Sygn. akt VII K 556/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lipca 2014r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w Wydziale VII Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Urlińska

Protokolant: Agnieszka Michałowska

po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2014r, 29 lipca 2014r.

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Macieja Szepietowskiego

sprawy

1.F. G. (1) , urodzonego (...) w L., syna B. i E. z d. Z.

oskarżonego o to, że:

W dniu (...) w O. na ul. (...) na drodze publicznej kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) czym naruszył orzeczony prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 10 sierpnia 2012r., sygn. akt VII K 792/12 zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych obowiązujący do 10 czerwca 2014r.

- t.j. o czyn z art. 244 kk

I.  Oskarżonego F. G. (1) uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 244kk skazuje go na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  Na podstawie art. 624§1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i opłaty.

Sygn. akt VII K 556/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

F. G. (1) był prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia (...). w sprawie VII K 792/12 za czyn z art. 178 a par. 1 kk. Mężczyźnie wymierzono karę 50 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych oraz orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku , zobowiązując oskarżonego do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Wyrok uprawomocnił się 10 sierpnia 2012r.

Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia (...). na podstawie art. 13 § 1 kkw stwierdzono, iż zawarty w punkcie II wyroku z dnia(...). w sprawie sygn. akt VII K 792/12 zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku orzeczony wobec skazanego F. G. (1) biegnie od dnia złożenia oświadczenia o utracie prawa jazdy tj. 18 lutego 2013r. i upływa z dniem 18 lutego 2014r. Przedmiotowe postanowienie było następstwem złożonego przez skazanego pouczonego o odpowiedzialności karnej z art. 233 kk oświadczenia o utracie dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Postanowienie uprawomocniło się 14 maja 2013r.

Starostwo Powiatowe w L. pismem z dnia 18 lipca 2013r. poinformowało tut. Sąd w sprawie VII K 792/12 iż w dniu 10 czerwca 2013r. dokonano u skazanego dokumentu prawa jazdy, który według złożonego przez niego oświadczenia zagubił.

Postanowieniem z dnia 26 lipca 2013r. Sąd Rejonowy w Olsztynie w sprawie VII K 792/12 zmienił postanowienie Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 16 kwietnia 2013r. w ten sposób, iż stwierdził, ze zawarty w punkcie II wyroku z dnia 2 sierpnia 2012r. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku biegnie od dnia zatrzymania dokumentu prawa jazdy kategorii B (...)tj od 10 czerwca2013r. do 10 czerwca 2014r.. Przedmiotowe postanowienie choć orzeczone na niekorzyść skazanego zapadło przed upływem 6 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia z dnia 16 kwietnia 2013r.

/ dowód : odpis wyroku k.6, , postanowienie k.57-57v i 93-94 akt VII K 556/14 , karta karna k.8-9 /.

W dniu 9 lutego 2014r. F. G. (1) przyjechał wraz ze znajomym swoim samochodem z miejsca zamieszkania do O. na Turniej N. O.. Tego dnia mężczyzna miał pełnić funkcję arbitra, w rozgrywanych meczach siatkówki. Z uwagi na obowiązywanie wobec niego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, jadąc do O. samochodem F. G. (1) kierował jego kolega.

Obaj mężczyźni mieli razem wracać do domu, gdyż następnego dnia mieli wspólnie udać się na turniej organizowany w mieście B..

W ciągu dnia okazało się, iż turniej w miejscowości B. został odwołany, wobec tego kolega F. G. (1) wrócił busem do miejsca zamieszkiwania.

Turniej N. O. w dniu 9 lutego 2014r. skończył się w godzinach wieczornych, zaś F. G. (1) nie miał jak wrócić do miejsca zamieszkiwania tj. L..

Mężczyzna zdecydował się wrócić samodzielnie kierując swoim samochodem.

W dniu 9 lutego 2014r. F. G. (1) kierował w ruchu lądowym swoim samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...). jadąc w O. na drodze publicznej ul. (...), gdzie został zatrzymany do kontroli drogowej. Swym zachowaniem naruszył on orzeczony prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 10 sierpnia 2012r., sygn. akt VII K 792/12 zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych obowiązujący do 10 czerwca 2014r.

/dowód wyjaśnienia F. G. k. 59-59v, 19v/.

Wyjaśniając w postępowaniu przygotowawczym F. G. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podał, iż przyjechał do O. na Turniej N. O., gdzie miał sędziować mecz siatkówki, wraz z kolegą który kierował jego samochodem. Przyznał, iż gdy obowiązki pomeczowe przedłużyły się, jego kolega musiał wcześniej wrócić do L. – okazało się , że nie ma kogo poprosić o odwiezienie do domu. Przyznał, iż około 23 postanowił sam wrócić, bo nie miał innego wyjścia. Podał, iż po przejechaniu kilku ulic został zatrzymany do kontroli drogowej /k 19v/.

