Sygn. akt III Ca 303/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Teresa Kołeczko – Wacławik (spr.)

Sędziowie: SO Gabriela Sobczyk

SR (del.) Ewa Buczek – Fidyka

Protokolant Beata Michalak

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie sprawy z powództwa B. W.

przeciwko B. H.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 23 lipca 2014 r., sygn. akt I C 2/14

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.200 zł (tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSR( del). Ewa Buczek – Fidyka SSO Teresa Kołeczko - Wacławik SSO Gabriela Sobczyk

Sygn. akt III Ca 303/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Zabrzu na podstawie art. 496 k.p.c. utrzymał w mocy nakaz zapłaty z 28 czerwca 2013r. wydany przez ten Sąd w postępowaniu nakazowym pod sygnaturą I Nc 995/13 na podstawie weksla, w którym nakazano pozwanemu B. H., aby zapłacił powódce B. W. 33.377,59 zł. z ustawowymi odsetkami od 4.6.2013r. oraz kosztami procesu w kwocie 2.835 zł. w terminie dwóch tygodni od doręczenia odpisu nakazu.

Sąd ustalił, oceniając spór na płaszczyźnie stosunku podstawowego, że strony w dniu 5 grudnia 2011r. zawarły umowę pożyczki długoterminowej na okres 30 lat. Jej zabezpieczeniem był wystawiony przez pozwanego weksel in blanco wraz z deklaracją wekslową oraz hipoteka. W związku z zawartą umową pozwany udzielił powódce pełnomocnictwa ogólnego, które upoważniało ją między innymi do spłaty jego zobowiązań. Pozwany wydał też dyspozycję by przekazać powódce środki z tytułu wcześniejszej spłaty pożyczki w (...) Sp.z o.o. Część środków pozwany pozostawił w depozycie na poczet zobowiązań za telefony. Pozostałą po spłacie zobowiązań kwotę otrzymał w gotówce.

Po udzieleniu pożyczki, pozwany spłacił jedynie dwie jej raty, a powódka ponadto zaliczyła na poczet wymagalnych rat kwotę otrzymaną z (...) Sp. z o.o. Pismem z 6 grudnia 2012r. pozwany złożył powódce oświadczenie o odstąpieniu od umowy.

Ponieważ pozwany zaprzestał spłaty rat, powódka wypowiedziała umowę i wezwała pozwanego do wykupu weksla.

Czyniąc powyższe ustalenia sąd I instancji nie dał wiary wyjaśnieniom pozwanego, który zaprzeczał, aby zawarł z powódką porozumienie upoważniające ją do wypełnienia weksla oraz aby upoważnił ją do spłaty swoich wcześniejszych zobowiązań, albowiem okoliczności te wynikały z dokumentów będących podstawą ustaleń faktycznych, których prawdziwości pozwany nie zaprzeczył.

Ustalając powyższe sąd I instancji ocenił, że postępowanie dowodowe jednoznacznie wskazało, że pozwany nie wykazał, że weksel został wypełniony niezgodnie z porozumieniem. Przede wszystkim brak było podstaw do przyjęcia, że pozwany skutecznie odstąpił od umowy pożyczki, albowiem nie wykazał, że nie otrzymał całej kwoty pożyczki i nie bez znaczenia był też fakt, że od umowy odstąpił po roku od jej zawarcia w sytuacji, gdy poza spłatą dwóch pierwszych rat zaprzestał spłat kolejnych. Uznał też Sąd Rejonowy, że dostateczne wyjaśniona został kwestia zadysponowania dla powódki środków z (...) Sp. z o.o., która, by zadośćuczynić obowiązkom pozwanego wynikającym z umowy pożyczki – przy braku jakiejkolwiek dyspozycji pozwanego w tym względzie - zaliczyła te środki na poczet wymagalnych rat z umowy z 5 grudnia 2011r.

W apelacji pozwany zarzucił naruszenie art. 10 Prawa wekslowego poprzez uznanie przez sąd I instancji, że weksel został wypełniony zgodnie z porozumieniem oraz naruszenie art. 491 § 1 k.c. poprzez uznanie, że pozwany nie odstąpił od umowy przynajmniej co do części roszczenia.

Przedstawiając powyższe zarzuty wniósł o uchylenie nakazu zapłaty w całości i oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów procesu za obydwie instancje.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja nie mogła odnieść skutku.

Zasadnie bowiem Sąd Rejonowy, ustalając prawidłowo okoliczności faktyczne sprawy, które sąd odwoławczy przyjmuje za własne i oceniając łączącą strony umowę pożyczki i sposób jej realizacji uznał, że pozwany nie wykazał, że powódka nie wypłaciła mu całej należnej kwoty, a tym samym nie wykazał, że istniały podstawy do skutecznego odstąpienia od umowy, a w konsekwencji, że weksel został wypełniony przez powódkę niezgodnie z porozumieniem.

