Sygn. akt VU 152/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2013 roku

Sąd Okręgowy – V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: Magdalena Pańków

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2013 roku w Legnicy

sprawy z wniosku W. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania W. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 4 stycznia 2013 roku

znak (...)

zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.z dnia 4 stycznia 2013 roku, znak (...)w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy W. C. prawo do emerytury od dnia 01 grudnia 2012 roku.

Sygn. akt VU 152/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 04 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.odmówił wnioskodawcy W. C.prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że ubezpieczony udowodnił 2 miesiące i 17 dni takiej pracy, wobec wymaganych 15 lat. Organ rentowy nie uznał wnioskodawcy za pracę w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia w Spółdzielni (...) w L.od 08 stycznia 1973 r. do 14 października 1998 r., gdyż podany w zaświadczeniu z dnia 15 października 1998 r. charakter pracy jest niegodny z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 07 lutego 2003 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a podane stanowiska pracy są niezgodne z powołanymi przepisami branżowymi,

W odwołaniu od powyższej decyzji W. C. wskazał, że w okresie od 14 sierpnia 1977 r. do 19 grudnia 2012 r. na terenie Z.G. L.pracował na wydziałach wymienionych w wykazie A rozporządzenia z dnia 07 lutego 1983 r., Dział III, poz. 50, 51, rozdrabialni, flotacji, młynowni, suszarni i magazynie odczynników. W okresie do 14 października 1998 r. pracował w (...), a po jego upadku, od 15 października 1998 r. wraz z całą brygadą przeszedł do (...) L., gdzie warunki pracy pozostały takie same.

W odpowiedzi na powyższe odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jego oddalenie uzasadniając swoje stanowisko jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. C.urodził się (...)na dzień 01.01.1999 r. wykazał 33 lata, 3 miesiące i 9 dni okresów składkowych, nie przystąpił do OFE i nie pozostaje w stosunku pracy, mając ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Nadto wnioskodawca udowodnił 2 miesiące i 17 dni wykonywania pracy w szczególnych warunkach, w okresie od 15 października 1998 r. do 31 grudnia 1998 r.

dowód: akta ubezpieczeniowe wnioskodawcy.

W zaświadczeniu z dnia 15 października 1998 r. Spółdzielnia (...)w likwidacji, w L.wskazała, iż W. C. w okresach:

- od 08 stycznia 1973 r. do 31 stycznia 1986 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace jako tokarz w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawalniczych i wydziałów spawalniczych,

- od 01 lutego 1986 r. 14 października 1998 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace jako spawacz – monter konstrukcji stalowych – praca na wysokości,

na wymienionych stanowiskach w wykazie A. dział XIV, poz. 12, pkt 16, 1 i 3 oraz Dział V, poz. 3 uchwały Zarządu Centralnego Związku Budowlanych Spółdzielni Pracy.

dowód: zaświadczenie, k. 15 w tomie I akt rentowych.

W okresie od 14 sierpnia r. do 14 października 1998 r. wnioskodawca wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, prace polegające na bieżących pracach montażowych i remontowych w należącym do Zakładów (...), będącym w ruchu, Zakładzie (...), gdzie jako podstawowe wykonywane są pracę wymienione w wykazie, takie jak: obsługa urządzeń kruszących, sortujących, osadzarek, osadników filtrów i suszarni oraz urządzeń do przeróbki odpadowych surowców metali nieżelaznych oraz obsługa maszyn flotacyjnych i urządzeń pomocniczych. Wymienione prace ubezpieczony wykonywał w ramach obowiązków związanych ze stanowiskiem pracy ślusarza – spawacza oraz spawacza – montera konstrukcji stalowych, na wysokości. Jako podstawowe wnioskodawca wykonywał prace polegające na spawaniu.

dowód: zeznania świadków: A. G. i B. N.,

00:10:35 – 00:23:56,

akta osobowe wnioskodawcy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie albowiem ustalenie zaskarżonej decyzji wskazujące na brak wymaganych do najmniej 15 lat wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie jest w świetle całokształtu zebranego w sprawie materiału uzasadnione.

Zgodnie z treścią przepisu art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32 wskazanej ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat - dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 tj. 25 lat dla mężczyzn. Emerytura, o której mowa, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy- w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - ubezpieczonym urodzonym przed 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1. Wiek emerytalny, o którym mowa we wskazanym artykule, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Przy czym, zgodnie z par. 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy pracy, o których mowa powyżej, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Zgodnie z § 22 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. z 1983 r., Nr. 10, poz. 49) okresy zatrudnienia mogą być udowodnione zeznaniami świadków, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczenia zakładu pracy.

Przewidziane w § 22 powołanego rozporządzenia ograniczenia dowodowe dotyczą wyłącznie postępowania przed organami rentowymi. W postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych, wnioskodawca może udowadniać okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego (por. wyrok SN z dnia 02.02.1996 r., II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239).

W sprawie bezspornym był fakt iż na dzień 01.01.1999 r. wnioskodawca wykazał wymagane 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w dacie wydania decyzji przez organ emerytalny miał skończone 60 lat, nie był członkiem OFE i nie pozostawał w zatrudnieniu.

Sporną kwestią wymagają ustalenia Sądu było natomiast to, czy wnioskodawca posiadał nadto 15 lat pracy w szczególnych warunkach; według ustaleń zaskarżonej decyzji wnioskodawca udokumentował 2 miesiące i 17 dni okresów wykonywania pracy w takich warunkach.

Zdaniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczony nie spełnił warunków wskazanych w treści przepisu art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ponieważ nie udokumentował 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Z przyczyn wskazanych w zaskarżonej decyzji organ rentowy nie uznał wskazanego w niej jako wykonywanego w szczególnych warunkach okresu wykonywania pracy.

Na wstępie, w odniesieniu do argumentacji organu rentowego, należy wskazać, że nazwa zajmowanego przez wnioskodawcę stanowiska nie znaczenia w świetle przepisów cytowanego rozporządzenia Rady Ministrów z 07 lutego 1983 r. W rozporządzeniu tym jest bowiem mowa o wykonywaniu prac w szczególnych warunkach, a nie o zatrudnieniu na stanowiskach zaliczanych do szczególnych. W wykazie A stanowiącym załącznik do tego rozporządzenia zawarto wykaz prac w szczególnych warunkach i w poszczególnych działach oraz pozycjach określono rodzaj prac, a nie nazwy stanowisk. Z tego względu należało przede wszystkim rozważyć, jakiego rodzaju prace wnioskodawca wykonywał w spornych okresach.

W świetle zebranego w sprawie materiału, wykonując w okresie od 14 sierpnia 1977 r. do 14 października 1998 r. pracę ślusarza-spawacza oraz spawacza-montera konstrukcji stalowych na wysokości w Zakładzie (...), gdzie jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w Dziale V poz. 50 i 51, W. C. wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracę wymienioną w stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 04 lutego 1983 r. wykazie A, Dział XIV, poz. 25. Wnioskodawca wykonywał bowiem pracę polegającą na remontach takich będących w ruchu urządzeń jak, urządzenia kruszące, sortujące, suszarni, flotacji itp., na oddziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Powyższe przesądza o tym, że wbrew ustaleniom zaskarżonej decyzji, wnioskodawca wykazał wymagane 15 lat wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, Sąd podzielił argumenty odwołania i na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł co do istoty sprawy.