Sygn. akt VI GC 685/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Rybniku VI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Sonia Lasota-Zawisza
Protokolant:	Alicja Majorowska

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2015 r.

sprawy z powództwa Bank (...) S.A. w W.

przeciwko N. K. i M. F.

o zapłatę

1.  uchyla nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanym przez Sąd Rejonowy w Rybniku w dniu 11 marca 2013 r., sygn. VI GNc 384/13 w całości;

2.  oddala powództwo;

3.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego M. F. kwotę 3.593,00 zł (trzy tysiące pięćset dziewięćdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt VI GC 685/13

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2013 roku powód Bank (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł przeciwko pozwanym N. K. oraz M. F. pozew o zapłatę kwoty 15.341,80 zł wraz z odsetkami w wysokości 4-krotności stopy kredytu lombardowego NBP od 31 stycznia 2013 roku oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazał, iż jego wierzytelność została ujawniona w księgach banku. Powód wzywał pozwanych do zapłaty, co jednakże okazało się bezskuteczne. (vide k.3-4)

Dnia 11 marca 2013 roku Sąd Rejonowy w Rybniku VI Wydział Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, w którym nakazał pozwanym zapłatę na rzecz powoda kwotę 15.341,80 zł wraz z odsetkami maksymalnymi od 31 stycznia 2013 roku oraz kosztami procesu w wysokości 2598 zł. (vide k.18)

W zarzutach pozwana N. K. zaskarżyła nakaz zapłaty w całości oraz wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów procesu. Pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia, które wynika z umowy z 29 sierpnia 2007 roku. Dochodzona należność nie stała się wymagalna w jednym terminie, lecz jest zależna od sposobu korzystania z karty kredytowej, dokonywanych wypłat i terminów wymagalności ich zwrotu. (vide k.24-25)

Pozwany M. F. zaskarżył nakaz oraz wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz kwoty 600 zł tytułem kosztów przejazdu pełnomocnika. Pozwany podniósł zarzut niewykazania oraz przedawnienia roszczenia wskazując, iż od 2008 roku nie korzystał z karty kredytowej. (vide k.57-59, 254 verte)

W odpowiedzi na zarzuty, powód podał, iż roszczenie stało się wymagalne w dniu 25 października 2011 roku na skutek wypowiedzenia umowy kredytu odnawialnego i nie jest przedawnione. (vide k.78-81, 138-141)

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwani M. F. oraz N. M. (obecnie K. – okoliczności bezsporne) w dniu 20 stycznia 2006 roku zawarli umowę spółki cywilnej, która była prowadzona pod firmą Centrum (...) s.c. M. F., N. M..

Dowód: umowa spółki cywilnej k.158-160

Dnia 29 sierpnia 2007 roku powód Bank (...) Spółka Akcyjna w W. zawarł z pozwanymi umowę o kredyt i kartę kredytową (...) nr (...), na mocy której udzielił pozwanym kredytu odnawialnego w wysokości 10.000 zł (§ 1), a pozwani zobowiązali się do jego zwrotu wraz z odsetkami w zmiennej wysokości – 19,25% na dzień zawarcia umowy – oraz należnymi opłatami i prowizjami (§ 2 i 3). Zgodnie z umową powód sporządzał 23 dnia każdego miesiąca wyciąg z rachunku karty (§ 4) oraz przesyłał go pozwanym, a w 17 dniu od sporządzenia wyciągu obciążał rachunek bieżący pozwanych spłatą minimalną w kwocie równej 10% zadłużenia wskazanego w wyciągu, lecz nie mniejszej niż 50 zł i uznawał nią rachunek karty (§ 5). Spłata całości zadłużenia do 17 dnia od sporządzenia wyciągu powodowała odstąpienie od obciążenia odsetkami (§ 6). Spłata całości lub części limitu karty odnawiała limit o dokonaną spłatę pomniejszoną o należne odsetki, opłaty i prowizje. Ostateczna spłata miała nastąpić do ostatniego dnia miesiąca ważności karty. Niedotrzymanie terminu powodowało naliczenie odsetek maksymalnych od całości zadłużenia (§ 8). Umowa została zawarta na okres ważności karty (§ 9). Powód zastrzegł możliwość wypowiedzenia umowy z zachowaniem 45-dniowego okresu wypowiedzenia liczonego od dnia doręczenia wypowiedzenia m.in. w przypadku braku dwóch spłat minimalnych oraz niewywiązywania się przez pozwanych z umowy (§ 11). Pozwani zobowiązali się do spłaty całości zadłużenia najpóźniej pierwszego dnia po upływie okresu wypowiedzenia.

Dowód: umowa o kredyt i kartę kredytową k.84-85; tabela opłat i prowizji k.86-126

Pozwanym wydano dwie karty kredytowe z okresem ważności odpowiednio do 31 sierpnia 2009r. oraz 21 kwietnia 2010r.

(pismo powódki z 26 listopada 2014r. – okoliczność bezsporna)

Umowa spółki została rozwiązana 31 lipca 2008 roku. Z uwagi na chorobę pozwanej to pozwany miał samodzielnie zając się wszystkimi sprawami związanymi z rozwiązaniem umowy. Pozwany zamknął rachunek firmowy prowadzony przez powoda, jednakże nie rozwiązał umowy o kartę kredytową.