Przede wszystkim wskazać należy, że nieprawdziwe były twierdzenia pozwanego zawarte w zarzutach od nakazu zapłaty (k. 16), iż strony w ogóle nie zawarły porozumienia, które określałoby, w jakich okolicznościach i w jaki sposób weksel miałby być uzupełniony i że jedynym zapisem dotyczącym weksla był zapis w pkt 2 ppkt 3 umowy z 5 grudnia 2011r. ( k. 26). Tymczasem porozumienie w tym przedmiocie zostało zawarte w dniu zawarcia umowy i dokładnie określało okoliczności wypełnienia weksla ( deklaracja wekslowa k. 62). Nie był też zasadny zarzut pozwanego, iż powódka w sposób nieuprawniony pobrała z (...) Sp. z o.o. kwotę 5.614,04 zł. z tytułu wcześniejszej spłaty udzielonej przez tę firmę pożyczki. Polecenie przelania na konto powódki pozostałej nadpłaty z wcześniej spłaconej pożyczki wynika wprost z pisma pozwanego opatrzonego pieczątką (...) (k. 67). Wbrew też jego zarzutom – uwzględniając treść pełnomocnictwa, którego udzielił powódce w dniu 7 grudnia 2011r.( k. 65), z którego między innymi wynikało upoważnienie powódki do regulowania jego rachunków – skoro nie wydał powódce żadnej dyspozycji w tym zakresie, zasadnie uznał sąd I instancji, że powódka nie naruszyła interesów pozwanego jako mocodawcy, przeznaczając środki otrzymane z (...) na spłatę rat udzielonej mu pożyczki. Powódka zeznała, że tak umówiła się ustnie z pozwanym ( zeznania k. 85), a fakt, że pozwany po spłacie dwóch rat w styczniu i lutym 2012r. zaprzestał dalszych spłat czyni zeznania te wiarygodnymi. Znamienne przy tym jest, na co zwrócił też uwagę sąd I instancji, że pozwany tolerował ten stan rzeczy prawie przez rok, ponieważ pierwsze pismo zawierające zarzut w przedmiocie bezpodstawnie pobranej w ocenie pozwanego kwoty z (...) sporządzone zostało w listopadzie 2012r., a pismo zawierające oświadczenie pozwanego o odstąpieniu od umowy sporządzone zostało w grudniu 2012r. kiedy środki powyższe wykorzystane zostały już w całości na spłatę wymagalnych rat pożyczki, których pozwany z innych środków nie regulował.

Trafna też jest ocena Sądu Rejonowego, że pozwany nie wykazał, że nie otrzymał całej kwoty z tytułu zawartej z powódką umowy, stąd brak było podstaw do skutecznego odstąpienia przez niego od umowy.

Z rozliczenia przedstawionego przez powódkę (k. 66) i jej zeznań złożonych na rozprawie w dniu 23 lipca 2014r. (k. 85-86) wynika, że cała kwota udzielonej pożyczki została pozwanemu przekazana przy czym do wysokości 22.742,76 zł. na poczet spłat jego wcześniejszych zobowiązań, a kwota 5.457,24 zł. została mu przekazana w gotówce, przy czy jak zeznała powódka kwotę 500 zł. przekazał pozwanemu jej pracownik, a ona sama wypłaciła pozwanemu około 5000 zł. Oceniając zeznania powódki na tle zeznań pozwanego i jego zachowania przyznać im trzeba walor wiarygodności. Niewiarygodnie bowiem brzmią zeznania pozwanego, który na rozprawie w dniu 23 lipca 2014r.zeznał (k. 86), że otrzymał w gotówce jedynie 1500 zł. i spłacił tylko dwie raty, a więcej nie spłacał, gdyż zorientował się, że brakuje mu ponad 10.000 zł. Tolerował jednak ten stan rzeczy przez prawie rok, gdyż pismo zawierające oświadczenie o odstąpieniu od umowy z tej właśnie przyczyny, wysłał do powódki dopiero w grudniu 2012r. W tych okolicznościach, wobec uznania za wiarygodne zeznań powódki prawidłowa jest ocena sądu I instancji, że zarzut pozwanego wypełnienia weksla niezgodnie z porozumieniem nie mógł się ostać. Z tych przyczyn nie mógł zostać uwzględniony ani zarzut naruszenia art.491 § 1 k.c. ani zarzut naruszenia art. 10 ustawy z 28.4.1936r. Prawo wekslowe ( Dz. U. 1936.37.282 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze, ponieważ wyrok Sądu Rejonowego jest prawidłowy, apelacja jako bezzasadna została oddalona na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 5 w zw. z 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z 28.9.2002r. ( Dz. U. 2013, poz. 461 t.j.).

.

SSR del. Ewa Buczek-Fidyka SSO Teresa Kołeczko-Wacławik SSO Gabriela Sobczyk