Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: IX Ka 537/13

Tytuł: Sąd Okręgowy w Toruniu z 2014-01-30
Data orzeczenia: 30 stycznia 2014
Data publikacji: 10 sierpnia 2018
Data uprawomocnienia: 30 stycznia 2014
Sąd: Sąd Okręgowy w Toruniu
Wydział: IX Wydział Karny Odwoławczy
Przewodniczący: L.Gutkowski
Sędziowie:
Protokolant: st. sekr. sąd. M.Maćkiewicz
Hasła tematyczne: Wykroczenie
Podstawa prawna: art. 122 § 1 kw

IX Ka 537/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

30 stycznia 2014r.

Sąd Okręgowy w Toruniu w IX Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO L.Gutkowski

Protokolant: st. sekr. sąd. M.Maćkiewicz

przy udziale Prok. Prok. Okr. J.Winiarskiego

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2014r. sprawy:

M. S., obwinionego z art.122§1 kw, z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18 lipca 2013r.

sygn. akt II K 241/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt I w ten sposób, iż uznaje M. S. za winnego tego, że w dniu 28 września 2012r. w T. przyjął w celu osiągnięcia korzyści majątkowej telefon komórkowy N. (...) c o nr (...) o wartości 50,- zł, o którym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że został uzyskany za pomocą kradzieży, przy czym czynu tego dopuścił się mając w znacznym stopniu ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, tj. wykroczenia z art.122§2 kw w zw. z art.17§2 kw i za to na podstawie art.122§2 kw wymierza mu karę nagany;

II.  w pozostałym zakresie tenże wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia obwinionego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych należnych za obie instancje i wydatkami poniesionymi w postępowaniu obciąża Skarb Państwa;

IV.  zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu na rzecz adw. S. G. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) zł brutto tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu obwinionego w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IX Ka 537/13

UZASADNIENIE

M. S. został oskarżony o to, że

w dniu 28 września 2012 r. w T. posiadał telefon komórkowy marki N. (...) o nr (...) wartości 50 zł pochodzący z rozboju na osobie M. J., który następnie zbył w punkcie serwisowym przy ul. (...) w T. za kwotę 20 zł, wiedząc, że pochodzi on z przestępstwa przy czym czynu tego dopuścił się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem

tj. o czyn z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 31 §2 kk

Sąd Rejonowy w Toruniu wyrokiem z dnia 18 lipca 2013 roku (sygn. akt IX Ka 241/13) przyjmując, iż oskarżony przez to, iż w dniu 28 września 2012 r. w T. przyjął w celu osiągnięcia korzyści majątkowej telefon komórkowy N. (...) c o nr (...) wartości 50 zł, co do którego godził się, iż pochodził z przestępstwa przy czym czynu tego dopuścił się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem to jest dopuścił się wykroczenia z art. 122 § 1 kw w zw. z art. 17 § 2 kw i za to na podstawie art. 122 § 1 kw wymierzył mu karę 100 zł grzywny;

Sąd Rejonowy zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty i wydatków, którymi obciążył Skarb Państwa, a nadto zasądził od Skarbu Państwa (kasy Sądu Rejonowego w Toruniu ) na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. S. G. kwotę 672 zł plus VAT tytułem kosztów obrony udzielonej z urzędu.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego zaskarżając wyrok w całości i zarzucając mu błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez przyjęcie, że oskarżony przewidywał i godził się na to, że telefon przyjęty od P. M. pochodził z kradzieży lub z przywłaszczenia i z uwagi na chęć zysku postanowił przyjąć telefon a następnie sprzedać, co uzasadnia przyjęcie kwalifikacji prawnej czynu nie jako przestępstwa a wykroczenia z art. 122 §1 kw, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego wynika, że oskarżony nie miał świadomości, iż telefon pochodził z czynu zabronionego.

Powołując się na powyższy zarzut obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie M. S. od postawionego mu zarzutu.

W trakcie rozprawy apelacyjnej przedstawiciel Prokuratury Okręgowej wnosił o zmianę wyroku poprzez zakwalifikowanie zarzucanego czynu z art.122§2 kw i wymierzenie kary nagany.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Niezależnie od zarzutów apelacji obrońcy sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok.

Obrońca podnosząc zarzut błędnych ustaleń faktycznych podniósł, że oskarżony nie miał świadomości, że przyjęty od P. M. telefon pochodził z kradzieży, ani nie mógł nabrać przekonania o nielegalnym jego pochodzeniu, w związku z czym należało go uniewinnić od postawionego mu zarzutu.

Analizując stanowisko obrońcy należy się z nim zgodzić w zakresie w jakim podniósł, że Sąd Rejonowy niezasadnie przypisał oskarżonemu wykroczenie z art. 122 §1 kw, a więc paserstwo umyślne. Paserstwo w tej formie polega na tym, że sprawca nabywa mienie, wiedząc o tym, że pochodzi ono z kradzieży lub z przywłaszczenia, lub pomaga w jego zbyciu albo w celu osiągnięcia korzyści majątkowej mienie to przyjmuje lub pomaga w jego ukryciu. Tymczasem w okolicznościach sprawy nie ma wystarczających dowodów by przyjąć, że oskarżony wiedział o nielegalnym pochodzeniu telefonu. Oskarżony nie miał świadomości, że telefon uzyskany został za pomocą kradzieży i żaden z przeprowadzonych w sprawie dowodów takiej wiedzy obwinionego nie potwierdza. Przeciwne założenie sądu meriti jest wątpliwe, gdyż ustalenia faktyczne tego sądu wcale na umyślność działania obwinionego nie wskazują. Stwierdzenie więc, że M. S. „przewidywał i godził się na to, że telefon komórkowy pochodzi z kradzieży” jest dowolne.