Dowód: przesłuchanie stron – pozwanej k.254-254 verte; przesłuchanie stron – pozwanego akta Sądu Rejonowego w Pile V Wydział Gospodarczy sygn. V GCps 11/15 k.24-24 verte

Ostatnia spłata części limitu karty miała miejsce 21 sierpnia 2008 roku, natomiast ostatnia transakcja w ramach udzielonego limitu 8 sierpnia 2008 roku. Od tej pory rachunek karty obciążany był jedynie opłatami – ostatni raz w dniu 12 października 2010 roku – oraz odsetkami – ostatni raz w dniu 30 czerwca 2014 roku.

Dowód: zestawienie operacji k.148-152, 236-244; przesłuchanie stron – pozwanego akta Sądu Rejonowego w Pile V Wydział Gospodarczy sygn. V GCps 11/15 k.24-24 verte

W dniu 23 września 2011 roku powód sporządził ostatni wyciąg z rachunku karty wskazujący zadłużenie pozwanych w kwocie 13.314,84 zł z terminem płatności na 17 października 2011 roku.

Dowód: wyciąg z rachunku karty k.153, 203-209

Pismem z dnia 9 września 2011 roku z uwagi na brak spłaty kredytu, powód rozwiązał umowę kredytu z zachowaniem okresu wypowiedzenia oraz wezwał do niezwłocznej spłaty zadłużenia w kwocie 13.187,64 zł, w tym: kapitał – 7780,03 zł, odsetki – 4549,61 zł, opłaty i prowizje – 858 zł. Pismo zostało nadane na adres Centrum (...) s.c., ul. (...), (...)-(...) P. oraz zwrócone z adnotacją „adresat wyprowadził się”.

Dowód: rozwiązanie umowy wraz z potwierdzeniem odbioru k.127-128; przesłuchanie stron – pozwanej k.254-254 verte; przesłuchanie stron – pozwanego akta Sądu Rejonowego w Pile V Wydział Gospodarczy sygn. V GCps 11/15 k.24-24 verte

W księgach bankowych powoda widnieje zadłużenie pozwanych jako dłużników solidarnych z tytułu umowy nr (...) o kredyt i kartę kredytową (...) z dnia 29 sierpnia 2007 roku w kwocie 15.341,80 zł na którą składają się: kapitał w kwocie 7780,03 zł, odsetki umowne od 10 maja 2010 roku do 30 stycznia 2013 roku w kwocie 6703,77 zł oraz opłaty i prowizje w kwocie 858 zł, wraz z dalszymi odsetkami maksymalnymi.

Dowód: wyciąg z ksiąg bankowych k.5

Powód ponawiał wezwania do zapłaty, jednak pismo z 18 września 2012 roku skierowane na ww. adres także zostało zwrócone z adnotacją „adresat wyprowadził się”.

Dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru k.129-130; przesłuchanie stron – pozwanej k.254-254 verte; przesłuchanie stron – pozwanego akta Sądu Rejonowego w Pile V Wydział Gospodarczy sygn. V GCps 11/15 k.24-24 verte

Następnie, pismem z 11 grudnia 2012 roku skierowanym na adres R., ul. (...) powód wzywał pozwanych do zapłaty w terminie 7 dni kwoty 15.063,12 zł, na którą składały się: należność główna – 7780,03 zł, odsetki umowne – 6425,09 zł oraz opłaty i prowizje – 858 zł, wraz z dalszymi odsetkami. Wezwanie zostało osobiście odebrane przez pozwaną oraz zwrócone jako niepodjęte w terminie przez pozwanego.

Adres w R. z dniem 17 czerwca 2013 roku został ujawniony w (...) jako adres dla doręczeń pozwanej. Pozwana od lutego 2008 roku nie przebywała pod adresem działalności w P., a w czerwcu 2008 roku wyprowadziła się do R., jednakże nie informowała powoda o zmianie adresu. Działalność gospodarcza pozwanej została wykreślona z (...) 19 czerwca 2013 roku. Pozwany sprzedał lokal, w którym wraz z pozwaną prowadził działalność w P. w 2009 roku.

Dowód: wezwania do zapłaty wraz z potwierdzeniami odbioru k.6-8 verte; zaświadczenie o nr REGON k.142; informacja (...) wraz z wykazem zmian k.143-147; przesłuchanie stron – pozwanej k.254-254 verte; przesłuchanie stron – pozwanego akta Sądu Rejonowego w Pile V Wydział Gospodarczy sygn. V GCps 11/15 k.24-24 verte

Pismem z dnia 13 marca 2013 roku pozwana odmówiła zapłaty wskazując na przedawnienie roszczenia. W odpowiedzi, powód podniósł, iż okres przedawnienia wynosi 3 lata i jest liczony od wypowiedzenia umowy.

