Sygn. akt VII U 914/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 czerwca 2015 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodniczący Sędzia S.O. Ewa Gulska

Protokolant starszy protokolant Anna Łempicka

po rozpoznaniu w dniu 03 czerwca 2015 roku w Lublinie

sprawy z wniosku U. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.

na skutek odwołania U. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 17 marca 2014 roku znak: (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzje i przyznaje U. J. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia (...)

II.  ustala odpowiedzialność organu rentowego;

III.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. na rzecz U. J. kwotę (...) złotych ((...) złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 914/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 marca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wstrzymał U. J. wypłatę renty z tytułu niezdolności do pracy od (...) roku, gdyż Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia(...) roku nie uznała wnioskodawczyni za niezdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła U. J. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wnosiła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

U. J. urodzona (...) ostatnio pracowała jako zastępca prezesa w (...) sp. z o.o. Na mocy decyzji z dnia 17 października 2013 roku wnioskodawczyni była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (...)roku. Decyzja ta została wydana po przebadaniu wnioskodawczyni przez lekarza orzecznika ZUS, który uznał ją za częściowo niezdolną do pracy od (...) roku. Pismem z dnia 31 stycznia 2014 roku Naczelny Lekarz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przekazał sprawę wnioskodawczyni do ponownego rozpoznania przez komisję lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 26 lutego 2014 roku nie uznała jej za niezdolną do pracy. Z tego względu zaskarżoną decyzją z dnia 17 marca 2014 roku organ rentowy wstrzymał wypłatę renty od 1 kwietnia 2014 roku i uchylił decyzję z dnia 17 października 2013 roku (okoliczności bezsporne).

U. J. cierpi na (...). Powyższe potwierdza badanie (...) kręgosłupa wykonane w dniu 6 kwietnia 2014 roku. Wnioskodawczyni oczekuje obecnie na zabieg operacyjny, gdyż pomimo intensywnie prowadzonej rehabilitacji narasta (...). Obecny stan zdrowia wnioskodawczyni powoduje, że jest ona częściowo niezdolna do pracy od (...)roku (opinia biegłych – k. 60).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów niekwestionowane przez strony, które uznał za wiarygodne oraz opinię biegłych. W wydanej w niniejszej sprawie opinii biegli w pełni podzielili wnioski lekarza orzecznika ZUS, że U. J. jest częściowo niezdolna do pracy od (...) roku. Wynika to z zaawansowanych(...), z których to powodu została zakwalifikowana do zabiegu operacyjnego. W ocenie biegłych stanowisko to jednoznacznie wynika zarówno z badania wnioskodawczyni jak i dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach. Datą końcową przewidywanej niezdolności winien być natomiast koniec 2015 roku z uwagi na możliwość poprawy stanu zdrowia badanej po przeprowadzeniu zabiegu. Opinia biegłych jest jasna, pełna, logiczna, a także zgodna z ustaleniami lekarza orzecznika ZUS. Nie była kwestionowana w toku procesu przez żadną ze stron.

Specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Odwołanie się przez Sąd do tych kryteriów oceny stanowi więc wystarczające i należyte uzasadnienie przyczyn uznania opinii biegłych za przekonujące (wyrok SN z 7 kwietnia 2005 r., II CK 572/04, opubl. w LEX nr 151656). Wnioski środka dowodowego w postaci opinii biegłego mają być jasne, kategoryczne i przekonujące dla Sądu, jako bezstronnego arbitra w sprawie, dlatego gdy opinia biegłego czyni zadość tym wymogom, co pozwala uznać znaczące dla istoty sprawy okoliczności za wyjaśnione, to nie zachodzi potrzeba dopuszczania dowodu z dalszej opinii biegłych (wyrok SN z 21 listopada 1974 r., II CR 638/74, opubl. w OSP 1975/5/108). Wydane w sprawie opinie spełniają te kryteria.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie U. J. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 1440) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 i 7 ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie niezdolności do pracy zdefiniowane zostało w art. 12 cytowanej ustawy, który to przepis stanowi, iż niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że U. J. jest częściowo niezdolna do pracy od (...) 2015 roku. Pozostałe przesłanki nabycia prawa do renty nie były sporne pomiędzy stronami, gdyż pierwotnie organ rentowy decyzją z dnia 17 października 2013 roku przyznał wnioskodawczyni prawo do renty.

Z tych względów należało zaskarżoną decyzję zmienić i przyznać U. J. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od(...) 2015 roku

Na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS organ odwoławczy stwierdza odpowiedzialność organu rentowego w razie nieustalenia prawa do świadczenia we wskazanym w przepisie terminie. Przy czym Zakład wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji.

Należy podnieść, że wszystkie przesłanki wymagane do przyznania prawa do renty, w tym istnienie niezdolności do pracy, były możliwe do ustalenia w postępowaniu przed organem rentowym. Zgromadzona wówczas dokumentacja była wystarczająca do stwierdzenia stopnia niezdolności do pracy wnioskodawczyni oraz jej czasokresu. Potwierdza to fakt, że lekarz orzecznik ZUS uznał wnioskodawczynię za częściowo niezdolną do pracy w postępowaniu przed organem rentowym. W ocenie Sądu organ rentowy ponosi zatem odpowiedzialność za nieustalenie prawa do świadczenia w przepisanym terminie. Uzasadniony jest zatem argument, że organ rentowy bezpodstawnie odebrał wnioskodawczyni prawo do renty.

Orzeczenie o kosztach procesu uzasadnia przepis art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 §1 k.p.c. oraz §12 ust. 2 w związku z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2002.163.1348 z późn. zm.). Ustalając wysokość wynagrodzenia pełnomocnika przy przyjęciu dwukrotności podstawowej stawki Sąd miał na uwadze rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz nakład jego pracy.

Z powyższych względów, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 14 §2 k.p.c., Sąd orzekł jak w sentencji.