po zakończeniu trwania urlopu macierzyńskiego, z tym, że jej wolą było aby ten urlop macierzyński trwał 1 rok i dopiero wtedy- tj. po upływie rocznego urlopu macierzyńskiego stosunek pracy miałby się rozwiązać. Pozwany pracodawca zaś, jej zdaniem, rozwiązując z nią umowę o pracę po półrocznym okresie trwania tegoż urlopu postąpił wbrew ustaleniom stron z lipca 2014r. Pozwany pracodawca zaś przyznając, iż strony miały wolę w lipcu 2014r. aby stosunek pracy łączący strony rozwiązał się po wykorzystaniu przez powódkę urlopu macierzyńskiego, twierdzi że właśnie to uczynił, bo urlop macierzyński podstawowy i dodatkowy należny powódce zakończył się w dniu 23 czerwca 2015r.

Zauważyć należy, iż w treści pisma sporządzonego w lipcu 2014r przez pozwanego pracodawcę w imieniu powódki, podpisanego przez powódkę, odzwierciedlającego zgodną wolę stron rozwiązania stosunku pracy, nie ma wpisu o długości trwania urlopu macierzyńskiego; natomiast we wnioskach znajdujących się w aktach osobowych powódki sporządzonych po urodzeniu drugiego dziecka, podpisanych przez powódkę, wyraźnie określono w jakim czasie powódka będzie korzystała z urlopu macierzyńskiego podstawowego, a w jakim wymiarze z urlopu macierzyńskiego dodatkowego. Natomiast powódka nie składała wniosku o udzielenie jej urlopu rodzicielskiego. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 180 § 1 ust 1 kp pracownicy przysługuje urlop macierzyński w wymiarze 20 tygodni - w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym porodzie. Zgodnie zaś z art. 182 1 kp pracownica ma prawo do dodatkowego urlopu macierzyńskiego, z którego może, lecz nie musi skorzystać. Udzielenie dodatkowego urlopu macierzyńskiego uzależnione jest od nabycia urlopu macierzyńskiego i w przypadku urodzenia jednego dziecka urlop ten przysługuje w wymiarze do 6 tygodni. Powódka na piśmie zwróciła się o udzielenie jej takiego dodatkowego urlopu macierzyńskiego w wymiarze 6 tygodni bezpośrednio po wykorzystaniu urlopu macierzyńskiego. Powódka wprawdzie twierdzi obecnie, że choć podpisała ona ten wniosek, jak i wniosek o udzielenie urlopu macierzyńskiego, to jednak w momencie podpisywania tych dokumentów były one niewypełnione. Powódka obecnie nie może jednak podnosić takich argumentów, bo przecież podpisując dokumenty- wnioski o udzielenie urlopu macierzyńskiego i macierzyńskiego dodatkowego tym samym akceptowała ich treść i jeżeli były one – jak twierdzi, niewypełnione to mogła i nawet powinna je samodzielnie wypełnić. Zresztą treść tych obu dokumentów a w szczególności wpisy co do długości trwania tych urlopów macierzyńskich odpowiadają wskazanym wyżej przepisom art. 180 i 182 1 kp. Tak więc dla powódki urlop macierzyński łącznie mógł trwać 26 tygodni i tyle trwał.

Natomiast wydaje się, że powódka mówiąc o łącznie rocznym urlopie w związku z urodzeniem dziecka miała na myśli także urlop rodzicielski przewidziany w art. 182 1a kp, który umożliwiał skorzystanie maksymalnie z 26 tygodni urlopu rodzicielskiego, udzielanego na wniosek pracownika, wyłącznie bezpośrednio po dodatkowym urlopie macierzyńskim. Przepis art. 182 1a § 6 w zw. z art. 182 1 § 5 i 6 stanowi m.in. że pracodawca uwzględnia wniosek pracownika, chyba że nie jest to możliwe ze względu na organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika. O przyczynie odmowy uwzględnienia wniosku pracodawca informuje pracownika na piśmie. Poza sporem tymczasem jest, że powódka w 2015r. nie złożyła wniosku o skorzystanie a urlopu rodzicielskiego. Zauważyć należy, że jak wynika z analizy akt osobowych powódki, w przypadku poprzedniego porodu powódka złożyła wniosek o udzielenie jej zarówno urlopu macierzyńskiego podstawowego, dodatkowego jak i urlopu rodzicielskiego.