Dowód: pismo pozwanej z dnia 13 marca 2013 roku k.157; pismo powoda z dnia 8 kwietnia 2013 roku wraz z potwierdzeniem odbioru k.155-156

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci ww. dokumentów, a także w oparciu o dowód z przesłuchania stron ograniczony do przesłuchania pozwanych, które wraz z dowodami z dokumentów tworzą spójny i logiczny obraz przedstawiający stan faktyczny sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód dochodził roszczeń w związku z wydaną pozwanym kartą kredytową będącą elektronicznym instrumentem płatniczym. Pozwani podnosili zarzut przedawnienia roszczeń.

Zgodnie z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie.

Jednocześnie, podkreślić należy, iż do umowy stron zastosowanie znajduje uchylona z dniem 7 października 2013 roku ustawa z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz.U. z 2002 r. Nr 169, poz. 1385 ze zm.). Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 1036) do przedawnienia roszczeń z tytułu umów o elektroniczny instrument płatniczy, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i nieprzedawnionych do tego czasu, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 6 ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych stanowi, iż roszczenia z tytułu umowy o elektroniczny instrument płatniczy przedawniają się z upływem 2 lat.

Powód mylnie uznał, iż dochodzone roszczenie stało się wymagalne dopiero w dniu 25 października 2011 roku i to na skutek rozwiązania umowy o kredyt i kartę kredytową. W orzecznictwie Sądu Najwyższego słusznie podkreśla się, iż jeżeli posiadacz karty kredytowej wydanej przez wystawcę na podstawie umowy zawartej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych środkach płatniczych (Dz.U. Nr 169, poz. 1385) zaprzestał wpłacania minimalnej kwoty zadłużenia podawanej każdorazowo w doręczanych mu wyciągach bankowych, bieg dwuletniego terminu przedawnienia roszczenia o zapłatę tych kwot rozpoczyna się z upływem dnia wskazanego w wyciągu jako termin zapłaty kwoty minimalnej, nie zaś dopiero po wyczerpaniu limitu kredytu, ustalonego w umowie (wyr. Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2008 r. I CSK 243/08, OSNC 2010/1/16, Biul.SN 2009/5/10, M.Prawn. 2010/6/340-341). Podkreślić należy, iż zgodnie z umową powódka miała możliwość wypowiedzieć umowę w przypadku dwukrotnego braku spłaty zadłużenia.

W umowie o kredyt i kartę kredytową strony jednoznacznie ustaliły, iż roszczenie staje się wymagalne w 17 dniu od sporządzenia wyciągu z rachunku karty (który winien być wystawiony 23 dnia każdego miesiąca), bowiem w tym właśnie dniu powód był uprawniony do obciążenia rachunku bieżącego pozwanych kwotą spłaty minimalnej. Ostatnia transakcja w ramach udzielonego limitu na karcie miała miejsce 8 sierpnia 2008 roku. Wyciąg obejmujący tę transakcję miał zostać sporządzony przez powoda 23 sierpnia 2008 roku, a spłata przez pozwanych winna mieć miejsce do 9 września 2008 roku. Odnośnie naliczonych opłat podkreślić należy, iż rachunek karty pozwanych został nimi obciążony po raz ostatni 12 października 2010 roku. Opłaty winny zostać umieszczone w wyciągu z 23 października 2010 roku oraz uregulowane do 9 listopada 2010 roku.

Powód wniósł pozew w dniu 4 lutego 2013 roku. Dochodzone roszczenia obejmujące kapitał kredytu zaczęły zatem ulegać przedawnieniu we wrześniu 2010 roku, odpowiednio o 10% co miesiąc, gdyż taka była wysokość spłaty minimalnej i przedawniły się do czasu wniesienia powództwa. Roszczenia obejmujące opłaty w uległy przedawnieniu w październiku 2012 roku.

Na marginesie wskazać należy, że umowa została zawarta na okres ważności karty, które upłynęły odpowiednio 31 sierpnia 2009r. oraz 21 kwietnia 2010r. Tym samym najpóźniej od tych dat należałoby liczyć dwuletni okres przedawnienia. Brak było bowiem podstaw do przedłużenia umowy zgodnie z §9 ust. 1 skoro pozwani nie wywiązywali się ze swojego podstawowego obowiązku tj. miesięcznych spłat kwot minimalnych. Ponadto, powódka nie wykazała, iż przedłużyła umowę. Zgodnie z § 9 ust. 3 w przypadku nieprzedłużenia umowy posiadacz zobowiązany jest do spłaty zadłużenia w terminie do ostatniego dnia terminu ważności umowy (czyli ważności karty), a tym samym w tej dacie należności staje się wymagalna i od niej należy liczyć okres przedawnienia.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 496 k.p.c. oraz przywołanych przepisów, Sąd uchylił nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym w całości oraz oddalił powództwo, o czym orzeczono odpowiednio w pkt 1 oraz 2 sentencji.

O kosztach procesu orzeczono w pkt 3 sentencji na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy. Powód przegrał spór i obowiązany jest do zwrotu na rzecz pozwanego kosztów procesu w kwocie 3593 zł, na którą składają się: kwota 576 zł tytułem opłaty sądowej od zarzutów, kwota 2400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego – zgodnie z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 600 zł tytułem kosztów przejazdu pełnomocnika.