Wyjaśniając przed Sądem także przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podał, iż sędziował w O. duży turniej, na którym było ok. 40 drużyn dzieci. Wyjaśnił, iż turniej skończył się bardzo późno ok. 21:00 czy 22:00, a trwał on od 09:00 rano. Podkreślił, iż przyjechał na turniej z kolegą, który też był sędzią, lecz zawsze ktoś go woził. Wyjaśnił, iż musieli wracać, bo na drugi dzień miał jechać kolega z nim do B.. Podał, iż turniej w B. został odwołany, a kolega musiał wcześniej odjechać z LO 5 do domu i został bez kierowcy. Wskazał, iż nie miał innego wyjścia, bo o tej godzinie ciężko kogokolwiek znaleźć, żeby przyjechał po niego, więc zdecydował się wrócić do domu. Podał, iż chciał za to przeprosić, bo zachował się bardzo nieodpowiedzialnie i jest mu przykro z tego powodu /k. 59-59v/.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem przyznał się do kierowania swoim pojazdem w ruchu lądowym na drodze publicznej, pomimo orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 10 sierpnia 2012r., sygn. akt VII K 792/12, który to zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych obowiązywał do 10 czerwca 2014r.

W tym zakresie pozostałe dowody zebrane w sprawie korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego logicznymi i spójnymi. Wymieniony nie tylko przyznał się do zarzucanego mu czynu to jeszcze konsekwentnie w toku całego postępowania wyjaśniał zgodnie z ustalonym w sprawie stanem faktycznym podając szczegółowe okoliczności jakie legły u podstaw złamania przez niego orzeczonego wobec niego środka karnego – zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego winnym popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 244 kk skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Rozważając wymiar kary Sąd uwzględnił jako okoliczności łagodzące jego szczere przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz wyrażoną skruchę.

Tym niemniej jako okoliczności obciążające uznano znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, całkowitą niepoprawność oskarżonego oraz nie respektowanie prawomocnych orzeczeń Sądu. Nie sposób jako okoliczności obciążającej nie uznać dotychczasowej karalności oskarżonego. Pomimo dość młodego wieku karta karna F. G. (1) wskazuje, iż był on już cztery razy prawomocnie karany sądownie. W tym raz za kierowanie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, gdzie orzeczono wobec niego środek karny - 1 rok zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i trzy razy za czyny z art. 244 kk – a zatem za naruszenie przedmiotowego zakazu .

Powyższe prowadzi do konstatacji, iż pomimo wymierzenia mu możliwie najkrótszego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku zdążył on 3 krotnie naruszyć ten zakaz, zaś przedmiotowe postępowanie dotyczy kolejnego naruszenia tego środka karnego. Bliższa analiza orzeczeń wskazuje, iż pierwsze spowodowała ukaranie go karą grzywny, gdy następne orzeczenia dotyczyły już kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Takie ustalenia prowadzą do wniosku, iż F. G. (1) pomimo wyrażonej słownie skruchy i zapewnień o szacunku dla orzeczeń wymiaru sprawiedliwości, całkowicie lekceważy sobie prawomocne orzeczenia Sądu, notorycznie je łamiąc. Nie korzysta z dawanych mu szans , lekceważąc obowiązujący porządek prawny w kraju.

Dowodzi to iż w tych okolicznościach całkowicie niemożliwym jest uznanie, iż w odniesieniu do jego osoby zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczne. Nie sposób bowiem przyjąć, iż wymierzenie mu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, będzie wystarczające do osiągnięcia wobec niego celów kary, gdy dotychczasowe orzeczenia nie odnosiły takiego skutku. W ocenie Sądu dowodzi to, iż jedynie kara bezwzględnego pozbawienia wolności jest w stanie spełnić swe cele kary wobec niego tak wychowawcze jak i zapobiegawcze.

Nadto nie sposób przyczyny kolejnego złamania orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, uznać za wyjątkowej czy uzasadnionej. Oskarżony pracuje, osiąga stałe dochody, winien więc w taki sposób zapewniać sobie transport by możliwe było respektowanie orzeczeń Sądu. Wobec braku zaś możliwości powrotu do miejsca zamieszkiwania, miasto O. dysponuje baza hotelową czy noclegową , która zapewniłaby mu wywiązanie się z orzeczonego środka karnego.

Nie sposób też pominąć okoliczności jakie legły u podstaw tego, iż orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów biegł tak długo, jak nie zwrócenie dokumentu prawa jazdy pomimo nałożenia przez Sąd takiego obowiązku, a następnie złożenie oświadczenia o rzekomej utracie dokumentu prawa jazdy, a następnie zatrzymanie go w czasie kontroli, pomimo braku zawiadomienia Sądu o odnalezieniu dokumentu prawa jazdy.

Mając powyższe okoliczności na uwadze wymierzona F. G. (1) kara 4 miesięcy pozbawienia wolności jest karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz celów kary jakie ma wobec niego osiągnąć tak wychowawczych jak i zapobiegawczych. Przedmiotowej oceny nie zmieniają pozytywne opinie o oskarżonym przedłożone w toku sprawy (k. 62,63).

Sąd jednocześnie stosownie do treści art. 624 par. 1 kpk uwzględniając bezwzględny rozmiar wymierzonej kary pozbawienia wolności Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i opłaty.