Zatem zdaniem sądu, pozwany pracodawca miał prawo aby uznać, iż skoro powódka skorzystała urlopu macierzyńskiego i dodatkowego urlopu macierzyńskiego, to zgodnie z ustaleniami stron z lipca 2014r., stosunek pracy łączący strony rozwiązuje się z dniem zakończenia trwania przysługującego powódce urlopu macierzyńskiego w maksymalnym wymiarze, czyli z dniem 23 czerwca 2015r. Powódka bowiem nie miała prawa do urlopu macierzyńskiego po 23 czerwca 2015r., tylko- jak już wyżej podniesiono, ewentualnie miała prawo do urlopu rodzicielskiego. Jednakże powódka takiego wniosku o udzielenie takiego urlopu nie złożyła.

Reasumując więc, z zebranego w sprawie materiału dowodowego, który w zasadzie jest bezsporny, wynika że w lipcu 2014r. doszło do złożenia oświadczeń woli z obu stron co do woli rozwiązania stosunku pracy łączącego strony po zakończeniu trwania urlopu macierzyńskiego przynależnego powódce. To jest bezsporne. Stosunek pracy rozwiązał się właśnie z datą zakończenia trwania urlopu macierzyńskiego przynależnego powódce w maksymalnym wymiarze, a więc zdaniem sądu, pozwany pracodawca prawidłowo uznał, że w piśmie rozwiązującym stosunek pracy za porozumieniem stron sporządzonym w lipcu 2014r. jako datę rozwiązania stosunku pracy należy wpisać dzień 23 czerwca 2015r. Powódka zaś tylko gołosłownie twierdziła w toku procesu, że jej wolą było aby stosunek pracy rozwiązał się z dniem 23 grudnia 2015r., a więc po rocznym, jak twierdziła wymiarze urlopu macierzyńskiego. Z treści pisma rozwiązującego umowę o pracę za porozumieniem stron sporządzonym w lipcu 2014r. i podpisanym wtedy przez powódkę nie wynika, iż stosunek pracy ma rozwiązać się z datą zakończenia urlopu macierzyńskiego trwającego 1 rok. Także i z zeznań świadków przesłuchanych w sprawie, obecnych przy tej rozmowie w lipcu 2014r. tj. A. S. i M. J. nie wynika, iżby takie ustalenia co do wymiaru trwania tegoż urlopu macierzyńskiego wtedy zapadły; świadkowie ci zdecydowanie i zgodnie zeznali, że była wtedy tylko mowa o tym, że stosunek pracy łączący strony rozwiąże się po skorzystaniu przez powódkę z urlopu macierzyńskiego. Jak już wyżej podniesiono, w świetle przepisów prawa obowiązujących w 2015r., maksymalny wymiar urlopu macierzyńskiego dla powódki wynosił ( łącznie z dodatkowym urlopem macierzyńskim) 26 tygodni, a nie 1 rok.

Zeznania świadków: A. S. i M. J. należy obdarzyć wiarą w całości, bo zgodnie ze sobą opisują stan faktyczny, a nadto powódka nie kwestionuje tych zeznań. Także i zeznania stron nie są sprzeczne ze sobą i ustalonym stanem faktycznym, poza twierdzeniami powódki, iż w czasie spotkania w lipcu 2014r. przy uzgadnianiu daty rozwiązania stosunku pracy była mowa o rocznym wymiarze urlopu macierzyńskiego ale te zeznania powódki w tym zakresie nie są poparte żadnymi dowodami aby taki wymiar trwania tego urlopu był wtedy ustalony. Zresztą jak już wyżej podniesiono, przepisy kodeksu pracy nie przewidują urlopu macierzyńskiego w wymiarze 1 roku.

Zeznania świadków : A. Ł. (2) (k.35v-36) i B. S. (k.36) nie mają istotnego znaczenia dla sprawy i nie zostały poddane analizie przez sąd.

Wobec powyższego żądanie powódki orzeczenia o przywróceniu jej do pracy w pozwanej spółce po dacie 23 czerwca 2015r. do 23 grudnia 2015r. jest nieuzasadnione.

O kosztach Sąd orzekł w oparciu o art. 102 kpc, który to przepis stanowi, iż w wypadkach szczególnie uzasadnionych, sąd może nie obciążać w ogóle strony przegrywającej kosztami procesu. Zdaniem sądu, taka sytuacja tu właśnie zaistniała. Sytuacja finansowa powódki wobec tego, że stosunek pracy łączący ją z pozwanym rozwiązał się, na pewno pogorszyła się, a powódka decydując się na dochodzenie swoich praw na drodze sądowej, niewątpliwie była subiektywnie przekonana o zasadności swoich roszczeń.