Rację ma więc obrońca kiedy podnosi, że w sprawie nie ma podstaw do uznania winy oskarżonego za czyn z art. 122 § 1 kw z uwagi na brak wypełnienia znamion strony podmiotowej. Domagając się z tej przyczyny uniewinnienia obrońca pomija jednak, że strona podmiotowa wykroczenia z art. 122 § 1 i 2 kw obejmuje dwie postacie paserstwa, tj. umyślne i nieumyślne. Paserstwo nieumyślne zachodzi w sytuacji gdy sprawca nabywa mienie, o którym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i może przypuszczać, że zostało uzyskane za pomocą kradzieży lub przywłaszczenia, lub pomaga w jego zbyciu albo w celu osiągnięcia korzyści majątkowej mienie to przyjmuje lub pomaga w jego ukryciu.

Nie ulega wątpliwości, że na podstawie okoliczności towarzyszących przyjęciu telefonu obwiniony powinien i mógł przypuszczać, że został uzyskany za pomocą kradzieży. Rozsądna i nie wymagająca zbyt dużego doświadczenia życiowego ocena okoliczności w jakich oskarżony przyjął telefon (chodzi głównie o osobę oferującego telefon oraz miejsce przekazania) bezsprzecznie uzasadniały powzięcie przypuszczenia, że telefon uzyskany został za pomocą kradzieży. Na podstawie obiektywnych i jednoznacznych okoliczności charakteryzujących sytuację w wyniku której oskarżony wszedł w posiadanie telefonu powinien i mógł przypuszczać, że telefon nie został uzyskany w sposób legalny. Rzecz w tym, że znany mu tylko z widzenia młody człowiek oddał mu zupełnie bezinteresownie i za darmo telefon nie oczekując w zamian jakiejkolwiek zapłaty ani innej rekompensaty. Cała sytuacja miała miejsce na ulicy, w porze nocnej i niewątpliwie miała przypadkowy charakter, bowiem mężczyźni nie umawiali się na spotkanie. Z pewnością nie jest to typowy, zwyczajowy sposób na zawieranie tego rodzaju transakcji. Poza tym - co sam oskarżony podkreślał - P. M. bardzo natarczywie i nachalnie nalegał, by wziął od niego telefon, a więc dążył za wszelką cenę do wyzbycia się go. Takie zachowanie P. M. również winno skłonić obwinionego do nabrania podejrzeń odnośnie legalności pochodzenia telefonu.

Przytoczone powyżej okoliczności wskazują, że M. S. powinien i mógł przypuszczać, że telefon został uzyskany za pomocą kradzieży, co przemawiało za uznaniem jego winy za wykroczenie z art. 122 § 2 kw. Dodać należy, że w sprawie mimo, że bezsporne jest, iż telefon pochodził z rozboju, nie sposób było rozważać czy zachowanie obwinionego stanowi przestępstwo paserstwa z art. 292 § 2 kk. Nie miał on świadomości (ani nie przypuszczał), że telefon został uzyskany za pomocą rozboju, stąd też o jego odpowiedzialności za przestępstwo nie mogło być mowy.

W związku z powyższym sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w pkt I w ten sposób, iż uznał M. S. za winnego tego, że w dniu 28 września 2012 r. w T. przyjął w celu osiągnięcia korzyści majątkowej telefon komórkowy N. (...) c o nr (...) o wartości 50 zł, o którym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że został uzyskany za pomocą kradzieży, przy czym czynu tego dopuścił się mając w znacznym stopniu ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem tj. wykroczenia z art.122§2 kw w zw. z art.17§2 kw i za to na podstawie art.122§2 kw wymierzył mu karę nagany.

Sąd odwoławczy wymierzył karę najłagodniejszego rodzaju uznając, że kara w takim kształcie jest wystarczająca do realizacji celów kary. Za karą nagany przemawiał fakt, że M. S. dopuścił się czynu nieumyślnie, a wartość przyjętego mienia była niewielka. Stopień zawinienia obniża też stwierdzone przez biegłych lekarzy psychiatrów upośledzenie umysłowe obwinionego, będące jedną z przyczyn ograniczenia poczytalności w stopniu znacznym w momencie popełnienia zarzucanego czynu.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok Sąd Okręgowy utrzymał w mocy albowiem brak było jakichkolwiek uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze stanowiących podstawę uchylenia lub zmiany wyroku w dalszej części.

O kosztach sądowych za drugą instancję sąd odwoławczy orzekł na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk zwalniając obwinionego z obowiązku ich uiszczenia i obciążając wydatkami postępowania odwoławczego – w tym kosztami nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu - Skarb Państwa. Za takim rozstrzygnięciem przemawia sytuacja majątkowa M. S..

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij